Who Killed Sara? Season 2 Review – Η μεξικάνικη trending σαπουνόπερα του Netflix

Η τηλεοπτική μελοδραματική σειρά από την Λατινική Αμερική, Who Killed Sara?, του José Ignacio Valenzuela, έκανε πρεμιέρα στην συνδρομητική πλατφόρμα του Netflix, 24 Μαρτίου, με 10 επεισόδια, και -σχεδόν- δύο μήνες αργότερα, επανήλθε με την δεύτερη σεζόν. Για όσους δεν γνωρίζουν, να πούμε ότι πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης πακεταρισμένη με μπόλικο σκοτεινό παρασκήνιο και ένοχα μυστικά. Όλα ξεκίνησαν από τον θάνατο της νεαρής Sara, και την άδικη στοχοποίηση και φυλάκιση του αδελφού της Alex, ο οποίος αναγκάστηκε να περάσει 18 ολόκληρα χρόνια στην φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ. Ορκισμένος να πάρει την εκδίκηση του από τα άτομα που πιστεύει ότι ευθύνονται για τον χαμό της αδελφής του, βγαίνει από την φυλακή και ξεκινάει να τους κυνηγάει.

Αυτό είναι εντελώς περιληπτικά το περιεχόμενο της πρώτης σεζόν. Όσον αφορά την συνέχεια της στην δεύτερη τώρα, η σειρά σταματάει ακριβώς από εκεί που μας άφησε, με μια μεγάλη, συγκλονιστική ανακάλυψη για την αδελφή του να παρουσιάζει καινούργια δεδομένα και τον Alex να συνεχίζει τον αγώνα του απέναντι στους δολοφόνους της. Το μυστήριο γύρω από την δολοφονία της όμως παίρνει μια απρόσμενη τροπή, καθώς το κουβάρι που ξετυλίγεται αποκαλύπτει πολλά περισσότερα από τον πραγματικό ένοχο του εγκλήματος.

Η γοητεία στις τηλεοπτικές σειρές τέτοιου είδους, είναι τα αναπάντητα ερωτήματα που παρουσιάζονται στον θεατή, αλλά και οι έντονες διαπροσωπικές σχέσεις των χαρακτήρων οι οποίες συνήθως κρύβουν από πίσω τους σκοτεινά μυστικά. Προδοσίες, ψέματα, συγκρούσεις, παιχνίδια εξουσίας, ερωτικά τρίγωνα, ένοχοι ή αθώοι, τα πάντα λειτουργούν με σκοπό να μας “βουτήξουν” όσο πιο βαθιά γίνεται σε ένα κόσμο όπου η ίντριγκα και η δολοπλοκία κυριαρχούν σε όλα τα επίπεδα. Αυτός είναι και ο βασικός πυρήνας της ιστορίας του Who Killed Sara, του Valenzuela. Η δεύτερη σεζόν του, απάντησε σε αρκετά από τα ερωτήματα που έθεσε η πρώτη, εκμεταλλευόμενος και την χρονική διάρκεια, κατάφερε να προσδώσει μεγαλύτερο βάθος σε κάποιους από τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα, ο χαρακτήρας της αδικοχαμένης, Sara.

Όπως και στην πρώτη σεζόν, έτσι και στην δεύτερη, η αφήγηση των γεγονότων δεν έχουν μια ευθεία αφηγηματική σειρά, οπότε, ο μοναδικός τρόπος για να μάθουμε περισσότερα για κάποιους χαρακτήρες, είναι μέσω των flashbacks. Χρησιμοποιώντας την συγκεκριμένη τεχνική λοιπόν, όχι μόνο μας δίνεται μια ολοκληρωμένη εικόνα της Sara Guzman, αλλά ταυτόχρονα, αποκαλύπτονται και σοκαριστικά μυστικά από το παρελθόν της. Οι αποκαλύψεις αυτές είναι αρκετές για να ανατρέψουν τα δεδομένα που είχαμε γνωρίσει στην πρώτη σεζόν.

Μέσω flashbacks όμως, μαθαίνουμε περισσότερα στοιχεία και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες, τα οποία φυσικά δεν μεταμορφώνουν μόνο την αντίληψη που είχαμε για εκείνους, αλλά επηρεάζουν και σημαντικά την πλοκή.

Σαν κατασκευή, το Who Killed Sara, δείχνει ότι προσπαθεί να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο κοινό και κυρίως σε εκείνους οι οποίοι θέλουν να χαλαρώσουν το μυαλό τους απολαμβάνοντας μια συμβατική μελοδραματική σειρά, η οποία έχει και ορισμένα στοιχεία μυστηρίου μέσα της. Μαζί με τους χαρακτήρες δηλαδή, η διάθεση των δημιουργών της είναι να βάλουν και τους θεατές να ενώσουν τα κομμάτια από το παζλ ώστε να λυθεί ο γρίφος και να αποκαλυφθεί στο φινάλε ποιος διέπραξε το έγκλημα.

Ασφαλώς και δεν λείπουν τα κλίσε αλλά και τα ερωτικά τρίγωνα που συνοδεύουν συνήθως αυτού του τύπου τις σειρές. Δεν το κρύβει άλλωστε, ούτε θέλει να δείξει ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό που πραγματικά είναι.

Παρόλο που είναι ειλικρινής με τον θεατή όμως, και σου δίνει από την αρχική σεκάνς να αντιληφθείς τι ακριβώς πρόκειται να δεις, θεωρώ πως η εποχή έχει ξεπεράσει πλέον το συγκεκριμένο είδος τηλεοπτικών σειρών με το κοινό εκεί έξω να φαίνεται πως αναζητεί συνεχώς κάτι καινούργιο και καινοτόμο για να ψυχαγωγηθεί. Δυστυχώς, το Who Killed Sara, δεν κατάφερε να κάνει την διαφορά, χρησιμοποιώντας σεναριακές συνταγές αλλά και εργαλεία που έχουν ειπωθεί υπεραρκετές φορές από τους δημιουργούς.