Είδαμε το ‘The 8th Night’ του Netflix αλλά αξίζει να το βάλεις έστω πριν τον ύπνο;

Στο νοτιοκορεάτικο θρίλερ όπου ξυπνάει ένα αρχαίο κακό
19 Ιουλίου 2021 10:43
Είδαμε το ‘The 8th Night’ του Netflix αλλά αξίζει να το βάλεις έστω πριν τον ύπνο;

Ο Kim Tae-hyoung κάθεται στην καρέκλα της σκηνοθεσίας για το νοτιοκορεάτικο θρίλερ υπερφυσικού τρόμου The 8th Night του Netflix, με τον Lee Sung-min (Misaeng) να ηγείται του cast εδώ.

Το επιτελείο των ηθοποιών αποτελείται επίσης από τους: Park Hae-joon (The World of the Married), Kim Yoo-jung, Nam Da-reum, Choi Jin-ho, Lee Eol, Kim Han-sol και η Park Se-hyun. Η πλοκή εστιάζει σε έναν εξορκιστή που πασχίζει να σταματήσει μία υπερφυσική κατάρα και μαζί της την ανάσταση δύο μοχθηρών όντων που παρέμεναν φυλακισμένα εδώ και 2500 χρόνια. Ωστόσο, κάποιος τα αφυπνίζει και τα αφήνει ξανά ελεύθερα να καταδιώκουν και να βλάπτουν ανθρώπους. Τί θα συμβεί όμως, όταν τα πλάσματα αυτά θελήσουν να φέρουν την κόλαση επί γης;

Μυστήριο και παραφυσικά φαινόμενα αλληλοδιαπλέκονται στο συγκεκριμένο project το οποίο γενικά ακολουθεί την πεπατημένη οδό προκειμένου να προκαλέσει ξάφνιασμα και φόβο στο κοινό κάτι που δυστυχώς του προσδίδει έναν προβλέψιμο χαρακτήρα αφού δεν ξεμακραίνει από συνταγές ήδη γνωστές και δοκιμασμένες.

Στην περίπτωση αυτήν, όπως φαίνεται, ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν προσεγγίζει με ιδιαίτερη ευρηματικότητα το κομμάτι της αντιπέρα όχθης και το άγνωστο αλλά καταφεύγει σε γνώριμα μοτίβα με λίγες μόνο στιγμές να ξεχωρίζουν ως κάτι που αιφνιδιάζει τον δέκτη.

Ο παράγοντας της ανατροπής δεν είναι ιδιαίτερα κυρίαρχος στο έργο αφού υφίστανται αρκετές σκηνές και τεκταινόμενα που δεν δυσκολευόταν και πολύ να διαβλέψει κάποιος, επομένως η δράση δεν προάγεται με πρωτότυπους χειρισμούς και ιδέες ως προς την εξέλιξή της.

Το πρώτο μισό του φιλμ κυλάει με σχετικά αργό ρυθμό, ενώ εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι σε πολλές φάσεις πλατειάζει αρκετά ο δημιουργός στην προσπάθειά του να μας δώσει το πλαίσιο των γεγονότων με ορισμένες καταστάσεις και γεγονότα να μονοπωλούν το ενδιαφέρον και να παίρνουν δυσανάλογα πιο μεγάλη έκταση απ’ ότι θα περίμενε κανείς.

Αυτό με τη σειρά του έχει ως αποτέλεσμα ο θεατής να μπερδευτεί από τις υποπλοκές που παρεμβάλλονται, ώστε κάθε τόσο να επιχειρεί να πιάσει το νήμα της καθεαυτού υπόθεσης. Το αίνιγμα που καλύπτει την όλη υπόθεση ενίοτε χάνει τον προσανατολισμό του, φαντάζει άνευρο, και αντ΄ αυτού στη μέση μπαίνουν εμβόλιμα μερικά συμβάντα που λειτουργούν περισσότερο ως περισπασμοί ή και ως fillers. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν να μην προσέξει κάποιο άτομο ότι ανά διαστήματα υπάρχουν νοήματα που «χάνονται κάπως στη μετάφραση», μέσα σε επιτηδευμένους συμβολισμούς και αλληγορικές αποδόσεις, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει μία δυσανασχέτηση σε αυτόν που παρακολουθεί την ιστορία.

Επιπρόσθετα, κάτι που δεν γίνεται να μην παρατηρήσεις είναι το ότι δεν παράγονται και τόσο ταιριαστά ερεθίσματα ώστε να καταφέρουν να σε προσελκύσουν και να σε κερδίσουν άμεσα οι χαρακτήρες.

Σε ορισμένα σημεία η χρήση ειδικών εφέ φαντάζει κάπως ανεπιτυχής, με αυτό να αποδομεί και να απομυθοποιεί τον τεράστιο κίνδυνο που υποτίθεται ότι συνιστούν από πλευράς τους οι αντίπαλοι των ηρώων. Παρ’ όλα αυτά, διαμορφώνεται μία σκοτεινή αποκρυφιστική ατμόσφαιρα με πολλές μυστικιστικές επιρροές που δίνουν μία υποβλητική αύρα στην αφήγηση. Το στοιχείο του χιούμορ ανιχνεύεται φειδωλά αλλά δένει καλά στις σκηνές όπου χρησιμοποιείται.

Εντούτοις, τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για να σώσουν αστοχίες και να διορθώσουν τα κενά που προέκυψαν. Ειδικά, το τέλος του The 8th Night επισφραγίζεται με ένα άτονο και σχεδόν άνοστο φινάλε όσον αφορά στην εξιλέωση των κύριων δρώντων δίνοντας σου την αίσθηση ότι έλειπαν πολύ βασικά συστατικά από το θέαμα που είδες και ο επίλογος δεν λειτούργησε ως αντιστάθμισμα των όσων σε ξένισαν ως εκβάσεις.