Ted Lasso Season 3 Review - Γλυκόπικρο το αντίο στην πιο καλοσυνάτη σειρά εκεί έξω

We’re Richmond till we die!
05 Ιουνίου 2023 14:34
Ted Lasso Season 3 Review - Γλυκόπικρο το αντίο στην πιο καλοσυνάτη σειρά εκεί έξω

Στο σύγχρονο ταραχώδες τηλεοπτικό πεδίο όπου συχνά σειρές διασκεδάζουν το κοινό τους με ιστορίες σκοτεινές και χαρακτήρες ηθικά αποπροσανατολισμένους, το Ted Lasso, προσφέρει με εγκάρδιο τρόπο μαθήματα καλοσύνης, αισιοδοξίας και ενσυναίσθησης.

Δημιουργοί της ιδέας πίσω από την σειρά είναι οι Jason Sudeikis, Brendan Hunt, Joe Kelly και Bill Lawrence, και όπως έχουν αναφέρει κι οι ίδιοι πολλές φορές, η 3η σεζόν θα είναι και η τελευταία, αφήνοντας βέβαια ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεχιστεί τόσο με μια spin-off σειρά, όσο και με μια sequel ταινία. Τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα, ωστόσο η διάθεση επέκτασης του Ted Lasso σύμπαντος, δείχνει να υπάρχει.

Όσον αφορά την σύνοψη της 3ης σεζόν, αυτή αναφέρει τα εξής: Στην τρίτη σεζόν της σειράς Ted Lasso, η νεοφώτιστη AFC Richmond αντιμετωπίζεται με υποτιμητικό τρόπο, καθώς οι προβλέψεις των αναλυτών την τοποθετούν στην τελευταία θέση της Premier League και ο Nate (Nick Mohammed), ο οποίος πλέον χαρακτηρίζεται ως το "παιδί-θαύμα", έχει πάει να εργαστεί για τον Rupert (Anthony Head) στη West Ham United. Στον απόηχο της αμφιλεγόμενης αποχώρησης του Nate από την Richmond, ο Roy Kent (Brett Goldstein) αναλαμβάνει βοηθός προπονητή, μαζί με τον Beard (Brendan Hunt).

Εν τω μεταξύ, ενώ ο Ted (Jason Sudeikis) αντιμετωπίζει τις πιέσεις στη δουλειά, συνεχίζει να παλεύει με τα δικά του προσωπικά θέματα στο σπίτι, η Rebecca (Hannah Waddingham) επικεντρώνεται στο να νικήσει τον Rupert και η Keeley (Juno Temple) μαθαίνει πως να είναι το αφεντικό της δικής της εταιρείας δημοσίων σχέσεων. Τα πράγματα φαίνεται να καταρρέουν όμως τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου, αλλά η Team Lasso είναι αποφασισμένη να δώσει τον καλύτερό της εαυτό μέχρι το τέλος.

Το Ted Lasso χειρίζεται εξαιρετικά το κλασικό trope "fish out of water" (έναν χαρακτήρα δηλαδή ο οποίος αισθάνεται έξω απ' τα νερά του). Η ιδέα ενός Αμερικανού προπονητή κολεγιακού ποδοσφαίρου, ο οποίος απροσδόκητα βρίσκεται με τον βοηθό του στον κόσμο της Premier League, του καλύτερου δηλαδή πρωταθλήματος ποδοσφαίρου παγκοσμίως, με ελάχιστες γνώσεις για το αντικείμενο, σε μία ξένη χώρα με τις δικιές της ιδιαιτερότητες, είναι αν μη τι άλλο ιντριγκαδόρικη.

Αυτό, όταν το συνοδεύεις και με έναν χαρακτήρα, μία προσωπικότητα που η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην τηλεόραση, ακόμη και στον κινηματογράφο, προσφέρει σίγουρα έναν αέρα φρεσκάδας. Δεν είναι όμως αυτή η αρετή που την κάνει να ξεχωρίζει στο τηλεοπτικό πεδίο. Πράγματι, η σειρά από την 1η μέχρι την τελευταία της σεζόν, δεν χάνει ποτέ τον ηθική της πυξίδα.

Στον συναισθηματικό της πυρήνα, η φιλοσοφία, η κοσμοθεωρία αλλά και το πνεύμα του κεντρικού της χαρακτήρα, “μολύνει”, αργά αλλά σταθερά όχι μόνο τους υπόλοιπους χαρακτήρες της σειράς αλλά και εμάς ως θεατές.

Η ακλόνητη θετικότητά του όταν γύρω επικρατεί χάος και τοξικότητα, η ευαίσθητη ματιά του σε κρίσιμα ζητήματα, η διορατικότητα του, η κατανόησή του, αλλά και η ικανότητά του να ταυτίζεται με την συναισθηματική κατάσταση του διπλανού του, δεν παύουν ποτέ να υπάρχουν. Η ποιότητα του χαρακτήρα του εμπνέει, δίνει δύναμη, προσφέρει όραμα και πίστη αλλά και μία ξεκάθαρη θέση απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής.

Ωστόσο, το Ted Lasso, ήταν πάντα μία σειρά αλλαγών. Δηλαδή, έχουμε τον βασικό χαρακτήρα που λειτουργεί περισσότερο σαν μέντορας για τους υπόλοιπους, ο οποίος όμως δεν αλλάζει κατά την διάρκεια της ιστορίας διότι βρίσκεται εκεί με σκοπό να επηρεάσει και με τον ιδιαίτερο τρόπο του να αλλάξει τους δευτερεύοντες χαρακτήρες δίπλα του.

Η συγκεκριμένη τεχνική ανάπτυξης των χαρακτήρων, είναι αλήθεια ότι στην 3η σεζόν χωλαίνει. Υπήρξαν δηλαδή κάποιες υποπλοκές και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, μία υποπλοκή, η οποία τελικά δεν οδήγησε πουθενά μέσα στην ιστορία ούτε και πρόσφερε κάποια σημαντική αλλαγή στον χαρακτήρα της.

Συνολικά όμως, όπως αναφέραμε και παραπάνω αυτό δεν είναι αρκετό για τη σειρά να χάσει την ηθική της πυξίδα. Αντίθετα, στρέφοντας το βλέμμα της για λίγο μακριά από τον Ted, έχοντας πάντα όμως το πνεύμα και την φιλοσοφία του στο επίκεντρο σε κάθε σκηνή, καταφέρνει και δίνει χώρο αλλά και το κατάλληλο κλείσιμο σε όλους τους χαρακτήρες της ιστορίας.

Το Ted Lasso είναι αναμφισβήτητα μια feelgood σειρά, δεν διστάζει παρ' όλα αυτά να ασχοληθεί και με τις πιο σκοτεινές πτυχές της ζωής.

Εξερευνά επιδέξια θεματικές όπως αυτές της αποτυχίας, της απώλειας αλλά και των προσωπικών δαιμόνων που εμποδίζουν τους ανθρώπους να λάμψουν, να εξελιχθούν και να γίνουν πιο δοτικοί στον διπλανό τους. Στο συγκεκριμένο σύμπαν όμως, το "Lasso Way", θα υπάρχει πάντα για να διορθώνει αλλά και να θεραπεύει πληγές.

Εν κατακλείδι, μία ακόμη μεγάλη ποιοτικά σειρά ρίχνει αυλαία, αφήνοντας πίσω της μία σπουδαία παρακαταθήκη. Το Ted Lasso, θα υπάρχει για να υπενθυμίζει ότι, σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει ζοφερός και διχαστικός, αυτή η σειρά θα λειτουργεί ως μία έντονη ηλιοφάνεια ικανή να φωτίσει λαμπρά ακόμη και τις πιο σκοτεινές μέρες. Αντίο Ted!