Jung_E Review - Κορεάτικο δυστοπικό sci-fi με φόντα και ένα μεγάλο “αλλά“

Ο σκηνοθέτης του Train To Busan επιστρέφει μέσα από το Netflix
25 Ιανουαρίου 2023 13:34
Jung_E Review - Κορεάτικο δυστοπικό sci-fi με φόντα και ένα μεγάλο “αλλά“

Είχα ιντριγκαριστεί από την ιδέα μιας δυστοπικής sci-fi ταινίας από τον σκηνοθέτη του Train To Busan, διότι σε εκείνη την ταινία ο Yeon Sang-ho πραγματικά παρέδωσε ένα εξαιρετικό δείγμα του ταλέντου του και μάλιστα σε ένα πολύ κορεσμένο είδος, όπως αυτό των zombies. 

Με το Jung_E παραδίδει ένα δικό του όραμα για το πώς είναι το δυστοπικό sci-fi με κράματα από πολλές άλλες ταινίες που προηγήθηκαν και γεύσεις γνώριμες, όμως στο κάτω-κάτω της γραφής, χάρη στην διαφορετική κορεάτική του σκηνοθετική ματιά, προσπαθεί να παραδώσει κάτι ξεχωριστό. Το θέμα είναι τα καταφέρνει; Έχοντας την στήριξη του Netflix στην παραγωγή το Jung_E έχει όλα τα φόντα για μια blockbuster επιπέδου κορεάτικη ταινία σε ένα είδος που το δυτικό σινεμά έχει στραγγίσει. Άλλωστε είναι μια ακόμη συνεργασία μεταξύ Netflix και Sang-ho μετά τη σειρά “Hellbound”.

Σύμφωνα με την ιστορία η ανθρωπότητα έχει μετακόμισει σε καταφύγια στο διάστημα, λόγω του ότι η Γη έχει καταστραφεί από την κλιματική αλλαγή. Κάποια από αυτά τα καταφύγια επαναστάτησαν και έτσι ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της Adrian Republic και των Allied Force. Η Captain Yun Jung-yi είναι μια θρυλική μισθοφόρος των συμμαχικών δυνάμεων, η οποία για χρόνια πάλευε ενάντια στην Adrian Republic. Σε μια αποστολή η Jung-yi τραυματίζεται και πέφτει σε κώμα και μια εταιρία ανάπτυξης ΑΙ, η Kronoid, κάνει μια προσφορά στην οικογένεια της: να κλωνοποιήσει τον εγκέφαλό της ώστε να δημιουργηθεί το απόλυτο πολεμικό ρομπότ που θα φέρει την τελική νίκη.

Την ανάπτυξη αυτού του απόλυτου πολεμικού ρομπότ που ονομάζεται Jung_E αναλαμβάνει η κόρη της Captain Jung-yi όπου βασίζεται η ΑΙ. Έτσι η ταινία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν δεσμό μητέρας-κόρης αλλά και ρομπότ και ανθρώπου που έχει χιλιοειπωθεί μεν, αλλά η όμορφη και προσεγμένη παραγωγή και ο κόσμος που έχτισε γύρω δε λειτούργησαν δελεαστικά.

Δυστυχώς για την Jung_e η ταινία δεν δημιουργεί τόσο ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς όσο θα ήθελε κυρίως λόγω ενός αδύναμου και ανεμικού σεναρίου. Είναι κρίμα γιατί δίνει την εντύπωση ότι θα τείνει περισσότερο προς τη δράση, τελικά τείνει περισσότερο προς το δράμα και το κοινωνικό σχόλιο, κάτι που τελικά δεν μπορεί να το στηρίξει. Πάει πέρα-δώθε στο ύφος, από πολύ δραματικό σε υπερβολικά κωμικό με cringe στιγμές, οι οποίες με έβγαζαν εκτός κλίματος από το μείγμα Blade Runner με Altered Carbon σκηνικό του. Το κορεάτικο στιλ του σινεμά τείνει να το έχει αυτό, μόνο που εδώ δε λειτουργεί καθόλου.

Την ίδια ώρα όμως καθόλη τη διάρκεια της ταινίας έχει χτίσει πολύ καλά έναν δυστοπικό κόσμο, με αλληγορίες και μπόλικο κοινωνικό σχόλιο για το τώρα, που το συγκαταλέγω στα θετικά του. Τα ερωτήματα που εμείς θα συναντήσουμε με την τεχνητή νοημοσύνη και την ενσωμάτωση στην κοινωνία αλλά και τον άνθρωπο, ο κόσμος του Jung_e τα έχει αντιμετωπίσει και τα αποτελέσματά του φαίνονται. Υπάρχει μια σκηνή χαρακτηριστική που παρουσιάζεται στην κόρη της, Yun Seo-hyun, ένα πλάνο με τρεις επιλογές για να ζήσει μετά θάνατον, όπου αποτυπώνει πλήρως την ουσία και τα σκοτεινά χρώματα αυτού του μελλοντικού κόσμου.

Ερμηνευτικά δεν υπήρξε κάποια στιγμή που κέρδισε δάφνες αλλά ούτε και κάποια που να ήταν κάτω του μετρίου. Τραγική είναι η συμμετοχή της Kang Soo-yeon, ενός εκ των μεγαλύτερων ηθοποιών της Ν. Κορέας, η οποία έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Μάιο του 2022, καθώς το Jung_E αποτελεί την τελευταία της παράσταση.

Σαν παραγωγή επίσης θεωρώ ότι μπορεί να μην είναι τέλεια στα CGI της, αλλά έχουν ένα πολύ ενδιαφέρον σχεδιασμό και ενίοτε εξαιρετική ποιότητα, που με έκανε να εκτιμήσω την προσπάθεια των κορεατών σε ένα τόσο δύσκολο είδος. Σίγουρα θα ήθελα να ξαναδώ μια τέτοιου βεληνεκούς sci-fi ταινία αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Στο δια ταύτα, το Jung_e παρά το ότι διαθέτει όλα τα φόντα και το ταλέντο μπρος και πίσω από τις κάμερες δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του, πέραν από μερικές στιγμές εδώ και εκεί. Από την άλλη δεν είναι και μια περίπτωση ταινίας που δε βλέπετε, αλλά μιας χαμένης ευκαιρίας για κάτι πολύ καλύτερο και ίσως σπουδαίο. Κλασικά, δηλαδή, μια περίπτωση ταινίας Netflix με όμορφο περιτύλιγμα και ιντριγκαδόρικο concept.

Tags: