Πραγματικές ιστορίες πίσω από τις ταινίες τρόμου

Ανεξάρτητα από το πόσο τρομακτική μπορεί να είναι μία ταινία τρόμου, συνήθως στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας γνωρίζουμε ότι τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα δεν είναι πραγματικά. Τι συμβαίνει όμως μέσα μας όταν αυτό που βλέπουμε μπορεί όντως να το έχει βιώσει κάποιος; Δεν υπάρχει κάτι που να σε μουδιάζει περισσότερο από μία ταινία που η βασική της ιδέα είναι εμπνευσμένη ή βασισμένη σε πραγματικές ιστορίες ανθρώπων, διότι μην ξεχνάμε πως, όταν διαβάζουμε στους τίτλους αρχής το «βασισμένη σε αληθινά γεγονότα» αυτό που στα αλήθεια έχουμε μέσα στο μυαλό μας καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, είναι πως κάτι ανάλογο θα μπορούσε να έχει συμβεί και σε εμάς.

Σε κάποιους όντως συνέβη να βρεθούν στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή καταλήγοντας σε φρικτό θάνατο από σχιζοφρενείς δολοφόνους, κάποιοι όντως ξεχάστηκαν πίσω από τo υπόλοιπο γκρουπ κάνοντας Scuba Diving με αποτέλεσμα να τους κατασπαράξουν καρχαρίες, σε κάποιους όντως συνέβη να βρεθούν άθελα τους αντιμέτωποι με ομάδα κανίβαλων με τα ίχνη τους να εξαφανίζονται για πάντα.

Όλα αυτά αλλά και ακόμα περισσότερα περιστατικά έχουν όντως συμβεί και πολλά από αυτά έχουν γίνει πηγή έμπνευσης διαφόρων καλλιτεχνών του κινηματογράφου, δημιουργώντας ταινίες αφιερωμένες στις χαμένες ψυχές των θυμάτων. Μαζί, θα πάμε να δούμε μόνο μερικές από αυτές τις ταινίες βασισμένες - εμπνευσμένες σε αληθινά γεγονότα, από κατά συρροή δολοφόνους μέχρι ανεξήγητα παραφυσικά φαινόμενα.    

The Exorcist (1973)

Η μικρή κόρη μιας ηθοποιού παρουσιάζει σημάδια δαιμονισμού. Οι ψυχίατροι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, οπότε την υπόθεση αναλαμβάνουν δύο ιερείς, ο ένας, ηλικιωμένος και έμπειρος σε υποθέσεις εξορκισμού, ενώ ο δεύτερος, με πολλά ψυχιατρικά διπλώματα αλλά γεμάτος αμφιβολίες για την πίστη του. Ο Εξορκιστής, είναι από τις πιο κερδοφόρες ταινίες τρόμου που έγιναν ποτέ, η αρχική ιδέα όμως προήλθε από την σκοτεινή πραγματική ιστορία ενός δεκατετράχρονου αγοριού με το ψευδώνυμο Roland Doe. 

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Thomas Allen που κατέγραψε την υπόθεση, αναφέρει ότι τα περίεργα γεγονότα ξεκίνησαν όταν η θεία του Roland, πέθανε. Η γυναίκα εργαζόταν ως μέντιουμ και ο μικρός της ανιψιός έπαιζε συχνά μαζί της χρησιμοποιώντας τον πίνακα Ouija, όπως ακριβώς και η μικρή Regan στην ταινία. Αν και η δαιμονική περιπέτειά του ήταν σαφώς λιγότερο δραματική, πολλά από αυτά που βλέπουμε στην ταινία συνέβησαν στα αλήθεια, όπως οι λέξεις που εμφανίστηκαν χαραγμένες στο σώμα του αγοριού αλλά και η παραμορφωμένη και απόκοσμη φωνή με την οποία συνομιλούσε με τους εξορκιστές του.

The Texas Chainsaw Massacre (1974)

Μια παρέα τεσσάρων νεαρών που διασχίζουν την επαρχία του Τέξας το καλοκαίρι του 1973, πέφτουν θύματα μιας οικογένειας παραφρόνων και ιδιαίτερα του μανιακού δολοφόνου με το αλυσοπρίονο, που έγινε αργότερα γνωστός ως Leatherface. Ο Tobe Hooper, το 1974, με χαμηλό προϋπολογισμό και άγνωστους πρωταγωνιστές, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία τρόμου βασισμένη πάνω στην ιστορία ενός σχιζοφρενή δολοφόνου στην δεκαετία του ‘50. Στα αληθινά καταγεγραμμένα γεγονότα λοιπόν διαβάζουμε πως ,το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου του 1957 στο Plainfield, Wisconsin, αστυνομικοί της περιοχής μπαίνουν στην αποθήκη του Ed Gein. Αυτό που αντίκρισαν μέσα στο σκοτάδι, θα τους στοιχειώσει για την υπόλοιπη ζωή τους.

Δοχεία φτιαγμένα από κρανία, καρέκλες επενδυμένες με ανθρώπινο δέρμα, κολιέ από γυναικείες θηλές, διακοσμητικά με γυναικεία χείλια, μάσκες φτιαγμένες με δέρμα από πρόσωπο ανθρώπου και διάφορα άλλα αποκρουστικά πειράματα του. Τα αποτρόπαια εγκλήματα του ΄57 συγκλόνισαν την αμερικάνικη κοινωνία και «γέννησαν» κάποιους απ’ τους διασημότερους δολοφόνους του Hollywood, όπως τον διαβόητο Leatherface του The Texas Chain Saw Massacre  τον Norman Bates του Χιτσκοκικού Psycho και τον Buffalo Bill του Silence of the Lamb.

The Hills Have Eyes (1977)

Στην μακάβρια ταινία τρόμου του Wes Craven, μία οικογένεια ταξιδεύοντας από το Ohio προς το Los Angeles, παθαίνει αυτοκινητιστικό δυστύχημα και παγιδεύεται στην Αμερικανική έρημο, όπου και δέχεται επίθεση από μια ομάδα άγριων ανθρωποφάγων. Το φρικιαστικό αυτό κινηματογραφικό σενάριο, ο Craven το εμπνέεται από τον θρύλο του Σκοτσέζου Alexander «Sawney» Bean του 16ου αιώνα, που μαζί με την με τη γυναίκα του, τα 14 παιδιά και 32 εγγόνια τους, όλα αποτελέσματα αιμομικτικών σχέσεων μεταξύ τους, οδήγησαν στον θάνατο και τον κανιβαλισμό περισσότερων από χιλίων ανθρώπων. Η συμμορία του ζούσε σε ένα απομονωμένο σπήλαιο στην περιοχή των Highlands για 25 ολόκληρα χρόνια σκορπίζοντας τον τρόμο σε ανυποψίαστους περαστικούς, πριν συλληφθούν και εκτελεστούν από τις Αστυνομικές Αρχές της εποχής.

Open Water (2003)

Η ταινία μας διηγείται την αληθινή ιστορία ενός τραγικού ζευγαριού που κατά την περίοδο των διακοπών τους, πραγματοποιούσε καταδύσεις αλλά εγκαταλείφθηκε στη μέση του αφιλόξενου ωκεανού εξαιτίας ενός λάθους στην καταμέτρηση των επιβατών του σκάφους στο οποίο επέβαιναν. Η υπόθεση λοιπόν μας δείχνει τις αγωνιώδεις προσπάθειες των δύο ναυαγών στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν σε ένα άγριο περιβάλλον με τους καρχαρίες να πλησιάζουν όλο και πιο κοντά τους. Στην πραγματικότητα, η εξαφάνιση του άτυχου ζευγαριού Tom και Eileen Lonergan, δεν ανακαλύφθηκε μέχρι δύο ημέρες αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου 1998, αφού βρέθηκε μια τσάντα που περιείχε τα υπάρχοντά τους πάνω στο σκάφος κατάδυσης.

Μια μαζική αναζήτηση από το Λιμενικό Σώμα πραγματοποιήθηκε τις επόμενες τρεις ημέρες. Αν και μερικά κομμάτια από τους καταδυτικούς τους εξοπλισμούς βρέθηκαν ξεβρασμένα από την θάλασσα κοντά σε μια παραλία από το σημείο όπου χάθηκαν, τα σώματα τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Ένα ακόμα στοιχείο που βρέθηκε στον ξεβρασμένο εξοπλισμό τους ήταν ένα σημείωμα το οποίο έγραφε: «Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 1998 και ώρα 08.00π.μ. Για όσους μπορούν να μας βοηθήσουν. Έχουμε εγκαταλειφθεί κοντά στον Μεγάλο Κοραλλιογενή ύφαλο στα ανοικτά του Queensland της Αυστραλίας. Παρακαλούμε να μας σώσετε πριν πεθάνουμε».

The Exorcism of Emily Rose (2005)

Η Emily Rose, μια νεαρή φοιτήτρια, την οποία η επιστήμη θεωρεί ψυχασθενή και η θρησκεία δαιμονισμένη, πεθαίνει αφήνοντας πολλά ανοιχτά ερωτήματα για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η κατάσταση της αλλά και για τον λόγο του θανάτου της. Η ταινία μας παρουσιάζει ένα δικαστικό θρίλερ που αφορά τον ιερέα Richard Moore, ο οποίος κατηγορείται για τον θάνατο του κοριτσιού (ανθρωποκτονία εξ αμελείας). Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Scott Derrickson, η ιδέα είναι βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, αυτή της Anneliese Michel, μίας 24 ετών Γερμανίδας που πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες μετά από έναν εξορκισμό που κράτησε για μήνες.

Ήταν μόνο 17 χρονών όταν άρχισαν τα πρώτα επεισόδια σπασμών σε ολόκληρο το σώμα της, έχοντας οράματα και παραισθήσεις. Επίσης, αρνούταν να φάει ισχυριζόμενη πως οι δαίμονες της το απαγόρευαν, οπότε τρεφόταν μόνο από διάφορα έντομα όπως αράχνες και κατσαρίδες και έπινε τα ίδια της τα ούρα. Τα ουρλιαχτά της πάγωναν το αίμα όσων βρίσκονταν κοντά της και η ίδια επέμενε πως μέσα της κατοικούν καταδικασμένες ψυχές και δαίμονες όπως, του Εωσφόρου, του Ιούδα Ισκαριώτη, του Κάιν και του Χίτλερ. Η διάγνωση των γιατρών ήταν σχιζοφρένεια η οποία συνοδευόταν με επεισόδια επιληψίας ενώ η καθολική εκκλησία ήταν σίγουρη πως η νεαρή γυναίκα ήταν αιχμάλωτη από δαιμονικές οντότητες.  Ύστερα από τις αποτυχημένες θεραπείες των ιατρών αλλά και από τους εξίσου αποτυχημένους εξορκισμούς των ιερέων της Καθολικής εκκλησίας, η άτυχη  Anneliese, εξαντλημένη, αφυδατωμένη με υψηλό πυρετό και πνευμονία, βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της τον Ιούλιο το 1976.

Οι παραπάνω ταινίες, είναι μονάχα μερικές από αυτές που αποτέλεσαν έμπνευση για την συγγραφή βιβλίων και σεναρίων από καλλιτέχνες και παραγωγούς του κινηματογράφου. Για παράδειγμα, παραφυσικές ιστορίες από το κινηματογραφικό σύμπαν του Conjuring, είναι εμπνευσμένες από το προσωπικό αρχείο των δαιμονολόγων - ερευνητών Ed και Lorraine Warren. Του διδύμου που έγινε ευρύτερα γνωστό για την εμπλοκή τους στην υπόθεση δολοφονιών του 23χρονου Ronald DeFeo Jr. που σκότωσε όλη του την οικογένεια και ενέπνευσε την ταινία The Amityville Horror (1979).

Επίσης, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Wes Craven του A Nightmare on Elm Street (1984), είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του πως ο σατανικός Freddy «γεννήθηκε» στο μυαλό του όταν έμαθε πως, πάνω από 110 άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Οι περισσότεροι, είχαν αναφερθεί νωρίτερα σε μια παράξενη, απροσδιόριστη τρομακτική φιγούρα που τους καταδίωκε στον ύπνο τους για να τους αφαιρέσει με βίαιο τρόπο την ζωή. Όλοι τους βρέθηκαν νεκροί στο κρεβάτι τους, αφού κοιμήθηκαν και δεν ξύπνησαν ποτέ.

Όλες αυτές οι ανατριχιαστικές ιστορίες πίσω από τα σενάρια μυθοπλασίας, κάνουν τέτοιου είδους ταινίες λιγάκι πιο σκοτεινές και έντονες και συνήθως είναι αυτές που μας «στοιχειώνουν» τις σκέψεις και μας αναγκάζουν να κοιμόμαστε τα βράδια με τα φώτα ανοιχτά.