Το What If...? της Marvel Studios βγάζει γούστα για κάθε fan του MCU | Review

Οι εντυπώσεις μας από τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς που αλλάζει το ρου του MCU
20 Αυγούστου 2021 20:37
Το What If...? της Marvel Studios βγάζει γούστα για κάθε fan του MCU | Review

Ο κόσμος των superhero και των κινουμένων σχεδίων είναι ένα πεδίο που η Marvel εδώ και χρόνια, όσο και να προσπαθεί, χωλαίνει. Λαμπρή εξαίρεση αποτελούν οι δυο εκλάμψεις που υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια και αναφέρομαι στα ‘90s καρτούν του "Spider-Man: The Animated Series" και των "X-Men" (με εκείνο το επικό synth intro theme).  

Από εκεί και πέρα το χάος. Η DC με τις δικές της animated σειρές και ταινίες έχει δημιουργήσει ένα ενιαίο σύμπαν που συνεχώς εκπλήσσει, εξελίσσεται και πρωτοπορεί δημιουργικά με το υλικό που έχει στη διάθεσή του. Επομένως που πάει η Marvel Studios σε ξένα χωράφια; Μπαίνω σε αυτή την τρόπον τινά σύγκριση διότι αντιλαμβάνομαι ότι το mainstream κοινό που γαλουχήθηκε από την παρθενική δεκαετία του MCU και πλέον κάποιοι που τότε ήταν παιδιά, τώρα είναι έφηβοι ή ενήλικες, θα παρακολουθήσουν για πρώτη φορά σειρά κινουμένων σχεδίων δια χειρός Marvel Studios. Παρεμπιπτόντως αποτελεί την παρθενική προσπάθεια του στούντιο στον χώρο του animation.  

Ερχόμαστε στην περίπτωση του What If...? που βασίζεται στην ομώνυμη σειρά κόμικς, όπου εξερευνεί διάφορα υποθετικά σενάριο στο πλαίσιο του ευρύτερου Multiverse με το ερώτημα “τι θα γινόταν εάν..;”. Πως να μην το εκμεταλλευτεί το concept αυτό, άλλωστε, μετά και το συνταρακτικό φινάλε του Loki που αποτέλεσε την πραγματική αφετηρία του Multiverse, έστω όσον αφορά το live-action κομμάτι του σύμπαντος. Όσο να’ναι μερικά πράγματα δεν μπορούν να μεταφερθούν ποτέ στην οθόνη είτε για λογιστικούς είτε για άλλους σοβαρούς λόγους, επομένως είναι μια απίστευτη ευκαιρία για το σύμπαν της Marvel να ξεδιπλωθεί μέσα από το What If και το Disney Plus. 

Κάπως έτσι μερικά από τα πιο ευφάνταστα υποθετικά σενάρια του MCU παίρνουν σκιτσαρισμένα σάρκα και οστά με ένα cel-shaded εικαστικό στιλ που ίσως ξενίσει κάποιους. Είτε γιατί κινείται παράξενα για κάποιους στην οθόνη καθώς είναι ένα μείγμα 2D και 3D εικαστικού, το οποίο έχει σκοπό να φέρνει τις φυσιογνωμίες των ηθοποιών του MCU όσο πιο πιστά γίνεται στο ψηφιακό σκίτσο.

Εμένα τόσο η σκέψη πίσω από αυτό όσο και η εκτέλεση δεν με χάλασε καθόλου, αλλά αυτά είναι και θέμα προτιμήσεων εν τέλει. Με αυτή την τεχνική επιτυγχάνεται μια αλλόκοτη ομοιομορφία μεταξύ live-action και καρτούν και από τα πρώτα δείγματα είναι χάρμα οφθαλμών. Ιδιαίτερα όταν μπλέκει λιγάκι anime ποζερίλα μέσα, μαζί με την δυτική που ξεχειλίζει σαφέστατα. Μέχρι τώρα οι εντυπώσεις μου από το What If βασίζονται στα πρώτα δύο επεισόδια τα οποία μεταξύ τους δεν έχουν καμία σχέση και μοιάζουν με αυτοτελείς ιστορίες. Η πρώτη ήταν με το υποθετικό σενάριο όπου η Peggy Carter λαμβάνει το Super Soldier serum και μεταμορφώνεται σε...Captain Britain, αντί για τον Steve Rogers να γίνεται Captain America.  

Μέσα σε περίπου 25-30 λεπτά που διαρκεί το επεισόδιο, με συνοπτικές διαδικασίες ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη ιστορία που αν και συνοπτική προσφέρει μπόλικες συγκινήσεις και συναισθηματικές φουρτούνες. Για να πετύχει αυτή την ομοιομορφία που ανέφερα πιο πάνω, η Marvel επιστρατεύει τους μεγάλους αστέρες που τόσα χρόνια χρυσοπληρώνει για να δανείσουν τις φωνές στους χαρακτήρες. που υποδύθηκαν σε live-action μορφή. Αυτό βέβαια δε συμβαίνει πάντα όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Robert Downey Jr., του Chris Evans, του Dave Bautista ή της Elizabeth Olsen, οι οποίοι δε θα δανείσουν τις φωνές τους στους Iron Man, Steve Rogers, Drax και Scarlet Witch αντίστοιχα.

Στο δεύτερο επεισόδιο που κατ’εμέ ήταν μακράν ανώτερο από το πρώτο σε όλους τους τομείς, έχουμε και την τελευταία παράσταση του Chadwick Boseman στο MCU. Πριν φύγει ξαφνικά από τη ζωή είχε προλάβει να ηχογραφήσει τις ατάκες του για τον T’Challa, τον οποίο εδώ γνωρίζουμε ως...Star-Lord. Ναι, ο διάδοχος του θρόνου της Wakanda σε ένα εναλλακτικό σύμπαν δεν γίνεται ποτέ Black Panther και εξερευνά τους γαλαξίες παρέα με τον Yondu. Αναμφίβολα μια άκρως συγκινητική στιγμή να ακούς τον εκλιπόντα Boseman με την αφρικάνικη προφορά του, αλλά και η αφιέρωση προς τιμήν του στα credits ηταν ένα ύστατο χαίρε από τη Marvel.

Οι ανατροπές και οι χαρακτήρες που συμπληρώνουν αυτό το θεότρελο story θα εκπλήξουν και τους πιο απαιτητικούς θαρρώ, χωρίς να πω κάτι παραπάνω και να ρισκάρω να ρίξω spoiler. Όταν το δείτε οι Marvel fans θα καταλάβετε τι εννοώ. Δεν είναι μόνο ότι το What If...? ενσαρκώνει κάποιες από τις πιο άγριες φαντασιώσεις όσων έχουν νιώσει στο πετσί τους το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel και όχι μόνο, αλλά το κάνει με στιλ και φινέτσα. Θα το νιώσετε όταν στο επεισόδιο με τον T’Challa πάνω που ξεκινά η δράση ακούγονται ψίγματα από τους αφρικάνικους ηλεκτρονικούς ήχους του Ludwig Goransson να ξεπροβάλλουν και να ντύνουν μοναδικά το αποτέλεσμα.

Γενικά, τα υποθετικά σενάρια γαργαλάνε την περιέργειά μου και τα πρώτα επεισόδια σίγουρα την φίλεψαν όπως έπρεπε. Λάτρεψα επίσης το ότι δομικά και αφηγηματικά ξεδιπλώνεται σαν ένα μεγάλο μυστήριο, κάπου σε ένα μακρινό σύμπαν με τον Jeffrey Wright στο ρόλο του "Watcher" να αφηγείται τα γεγονότα σαν άλλος Rod Serling στην "Ζώνη του Λυκόφωτος". Μένει να δούμε εάν θα υπάρξει ένα γενικότερο story arc που θα συνεχιστεί στα επόμενα επεισόδια και πώς επίσης θα συνδεθεί με το Phase 4 του MCU που αποτελεί κομμάτι του -όσο παράξενο κι αν ακούγεται.