Ghost Recon Wildlands Preview

Μόλις επέστρεψα από το σύντομο ταξίδι στην Βολιβία και στο παρόν άρθρο θα σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από το Ghost Recon Wildlands για το οποίο αποκτήσαμε πρόσβαση στην closed beta του PS4 που ξεκίνησε την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου. Δε σας κρύβω πως είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα ενός tactical co-op shooter σε open world περιβάλλον, μιας και σκέφτηκα πως θα ήταν μια τέλεια ιδέα να βρεθούμε μετά από πολύ καιρό σε ένα παιχνίδι με την παρέα σε party mode τα βράδια και να κάνουμε αποστολές. Βάσει των όσων είδα και έπαιξα πρέπει να κάνει τη δουλειά του τέλεια σε αυτόν τον τομέα, όμως πάμε λίγο πιο αναλυτικά.

Αρχικά να ξεκινήσω από την υπόθεση που σας βάζει στις μπότες μιας ελίτ ομάδας κρούσης ονόματι “The Ghosts”, που αναλαμβάνει δουλειές πίσω από τις γραμμές του εχθρού και αυτές που κανείς άλλος δεν μπορεί να αναλάβει. Έτσι, σας ανατίθεται η εξουδετέρωση του καρτέλ της Santa Blanca, το οποίο εξελίχθηκε σε μια τρομοκρατική οργάνωση που ελέγχει όλη τη Ν. Αμερική και κανείς δεν τολμά να βάλει δάχτυλο…στην «μπίζνα» της. Ο μεγάλος στόχος -και villain της υπόθεσης- είναι ο El Sueno, όντας ο βαρόνος του Santa Blanca cartel, το οποίο διοικεί παρέα με άλλους τέσσερις εκ των οποίων οι σημαντικότεροι είναι ο El Cardinal και η Beauty Queen. Η όλη υπόθεση, για να σας δώσω ένα παράδειγμα, όπως η αφήγηση, οι χαρακτήρες, ακόμη και η σκηνοθεσία μυρίζουν έντονα την τηλεοπτική σειρά Narcos, όπου σε ένα παρόμοιο σκηνικό μια ομάδα του FBI στοχεύει στην εξουδετέρωση του θρυλικού Pablo Escobar. Διατηρεί όμως επίσης το κλασικό ύφος του Tom Clancy και όλων των τίτλων της σειράς.

Στην Closed beta δόθηκε πρόσβαση σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού -ίσως και όχι πολύ μεγάλο δεδομένου του μεγέθους του χάρτη- και συγκεκριμένα σε ολόκληρη την περιοχή της Itacua, η οποία χαρακτηρίζεται από πεδιάδες, βαλτοτόπια και λίγα αλλά πυκνά σε βλάστηση βουνά, θυμίζοντας λίγο από Αμαζόνιο. Ειλικρινά σοκαρίστηκα όταν “ξεζούμαρα” το χάρτη για να δω που βρισκόμουν και ανακάλυψα το πόσο τεράστιος και αχανής σε έκταση είναι, οπότε, ναι δόθηκε πρόσβαση σε ένα μικρό κομμάτι από την απίστευτα τεράστια πίτα του open world κόσμου του Wildlands. Σε αυτό που δείχνει να του λείπει είναι η ζωντάνια και δε ξέρω αν φταίει λόγω του ότι είναι απλά μια beta. Από την άλλη όμως έχει κάποια πανέμορφα τοπία που χάζευα για αρκετά δευτερόλεπτα όσο πετούσα με το ελικόπτερο για παράδειγμα.

Το Wildlands μπορεί να παιχτεί τόσο μοναχικά -σε single player περιβάλλον- όσο και ομαδική με συμπαίκτες σε online περιβάλλον. Δύο εμπειρίες που απέχουν παρασάγγας η μία με την άλλη. Από τη μια στο single player έχετε τη δυνατότητα να ελέγξετε τους συντρόφους σας μέσω ενός wheel εντολών και να σας ακολουθούν πιστά ότι κι αν τους πείτε…εφόσον καταλάβουν την εντολή και δεν σκορπίσουν χωρίς λόγο στη περιοχή και πρέπει να τους φωνάζετε να έρθουν. Παραδόξως έχουν πολύ καλό σημάδι εάν τους αφήσετε να ανοίξουν πυρ. Όπως προανέφερα, όμως, το παιχνίδι φτιάχτηκε ως ένα online co-op shooter με την έννοια του να έχετε ανθρώπους και όχι ΑΙ δίπλα σας. Σε online περιβάλλον η εμπειρία αλλάζει δραματικά καθώς το παν είναι η συνεννόηση οπότε προετοιμαστείτε να είστε όσο το δυνατόν πιο επικοινωνιακοί και συνεργατικοί με τους συμπαίκτες σας γίνεται για το καλύτερο αποτέλεσμα. Εφόσον κατέχετε το επικοινωνιακό κομμάτι, όπως μια κανονική δηλαδή ομάδα κρούσης, τότε θα ζήσετε όμορφες shooting εμπειρίες στην Βολιβία. Μπορώ να σας πω ότι το να πέφτετε από ελικόπτερο με αλεξίπτωτο πάνω στην αποστολή είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.

Υπήρξαν όμως κάποιες φορές παραφωνίες στο κομμάτι της συνεργασίας εξαιτίας των servers καθώς ουκ ολίγες φορές αποστολές χανόντουσαν, παίκτες κολλούσαν και σφαίρες δεν έφταναν ποτέ στο στόχο τους, αλλά για αυτόν ακριβώς τον λόγο έγινε η closed beta. Τα παράπονά μου μέχρι στιγμής στο παικτικό κομμάτι είναι η όλη γλιστερή κίνηση του παίκτη που πολλές φορές δεν είναι προς όφελος και θα το ήθελα πιο στιβαρό, κάτι το οποίο ισχύει και για το ολίγον τι ελαφρύ σε ένταση gunplay του. Τέλος, η οδήγηση είναι ένα από τα πολύ αδύναμα σημεία του και ένιωθα σα να οδηγώ κάδους απορριμμάτων παρά οχήματα. Η Ubisoft δεν πρέπει να επαναλάβει το φιάσκο του πρώτου Watch Dogs εδώ και να στρώσει τον τομέα.

Θετικό βρήκα το γεγονός πως το οπτικό customization του χαρακτήρα όπως η ένδυση και τα αξεσουάρ του μπορούν να αλλάζουν διαρκώς και χωρίς ενοχλητικά microtransactions, ενώ γενικότερα το character και weapon customization είναι ιδιαίτερα βαθύ σε επιλογές. Το καλό είναι πως όλα αυτά γίνονται on-the-fly μέσα στο menu και δεν χρειάζεται να πάτε πίσω στη βάση για να αλλάξετε εξοπλισμό, έτσι, ανάλογα με τις ανάγκες του τερέν και της αποστολής μπορείτε από sniper να αλλάξετε σε heavy machine gun και να συνεννοηθείτε με τους συμπαίκτες σας για το ρόλο του καθενός. Εδώ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι το παιχνίδι δεν σας περιορίζει σε classes και abilities, καθώς μπορείτε να γίνετε ό,τι θέλετε  και όποτε θέλετε.

Στα των γραφικών είναι πολύ νωρίς για να αναφερθώ εκτενώς μιας και το παιχνίδι φαίνεται να ποντάρει πολύ στα ποικίλα περιβάλλοντα και τα άκρως εντυπωσιακά καιρικά εφέ -με αποκορύφωμα τη βροχή. Ο κόσμος του είναι φτιαγμένος με γνώμονα το εικαστικό της Βολιβίας και έτσι κυριαρχούν κίτρινες, καφέ και πράσινες αποχρώσεις. Με ασφάλεια μπορώ να αναφέρω πως τα τοπία του θα σας κάνουν να χαζεύετε παρέα με το εξίσου πλούσιο draw distance. Καλή δουλειά φαίνεται να έχει γίνει και στο sound design το οποίο ξεχωρίζει για τους ήχους της ζούγκλας και της πανίδας που το χαρακτηρίζει, ενώ ένα ντροπαλό soundtrack από κιθάρες που θυμίζει΄εντονα Λατινική αμερική ντύνει μουσικά το παιχνίδι.

Αυτές ήταν οι εντυπώσεις μου από το Ghost Recon Wildlands για το οποίο ολοκληρωμένη άποψη θα έχουμε σε περίπου ένα μήνα, καθώς κυκλοφορεί για τα PS4, Xbox One και PC στις 7 Μαρτίου.