Westworld: Η ιδιοφυής προσέγγιση του Jonathan Nolan

«Freeze all motor functions. Analysis…» Τίποτα; Κρίμα γιατί στο Westworld μέσα δούλευαν οι εντολές. Όπως ο Dr. Ford του Hopkins, λοιπόν, ανέλυε τους hosts του έτσι και εδώ θα αναλύσουμε τα στοιχεία που έφεραν το HBO μέσα στις κορυφαίες σειρές που είδε ποτέ η μικρή οθόνη, από την πρώτη της κιόλας σεζόν. Η μεγάλη επιτυχία του Westworld ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη δεδομένου ότι είχε τις πλάτες του HBO και το δεύτερο μεγαλύτερο budget για σειρά στο κανάλι, οπότε οι συγκρίσεις με το Game of Thrones ήταν και αυτές λίγο-πολύ αναπόφευκτες. H μαγεία της, όμως, δεν κρύβεται στο budget αλλά στο ποιος κρύβεται πίσω από αυτή. Και πιστέψτε με δεν είναι τυχαίος τελικά όλος αυτός ο ντόρος γύρω από το όνομά της.

Όσοι γνωρίζετε τι εστί το όνομα ‘Nolan’ στον κινηματογράφο τότε απλά προσπεράστε τις παρακάτω γραμμές και τυφλά πηγαίνετε το συντομότερο δυνατόν να δείτε τα δέκα επεισόδια του Westworld. Οι υπόλοιποι στις θέσεις σας. Σας λένε κάτι τα Memento, The Prestige, Inception, The Dark Knight και Interstellar; Σίγουρα κάποιο από αυτά θα έχετε δει και γνωρίζετε για πόσο εξαιρετικές ταινίες μιλάμε. Για όλες αυτές τη μισή ευθύνη φέρει ο Jonathan Nolan, αδερφός του μεγαλύτερου Christopher, ο οποίος έχει συγγράψει τα αριστουργηματικά mind-bending σενάρια των παραπάνω ταινιών. Ο Jonathan ξεκίνησε το δικό του ταξίδι στη μικρή οθόνη, μοναχός και χωρίς την αλληλοκάλυψη του αδερφού του να γράφει την τηλεοπτική μεταφορά του Westworld. Όχι όμως εντελώς μοναχός μιας και στο πλευρό του είχε τη σύζυγό του Lisa Joy στην οποία οφείλονται οι δυνατοί γυναικείοι χαρακτήρες του show. Και λέω τηλεοπτική γιατί βασίζεται στην ομώνυμη ταινία του 1973 που επιμελήθηκε σκηνοθετικά και σεναριακά ο -πολύ μπροστά από την εποχή του- μυθιστοριογράφος Michael Crichton, δημιουργός του Jurassic Park.

Για να έχετε μια ιδέα, το Westworld είναι ένα πάρκο -από τα πολλά διαφορετικής θεματολογίας σε ένα τεράστιο σύμπλεγμα πάρκων- στο οποίο οι Επισκέπτες (Guests) κατά κόρον πλούσιοι άνθρωποι, έναντι του αντίτιμου των $10.000 την ημέρα, μπορούν να μπουν σε αυτό και να κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν στα διάφορα σενάρια που τους προσφέρουν οι Οικοδεσπότες (Hosts). Αυτό που αυτοσαρκάζεται και σατιρίζει η σειρά είναι πως συνεχώς «σκοτώνουν και κάνουν σεξ.» Σε αυτό το σημείο να κάνω μια μικρή παρένθεση και να πω πόσο απέχει αισθητικά σε αυτό το κομμάτι από το Game of Thrones, το οποίο το παρακάνει ορισμένες φορές. Προσοχή, μην μπερδεύετε τη γύμνια με τις σκηνές σεξ. Οι οικοδεσπότες όπως και το πάρκο είναι δημιούργημα του Robert Ford, που τον υποδύεται μαεστρικά ο θρυλικός Anthony Hopkins, όμως η Delos είναι η ιδιοκτήτρια εταιρία, αν και αυτό δεν φαίνεται να ταράσσει καθόλου τον πανούργο Ford. Δύο εντελώς διαφορετικές ατζέντες, αυτές του δημιουργού Ford και του διοικητικού συμβουλίου της Delos, είναι η σύγκρουση που ξεκινάει τα πάντα στο Westworld.

Παρόλο που η ραχοκοκαλιά της ταινίας και του concept έχει σχέση με τη σειρά, όπως και ορισμένοι χαρακτήρες, όλο το υπόλοιπο είναι επιμελημένo από το αστείρευτο μεράκι και την τρομερή προσοχή στη λεπτομέρεια του Jonathan Nolan. Οι μυημένοι θα καταλάβουν τα χαρακτηριστικά από νωρίς: σενάριο που πολτοποιεί εγκεφάλους στο τέλος, μοντάζ που ζαλίζει και σκηνοθεσία που μαγνητίζει το θεατή, τρομεροί μονόλογοι και καλογραμμένοι ώριμοι χαρακτήρες. Ότιδήποτε δείχνει ο φακός του Nolan στο Westworld δεν είναι απλά για να γεμίσει το κάδρο. Οτιδήποτε περνάει από τα μάτια του θεατή δεν είναι άχρηστη πληροφορία. Κάπου, κάποτε θα εξαργυρωθεί. Το πότε μη σας νοιάζει. Αφεθείτε και να είστε σίγουροι πως στο τέλος, η απόλυτη προσοχή που της δώσατε, θα ανταμειφθεί. Ακριβώς αυτό είναι που θαύμασα στο Westworld, ο τρόπος που ξεδιπλώνει το σενάριο. Μπορεί να είναι γραμμένο εντελώς γραμμικά αλλά παρουσιάζεται εντελώς μη γραμμικά μέσα από ένα αρρωστημένο μοντάζ, που έχει κοπεί και ραφτεί για να μπερδέψει επίτηδες το θεατή. Μια τεχνική που έκανε το Memento των αδερφών Nolan το διαμάντι που είναι. Χαρίστε της και λίγο από την υπομονή σας μιας και -όπως κάθε σειρά- έχει τις κοιλιές της, αλλά και ένα γενικώς αργό ρυθμό -πέραν του καταιγιστικού 90λεπτου φινάλε.

Το μοντάζ όμως δεν θα υποστηρίζονταν σωστά από ένα καλογραμμένο σενάριο για να κρατήσει το μυαλό απασχολημένο, αλλά και από μια καλή σκηνοθεσία για να απασχολήσει τα μάτια. Σήμα κατατεθέν του Nolan και η σκηνοθεσία, με εκπληκτικά πλάνα καθόλη τη διάρκεια της σεζόν. Στο μυαλό μου έχουν χαραχτεί σκηνές όπως αυτή με το μάτι:

Τους 3D printers των Hosts

Το άνοιγμα του κεφαλιού του παιδιού host

και φυσικά το πόσο γαργαλιστικά ενίοτε και “in your face” άλλοτε δίνονται τα plot twists. Το τεράστιο budget των $100 εκατομμυρίων ($10 εκ. ανά επεισόδιο) επέτρεψε στο Westworld να αποδοθεί όπως ακριβώς το φανταζόταν ο Jonathan Nolan. Τα τοπία και τα κάδρα σφύζουν από το γουέστερν σκηνικό του Westworld και απεικονίζουν την άγρια ομορφιά της Δύσης με τις κακτοποιημένες ερήμους και τα αχανή φαράγγια. Τεράστια λεπτομέρεια έχει δοθεί και στη φωτογραφία με εξίσου εντυπωσιακά κάδρα και ιδιαίτερη χρωματική παλέτα ανάλογα με το τι δείχνει. Χρυσό και κίτρινο για τα όσα γίνονται στο πάρκο, ενώ για τα όσα γίνονται στα γραφεία του Westworld το μπλε και τα σκούρα χρώματα κυριαρχούν.

Πρέπει όμως να σταθούμε και στις ερμηνείες, οι οποίες πολύ εύστοχα έχουν περιγραφεί από την Evan Rachel Wood, που υποδύεται την Dolores, ως τους Ολυμπιακούς της υποκριτικής. Θέλει πραγματικά ταλέντο να υποδυθεί κανείς ένα ανδροειδές που αποκτά συναισθήματα on-the-fly ας μου επιτραπεί η έκφραση και να αλλάζει εκφράσεις τη μία μετά την άλλη. Πρώτος και καλύτερος ο Anthony Hopkins, που σηκώνει το χρυσό μετάλλιο στο cast του Westworld και το γιατί μπορείτε να το καταλάβετε καλύτερα βλέποντας το παρακάτω video.

Ακολουθούν οι Jeffrey Wright ως ο πιστός βοηθός του Ford, Bernard, o Ed Harris ως ο αδίστακτος και μυστηριώδης Man in Black, μαζί με τις Evan Rachel Wood και την αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Thandie Newton, ως την θαρραλέα Maeve. Οι μακρόσυρτοι διάλογοι της σειράς, με τα βαθιά νοήματά τους, έχουν και τις αντίστοιχες πολυεπίπεδες ερμηνείες από όλους ανεξαιρέτως. Συνεπώς, οι ηθοποιοί σηκώνουν στις πλάτες τους ένα μέρος της άρρωστης γραφής του Nolan και την μεταφέρουν 1:1 στην οθόνη. Θεωρώ πως το Westworld θα παίξει πολύ στα φετινά Emmy βραβεία.

Τέλος, όλα ντύνονται ηχητικά από τον μαέστρο του εμβληματικού theme του Game of Thrones, Ramin Djawadi, ο οποίος καταφέρνει να δημιουργήσει ένα αριστουργηματικό για τα δεδομένα της τηλεόρασης soundtrack. Ταιριαστό μέχρι και την τελευταία νότα, τόσο που ακολουθεί και τυλίγει μουσικά κάθε κάδρο και κάθε ανατροπή που έστησε μαθηματικά ο Nolan. Η δράση και η αγωνία αρχίζουν και ξεκινούν, όχι από τα όσα φαίνονται, αλλά τα όσα ακούγονται με κομμάτια που διεγείρουν συναισθήματα και προετοιμάζουν τον θεατή για διάφορες καταστάσεις. Και δεν είναι μόνο πως αποτελείται από original συνθέσεις αλλά και από αναχρονιστικά covers διάσημων κομματιών, όπως το Paint it Black, House of the Rising Sun και Black Hole Sun.

Κλείνοντας, ο Nolan μας βάζει ως θεατές στον δικό μας ενδόμυχο λαβύρινθο για να αντιληφθούμε το νόημα της σειράς και να ξεδιπλώσουμε το κουβάρι του σεναρίου της, όπως θα δείτε να κάνουν οι Hosts για τη δική τους αποστολή. Ένας παραλληλισμός  που διέπει το σκοπό της σειράς και προς τέρψιν σας δεν θα αναλύσουμε εδώ αλλά σε ένα ξεχωριστό άρθρο για τις θεωρίες και τα όσα περιμένουμε να δούμε στην πλέον άκρως αναμενόμενη δεύτερη σεζόν που θα προβληθεί το 2018. Mέχρι τότε "Get back online" και μην χάσετε το Westworld.