Στο Tiger King 2 δεν υποφέρουν μόνο οι τίγρεις αλλά και εμείς | Review

Μπορεί να μην έζησα τον χορό του Tiger King στα ντουζένια του μιας και δεν μου το επέτρεπαν τότε οι στρατιωτικές υποχρεώσεις μου, ωστόσο πρόσφατα, με την ανακοίνωση του sequel, βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία για να το παρακολουθήσω. Είχα ακούσει τα χίλια μύρια για αυτό, «πόσο παράξενο» είναι, πόσο «θεότρελους χαρακτήρες έχει», τις απίστευτες καταστάσεις που εξιστορεί. Και πράγματι έτσι είναι αλλά μέχρι ένα σημείο τελικά.

Βλέπετε, το Tiger King και η υστεροφημία του διαδόθηκε σε μια άγονη παντελώς περίοδο για τη βιομηχανία του θεάματος τότε που είχε χτυπήσει το πρώτο lockdown της πανδημίας και όλος ο κόσμος έψαχνε απεγνωσμένα κάτι καινούργιο να παρακολουθήσει. Επομένως η δίψα του κόσμου για νέο περιεχόμενο και κάτι για να καταβροχθίσει όσο βρισκόταν κλεισμένος στα σπίτια του, είχε ως αποτέλεσμα να παραβλέψει πως γενικά δεν ήταν κάτι τόσο το «ουάου» σαν αποτέλεσμα.

Σίγουρα έπαθα πλάκα και τραβούσα τα μαλλιά μου στη σκέψη πως αυτοί οι άνθρωποι όντως κυκλοφορούν ανάμεσά μας, λες και ξεπήδησαν από κάποιο σατιρικό φιλμ για τα δικαιώματα των ζώων.

Αναμφίβολα και μόνο η ζωή και ο…μύθος του Joe Exotic και της εμμονικής σχέσης με το αντίπαλό του δέος την Carole Baskin φαντάζει καρτουνίστικη στην πλειοψηφία της. Κρύβει όμως ένα απύθμενο μίσος και ζήλο, ο οποίος σαφώς γέννησε όλες τις καταστάσεις που περιγράφονται στο πρώτο κομμάτι, που μέχρι τότε πιστεύαμε πως «αυτό ήταν». Αμ δε, καθώς η γραμμή παραγωγής του Netflix σκέφτηκε πως θα είχε ενδιαφέρον να κυκλοφορήσει ένα Tiger King 2, για να μας πείσει πως απλά είχαμε ξύσει την επιφάνεια και πως όλα όσα είδαμε μέχρι τώρα ήταν η κορυφή του παγόβουνου.

Έμεινε στα μεγάλα λόγια του teaser του Tiger King 2 καθώς στα μόλις 5 επεισόδια αναμασιέται η ίδια συνταγή και η ίδια πληροφορία στο 90% του χρόνου τους. Πρακτικά πρόκειται για μια μεγάλη, έξυπνα επανασκηνοθετημένη διήγηση των γεγονότων που ήδη γνωρίζαμε, με μερικές πινελιές και διαφορετικές οπτικές γωνίες που μας φέρνουν στο τώρα.

Δηλαδή ο Joe Exotic μέσα από τη φυλακή μαθαίνει τις νέες εξελίξεις στην υπόθεση του ίδιου και τον παρακολουθούμε να παρακαλάει σε κάθε τηλεφώνημά του πως «θέλει να βγει» και πως «εάν χρειαστεί να κάνει συμφωνία με τον διάβολο για να το πετύχει, θα το κάνει».  Την ίδια ώρα βλέπουμε πως οι σφετεριστές του ζωολογικού του κήπου, όπως οι Jeff Lowe και Tim Stark και οι ιστορίες -επίσης απόλυτης βλαχιάς και χαοτικής παράνοιας- γίνονται πάνω κάτω το νέο επίκεντρο της αφήγησης.

Αυτή η διαφορετική οπτική στην υπόθεση του Joe Exotic και της Carole Baskin, υπό το πρίσμα των δύο προαναφερθέντων δεν πιάνει ποτέ, ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι λίγη από την «μαγεία» που είχε το ξεδίπλωμα αυτής της παράλογης ιστορίας την πρώτη φορά. Το προσπαθεί πολύ αλλά δε φτάνει στην πηγή για να πιει νερό όταν συνδέεται η υπόθεση της αποφυλάκισης του Joe Exotic με την εισβολή στο Καπιτώλιο και την Προεδρία Τραμπ.

Μάλιστα σε μια προσπάθεια να ανακατέψει τη συνταγή λίγο παραπάνω μπας και αποτρέψει το μπαγιάτεμα, ρίχνει επίσης στη συνταγή και νέα στοιχεία -ή μάλλον θεωρίες- από γνωστούς και εμπλεκόμενους σε όλο αυτό το θέατρο γεμάτο τίγρεις και παράλογες καρικατούρες, σχετικά με την μυστηριώδης εξαφάνιση του Don Lewis, πρώην άντρα της Baskin.

Ουσιαστικά χρωματίζει εδώ ακόμη πιο έντονα την θεωρία πως ούτε η Baskin είναι τόσο αθώα όσο δείχνει τελικά, σαφώς χωρίς να αποποινικοποιεί όλα τα υπόλοιπα κατακάθια και εγκληματίες που έχωσαν τη μύτη τους στο GW Zoo.

Ούτε αυτά τα μερικά φρέσκα στοιχεία δεν μπορούν να κάνουν ούτε στο ελάχιστο το ίδιο ευχάριστη την προβολή του Tiger King 2, το οποίο πραγματικά καλύτερα θα ήταν να είχε κάποιον άλλον τίτλο, διότι sequel στην ουσία δεν είναι σε καμία περίπτωση, παρά μόνο ότι χρονολογικά τοποθετείται στην πλειοψηφία του στο «τώρα».

Ειλικρινά μοιάζει τόσο σαν ένα ξαναζεσταμένο φαγητό που απλώς πέταξαν πάνω του λίγη φρέσκια σως, που δεν μπορώ να το προτείνω ούτε στους πιο φανατικούς, που έχασαν πολλά κύτταρα μαθαίνοντας πως ο Tiger King είναι πέρα για πέρα αληθινός.