Κρίμα το μπόι σου...

Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε
05 Μαρτίου 2015 10:46
Κρίμα το μπόι σου...

Έχοντας μεγαλώσει κατά βάση παίζοντας παιχνίδια στο PC, δε μπορώ να μην αισθανθώ νοσταλγία για κάποια από αυτά. Υπάρχουν πολλές αξιόλογες δημιουργίες σε εκείνη την 'αγνή' εποχή, τότε που το μάρκετινγκ δεν είχε προλάβει να σκεπάσει και να καταπιεί όλες τις ανησυχίες των καλλιτεχνών. Μία από αυτές, είναι και το παιχνίδι Outcast. Άγνωστο σε πολλούς, και με μόλις 400.000 πωλήσεις παγκοσμίως, για εμένα αποτελεί μαζί με 4-5 ακόμη παιχνίδια τον 'πυρήνα' της gaming προσωπικότητας μου. Όταν κάθομαι, λοιπόν, να αναλογιστώ όλα τα παιχνίδια που έχω παίξει σαν παιδί, στην επιφάνεια μαζεύονται πολλά, το Outcast είναι αυτό, όμως, που αναδύεται με ταχύτητα από το βυθό και ξεπροβάλει παραμερίζοντας όλα τα υπόλοιπα. Εκείνο τον καιρό, στον κοινό υπολογιστή που είχαμε με τον αδερφό μου, ούτε που μπορώ να υπολογίσω τις ώρες που έχουμε περάσει παίζοντας Prince of Persia, The Hunt for Red October, Alley Cat και Shinobi. Αυτό που ξεχώριζε πάντα, όμως, ήταν το Outcast.

Μιλάμε για ένα παιχνίδι πραγματικά σταθμό. Ένα τεράστιο έργο από κάθε πλευρά. Καινοτόμο, ριζοσπαστικό, ανοιχτό, εκπληκτικά δεμένο αφηγηματικά και τεχνολογικά. Κυκλοφόρησε το 1999 από την Βελγική Appeal με publisher την Infogrames η οποία χρεοκόπησε μετά την εμπορική αποτυχία του. Πρόσφατα οι Βέλγοι δημιουργοί κατάφεραν να αγοράσουν ξανά τα δικαιώματα του IP που κατείχε η Atari και κυκλοφόρησαν μια έκδοση που υποστηρίζει Windows 7. Αυτονόητα το προτείνω σε οποιονδήποτε θέλει να έχει στη συλλογή του έναν από τους βασικούς πυλώνες του gaming οικοδομήματος. Μπορεί να μην έχει 'γεράσει' τόσο καλά οπτικά, άλλα το βασικό κομμάτι του -η ιστορία- και η μουσική παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο.\

Το Outcast έδωσε στη βιομηχανία έναν τρισδιάστατο ανοιχτό κόσμο δύο χρόνια πριν το μεγάλο μπαμ της κυκλοφορίας του Grand Theft Auto, καθώς και τη δυνατότητα στον παίκτη να επιλέξει τις αποστολές που θέλει να ακολουθήσει ανάλογα το στυλ του, εννιά ολόκληρα χρόνια πριν την μεγάλη απήχηση του Fallout 3. Αυτομάτως καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικό παιχνίδι έχει υπάρξει. Εισήγαγε μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από καταξιωμένα franchises και μάλιστα το έκανε πάρα πολύ καλά. Για την εποχή του όμως, είχε και μία πολύ ξεχωριστή τεχνητή νοημοσύνη και ένα πολύ ιδιαίτερο μηχανισμό γραφικών που στηρίζονταν περισσότερο στο software παρά στο hardware.

Το παιχνίδι έχει να κάνει με την 'αδερφή διάστασή μας', το παράλληλο σύμπαν μας όπου οι όχι και τόσο τεχνολογικά ανεπτυγμένοι κάτοικοι ψάχνουν τον 'μεσσία' για να ελευθερωθούν από τη δουλεία τους. Εμείς αναλαμβάνουμε το ρόλο του Cutter Slade, και η αποστολή μας είναι να συνοδέψουμε τρεις ερευνητές σε εκείνο το παράλληλο σύμπαν. Η αποστολή αποτυγχάνει και βρισκόμαστε να έχουμε χωριστεί από τους ερευνητές, απομονωμένοι στο νέο αυτό κόσμο, εξ' ου και ο τίτλος 'Outcast'. Εκεί οι πολίτες μάς υποδέχονται σαν τον Μεσσία, και προσπαθούν να μας βοηθήσουν για να τους βοηθήσουμε.

Το καλύτερο μέρος του παιχνιδιού είναι πως όλη η κοινωνία αλλάζει ανάλογα με τις πράξεις μας. Αν δεχόμαστε να τους βοηθήσουμε και να ολοκληρώνουμε κάποιες αποστολές που μας δίνουν, μας αντιμετωπίζουν όλο και φιλικότερα, μας προσφέρουν upgrades και βοηθούν στο να πετύχουμε το βασικό σκοπό μας. Αν από την άλλη αποφασίσουμε να κρατήσουμε μια πιο αρνητική στάση, ή τους παρενοχλούμε, η ζωή μας θα γίνει δυσκολότερη. Όσο απλό κι αν ακούγεται αυτό, η ισορροπία είναι λεπτή. Και πραγματικά νιώθεις τον περίγυρο να αλλάζει στάση, τις εκφράσεις τους, τις αντιδράσεις τους, τα πάντα. Είναι κάτι που σήμερα μπορεί να θεωρούμε δεδομένο, όμως εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά επαναστατικό.

Το Outcast έχει ένα από τα καλύτερα soundtracks που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ για παιχνίδι. Γραμμένο από τον Lennie Moore και εκτελεσμένο από την Συμφωνική Ορχήστρα της Μόσχας, δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Οι μελωδίες όπως to Oriental Spirit με την Αρμένικη ντουντούκα τόσα χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα στο μυαλό μου. Πραγματικά εξαιρετικός ηχητικός τομέας.

Ελαττώματα υπάρχουν πάντα. Ναι, μπορεί ο ήρωας να περπατούσε σα συγκαμένος ή το σύστημα στόχευσης να δυσκόλευε λίγο τα πράγματα, όμως ένα τέτοιο open world action adventure τόσο εύπλαστο στα χέρια μας δεν είχαμε ξαναδεί και σπάνια βλέπουμε. Είναι από εκείνα που μπορείς να τα προσαρμόσεις στο δικό σου στυλ: να το κάνεις stealth, να το δεις καθαρά σαν action ή απλώς να απολαύσεις την ιστορία αυτού του πραγματικά μαγικού παράλληλου σύμπαντος με τα πολλά κρυφά νοήματα.

Από τις καλύτερες gaming εμπειρίες για εμένα, ακόμα και τόσα χρόνια μετά. Για την ιστορία, να αναφέρουμε το 9.4 της βαθμολογίας του στο Metacritic ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Βρείτε το στο Steam | Δείγμα από τη μουσική του | Gameplay video

Tags: