The Witcher: Nightmare of the Wolf: Η anime ταινία κάνει ό,τι δε μπορεί η σειρά | Review

Το Netflix έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά στην μέχρι τώρα απόδοση του σύμπαντος του The Witcher, χάρη στους χειρισμούς της showrunner, Lauren S. Hissrich, και ήδη η πρεμιέρα της 2ης σεζόν για τον Δεκέμβριο αποτελεί “must” για κάθε συνδρομητή της υπηρεσίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που την...κλείδωσε με πολυετές συμβόλαιο. Την επέκταση του σύμπαντος του Andrzej Sapkowski όμως, τουλάχιστον το πρώτο της βήμα, παρακολουθούμε μέσα από το The Witcher: Nightmare of the Wolf. 

Ο λόγος για την prequel anime ταινία της σειράς του Witcher, που εξιστορεί το πώς ο Vesemir έγινε ο μέντορας του Geralt, στον οποίο σε live-action μορφή, θα συστηθούμε στη 2η σεζόν. Το νοτιοκορεατικό Studio Mir είναι πίσω από την παραγωγή και το σκίτσο, έχοντας στις πλάτες του άλλες επιτυχημένες animated παραγωγές όπως αυτές των Voltron: Legendary Defender, The Legend of Korra και το πρόσφατο Dota: Dragon’s Blood.

Πριν προχωρήσω στην ουσία, θέλω να αναφερθώ στο θέαμα που προσφέρει το Nightmare of the Wolf, το οποίο χωρίς υπερβολή κόβει την ανάσα και ψυχαγωγεί μέχρι τελευταίου...καρέ. Λόγω του ότι δεν οριοθετείται από τα στενά σύνορα του live-action μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και όχι μόνο το κάνει αλλά το κάνει εξαιρετικά, σε σημείο που στα μάτια μου φέρνει σε δεινή θέση πλέον τη σειρά και να μοιάζει...ταπεινή ως προς την δράση που απεικονίζει. 

Απίθανες χορογραφίες, ευφάνταστη σκηνοθεσία και το animation γενικώς δίνει ρέστα. Θα μπορούσα να μιλάω όλη μέρα για αυτό όμως πραγματικά η δουλειά του Studio Mir είναι άξια συγχαρητηρίων.

Εκεί που δεν περίμενα να με συνεπάρει είναι στην ουσία που σας έλεγα πιο πριν. Δηλαδή στην ιστορία του και στο πως παρουσιάζει με μια πιο ενδελεχής και με περισσότερες αποχρώσεις του γκρι τον κόσμο του Witcher. Ο Vesemir παρουσιάζεται σαν ένας φιλάργυρος και αλαζονικός Γητευτής, που ζει για τη δόξα. Μέσα από έξυπνα και μακροσκελή flashbacks σε καίριες στιγμές της βασικής ιστορίας μαθαίνουμε το παρελθόν του και έτσι ξεφλουδίζεται με φυσικότατο τρόπο η badass περσόνα του Γητευτή. 

Εξαιρετικά εύστοχα παρουσιάζει το πως οι Witchers αντιμετωπίζονται από τον υπόλοιπο κόσμο, κάτι που η σειρά τουλάχιστον στην 1η σεζόν δεν έδειξε αρκετά ή δε θέλησε να ασχοληθεί. Εδώ το Nightmare of the Wolf το κάνει προσεγμένα για να αναδείξει το πρόβλημα των φυλετικών και όχι μόνο διακρίσεων. Η σκηνοθεσία και το σενάριο του ξετυλίγονται με τρόπο που κάνουν τη μιάμιση ώρα που κρατάει η anime ταινία να περνάει νερό. 

Μέσα σε αυτή τη μιαμιση ώρα που φαντάζει πολύ λίγη καταφέρνει επίσης με χειρουργική ακρίβεια να αποδώσει και ένα απαραίτητο world bulding ώστε όσοι δεν γνωρίζουν από τα βιβλία να μάθουν περισσότερα για το πως είναι στημένος ο κόσμος του Witcher. Και όλα αυτά χωρίς κουραστικό exposition. Πολλές φορές σε τέτοια μεγάλα franchises και τα spinoffs ή τα prequel τους μοιάζει άθλος το να πετύχεις κάτι τέτοιο κι όμως εδώ ο θεατής το λαμβάνει στην καλύτερη μορφή του. 

Το voice cast έχει μερικά γνωστά ονόματα όπως του Theo James (Divergent) ως Vesemir και του Graham McTavish (Game of Thrones) να δανείζει τη φωνή του στον Deglan, όμως θαρρώ πως θα μπορούσε να είχε γίνει πιο πειστική δουλειά σε μερικές από τις ερμηνείες τους σε μερικά σημεία. Ίσως είναι το μοναδικό αρνητικό που μπορώ να του προσάψω.

Κατά τα άλλα, το The Witcher: Nightmare of the Wolf προσφέρει ένα φινάλε γλυκόπικρο με τα όλα του. Τραγικό, ποιητικό, ελπιδοφόρο και με έναν απαραίτητο τύπου fan service συνδετικό κρίκο που θα φέρει ένα χαμόγελο στα χείλη σας. Νομίζω καταλάβατε πως αξίζει να το δουν οι Witcher fans καθώς σε αυτούς απευθύνεται κιόλας αποκλειστικά.