Vivarium Review - Υπάρχει διέξοδος από έναν τέτοιο sci-fi εφιάλτη;

Jesse Eisenberg και Imogen Poots παίζουν στο αλλόκοτο θρίλερ του Lorcan Finnegan
06 Οκτωβρίου 2020 19:51
Vivarium Review - Υπάρχει διέξοδος από έναν τέτοιο sci-fi εφιάλτη;

O Lorcan Finnegan (Without Name) υπογράφει την σκηνοθεσία του επιστημονικής φαντασίας- ψυχολογικού θρίλερ Vivarium, επιμελούμενος και το σενάριο μαζί με τον Garret Shanley, ενώ εδώ του cast ηγούνται ο Jesse Eisenberg (Justice League, The Social Network, Now You See Me movies) και η Imogen Poots (Frank & Lola, Mobile Homes).

Το δίδυμο αυτό της υποκριτικής ενσαρκώνει ένα ζευγάρι, τον ‘Tom’ και την ‘Gemma’ που απευθύνονται σε έναν ιδιόρρυθμο κτηματομεσίτη ώστε να βρουν το ιδανικό σπίτι όπου σκοπεύουν να ξεκινήσουν την κοινή τους ζωή. Εντούτοις, θα βρεθούν σε σύγχυση αφού παγιδεύονται σε μία ιδιότυπη συνοικία-λαβύρινθο με κατοικίες σαν δυο σταγόνες νερό. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό βρίσκουν και υποχρεώνονται να φροντίσουν ένα αλλόκοτο παιδί που είναι σαν να ξεπήδησε από έναν άλλον κόσμο. Θα χρειαστεί λοιπόν, να βάλουν τα δυνατά τους να βγουν σώοι από εκεί. Μα, υπάρχει όντως διέξοδος;…

Παίζουν επιπλέον οι: Jonathan Aris, Senan Jennings, Eanna Hardwicke και η Danielle Ryan.

Η εν λόγω κινηματογραφική δουλειά του Lorcan Finnegan συνιστά ένα ενδιαφέρον project επιστημονικής φαντασίας το οποίο προσλαμβάνει παράλληλα και αλληγορικό χαρακτήρα ώστε να λειτουργήσει ως ένας ιδιαίτερος μύθος μυστηρίου που ναι μεν κρύβει μέσα του διαδρομές-αινίγματα αλλά δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την παγίδα κάποιων αστοχιών και κλισέ ανάλογων θεαμάτων.

Ο δημιουργός της ταινίας έχει την πρόθεση να ξαφνιάσει, να παραπλανήσει σκόπιμα και να προβληματίσει τον θεατή προσδίδοντας στο έργο μία mind-twisting προσέγγιση, την ίδια ώρα που τον καλεί να διασχίσει και εκείνος μαζί με τους πρωταγωνιστές του φιλμ τους μαιάνδρους γειτονιών με πανομοιότυπα σπίτια. Βέβαια, το ζήτημα είναι ότι σε αρκετά σημεία κάτι τέτοιο χωλαίνει εξαιτίας ορισμένων νοηματικών κενών που προκύπτουν ενώ εν προκειμένω δεν απουσιάζει και η χρήση συγκεκριμένων κοινότοπων μοτίβων του είδους.

Αν και επιδιώκεται να δομηθεί σιγά σιγά μία υποβλητική ατμόσφαιρα η οποία μοιάζει να αποπνέει έντονη την αίσθηση του αδιεξόδου και του ανεξήγητου, εντούτοις το αποτέλεσμα στο σύνολό του μαρτυρά ότι ίσως επιδεικνύεται υπέρμετρος ζήλος να επιτευχθεί ένα πιο περίπλοκο ύφος εξιστόρησης για να προκληθεί έκπληξη στο κοινό αλλά η ταινία σε μερικά σημεία επιβραδύνει δυσανάλογα πολύ ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι ξεχειλώνει σε διάρκεια, η έντασή της πέφτει και ξεμακραίνει κάπως από τον στόχο της.

Παρ’ όλα αυτά, οι δύο διάσημοι ηθοποιοί που ανέλαβαν τους κεντρικούς ρόλους, ως έναν βαθμό κατορθώνουν να αντισταθμίσουν με τις ερμηνείες τους τις παραπάνω αδυναμίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από το σουρεαλιστικό στοιχείο, την αφήγηση αυτήν συνέχει και ένας δραματικός τόνος, ενώ υπογραμμίζεται έμμεσα η έννοια του αδύνατου της απόδρασης από μία σύγχρονη κατάσταση παγίδευσης και αποξένωσης με φόντο ένα επαναλαμβανόμενα ίδιο και μουντό αστικό τοπίο ρουτίνας.

Κυρίαρχες είναι οι μεταφορές για την κοινωνική ανέλιξη που γίνεται αυτοσκοπός, την αφελή πίστη σε καταναλωτικά πρότυπα καλής ζωής, την στρεβλή πραγματικότητα μίας επίπλαστης αφθονίας και ευδαιμονίας που πλασάρεται και διαφημίζεται ποικιλοτρόπως, τον φόβο ενός πιο ισχυρού και ουσιαστικού δεσίματος, την οπτική πάνω στον θεσμό της οικογένειας, την ψευδαίσθηση της τελειότητας μίας ήσυχης καθημερινότητας στα προάστια.

Οποιαδήποτε απόπειρα οι κύριοι δρώντες να αφήσουν πίσω τους την κατοικία τους με τον αριθμό 9, αποβαίνει ατελέσφορη και αυτό με την σειρά του πυροδοτεί ένα πιο βαρύ κλίμα και ένα βαθύ αίσθημα αγωνίας και ματαίωσης καθώς φανταστικό και αληθινό αλληλοδιαπλέκονται.

Ο επίλογος με τον οποίο κλείνει το Vivarium ενδεχομένως να διχάσει κάπως τον δέκτη κάνοντάς τον να ταλαντευτεί αμήχανα στην θέση του, και να κλωθογυρίσει για λίγο ακόμη μέσα στο μυαλό του ό,τι είδε να διαδραματίζεται μπροστά του σε έναν απρόσωπο, εκνευριστικά ομοιόμορφο και ατέλειωτο λαβύρινθο τρόμου με συμβολισμούς.

Βρείτε την ταινία στο IMDB