Animation Films

Ένα από τα μεγάλα χαρτιά των εταιριών παραγωγής, των λεγόμενων κολοσσιαίων studios είναι τα animated films. Αυτές οι ταινίες που αποτελούν την μετάλλαξη ή αν θέλετε καλύτερα το πέρασμα στην σύγχρονη εποχή του κλασικού ‘κινουμένου σχεδίου’ κατέχουν πλέον ένα τεράστιο κομμάτι της κινηματογραφικής πίτας. Παλαιότερα ίσως αντιμετωπίζαμε διαφορετικά μια τέτοια ταινία. Ως ‘παιδική’ ή ‘ανάλαφρη’, όμως τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να γίνονται επικίνδυνα ‘σοβαρές’, πολλές φορές συμπεριλαμβάνοντας κοινωνικά θέματα και πιο ‘σκοτεινή’ απεικόνιση. Προσωπικά δηλώνω οπαδός αυτής της κατηγορίας ταινιών και μπορώ να πω πως έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο ώστε να γίνονται απολαυστικές. Φυσικά την αρχή έκανε η παραδοσιακή εταιρία Disney με ταινίες όπως το Aladdin, τον Ταρζάν και το Lion King ενσωματώνοντας σε αυτές το απαραίτητο ‘δράμα’ καθώς και τις φωνές διάσημων ηθοποιών του Χόλυγουντ. Αυτή ήταν και μια εποχή όπου οι ηθοποιοί ήταν περισσότερο διστακτικοί στο να δανείσουν τις φωνές τους σε τέτοιες ταινίες που ξεπεράστηκε αρκετά γρήγορα. Ευτυχώς το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών με εμφανίσεις και φωνητικά μεγάλων αστέρων του χώρου.

Η Pixar ήρθε λίγο αργότερα από το πουθενά να ταράξει τα νερά των animated movies, δίνοντας μας ταινίες και σειρές όπως τα ‘Μπαμπούλας Α.Ε’ , ‘A Bug’s life’ και ‘Toy Story’. Εκεί πραγματικά φάνηκαν οι δυνατότητες των νέων τεχνολογιών που έμελε να αφήσουν άνεργους όσους σχεδιαστές δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στη νέα εποχή. Ταινίες όπως αυτές έφτασαν να κόβουν πιο πολλά εισιτήρια παγκοσμίως ακόμη κι από μεγάλες παραγωγές με κανονικούς ηθοποιούς. Κάπως έτσι άρχισε να στήνεται ένας χορός δισεκατομμυρίων γύρω από κάθε franchise. Κυριολεκτικά αν ρίξει κανείς μια ματιά θα ζαλιστεί από τα νούμερα των εισπράξεων. Πολλά στούντιο έσπευσαν να αρπάξουν αυτήν την ευκαιρία ‘εύκολου’ χρήματος διεκδικώντας κομμάτι από την animated πίτα. Παράλληλα με την εξάπλωση και την καθιέρωση πια του είδους ήρθαν όλο και περισσότερα στούντιο στην επιφάνεια. Υπήρξαν εξαγορές ή ιδρύσεις τομέων από μεγάλα κινηματογραφικά τράστ σε έναν άτυπο ‘ψυχρό πόλεμο’ για την επικράτηση του ισχυρότερου. Η αγορά της καθιερωμένης και ανεξάρτητης Pixar από την Disney έσκασε σαν βόμβα, μιας και ήταν κίνηση ματ για την τελευταία που φαινόταν πως έχανε πια το θρόνο της. Όμως και τα υπόλοιπα στούντιο δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη.

Η Dreamworks Αnimation, ένα στούντιο της Dreamworks, έφτασε να φέρνει έσοδα στην εταιρία της τάξης των 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων αφήνοντας αρκετά πίσω την κύρια αντίπαλο της Disney, την 20^th Century Fox Animation. Το χορό των δισεκατομμυρίων ακολούθησε και η Illumination που πλέον καθιερώνεται ως ένας από τους δυνατότερους ‘παίκτες’ της κατηγορίας. Αυτό που κάνει την συγκεκριμένη εταιρία να ξεχωρίζει είναι πως δε ξεφεύγει ιδιαίτερα σε προϋπολογισμούς, με όλες τις ταινίες της να κυμαίνονται στα 70 εκατομμύρια δολάρια σε κόστος παραγωγής, αποφέροντας το λιγότερο 200 εκ.. Μάλιστα αν προσέξει κανείς τα νούμερα κινδυνεύει να ζαλιστεί μιας και ταινίες όπως το Minions, με μόλις 74 εκατομμύρια κόστος παραγωγής έφτασε να φέρει έσοδα της τάξης του 1.2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Με μια πρόχειρη ματιά στα νούμερα, λοιπόν, διαπιστώνει κανείς πόσο σημαντικό μερίδιο κατέχουν αυτές οι εταιρίες στο χώρο του κινηματογράφου.

Μέσα στις 50 πρώτες animated ταινίες με τα μεγαλύτερα έσοδα θα περίμενε κανείς να βρει τις ταινίες της Pixar στις πρώτες θέσεις, μιας και έχουν μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας, άλλα και ξεχωριστή ματιά σε αυτό που ονομάζουμε ‘κινούμενο σχέδιο’. Τα έσοδα των Minions της illumination κατάφερε να τα ξεπεράσει μόνο το Frozen της Disney, με ένα όχι και τόσο πρωτότυπο ή ιδιαίτερο σενάριο και χαρακτήρες. Και η διαφορά τους δεν είναι παρά μερικά εκατομμύρια δολάρια. Μεγάλες ‘πωλήσεις’ όπως θα ήταν φυσικό έχουν και τα Toy Story 3, Finding Nemo και Zootopia που ξεπερνούν οριακά το 1 δισεκατομμύριο. Από εκεί και πέρα, έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις ‘σφήνες’ των υπολοίπων στούντιο που ακούν στα ονόματα Shrek, Ice Αge, Kung Fu Panda, How To Train Your Dragon, Puss in Boots και Rio. Όλα τους καθιερωμένα πια franchises με εκατομμύρια οπαδούς.

Τι σημαίνουν όμως οι αριθμοί; Σημαίνουν πως οι εταιρίες έχουν καταφέρει να πιάσουν τον παλμό του κοινού σε ότι αφορά τις ιστορίες που διηγούνται ή πως το κοινό δέχεται πια οποιαδήποτε ταινία κυκλοφορεί σε αυτήν την νέα ψηφιακή εποχή. Αν το σκεφτεί κανείς λογικά, με όλη αυτή την άνθιση της τεχνολογίας, τα tablets, τα smartphones και τις έξυπνες τηλεοράσεις που μπορούν να αναπαράγουν βίντεο από κάποιο δίσκο, η ‘όρεξη’ του κοινού μοιάζει αυξημένη. Είναι πλέον ευκολότερο για έναν γονέα να δώσει στο παιδί του να δει μια ταινία με όλους τους προαναφερόμενους τρόπους. Είναι όμως μόνο αυτό; Όχι. Ξεκάθαρα οι εταιρίες έχουν καταφέρει να εξελίξουν αυτό το μοντέλο συγγραφής και απόδοσης που κάνει τα animated films αρεστά και στους μικρούς και στους μεγάλους. Το λεγόμενο ‘Layered’ στυλ, όπου καθένας μπορεί να βρει ένα μικρό κομμάτι να ταυτιστεί είναι γεγονός και είναι παγκόσμιο.

Βλέπεις μια ταινία γεμάτη με references και αστεία από ταινίες μεγάλων, με ιδέες και θέματα που μπορούν να έχουν αντίκτυπο σε όλα τα ηλικιακά στρώματα. Και αυτό είναι μαγεία. Είναι εκπληκτικό. Έχουμε φύγει πια από την εποχή του Bugs Bunny όπου μπορούσαν να συμβούν όλα εκείνα τα παράδοξα και τρελά γεγονότα. Πλέον τα περισσότερα προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτό που δείχνουν εκείνη τη στιγμή. Αυτό απευθύνεται ξεκάθαρα στους μεγάλους ηλικιακά που παρακολουθούν. Το δεύτερο σημαντικό θέμα είναι πως γίνονται ολοένα και πιο ‘ώριμα’ σε θεματολογία. Αυτό δεν ξέρω που θα καταλήξει. Ήδη διαβάζω σχόλια στο ιντερνέτ σχετικά με την ‘ποιότητα’ του Cars της Disney. Για το πώς γίνεται να είναι ‘ζωντανά’ τα αυτοκίνητα και για το ότι δεν υπάρχει λογική στο σενάριο. Έχουμε ξεχάσει να διασκεδάζουμε όπως παλιά με τα κινούμενα σχέδια. Με την υπερβολή. Πλέον φαίνεται πως επιθυμούμε πιο ώριμα σενάρια και απαντήσεις για τα πάντα τα οποία συμβαίνουν επί της οθόνης. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και μικρότερες ανεξάρτητες παραγωγές όπως ‘Tο παιδί με την κουρδιστή καρδιά’ ή το εξαιρετικό ‘Το βιβλίο της ζωής’ του Del Toro. Αν και δεν καταφέρνουν να αποσπάσουν μεγάλο μερίδιο χρημάτων και δόξας, είναι ευτυχές γεγονός που βρίσκουν το δρόμο προς τις οθόνες μας όπως και χρηματοδότηση.

Οι σεναριογράφοι λοιπόν έχουν αρχίσει μια περίεργη ‘στροφή’ προς την ποιότητα (ερωτηματικό εδώ), ή μάλλον καλύτερα προς την ‘ωριμότητα’. Μου κάνει εντύπωση η απουσία των τελευταίων ετών του John Lasseter της Pixar από τα σενάρια των ταινιών της εταιρίας και ελπίζω σε μια επιστροφή του στο επερχόμενο Toy Story 4. Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας από τους σημαντικούς του χώρου μιας και έχει εμπλοκή σε πάρα πολλά έργα που έχουν διαμορφώσει το animated τοπίο. Έργα όπως τα Toy Story, Cars και A bug’s life. Παρόλα αυτά, ο χώρος ευτυχώς βρίθει ταλέντων. Χάρηκα που είδα τον Andrew Stanton να επιστρέφει στις επιτυχίες με το Finding Dory που μάζεψε 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Πολύ σημαντικός άνθρωπος και αυτός με επιτυχίες όπως το Wall-E, Toy Story, Finding Nemo και άλλα.

Όσο μεγάλος οπαδός κι αν είμαι όμως της φιλοσοφίας και της απεικόνισης της Pixar και της Disney, δεν μπορώ να αφήσω από έξω ταινίες όπως το Puss in Boots, το Kung Fu Panda 3 και το How To Train Your Dragon. Ειδικά σε ότι αφορά την ‘ποιότητα’ νομίζω πως το Kung Fu Panda 3 είναι αρκετά πιο μπροστά. Εξαιρετικά χρώματα, μοναδικά settings, χαρακτήρες με προσωπικότητα. Όχι πως τα υπόλοιπα φιλμ δεν τα καταφέρνουν, όμως θεωρώ πως στο συγκεκριμένο η ποσότητα χιούμορ και σοβαρότητας είναι μοιρασμένη εξαιρετικά. Είναι μια ταινία που δεν ξεχνά τι είναι και ούτε το αρνείται. Είναι οπτικά σοβαρό, ηχητικά εξαιρετικό χωρίς να προωθεί βαρύγδουπες έννοιες και νοήματα, παρόλο που υπάρχουν και αυτά για κάποιον που τα ψάχνει.

Για την συνέχεια έχουμε φέτος το καλοκαίρι τις συνέχειες των Dispicable Μe και Cars με τον αριθμό «3» και στις δύο, σε δύο trailers που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αργότερα έχουμε να περιμένουμε το Shrek 5  (για κάποιον αδιανόητο λόγο), το Puss in Boots 2, την συνέχεια του Life of Secret Pets, το Minions 2, το Sing 2, καθώς και τις συνέχειες του Toy Story και του Incredibles εν μέσω πολλών άλλων ακόμη.

Ποιες είναι οι δικές σας αγαπημένες ταινίες της κατηγορίας animation και ποιες εκείνες που περιμένετε να κυκλοφορήσουν;