The Guilty: Ο Jake Gyllenhaal θολώνει τα όρια μεταξύ αθώου και ενόχου | Review

Αξίζει όμως το αμερικάνικο remake του Netflix το "play" σας;
06 Οκτωβρίου 2021 09:13
The Guilty: Ο Jake Gyllenhaal θολώνει τα όρια μεταξύ αθώου και ενόχου | Review

Μετά την επιτυχία του πρωτότυπου ψυχολογικού θρίλερ Den Skyldige (2018) του Δανού δημιουργού Gustav Möller (In Darkness) στο Φεστιβάλ Sundance, κατέφτασε πια το αμερικανικό remake The Guilty του Antoine Fuqua σε παραγωγή Netflix, με τον Jake Gyllenhaal (Nocturnal Animals, Nightcrawler) να διαδέχεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον εξαιρετικό Jakob Cedergren που στο 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης απέσπασε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας. Στη φρέσκια εκδοχή της ταινίας, ο Jake Gyllenhaal επωμίζεται εν προκειμένω και καθήκοντα παραγωγού μαζί με την Riva Marker για λογαριασμό της Nine Stories και της Bold Films.

Το cast συμπληρώνουν επίσης οι: Christina Vidal, Adrian Martinez, Riley Keough, Peter Sarsgaard, Eli Goree, Ethan Hawke, Da'Vine Joy Randolph και η Christiana Montoya.

Ο κύριος άξονας της υπόθεσης περιστρέφεται γύρω από τον ‘Joe Baylor’ (Gyllenhaal), έναν αστυνομικό ο οποίος εργάζεται σε ένα τηλεφωνικό κέντρο Άμεσης Δράσης και Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών στο Los Angeles. Ο άνδρας αυτός φαίνεται να διεκπεραιώνει μηχανικά τις υποχρεώσεις του πόστου του. Μια μέρα δέχεται ένα κρίσιμο τηλεφώνημα από μία πανικόβλητη γυναίκα εν ονόματι ‘Emily’ (Keough) που ισχυρίζεται ότι έχει πέσει θύμα απαγωγής, αλλά ξαφνικά η σύνδεσή τους διακόπτεται. Η κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπίσει τον θέτει σε πλήρη εγρήγορση. Καλείται να χρησιμοποιήσει όσα μέσα έχει στην διάθεσή του ώστε να συνδράμει το παραπάνω άτομο που εξαφανίστηκε και να εντοπίσει την ακριβή τοποθεσία όπου κρατείται ως όμηρος.

Πρόκειται για ένα τίμιο κινηματογραφικό εγχείρημα που ωστόσο συνιστά καθαρή αντιγραφή του αυθεντικού φιλμ. Μάλιστα, το εν λόγω γεγονός είναι που λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι δεδομένου ότι δεν γίνεται να μην αντιπαραβάλεις ασυναίσθητα αυτό που παρακολουθείς με την αρχική version η οποία την υπερβαίνει με διαφορά, διότι υπήρξε μία πραγματικά ξεχωριστή και ευρηματική ιστορία. Δηλαδή, εδώ βλέπουμε ουσιαστικά μία ναι μεν καλογυρισμένη μυθοπλασία, αλλά πιστή κόπια της γνήσιας.

Συνεπώς, αναπόφευκτα ξέρεις τι να προσδοκάς όσον αφορά στο στοιχείο του σασπένς. Επομένως, η αγωνία και ο παράγοντας της έκπληξης και της ανατροπής περιορίζονται σημαντικά αν έχεις δει το καθεαυτού project το οποίο ήταν όντως πολλά υποσχόμενο και πολύ πιο σκοτεινό και ευφάνταστο. Στην περίπτωση αυτή, το θέαμα που μας παρουσιάζεται δεν έχει να προσδώσει κάτι αλλιώτικο ή κάτι πιο ενδιαφέρον που έλειπε από την πρώτη ταινία αφού εκείνη δεν υστερούσε στ΄ αλήθεια σε τίποτα.

Ο Antoine Fuqua βαδίζει με ασφάλεια στα χνάρια που άφησαν τα στιβαρά βήματα του σκηνοθέτη Gustav Möller, με την προσαρμογή του σεναρίου να την έχει επιμεληθεί ένας από τους πιο αξιόμαχους μετρ του noir δράματος, ο Nic Pizzolatto (True Detective).

Μεταξύ αυτών που οφείλει να αναγνωρίσει κανείς είναι πως η κλειστοφοβική, βαριά και υποβλητική ατμόσφαιρα καλλιεργείται εξαρχής και με σχετικά γοργούς ρυθμούς, με τον σταρ του Brokeback Mountain να επιδεικνύει μεγάλη φυσικότητα ως προς την απόδοση του χαρακτήρα που υποδύεται κάτι που οπωσδήποτε θα θαυμάσει το κοινό. Φαίνεται πως έχει μελετήσει καλά την φιγούρα που ενσαρκώνει και έχει δώσει ιδιαίτερη σημασία στο πώς την προσέγγισε ερμηνευτικά ο Jakob Cedergren.  

Αξίζει να σημειωθεί ότι καθώς βαδίζουμε προς τον επίλογο της ταινίας ένα καίριο συμβάν διαφοροποιείται ίσως με μία πιο αισιόδοξη χροιά ενώ στο δανέζικο φιλμ οδηγούμασταν σε ένα πιο ζοφερό και ωμά ρεαλιστικό φινάλε όσον αφορά στην τύχη ενός πολύ συγκεκριμένου ατόμου που βρέθηκε ανήμπορο στο έλεος μίας θανάσιμης απειλής.

Σαν βασική ιδέα αυτό που συνέχει το The Guilty είναι πως ο ήρωάς του έχει να αναμετρηθεί με τον ίδιο του τον εαυτό την ώρα που ξεπροβάλλουν εμπρός του αμείλικτες εξωτερικές προκλήσεις και διλήμματα, ενώ και ο χρόνος είναι εναντίον του.

Μένει εντούτοις, στην άλλη άκρη της γραμμής για να περισώσει ό,τι μπορεί και να αντιμετωπίσει συγχρόνως τους προσωπικούς δαίμονες που τον κατατρύχουν, μέχρις ότου βρει το θάρρος μπροστά σε ένα κρίσιμο ζήτημα ζωής και θανάτου να ταχθεί υπέρ μίας αδιαπραγμάτευτης ηθικής ακόμη και αν χρειάζεται να ρισκάρει εις βάρος της ίδιας της ευημερίας του.