Invincible Review - Πώς γίνεται να είναι η καλύτερη superhero πρόταση της χρονιάς;

Υπάρχουν τριών ειδών σενάρια που κυκλοφορούν εκεί έξω αυτή τη στιγμή, όσον αφορά την τηλεόραση και τα τηλεοπτικά σόου. Έχουμε αυτά τα οποία εξυπηρετούν μια συγκεκριμένη φόρμα αφήγησης και δεν ξεφεύγουν σε καμία περίπτωση έξω από αυτήν, όπως για παράδειγμα τα σενάρια που χρησιμοποιούνται σε σειρές κωμωδίας καταστάσεων (Sitcom), τύπου Seinfeld, Friends, The Big Bang Theory. Στη συνέχεια, έχουμε τα σενάρια όπου οι συγγραφείς, ακολουθώντας την επιτυχία τηλεοπτικών σειρών όπως τα Breaking Bad και Game of Thrones, πέφτουν στην παγίδα να γράψουν την δική τους εκδοχή αυτών των σόου, χωρίς βέβαια να καταφέρνουν να προσθέσουν κάτι το ξεχωριστό, ούτε στον τρόπο αφήγησης αλλά ούτε και στους χαρακτήρες τους.

Καταλήγοντας έτσι στο τρίτο είδος σεναρίου, το οποίο θεωρείται η αποκάλυψη της χρονιάς, η έκπληξη, αυτό το οποίο πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τις τηλεοπτικές σειρές, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν με τα Lost, Twin Peaks, The Sopranos ή ακόμα και στο animation, με σειρές σαν το BoJack Horseman, South Park και Rick and Morty.

Στην κατηγορία αυτή θεωρώ ότι ταιριάζει απόλυτα η καινούργια animated τηλεοπτική σειρά υπέρ-ηρώων, Invincible, βασισμένη στο ομώνυμο κόμιξ των Robert Kirkman και Cory Walker, της Image Comics. Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, ο χώρος των superhero σειρών, βρίσκεται σε μια συνεχόμενη ανοδική πορεία, αφήνοντας όμως ένα κενό στην πρωτοτυπία, την καινοτομία και την φρεσκάδα ιδεών.

Αυτό το κενό ήρθαν να καλύψουν οι ήρωες του Robert Kirkman, γνωστό για τη συν-δημιουργία του The Walking Dead. Το Invincible, προβλήθηκε από τη συνδρομητική πλατφόρμα της Amazon, κι η αλήθεια είναι ότι, δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη υπηρεσία επιχειρεί να μας παρουσιάσει κάπως πιο αντισυμβατικούς superhero χαρακτήρες, λιγάκι διαφορετικούς από αυτούς που είχαμε συνηθίσει, με έντονη διάθεση αυτοσαρκασμού. Η αρχή είχε γίνει με το The Tick, ενώ στη συνέχεια, με το πιο πρόσφατο The Boys, μας κάνει ξεκάθαρο ότι, θέλει να ακολουθήσει έναν δικό της, διαφορετικό δρόμο στο είδος.

Η υπόθεση του Invincible τώρα, εστιάζει στον νεαρό Mark Grayson, τον γιο του ισχυρότερου και παντοδύναμου σούπερ-ήρωα του γαλαξία, Omni-Man. Ο 17χρονος, υπομονετικά περιμένει την στιγμή που οι υπερφυσικές του δυνάμεις θα κάνουν την εμφάνιση τους, ώστε κι αυτός με την σειρά του να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, που τόσο πολύ αγαπάει και θαυμάζει. Η μεταμόρφωση σε σούπερ-ήρωα υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου του πατέρα όμως, δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο φαντάζεται. Εμπόδια, πρώτοι εφηβικοί έρωτες, σκοτεινά μυστικά και διάφορα πολιτικά παιχνίδια θα μπλεχτούν μεταξύ τους και θα του αλλάξουν την ζωή για πάντα.

Φαινομενικά λοιπόν, ξεκινάει ως μια τυπική coming-of-age, origin ιστορία ενός σούπερ-ήρωα, ο οποίος ανακαλύπτει σιγά-σιγά τον τρόπο διαχείρισης των δυνάμεων που μόλις απέκτησε αλλά και τις συνέπειες που θα έχει αυτή η ευθύνη, προς την κοινωνία αλλά κυρίως, προς τον πατέρα του.

Η σχέση πατέρα-γιού άλλωστε, είναι ο πυρήνας της σειράς, κι οι δυναμικές που χτίζονται ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο είναι το κυρίαρχο στοιχείο που προσδίδει στην σειρά μια εξαιρετική δραματικότητα. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αόριστος μπορώ, διότι, για όσους δεν έχουν διαβάσει τα κόμιξ, και “μπούνε” στο σύμπαν αυτό εντελώς ανυποψίαστοι, το σοκαριστικό πρώτο επεισόδιο αλλά κι η σκοτεινή τροπή που παίρνει η σειρά καθώς εξελίσσεται η πλοκή, θα τους προσφέρει μια απολαυστική τηλεοπτική εμπειρία.

Στα αρχικά επεισόδια κυρίως, λειτουργώντας μερικώς σαν παρωδία, το Invincible, διακωμωδεί τα κυρίαρχα κλισέ που συναντάμε σε τέτοιου είδους σειρές, παίζοντας με τα αφηγηματικά μοτίβα και αλλάζοντας εντελώς τον τρόπο που έχουμε γνωρίσει τους κόσμους στους οποίους ζουν οι σούπερ-ήρωες. Παρόλα αυτά, έχει κρατήσει κάποιες κοινοτοπίες, όπως αυτές της μυστικής ταυτότητας των ηρώων, αλλά γενικότερα, προσπαθεί αρκετά, ακόμα κι αυτές τις χιλιοειπωμένες ιστορίες να τις παρουσιάσει με έναν διαφορετικό τρόπο. Δεν μπορώ να πω ότι το κατάφερε με μεγάλη επιτυχία, κι αυτό είναι ίσως μία από τις λίγες αδυναμίες της.

Όσον αφορά τώρα το gore στοιχείο της σειράς, αλλά και την υπερβολική και ωμή βία που υπάρχει, ο τρόπος που την χρησιμοποιεί αφηγηματικά, θεωρώ ότι προσδίδει έναν επιπλέον τόνο δραματικότητας, χωρίς να θέλει να προκαλέσει με αυτήν. Αυτό τουλάχιστον ένιωσα εγώ. Ένιωσα δηλαδή, ότι, μέσα από αυτή την οργή αλλά και τις αιματηρές μάχες, η σειρά αποκτάει μεγαλύτερο αφηγηματικό βάθος. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, χωρίς την ακραία βία, η επίδραση της ιστορίας που παρακολουθείς δεν θα είχε την ίδια επιρροή μέσα σου. Η βία είναι απαραίτητη και για την ιστορία αλλά και για τους χαρακτήρες. Στο τελευταίο επεισόδιο γίνεται ξεκάθαρο αυτό.

Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ στο ταλαντούχο voice cast των δυο πρωταγωνιστών. O J. K. Simmons ως Omni-Man κι o Steven Yeun ως Mark, αποτελούν τις τέλειες επιλογές και δίνουν ζωή στους χαρακτήρες και μια γκάμα συναισθημάτων που σου “μαγνητίζει” τα αυτιά, τα μάτια, αλλά και τα συναισθήματα. Η Amazon λοιπόν, με το Invincible, θεωρώ πως ξεχωρίζει την φετινή χρονιά και μας παρουσιάζει την καλύτερη πρόταση μέχρι τώρα στις superhero σειρές.