Fear Street: 1666 - Ήταν ο επίλογος της τριλογίας που περιμέναμε;

Το Fear Street Part Three: 1666 είναι το τελευταίο κομμάτι της τριλογίας του Fear Street, μετά το Part One: 1994 και το Part Two: 1978. Σκηνοθετείται από την Leigh Janiak, ο οποίος έγραψε το σενάριο μαζί με τους Phil Graziadei και Kate Trefry. Βασισμένο στη σειρά βιβλίων με το ίδιο όνομα του R. L. Stine, η ταινία μας ταξιδεύει πίσω στο μακρινό 1666 και ακολουθεί την προέλευση της κατάρας του Shadyside. Από ένα μικρό οικισμό κάπου στα βάθη της Βόρειας Αμερικής, θα μάθουμε όλη την αλήθεια για τον μύθο της Sarah Fier, και θα δούμε τι πραγματικά κρύβεται πίσω του, αλλά και τον τρόπο που μπορεί όλο αυτό να σταματήσει μια για πάντα.  

Το cast του Fear Street: 1666 περιλαμβάνει τους Kiana Madeira, Ashley Zukerman, Gillian Jacobs, Olivia Welch, Benjamin Flores Jr., Darrell Britt-Gibson, Fred Hechinger, Julia Rehwald, Sadie Sink, Emily Rudd, McCabe Slye, Jordana Spiro, και Jordyn DiNatale.

Η τρίτη και τελευταία ταινία της τριλογίας εστιάζει σε διαφορετικές περιόδους της ιστορίας, και το κάνει αυτό χωρίζοντας την σε δυο αυτοτελή μέρη, διατηρώντας φυσικά τα κοινά στοιχεία που συνδέουν την πλοκή. Η ιστορία ξεκινάει το 1666 από τον μικρό οικισμό του Union, για να καταλήξει στο 1994 και την καταραμένη πόλη του Shadyside. Το συγκεκριμένο ταξίδι στο παρελθόν, θεωρούν οι σεναριογράφοι ότι είναι απαραίτητο να γίνει ώστε να μας δοθούν όλες εκείνες οι πληροφορίες που χρειαζόμαστε σαν θεατές για να ενώσουμε τα χαμένα κομμάτια που λείπουνε από το παζλ της πλοκής.

Από την συγκεκριμένη τακτική μου άρεσε κυρίως ο τρόπος διαχείρισης της από την Αμερικανίδα σκηνοθέτη. Αντί να χρησιμοποιήσει την τεχνική των συνηθισμένων flashbacks, αποφάσισε να χωρίσει την ταινία σε δυο ξεχωριστά μέρη, προσδίδοντας με τον τρόπο αυτό μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην εξέλιξη των γεγονότων.

Παρόλα αυτά, λόγω αυτού του διαχωρισμού, έπεσε στην παγίδα και έχασε πολλά από τον ρυθμό αλλά και από το γενικότερο κλίμα που είχε δημιουργηθεί μέχρι τη στιγμή που η πλοκή έφτασε και πάλι στα γεγονότα του ’94. Επίσης, όσον αφορά τον ρυθμό στο πρώτο μέρος της ταινίας, βρίσκεται σε εξαιρετικό επίπεδο με πολύ πιο συγκροτημένο σενάριο που αργά αλλά σταθερά χτίζει ένα ιδιαίτερο σασπένς, δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο για την συνέχεια.

Το δεύτερο κομμάτι τώρα, ήταν μάλλον η πιο αδύναμη στιγμή σε ολόκληρη την τριλογία. Καταρχάς, οι σεναριακές ευκολίες ήταν ξανά εκεί, προσπαθώντας να καλύψουν όλες τις τρύπες που είχαν δημιουργηθεί από τις δυο προηγούμενες ταινίες, πράγμα που από όσο φάνηκε, ήταν αρκετά δύσκολο να συμβεί.

Δυστυχώς, οι εξηγήσεις που δίνονται, όσο πρόθυμοι και αν είστε να διατηρήσετε το suspension of disbelief σε υψηλό επίπεδο, δεν νομίζω ότι είναι αρκετές για να σας πείσουν. Πέρα όμως από τις αδύναμες απαντήσεις, θα παρατηρήσετε ότι όσο η ταινία πλησιάζει προς το φινάλε, οι κλισέ στιγμές αυξάνονται, διαλύοντας έτσι ολοκληρωτικά τις βάσεις που είχε τοποθετήσει τόσο υπομονετικά.

Προβληματάκια ίσως συναντήσετε και στις ερμηνείες κάποιων ηθοποιών, όπως για παράδειγμα της Kiana Madeira, η οποία σε καμία από τις τρεις ταινίες που συμμετέχει δεν κατάφερε να γίνει έστω συμπαθητική.

Συνοψίζοντας, αν θα έπρεπε να βάλω σε σειρά προτίμησης την τριλογία, νομίζω ότι το Fear Street Part Two: 1978, θα βρισκόταν στην πρώτη θέση και το Part Three: 1666, στην δεύτερη. Παρόλο τον χλιαρό επίλογο όμως, η δημιουργία της Leigh Janiak, βασισμένη πάντα στα εξαιρετικά βιβλία του R. L. Stine, θα μπορούσε να σας διασκεδάσει έχοντας πάντα δίπλα σας καλή παρέα για τον απαραίτητο σχολιασμό των γεγονότων.