Peter Pan & Wendy Review: Μία φιλόδοξη προσπάθεια από τον σκηνοθέτη του The Green Knight

Η Χώρα του Ποτέ ζωντανεύει για ακόμη μία φορά σε live-action εκδοχή μέσα από την καινούργια ταινία της Disney, Peter Pan & Wendy, και προσπαθεί να δώσει νέα πνοή και φρέσκια ματιά στο κλασικό μυθιστόρημα του J.M. Barrie.

Σε σκηνοθεσία του David Lowery, ο οποίος μάς χάρισε πρόσφατα το The Green Knight με την A24, η ταινία προσφέρει εξαιρετικά οπτικά εφέ, κυρίως στις σκηνές μάχης, αλλά ο ασταθής ρυθμός της σε συνδυασμό με την έλλειψη χημείας μεταξύ των βασικών χαρακτήρων, αφήνει μία γλυκόπικρή γεύση μετά την θέασή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σε αγγίξει συναισθηματικά.

Η επίσημη σύνοψη της ταινίας αναφέρει τα εξής: Το Peter Pan & Wendy παρουσιάζει την Wendy Darling, μια νεαρή κοπέλα που θέλει να αποφύγει το οικοτροφείο, αφού γνωρίζει τον Peter Pan, ένα αγόρι που αρνείται να μεγαλώσει. Μαζί με τα αδέρφια της και μια μικροσκοπική νεράιδα, την Tinker Bell, ταξιδεύει με τον Peter στον μαγικό κόσμο της Neverland. Εκεί, συναντά έναν κακό πειρατή, τον Captain Hook, και ξεκινάει μια συναρπαστική και επικίνδυνη περιπέτεια που θα αλλάξει τη ζωή της μια για πάντα.

Πρωταγωνιστούν οι Alexander Molony (Peter Pan), Ever Anderson (Wendy), Jude Law (Captain Hook) και Yara Shahidi (Tinker Bell).

Ένα από τα δυνατά σημεία της ταινίας είναι τα οπτικά εφέ αλλά και η σκηνογραφία. Η απεικόνιση της Χώρας του Ποτέ στην ταινία μπορεί να μοιάζει αρκετά γήινη, με συννεφιασμένο τον ουρανό, αλλά τα καταπράσινα δάση, οι πανέμορφοι καταρράκτες και τα παράξενα πλάσματα που ζουν εκεί, προσδίδουν μία ιδιαίτερη ζωντάνια στον φανταστικό κόσμο του Peter και των Lost Boys. Τα κοστούμια και τα σκηνικά είναι επίσης καλοσχεδιασμένα, βυθίζοντας τους θεατές στον μυστικιστικό κόσμο της ιστορίας.

Αξιοσημείωτη είναι και η επιλογή των μουσικών θεμάτων, η οποία αναδεικνύει τα συναισθήματα των χαρακτήρων αλλά και γενικότερα συμμετέχει με τον δικό της τρόπο στο χτίσιμο του κόσμου. Υπεύθυνος για την μουσική είναι ο Daniel Hart. Ο Hart και ο Lowery έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν για τα Pete's Dragon, A Ghost Story, The Old Man & the Gun και The Green Knight.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα με το Peter Pan and Wendy εντοπίζεται στις ερμηνείες. Η έλλειψη χημείας μεταξύ των βασικών χαρακτήρων της είναι δύσκολο να ξεπεραστεί. Οι ερμηνείες των Anderson και του Molony είναι ήπιων τόνων, με αποτέλεσμα οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους να μοιάζουν αδιάφορες και μη πειστικές.

Η Tinker Bell της Shahidi, ενώ είναι γλυκιά και γοητευτική, φαίνεται πως της λείπει η σωματική κωμωδία για την οποία είναι γνωστός ο χαρακτήρας της. Ο Captain Hook του Law είναι ίσως η μοναδική ερμηνεία που ξεχωρίζει, ολοκληρώνοντας το arc του με τον ιδανικότερο τρόπο.

Θεματικά, τα μηνύματα αλλά και η ψυχή του κλασικού παραμυθιού μπορούμε να τα βρούμε κι εδώ, κάποιες στιγμές παρουσιάζονται ξεκάθαρα αγγίζοντας συναισθηματικά τον θεατή, κάποιες άλλες στιγμές βεβιασμένα χωρίς να αναπτύσσονται πλήρως.

Ο Peter Pan είναι γνωστό ότι συμβολίζει τη χαρά, την ανωριμότητα και την ελευθερία της παιδικής ηλικίας. Είναι αυτός που ενθαρρύνει την νεαρή Wendy και τα αδέλφια της να μείνουν μαζί του για πάντα στην Χώρα του Ποτέ, όπου εκεί θα μπορούν ζήσουν χωρίς κανόνες, σχολεία, καταπιεστικούς γονείς και γενικότερα τις ευθύνες που έρχονται μαζί με την ενήλικη ζωή.

Τον Lowery όμως φαίνεται πως τον απασχολεί περισσότερο ένα άλλο, επίσης σημαντικό θέμα της ιστορίας. Ο χρόνος. Ο χρόνος λοιπόν παρουσιάζεται ως ένα βήμα πιο κοντά στον θάνατο, κι ο πασίγνωστός κροκόδειλος ως αυτός που τελικά, θα βρίσκεται εκεί ως υπενθύμιση πως όσο κι αν προσπαθείς να του ξεφύγεις, θα σε πιάσει.

Κι αυτό παρουσιάζεται ξεκάθαρα μέσα από τον ρόλο του James Hook ο οποίος μόνο στο το άκουσμα του τικ τακ του ρολογιού, εξαγριώνεται με αποτέλεσμα να το σπάει.

Έτσι και ο νεαρός Peter βλέπει την ενηλικίωση ως ένα είδος θανάτου. Οι δυναμικές μεταξύ των 2 χαρακτήρων θα μπορούσαν να αποκτήσουν μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος αν ερμηνευτικά ο Alexander Molony βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση.

Συνοψίζοντας, ενώ ο ρυθμός είναι άνισος, με το πρώτο και δεύτερο μέρος να μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, και οι ερμηνείες των βασικών χαρακτήρων αδύναμες, καταφέρνει παρόλα αυτά να “πιάσει” το πνεύμα του κλασικού μυθιστορήματος του J.M. Barrie, προσφέροντας μία απολαυστική, διασκεδαστική, οικογενειακή περιπέτεια που θα ενθουσιάσει κυρίως τους νεότερους θεατές.