Τα αδικοχαμένα παιχνίδια της προηγούμενης γενιάς - Mέρος 2o

Δεν περίμενα πως η λίστα θα μεγάλωνε τόσο πολύ. Δεν είχα ιδέα πως στην περασμένη γενιά παρέλειψα -και παραλείψαμε- τόσα αξιόλογα παιχνίδια. Πράγματι, όπως θα διαβάσετε στις παρακάτω αράδες, η λίστα των αδικοχαμένων παιχνιδιών της τελευταίας γενιάς, αυτών που έμειναν στην αφάνεια ή που δεν παίξαμε για τον Α ή Β λόγο, μεγάλωσε επικίνδυνα. Πριν προχωρήσουμε στη λίστα να πούμε πως οι ιδέες και οι εμπειρίες σας έχουν τη δύναμη να φέρουν ένα «τρίτο μέρος», οπότε στα σχόλια προτείνετε όσα παιχνίδια έμειναν έξω και από αυτήν τη λίστα. Επίσης, εδώ θα βρείτε το πρώτο άρθρο.

Mirror’s Edge

Στούντιο Ανάπτυξης: EA DICE

Εκδότης: Electronic Arts

Έτος κυκλοφορίας: 2008

Το 2008 έμελλε να είναι η χρονιά που μια ακροβάτισσα αγγελιοφόρος θα μάγευε με το δικό της τρόπο το gaming κοινό. Η DICE πήρε μια τολμηρή απόφαση να δημιουργήσει το Mirror’s Edge, ένα FP"S" που ξέφευγε από τις τάσεις του genre εκείνη την εποχή (βλ. Call of Duty, Halo) και έπαιρνε ένα διαφορετικό μονοπάτι, αυτό του free-running. Πολύ λίγες εκρήξεις –πράγμα αδιανόητο για το είδος- ένα απλοϊκό σύστημα μάχης και το μοναδικό parkour τύπου gameplay έκαναν την Faith να ξεχωρίσει από τον όχλο, πέραν του πανέμορφου art direction το οποίο έδενε άρρητα με την πλοκή του που περιέγραφε μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία.

The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena

Στούντιο Ανάπτυξης: Starbreeze Studios

Εκδότης: Atari  

Έτος κυκλοφορίας: 2009

O Vin Diesel ενσάρκωσε έναν ιδιαίτερα σκοτεινό sci-fi αντί-ήρωα με το όνομα Riddick στην ομώνυμη ταινία. Η επιτυχία της ταινίας έφερε μαζί του τη δημιουργία ενός παιχνιδιού. Το Escape From the Butcher Bay ήταν ένα εξαιρετικό παιχνίδι, που όμως ανήκει σε παλαιότερη γενιά, όμως το sequel του με τίτλο "The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena" πέρασε και σχεδόν δεν ακούμπησε, κυρίως γιατί δεν κατάφερε να αγγίξει την ποιότητα του πρώτου παιχνιδιού. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είχαμε να κάνουμε με ένα μέτριο παιχνίδι. Απεναντίας, πρόκειται για ένα αξιοπρεπέστατο shooter, με τους γνωστούς stealth μηχανισμούς και αρκετά ενδιαφέρον σενάριο που έδενε όμορφα με το υπόλοιπο lore. Ο σκοτεινός χαρακτήρας του Riddick και η εξίσου μελαγχολική ατμόσφαιρα του “Dark Athena” έδινε ένα πολύ βαρύ τόνο.

Child of Eden

Στούντιο Ανάπτυξης: Q Entertainment

Εκδότης: Ubisoft

Έτος κυκλοφορίας: 2011

Στον Tetsuya Mizuguchi ανατέθηκε η αποστολή να φέρει εις πέρας έναν από τους καλύτερους ποιοτικά motion-sensing τίτλους της περασμένης γενιάς. Σε μια περίοδο που τα...σκουπίδια για το Kinect διαδέχονταν το ένα το άλλο, η Q Entertainment έφερε στον κόσμο το Child of Eden, ένα παράξενο και ψυχεδελικό rhythm action τίτλο, που ήταν ο πνευματικός διάδοχος του Rez και ανέδειξε στο έπακρο το μέχρι που μπορεί να φτάσει το Kinect. Πολύ απλά και ξάστερα το Child of Eden είναι ο καλύτερος τίτλος του Kinect και ο μοναδικός που κατάφερε να εξαλείψει το ομολογουμένως εκνευριστικό lag. Φυσικά κυκλοφόρησε και στο PS3 για το Move έχοντας παρόμοια εμπορική επιτυχία, όμως η Kinect έκδοση ξεχώρισε.

 

Rockstar Games presents Table Tennis

Στούντιο Ανάπτυξης: Rockstar San Diego

Εκδότης: Rockstar Games

Έτος κυκλοφορίας: 2006

Ποιος περίμενε ότι η Rockstar, γνωστή για παιχνίδια κολοσσούς που δε νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω, έχει δημιουργήσει ίσως τον καλύτερο "πινγκ-πονγκ" τίτλο όλων των εποχών, το Rockstar Table Tennis. Δεν χωρά αμφιβολία πως η Rockstar έχει το χέρι του Μίδα και ότι πιάνει γίνεται χρυσός, έτσι έγινε και στην περίπτωση του αθλητικού τίτλου, που ο μοναδικός λόγος που βγήκε ήταν να αναδείξει τις δυνατότητες της RAGE Engine που είδαμε αρκετά χρόνια αργότερα στα GTA IV, Read Dead Redemption, Max Payne 3 και GTA V. Για την εποχή του ο τεχνικός τομέας ήταν τόσο μπροστά. Φαινομενικά έμοιαζε πως η Rockstar θα έβγαινε τελείως από τα νερά της όμως η ποιότητα που είχε ο table tennis simulation τίτλος απέδειξε περίτρανα το ταλέντο της ως developer. Τίτλοι όπως το Virtua Tennis και το Top Spin θα ζήλευαν την απλότητα στο χειρισμό του αλλά και τα έντονα στοιχεία εξομοίωσης. Λατρεύτηκε από τον κόσμο και τους κριτικούς όμως το ότι κυκλοφόρησε στην αρχή της γενιάς, το μακρινό πλέον 2006 το έκανε να ξεχαστεί πολύ γρήγορα.

Stranglehold

Στούντιο Ανάπτυξης: Midway Chicago

Εκδότης: Midway Games

Έτος κυκλοφορίας: 2007

Μια ταινία δράσης που απέκτησε sequel μέσω ενός videogame; Υπάρχει, και ονομάζεται John Woo presents Stranglehold, που ουσιαστικά αποτελεί το sequel της ταινίας Hard Boiled. Ο Chow Yun-fat στο ρόλο του αλκοολικού ντετέκτιβ διαλύει μέσα σε καταιγισμούς πυρών και λουτρών αίματος το Hong Kong για να βρει το δολοφόνο κάποιου, δεν μας ενδιαφέρει και τόσο αφού βασίζεται σε μια άκρως κλισέ ταινία δράσης. Μας ενδιαφέρει το πώς το Stranglehold έκλεψε τόσο ευγενικά τους slow motion μηχανισμούς του Max Payne (αντί για παυσίπονα εδώ έχουμε σφηνάκια τεκίλας) και τους έκανε πιο "ποζερίστικους" και χορογραφημένους. Στα δυνατά του τίτλου ήταν τα χαοτικού επιπέδου για την εποχή destructible περιβάλλοντα. Γενικά, είναι ένας πολύ αξιόλογος τίτλος δράσης και τον προτείνουμε σε αυτούς που απλά θέλουν στην οθόνη τους να συμβαίνει ένα μικρό Hollywood από εκρήξεις, πυροβολισμούς, σκοτωμούς, αίματα και εφέ!

Kameo: Elements of Power

Στούντιο Ανάπτυξης: Rare

Εκδότης: Microsoft Game Studios

Έτος κυκλοφορίας: 2005

Το Kameo αποτέλεσε το τελευταίο παιχνίδι της Rare λίγο πριν χαντακωθεί ως studio και ξεκινήσει να φτιάχνει ρουχαλάκια και avatars για το Xbox Live και απολύτως μέτρια παιχνίδια για το Kinect. Έκανε επίσης δυναμικό ποδαρικό στην περασμένη γενιά όσον αφορά τον τεχνικό τομέα. Το gameplay του έσφυζε με ποικιλία χάρει στις διάφορες μορφές που μπορούσε να πάρει η πρωταγωνίστρια και προσέφερε ένα μεγάλο κόσμο προς εξερεύνηση. Στα αξιοσημείωτα μπαίνει και η αριστουργηματική μουσική επένδυση. Το Kameo είναι ένας εξαιρετικός τίτλος στο σύνολο του αλλά "χάθηκε" όντας launch τίτλος του Xbox 360 στο μακρινό 2005 και όλοι ξέρουμε τι βαρύ φορτίο αναλαμβάνουν αυτά τα παιχνίδια.

Vikings: Battle for Asgard

Στούντιο Ανάπτυξης: The Creative Assembly

Εκδότης: Sega

Έτος κυκλοφορίας: 2008

Μπορεί η Creative Assembly να είναι αγαπητή στον κόσμο των PC gamers για τη λατρεμένη σειρά Total War, όμως κάποτε η developer ξεστράτησε και έφτιαξε ένα παιχνίδι εντελώς εκτός από τα νερά της. Έτσι γεννήθηκε το Viking: Battle for Asgard, ένας τίτλος παραδόξως εθιστικός, χωρίς να έχει το κάτι σπουδαίο ή ξεχωριστό στο gameplay. Αν και ο Kratos είχε κάνει μόδα τα αιματοβαμμένα hack n' slash, το Viking βάδιζε στα ίδια αιματηρά και βάρβαρα σοκάκια. Είχε σχετικά όμορφα γραφικά για την εποχή, καλή μουσική και γενικά ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι στο σύνολο του.

Medal of Honor: Airborne

Στούντιο Ανάπτυξης: ΕΑ LA

Εκδότης: EA Games

Έτος κυκλοφορίας: 2007

Το Medal of Honor που θα μου μείνει ως πιο ξεχωριστό της σειράς με διαφορά. Ο λόγος που το Airborne θεωρείται ό,τι καλύτερο έβγαλε η σειρά, μετά το Allied Assault βεβαίως-βεβαίως, είναι ο πυλώνας του gameplay, δηλαδή η κατάβαση με τα αλεξίπτωτα. Κανένα άλλο FPS, τότε, δεν προσέφερε τέτοια ελευθερία στον παίκτη να προσεγγίσει τη μάχη, κάτι που το Crysis και άλλα sandbox shooters μπορούν μέχρι και σήμερα να ζηλέψουν. Μια πραγματικά αυθεντική ιδέα που καρποφόρησε για την ΕΑ η οποία φρόντισε αρκετά τον τίτλο. Gunplay όπως ένα παλιό καλό MoH και η ποικιλία των εχθρών πρόσδιδε κάποιο βάθος. Επίσης, ο τεχνικός τομέας αποτελούσε διαφήμιση για την HD εποχή που μόλις είχε πάρει τα πάνω της, ενώ εξίσου καλή φροντίδα δέχτηκε και το soundtrack με επικά ορχηστρικά θέματα που ταίριαζαν στο κλίμα του πολέμου.

Dead Space: Extraction

Στούντιο Ανάπτυξης: Visceral Games

Εκδότης: Electronic Arts

Έτος κυκλοφορίας: 2009

Το Dead Space: Extraction μπορεί να μη γέμιζε το μάτι του fan της σειράς, όμως αποτέλεσε ένα κλασσικό Dead Space όσον αφορά τα συναισθήματα του παίκτη, ενώ έκανε μια ιδιαίτερα σημαντική προσφορά στο lore του franchise. Όπως κάθε Dead Space έτσι και το Extraction ήθελε τον παίκτη σε εγρήγορση, ελέω της on rails δομής του, χωρίς να λογαριάζουμε τις έντονα τρομακτικές στιγμές που το χαρακτήριζαν. Έκανε πολύ καλή και εύστοχη χρήση του Wii Remote και διέπρεπε στον τεχνικό τομέα, πάντα για τα δεδομένα του Wii.

Xenoblade Chronicles

Στούντιο Ανάπτυξης: Monolith Soft

Εκδότης: Nintendo

Έτος κυκλοφορίας: 2012

Για ακόμη μια φορά η Monolith Soft δημιούργησε μια κλασική περίπτωση ενός τεράστιου σε μέγεθος και εξίσου μεγάλο σε διάρκεια, JRPG με πολύ πλούσιο περιεχόμενο. Το Xenoblade Chronicles αγαπήθηκε από τον κόσμο για τους κλασικούς μηχανισμούς του genre, το αξιοπρεπέστατο σενάριο και γιατί προσέφερε έναν από τους πιο όμορφους οπτικά τίτλους του Wii.

Okami

Στούντιο Ανάπτυξης: Clover Studio (PS2) - Ready at Dawn (Wii) - Hexadrive (PS3)

Εκδότης: Capcom

Έτος κυκλοφορίας: 2008/2012

Η λέξη αριστούργημα περιγράφει πλήρως το Okami. Το πόνημα του Hideki Kamiya ήταν αναπάντεχα τεράστιο σε διάρκεια και σε έκταση, όμως ο οπτικός τομέας που ήταν εμπνευσμένος από τη μέθοδο sumie (μια μίξη νερομπογιάς και μελανιού) και  περιλάμβανε γερές cel shaded δόσεις είναι το χαρακτηριστικό που θα μείνει αξέχαστο. Πανέμορφο και με έντονα μηνύματα σενάριο, εξαιρετική μουσική επένδυση και gameplay βαθύ όσο ένα Zelda. Γενικότερα, θα έλεγα πως πρόκειται για έναν τίτλο που δικαιούται άνετα να συμμετέχει στις Top 10 λίστες των gamers.

FIFA Street

Στούντιο Ανάπτυξης: EA Canada

Εκδότης: EA Sports

Έτος κυκλοφορίας: 2012

Ούτε εγώ περίμενα να έβαζα αθλητικό τίτλο στη λίστα –πάντα δεδομένου της φύσης αυτών των παιχνιδιών- όμως το FIFA Street μπαίνει με το σπαθί του. Ένας τίτλος με αψεγάδιαστο gameplay και σχεδόν αλάνθαστο σε σημεία που το ίδιο το FIFA μπορεί να το κοιτά και να τρομάζει. Η αίσθηση του street football ή καλύτερα ποδόσφαιρο αλάνας, ήταν μοναδική και έφερε μια φρεσκάδα σε ολόκληρο το genre που αν και βίωνε μια δυναμική άνοδο, τη χρειαζόταν. Είναι πράγματι τόσα πολλά αυτά που μπορώ να αναφέρω για το πόσο πλούσιο είναι σαν ένα αθλητικό παιχνίδι, που εν τέλει θα το αδικήσω. Το reboot του FIFA Street franchise, το οποίο δέχθηκε πλήγμα με το τρίτο μέρος, έλαβε την κατάλληλη φροντίδα από την ταλαντούχα EA Canada και εξιλέωσε τη σειρά όπως της άρμοζε. Πολύ κρίμα που κυκλοφόρησε σε μια άσχημη περίοδο και η εμπορική επιτυχία του δεν το άφησε να λάμψει όσο του άξιζε.

XCOM: Enemy Unknown

Στούντιο Ανάπτυξης: Firaxis Games

Εκδότης: 2K Games

Έτος κυκλοφορίας: 2012

Η Firaxis Games ανέλαβε το δύσκολο έργο της αναβίωσης ενός αγαπημένου franchise των 90s που "βρώμούσε" μέχρι τα πόδια από την όλη old-school αισθητική του. Παιχνίδι που είναι ομολογουμένως δύσκολο, απαιτεί πλήρης αφοσίωση, τακτική και στύψιμο του εγκεφάλου -πράγμα σπάνιο για τα παιχνίδια των ημερών μας.  Ένας τίτλος που έντονη την αίσθηση των 90s και θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από τους λάτρεις της τότε εποχής, ενώ οι νεότεροι καλό είναι να εξοπλιστούν με υπομονή και επιμονή πριν το παίξουν.

The Darkness

Στούντιο Ανάπτυξης: Starbreeze Studios

Εκδότης: 2K Games

Έτος κυκλοφορίας: 2007

Φαίνεται πως η Starbreeze έχει την τιμητική της αφού ένας ακόμη τίτλος της, το The Darkness, βρίσκεται στη λίστα. Το The Darkness κυκλοφόρησε στο δεύτερο κύμα τίτλων της προηγούμενης γενιάς ντύθηκε με μια πρωτοφανή κόμικ αίσθηση, παρόλο που τα γραφικά δεν συμβάδιζαν στο 100% με αυτή την αισθητική. Πολύ σκοτεινή ατμόσφαιρα, καλογραμμένο σενάριο με ενδιαφέρουσα πλοκή gameplay που προσέφερε επίσης κάποιες καλές στιγμές, όπως η υλοποίηση της «Darkness» δύναμης. Γενικά, ένα αξιοπρεπέστατο και πολύ ιδιαίτερο FPS. 

Prince of Persia (2008)

Στούντιο Ανάπτυξης: Ubisoft Montreal

Εκδότης: Ubisoft

Έτος κυκλοφορίας: 2008

Ήρθε μια στιγμή που η Ubisoft πήρε την απόφαση να φτιάξει ένα reboot της σειράς Prince of Persia, η οποία την πιο περασμένη γενιά είχε αποδειχτεί άκρως επιτυχημένη -ποιος ξεχνάει τα αριστουργηματικά Sands of Time, Warrior Within και The Two Thrones; Το Prince of Persia του 2008 αν και αρκετά επαναλαμβανόμενο και εύκολο, αφού δεν υπήρχε "game over" screen, τελικώς παρέδιδε μια όμορφη και άξια αναφοράς εμπειρία. Σε αυτό βοηθούσε ο τεχνικός τομέας με τη φοβερή τεχνική απεικόνιση που πάντρευε 3D και cel shaded γραφικά, καθώς και το όμορφο soundtrack. 

Cryostasis: Sleep of Reason

Στούντιο Ανάπτυξης: Action Forms

Εκδότης: Aspyr(Retail) – 1C Company(Steam)

Έτος κυκλοφορίας: 2009

Το PC gaming θα πρέπει να είναι περήφανο που κατέχει τέτοια exclusives. Αναφερόμαστε στο Cryostasis, ένας τίτλος που αναδεικνύει ξανά πως το "σοβιετικό gaming" -όπως το αποκαλεί ο Σάκης Καρπάς- είναι γεμάτο κότσια. Ίσως η πιο βαριά και ψυχρή ατμόσφαιρα που μπορεί να συναντήσει κανείς σε videogame. Κλειστοφοβικό μέχρι εκεί που δεν πάει, σε σημείο που οι survival επιρροές του με το στοιχείο της θερμότητας που απαιτούσε από τον παίκτη να βρίσκει συχνά πηγή θερμότητας για να παραμένει ζωντανός, εκτόξευαν αυτό το συνεχές συναίσθημα ανησυχίας που σου άφηνε. Το Sleep of Reason περιείχε ανατριχιαστικά σκηνικά βγαλμένα από τα πιο απάνθρωπα ρώσικα διηγήματα και αν αποφασίσετε ποτέ να το παίξετε φροντίσετε να ενεργοποιήσετε τα ρώσικα voice overs.

Ninja Blade

Στούντιο Ανάπτυξης: From Software

Εκδότης: From Software

Έτος κυκλοφορίας: 2009

To Ninja Blade θα καταγραφεί στα ιστορικά βιβλία του gaming ως το παιχνίδι που κοίταξε στα μάτια το Ninja Gaiden και προήρθε από τους μετέπειτα δημιουργούς του Dark Souls, τη FromSoftware. Αιματηρό, καταιγιστικά βίαιο και αν μη τι άλλο «σκληρό καρύδι» όσον αφορά τη δυσκολία του είναι κρίμα να χαθεί από τη βιβλιοθήκη όσων αρέσκονται σε αυτού του είδους τα hack ‘n slash.

Silent Hill: Downpour

Στούντιο Ανάπτυξης: Vatra Games

Εκδότης: Konami

Έτος κυκλοφορίας: 2012

To Silent Hill Downpour σίγουρα δεν αγγίζει την ποιότητα των παλιών, καλών Silent Hill. Αδιαμφισβήτα αντιμετώπιζε προβλήματα, αλλα δεν παύει να είναι ένα πολύ αξιόλογο μέλος της οικογένειας των Silent Hill που μάλιστα προήλθε από μια εταιρία που εδρεύει στη Τσεχία, τη Vatra Games. Θα λεγαμε πως πρόκειται για μία από τις πιο τίμιες εργολαβίες από την πλευρά της Konami.

Star Trek: Legacy

Στούντιο Ανάπτυξης: Mad Doc Software

Εκδότης: Bethesda Softworks

Έτος κυκλοφορίας: 2006

Πολύ λίγοι θα θυμούνται το Star Trek: Legacy, εκτός των “Trekkies”, γιατί βγήκε στα πρώτα χρόνια της περασμένης γενιάς. Το Legacy υπάγεται σε ένα είδος που γενικά δεν υπάρχουν πολλοί τίτλοι. Ένα καταπονημένο genre που πρωταγωνίστησε σε προηγούμενες γενιές αλλά έχω την εντύπωση πως πρόκειται για ένα από τα τελευταία και πολύ καλά δείγματα αυτής της κατηγορίας. Οι λάτρεις του είδους, ακόμη και σήμερα υποχρεούστε να το δοκιμάσετε.

Resistance 3

Στούντιο Ανάπτυξης: Insomniac Games

Εκδότης: Sony Computer Entertainment

Έτος κυκλοφορίας: 2011

Το τρίτο Resistance έμελλε να είναι με διαφορά το καλύτερο της σειράς. Πολλοί θα πούνε ότι είναι ένα από τα καλύτερα FPS του PS3 αλλά και της γενιάς γενικότερα. Στο Resistance 3 θα βρεις πινελιές από τα Halo, διάσπαρτες σε όλο το καμβά του, που δεν σε ενοχλούν και τις δέχεσαι με ένα χαμόγελο. Ο τίτλος της Insomniac δίνει πολύ περισσότερο έμφαση στο σενάριο, στο συναίσθημα και στην απώλεια, παρά στο ωμό gunplay, το οποίο ήταν απλά αξιοπρεπές και έλαμψε επειδή περιλάμβανε μια πλούσια ποικιλία όπλων. Kudos στους artists της Insomniac για τα ενδιαφέροντα σκηνικά.

Siren: Blood Curse

Στούντιο Ανάπτυξης: Project Siren

Εκδότης: Sony Computer Entertainment

Έτος κυκλοφορίας: 2008

Ψάχνουμε για survival horror παντού, ζητάμε από τους επιφανείς να επιστρέψουν τα μεγάλα franchises στις ρίζες τους αλλά αγνοούμε συστηματικά περιπτώσεις όπως το Siren Blood Curse. Πρόκειται, χωρίς καμία υπερβολή για το καλύτερο survival horror των τελευταίων χρόνων που δεν ενδείκνυται για καρδιακούς. Ο τίτλος βάζει, με περίσσιο θράσος, τα γυαλιά σε τεράστια franchises του είδους.

State of Decay

Στούντιο Ανάπτυξης: Undead Labs

Εκδότης: Microsoft Studios

Έτος κυκλοφορίας: 2013

Το State of Decay είναι, ξεκάθαρα, αυτό που θα έπρεπε να είναι το Day Z, δηλαδή ένα μελαγχολικό και αφιλόξενο open world survival horror. Μπορεί να μην έχει τις multiplayer αρετές του Day Z όμως του ρίχνει μπόι σε συναίσθημα, gameplay, ατμόσφαιρα και ιδιαίτερα σε γραφικά. Όλα αυτά τα κάνει σε έναν άκρως ανοιχτό κόσμο, σε single-player περιβάλλον και με κάποια ίχνη πλοκής ενδιάμεσα. Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως ο Jesper Kyd ντύνει ηχητικά το σύνολο ανεβάζοντας έτσι κι άλλα σκαλιά την εμπειρία.