White Noise Review - Αξίζει αυτή η παράλογη κωμωδία με τον Adam Driver στο Netflix;

Η άνιση επιστροφή του Noah Baumbach
04 Ιανουαρίου 2023 21:14
White Noise Review - Αξίζει αυτή η παράλογη κωμωδία με τον Adam Driver στο Netflix;

Για πολλούς, το "White Noise" του Noah Baumbach αποτελούσε μία από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες για την χρονιά που πέρασε. Ο δημιουργός των The Squid and the Whale, Frances Ha, The Meyerowitz Stories αλλά και του πρόσφατου, μπεργκμανικού ύφους Marriage Story, επιστρέφει με μία παράδοξα παράλογη μαύρη κωμωδία, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον ίδιο, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Don DeLillo στην δεκαετία των 80’s.

Είναι η πρώτη ταινία του Baumbach η οποία δεν προέρχεται από ένα δικό του πρωτότυπο σενάριο. Έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 79ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στις 31 Αυγούστου 2022 και κυκλοφόρησε σε επιλεγμένους κινηματογράφους στις 25 Νοεμβρίου 2022, ενώ πλέον στριμάρει στην πλατφόρμα του Netflix.

Η ταινία δίχασε σε μεγάλο βαθμό κριτικούς και κοινό, κυρίως, εξαιτίας των συνεχόμενων αλλαγών στον τόνο και ύφος του σεναρίου του, ενώ παράλληλα, οι ερμηνείες, η κινηματογράφηση αλλά και η μουσική, έλαβαν θετικά σχόλια.

Η ιστορία ακολουθεί την οικογένεια του Jack και Babette Gladney. Μαζί, μεγαλώνουν μία οικογένεια τεσσάρων παιδιών: τον Heinrich και την Steffie, από 2 προηγούμενους γάμους του Jack, την Denise, από τον προηγούμενο γάμο της Babette, και τον Wilder, τον μικρότερο της οικογένειας που απέκτησαν μαζί. Όταν η περιοχή που μένουν μολύνεται από ένα τοξικό νέφος αερίου μετά από ένα ατύχημα, όλοι οι κάτοικοι αναγκάζονται να εκκενώσουν τα σπίτια τους.

Αύτη είναι με λίγα λόγια η σύνοψη της ταινίας. Βέβαια, η πλοκή δεν σταματάει στο ατύχημα με το τοξικό αέριο και την εκκένωση της κωμόπολης στην οποία ζει το ζευγάρι με τα παιδιά τους. Χωρίζεται σε κεφάλαια και κάθε κεφάλαιο καταπιάνεται με διαφορετικές θεματικές.

Αν και στο χαρτί κάτι τέτοιο μπορεί να μοιάζει ενδιαφέρον και πραγματοποιήσιμο, το να το μεταφέρεις στην οθόνη, έχει τις δικές του προκλήσεις. Υπάρχουν σημεία στην ταινία που όντως, ο Baumbach, καταφέρνει να επικοινωνήσει τους φόβους, τις ανασφάλειες αλλά και τις υπαρξιακές ανησυχίες του ζευγαριού, σε αντίθεση με κάποιες άλλες στιγμές που περνάει προς τον θεατή μία φλυαρία.  

Η αφήγηση αλλά και το στυλ της καθορίζεται από τον παραλογισμό, με ελαφρά στοιχεία σουρεαλισμού, και προσπαθεί να εξερευνήσει θέματα όπως ο θάνατος, ο καταναλωτισμός, η πίστη, ενώ βλέπουμε τους βασικούς μας χαρακτήρες να περιφέρονται με μία αίσθηση απογοήτευσης γύρω από την ζωή, την κοινωνία και την θρησκεία, ξεστομίζοντας ατάκες τύπου «η οικογένεια είναι το λίκνο της παραπληροφόρησης» ή «τι κι αν ο θάνατος δεν είναι παρά ήχος».

Πολύ απλά, δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι όλοι μας οδηγούμαστε σταδιακά προς την ανυπαρξία. Αυτή η φοβία τους διακατέχει συνεχώς, και ενώ η πλοκή μοιάζει ασύνδετη μεταξύ της, οι συγκεκριμένες θεματικές βρίσκονται εκεί από την αρχή μέχρι το φινάλε της.

Όσον αφορά τον ίδιο ως καλλιτέχνη, ο Baumbach, πειραματίζεται για πρώτη φορά με τεχνικές που δεν είχαμε δει ξανά στο παρελθόν. Στήνει πολύ έξυπνα το σασπένς, σκηνοθετεί με μεγάλη ευκολία σκηνές δράσης, ενώ το κωμικό αλλά και δραματικό στοιχείο αλληλοεπιδρούν με επιτυχία μεταξύ τους.

Επίσης, το highlight της ταινίας βρίσκεται στα τελευταία λεπτά της ταινίας μέσα από ένα απολαυστικό χορευτικό υπό τους ήχους του συγκροτήματος LCD Soundsystem. Μάλιστα, το συγκρότημα επέστρεψε ομαδικά μετά από χρόνια στο στούντιο για να συνθέσει το συγκεκριμένο τραγούδι με τίτλο "New Body Rhumba", ώστε να συμπεριληφθεί στο soundtrack της ταινίας.

Εν κατακλείδι, το White Noise του Noah Baumbach, μοιάζει σαν 2 ταινίες κολλημένες αδέξια η μία με την άλλη. Το πρώτο μισό είναι ίσως το πιο διασκεδαστικό και ψυχαγωγικό κομμάτι της, ενώ στην συνέχεια μοιάζει να χάνει τον προσανατολισμό της και να παραδίνεται στις παράλογες, και αδικαιολόγητες ενέργειες των βασικών χαρακτήρων.