Skyscraper Movie Review

Ο Dwayne Johnson πρωταγωνιστεί ως Will Ford, πρώην αρχηγός της ομάδας διάσωσης ομήρων του FBI και βετεράνος πολέμου των ΗΠΑ, ο οποίος πλέον ασχολείται εργασιακά με το να αξιολογεί τα μέτρα ασφαλείας σε ουρανοξύστες. Ύστερα από την ανάθεση του στην Κίνα τον βρίσκουμε στο πιο ψηλό και ασφαλέστερο κτίριο στον κόσμο, το οποίο όμως ξαφνικά πιάνει φωτιά και το φταίξιμο πέφτει στον ίδιο. Ένας καταζητούμενος φυγάς πλέον, πρέπει να βρει τους υπεύθυνους, να καθαρίσει το όνομά του και με κάποιο τρόπο να διασώσει την οικογένειά του που είναι παγιδευμένη μέσα στο κτίριο.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε από την υπόθεση της ταινίας, το Skyscraper είναι ένας συνδυασμός ανάμεσα στο θρυλικό Die Hard (1988) με πρωταγωνιστές τους Bruce Willis και Alan Rickman και στο Towering Inferno (1974) με τους Paul Newman και Steve McQueen. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο των προαναφερθέντων ταινιών. Οι λόγοι που δείχνει χαρακτηριστική αδυναμία για να το καταφέρει αυτό είναι αρκετοί.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η πλοκή του Skyscraper, δεν μας φέρνει τίποτα καινούργιο στο τραπέζι. Μία ιστορία που εξελίσσεται μέσα από αδιάφορους χαρακτήρες και αρκετά κακούς διαλόγους, είναι σχεδόν αδύνατον να κάνει τον θεατή να νοιαστεί για αυτά που βλέπει και ακούει.

Υπάρχουν αρκετοί παράμετροι που καθορίζουν τι κάνει μία ταινία δράσης σπουδαία και τι όχι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν η αδύναμη πλοκή είναι το πρώτο στοιχείο που της λείπει, το δεύτερο είναι σίγουρα ο κακός ή ακόμα καλύτερα οι κακοί της υπόθεσης. Όπως γνωρίζουμε, ο βασικός ήρωας σε μία ταινία είναι τόσο καλός όσο ο ανταγωνιστής του.

Παραδείγματα ταινιών που αξιοποιούν στο μέγιστο αυτή την τακτική υπάρχουν πάρα πολλά. Ο αξέχαστος Heath Ledger ως Joker, ο Mads Mikkelsen στον ρόλο του Le Chiffre στην ταινία Casino Royale (2006), ο Robert Patrick ως T-1000  για την ταινία Terminator 2: Judgment Day (1991) και η λίστα με τους αξιόλογους ανταγωνιστές είναι πραγματικά ατελείωτη.

Δυστυχώς αυτό το στοιχείο λείπει από το Skyscraper σε μεγάλο βαθμό αφήνοντας μόνο του τoν «Rock» να παλεύει κυριολεκτικά με τον θεαματικό ουρανοξύστη, που δείχνει να είναι και το μοναδικό πράγμα που μπορεί να απειλήσει αυτόν και την οικογένεια του. Σίγουρα η διαρκής διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η ακύρωση όλων των νόμων της φυσικής από τον γιγαντόσωμο ήρωα, ενοχλεί σε αρκετά σημεία της ταινίας. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω πως τα CGI της είναι σε κάποια σημεία θεαματικά και ίσως να είναι και κάποια από τα θετικά του όλου εγχειρήματος.

Σίγουρα όμως στα πολύ θετικά της ταινίας είναι ο Dwayne Johnson ο οποίος κάνει εξαιρετική δουλειά στον ρόλο του απεγνωσμένου πατέρα. Η συμπρωταγωνίστρια του Neve Campbell κάνει επίσης μία αξιόλογη προσπάθεια στον ρόλο της μητέρας, υπερασπίζοντας ατρόμητα και με μεγάλη ευφυΐα τα παιδιά της. Βέβαια, το πρωταγωνιστικό ντουέτο Campbell – Johnson δεν δείχνει κάποια ιδιαίτερη χημεία μεταξύ τους όταν βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Μεμονωμένα όμως, οι ερμηνείες τους είναι ότι χρειάζεται μία ταινία δράσης. Στην σκηνοθεσία έχουμε τον νεαρό Rawson Marshall Thurber ο οποίος στην φιλμογραφία του έχει ταινίες όπως το DodgeBall: A True Underdog Story (2004), το ψυχολογικό θρίλερ The Nines (2007), το We're the Millers (2013) και το Central Intelligence (2016).

Βρείτε την ταινία στο IMDB