The Good Nurse Review: Jessica Chastain και Eddie Redmayne σε ένα θρίλερ ήπιων τόνων

Κι όμως η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα
08 Νοεμβρίου 2022 09:30
The Good Nurse Review: Jessica Chastain και Eddie Redmayne σε ένα θρίλερ ήπιων τόνων

Βρισκόμαστε στο 2003, η Amy Loughren είναι μία ανύπαντρη μητέρα που εργάζεται ως νοσοκόμα στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου Parkfield, στην πόλη του New Jersey. Εκεί, θα γνωρίσει τον Charles Cullen, έναν έμπειρο νοσοκόμο ο οποίος προσλήφθηκε από την διοίκηση του νοσοκομείου ώστε να βοηθήσει το εξαντλημένο προσωπικό με τις νυχτερινές βάρδιες. Οι δυο τους θα γίνουν καλοί φίλοι, μέχρι που ο απροσδόκητος θάνατος μιας ασθενούς τον καθιστά ύποπτο.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η σύνοψη της καινούργιας ταινίας του Tobias Lindholm, ο οποίος έχει δουλέψει πίσω από τις κάμερες στα The Hunt (2012), A War (2015), Another Round (2020), αλλά και για τη σκηνοθεσία του στα επεισόδια 5 και 6 της πρώτης σεζόν, της τηλεοπτικής σειράς του Joe Penhall, Mindhunter. Το σενάριο αναλαμβάνει η Krysty Wilson-Cairns γνωστή από το οσκαρικό 1917 του Sam Mendes και το The Last Night in Soho του Edgar Wright. Στην ταινία παίζουν οι: Eddie Redmayne, Jessica Chastain, Nnamdi Asomugha, Kim Dickens, Malik Yoba, Alix West Lefler, και Noah Emmerich.

Αν μη τι άλλο, το ταλέντο που έχει επιλεχθεί, τόσο μπροστά, όσο και πίσω από τις κάμερες, ανεβάζουν τον πήχη και τις προσδοκίες σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο. Ειδικά όταν το πρωταγωνιστικό σου δίδυμο αποτελείται από τους πολυβραβευμένους Jessica Chastain και Eddie Redmayne. Η αλήθεια είναι ότι το The Good Nurse θα μπορούσε να είναι μία ταινία με περισσότερη ενέργεια, κορυφώσεις, αγωνία, σασπένς, ανατροπές, μυστήριο, όλα αυτά τα κλασικά στοιχεία δηλαδή που συναντάμε στα αστυνομικά θρίλερ που εξετάζουν πολλαπλές δολοφονίες. Όχι πως αυτά λείπουν από την ταινία του Lindholm, απλά δεν βρίσκονται στο βαθμό έντασης που μπορεί να έχει συνηθίσει κάποιος.

Βέβαια, στο εν λόγω φιλμ υπάρχει μία ιδιαιτερότητα που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα του είδους. Εδώ, ο υπεύθυνος των εγκλημάτων, ο κατά συρροή δολοφόνος δηλαδή, σχεδόν αποκαλύπτεται, σκοπίμως φυσικά, από την πρώτη κιόλας σεκάνς της ταινίας. Το "whodunnit" στοιχείο, δε φαίνεται να απασχολεί και πολύ τον δημιουργό της. Αυτό που τον αφορά είναι η διαδικασία και τα εμπόδια της σύλληψής του, και όχι τόσο η αποκάλυψη της ταυτότητάς του. Εμείς, ως θεατές γνωρίζουμε ποιος ευθύνεται για τους θανάτους, το διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείου, επίσης γνωρίζει ποιος τους έκανε, οι ντετέκτιβ που έχουν αναλάβει την υπόθεση είναι και αυτοί απόλυτα σίγουροι για τον ένοχο, οι συνάδελφοί του, τον υποπτεύονται εδώ και χρόνια.

Τι τους εμποδίζει λοιπόν να τον πιάσουν ώστε να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης; Το συγκεκριμένο σεναριακό εύρημα, δεν είναι κάποια καινοτομία φυσικά, παραμένει όμως μία ενδιαφέρουσα συνθήκη. Μέσα σε αυτή, η ταινία, θα βρει το χώρο να σχολιάσει, έστω και επιφανειακά, το σχεδόν υπό κατάρρευση νοσοκομειακό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών, το αρρωστημένο δίκτυο αυτοπροστασίας στο οποίο μπορεί για ολόκληρα χρόνια να κυκλοφορεί ανάμεσά του ανενόχλητος ένας δολοφόνος, στην ανεπαρκή υποστήριξη που έχουν οι επαγγελματίες υγείας, αλλά και τις επιπτώσεις στην οικογενειακή ζωή των ανθρώπων αυτών.

Αδιαμφισβήτητα, ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας, αν όχι το δυνατότερο, είναι το πρωταγωνιστικό της δίδυμο. Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που η Jessica Chastain και ο Eddie Redmayne μοιράζονται την ίδια οθόνη και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό.

Και οι δυο, υπό την σωστή καθοδήγηση του σκηνοθέτη τους φυσικά, ερμηνεύουν τους ρόλους τους με μία χαρακτηριστική ηρεμία, με απλότητα, χαμηλόφωνα στο μεγαλύτερο μέρος, ενώ χτίζουν σταδιακά την αναπόφευκτη σύγκρουση που θα έρθει στο φινάλε. Η χημεία τους είναι εξαιρετική, και είναι σχεδόν αδύνατον να φανταστείς την ταινία χωρίς αυτούς τους δυο να πρωταγωνιστούν σε αυτή.

Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο ρυθμός των γεγονότων αλλά και το γενικότερο τέμπο της ταινίας, ίσως αποξενώσει αρκετούς από εσάς. Το The Good Nurse, είναι ένα θρίλερ ήπιων τόνων, για υπομονετικούς θεατές, με ελάχιστες στιγμές έντασης, κυρίως εσωτερικές, το οποίο παίρνει το χρόνο του για να ξεδιπλωθεί. Ωστόσο, το ντουέτο Redmayne και Chastain αποτελεί το μεγαλύτερο ατού της, παραδίδοντας μία εξαιρετική παράσταση, ικανή να σηκώσει όλη την ταινία στις πλάτες του.