Streets of Rage 4 Review – Ένας "παλιόφιλος" επεστρεψε!

Streets of Rage 4 Review – Ένας "παλιόφιλος" επεστρεψε!

08 Μαΐου 2020 12:30
Old-School Brawling εν έτει 2020

Δε νομίζω να υπάρχει "Segaκιας" άνω των τριάντα που να μην έχει ασχοληθεί κάποια στιγμή με τα Streets of Rage (και η πικρή αλήθεια είναι πως γενικότερα δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλοί Segaκιδες που να μην έχουν υπερβεί τα πρώτα «άντα»…). Βλέπετε τα Streets αποτέλεσαν κατά κάποιο τρόπο την πεμπτουσία της φιλοσοφίας της Sega of America στις αρχές της δεκαετίας του '90, όντας edgy και με punk νοοτροπία όπως εννοούνταν στην εποχή τους, συμβαδίζοντας με την τότε επιθετική “Genesis does what nintendon't” πολιτική της εταιρίας. Αυτή η προσέγγιση απέδωσε καρπούς, με το δεύτερο παιχνίδι της σειράς να μπορεί να χαρακτηριστεί εκτός από κλασσικό και system seller για το Mega Drive.

Προσπερνώντας πάραυτα οποιονδήποτε ρομαντισμό, η μεγάλη επιτυχία και υστεροφημία των Streets of Rage οφείλεται στο ότι η σειρά και δη το δεύτερο μέρος μαζί με το TMNT: Hyperstone Heist ήταν οι καλύτερες επιλογές για αξιοπρεπές «οικιακό» brawling στα συστήματα της Sega. Βέβαια, γράφω αξιοπρεπές διότι παρά την ποιότητά τους σίγουρα υστερούσαν σε ταχύτητα και εντυπωσιασμό έναντι του arcade ανταγωνισμού της Capcom και της Konami. Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα του κατά πόσο ένα νέο Streets of Rage «στέκει» και έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό σε κάποιον που μπορεί εύκολα πια να επαναλάβει μία παρτίδα Final Fight ή Captain Commando, εκτός από το να εκμεταλλευτεί τη νοσταλγία μας για ένα είδος, το οποίο κακά τα ψέματα, πλην κάποιων εξαιρέσεων παρέμεινε κλινικά νεκρό και στάσιμο για δεκαετίες.

Το Streets of Rage 4 είναι προϊόν της συνεργασίας των Dotemu και Lizardcube, οι οποίες μας έδωσαν το εξαιρετικό remake του Wonder Boy του 2017 και της Guard Crush Games, δημιουργού του ιδιαίτερου Streets of Fury, ο κώδικας του οποίου χρησιμοποιήθηκε ως βάση για το Streets of Rage 4.

Αξίζει να σημειωθεί πως Dotemu και Lizardcube προσέγγισαν με δική τους πρωτοβουλία την Sega για τη δημιουργία του παιχνιδιού. Αυτομάτως αυτό προμηνύει πως δεν έχουμε να κάνουμε με μία ακόμα «αρπαχτή», αλλά με μία προσπάθεια που έχει ως εφαλτήριο τον αγνό "φανμποϊσμό" και την αγάπη για το αρχικό υλικό, όπως αποδεικνύεται και από το τελικό αποτέλεσμα.

Εύλογα θα περίμενε κανείς πως η αναγκαία ανανέωση των μηχανισμών θα προέρχονταν αντλώντας προφανείς επιρροές από άλλα είδη, κυρίως Action-RPG, με σταδιακό εμπλουτισμό των δυνατοτήτων και των combos. Η κοινοπραξία των developers όμως επέλεξε να μείνει πιστή στις ρίζες και την ψυχή του είδους, αναπτύσσοντας την αγία τριάδα του “hit/jump/special move”. Όλες οι κινήσεις είναι εξαρχής διαθέσιμες με την απαραίτητη εξέλιξη να επιτυγχάνεται παίρνοντας εν τέλει ένα μικρό αλλά καίριο δάνειο ενός εκ των νευραλγικότερων μηχανισμών του Bloodborne. Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε το special move, μειώνεται ως συνήθως ένα μέρος του health bar, το οποίο δύναται να αναπληρωθεί εφόσον συνεχίσετε να επιτίθεστε στους αντιπάλους χωρίς να δεχτείτε εσείς κάποιο χτύπημα.

Αυτή η νέα συνιστώσα, εκτός του ότι ευλογεί το επιθετικό gameplay, συνδυαζόμενη με wall juggles και ένα νέο star power-power up (την παλιά “προσευχή”) οδηγεί σε εντυπωσιακά πολυάριθμα combos. Όχι ότι το παραδοσιακό button mashing "βρωμόξυλο" δεν λειτουργεί άψογα, άλλα σίγουρα ένα πιο βιρτουόζικο παίξιμο με 50ρια combos προκαλεί μεγαλύτερη ικανοποίηση. Επίσης, αν δε νιώθετε ήδη αρκετά cool με το επί της οθόνης ράπισμα, έχει προστεθεί και ένας ακόμα μηχανισμός που επιτρέπει να πιάνετε στον αέρα τα projectiles που αναπηδούν πάνω στους εχθρούς.

Στο αρχικό κουαρτέτο των διαθέσιμων χαρακτήρων επιστρέφουν αναμενόμενα οι ναυαρχίδες Axel και Blaze και συμπληρώνουν οι νεοεισαχθέντες Cherry και Floyd. Προχωρώντας και επαναλαμβάνοντας τις δώδεκα πίστες του παιχνιδιού μαζεύετε πόντους που ξεκλειδώνουν πάνω από δέκα επιπλέον χαρακτήρες, με τους δημιουργούς να πραγματοποιούν μία άκρως "μερακλίδικη" κίνηση, κάνοντας διαθέσιμες όλες τις εκδόσεις όλων των χαρακτήρων των προηγούμενων Streets of Rage, συν κάποιες εκπλήξεις. Πρόκειται για μια πράξη πραγματικά αξιέπαινη, διότι δεν έχουμε να κάνουμε με απλά ρετρό skins, αλλά με πλήρη αναδημιουργία (στο βαθμό του επιθυμητού) των παλαιότερων εκδοχών και είναι ενδεικτικό της ποιότητας των παλιών παιχνιδιών το πόσο άνετα και φυσικά παίζεται το Streets of Rage 4 και με αυτούς.

Τα στυλ μάχης των χαρακτήρων είναι διαφοροποιημένα μεταξύ τους και αυτό φανερώνεται περισσότερο στην πορεία, καθώς γίνεται σαφές το ότι παίζει σημαντικό ρόλο το ποιον θα επιλέξετε στο κυνήγι της καλύτερης βαθμολογίας της εκάστοτε πίστας. Το συνολικό ρόστερ γενικά προσφέρει ποικιλία και άφθονο replayability, αν και για την ιστορία θα ήθελα να υπάρχει και ο Ash, ο κρυφός χαρακτήρας που απουσίαζε από την κατακρεουργημένη δυτική έκδοση του Streets of Rage 3.

To replay value καλούνται να ενισχύσουν επιπλέον modes περιορισμένων continues, boss rush και 1vs1 μαχών, αν και τoν περισσότερο χρόνο βέβαια θα τον αναλώσετε στην βελτίωση του score σας και φυσικά στο σήμα κατατεθέν των side scrolling beat 'em up που δεν είναι άλλο από το διάσημο «διπλό» που παραμένει απολαυστικό είτε τοπικά είτε online.

Αξίζει να σημειωθεί πως για πρώτη φορά το local co-op δίνει τη δυνατότητα ταυτόχρονης συμμετοχής έως και τεσσάρων παιχτών, το οποίο δυστυχώς δεν ήταν δυνατόν να δοκιμαστεί για ευνόητους λόγους στην εποχή της καραντίνας.

Η μεγαλύτερη απόκλιση από την παράδοση παρατηρείται στον οπτικό τομέα, με τα pixels να αντικαθίστανται από καρτουνίστικης μορφής χαρακτήρες και επίπεδα και με την εξιστόρηση του απλοϊκού σεναρίου να συμβαίνει μέσω motion comic τεχνικών. Το νέο ύφος είναι επιτυχημένο, παρουσιάζοντας ένα όμορφο αποτέλεσμα με λεπτομερή σχεδιασμό και animation και φανταχτερά χρώματα.

Όμως, το τίμημα αυτής της μετάβασης είναι πως η έντονη χρωματική παλέτα αφαιρεί την αστική «γκριζούρα» που χαρακτήρισε την αυθεντική τριλογία. Για τους ρετρολάγνους υπάρχουν pixelated και CRT φίλτρα, τα οποία προς το παρόν τουλάχιστον απουσιάζουν από την Xbox έκδοση του τίτλου, την οποία μπορείτε να βρείτε και στο Xbox Game Pass.

Ολοκληρώνοντας, το δύσκολο έργο του να διαδεχθεί ένα από τα soundtrack που σημάδεψαν την γενιά των 16-bit, έχει αναλάβει ο συνθέτης Olivier Deriviere τον οποίο πλαισιώνει μία πλειάδα βετεράνων δημιουργών (ανάμεσα τους και ο θρύλος Yuzo Koshiro). Από το εισαγωγικό θέμα που μας βάζει απευθείας στο κλίμα φαίνεται πως έχει γίνει σωστή δουλειά, με τα υπόλοιπα είτε ρετουσαρισμένα είτε νέα μουσικά θέματα να δημιουργούν τις απαραίτητες διαθέσεις για τις βιαιοπραγίες που συνοδεύουν. Διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή είναι και το soundtrack των δύο πρώτων Streets of Rage, αυτή τη φορά σε όλες τις εκδόσεις του παιχνιδιού.

Συνοψίζοντας : Το Streets of Rage 4 καταφέρνει να αναβιώσει με επιτυχία το είδος που υπηρετεί, τιμώντας παράλληλα το βαρύ όνομα που κουβαλά. Τα νέα στοιχεία που εισάγει μπορούν όπως όλα δείχνουν θα θεωρούνται δεδομένα από εδώ και πέρα στην κατηγορία αυτή και υπόσχονται πολλές ευχάριστες ώρες σε όσους ασχοληθούν μαζί του. Ειδικά για τους λάτρεις του είδους τολμώ να πω πως οι νέες προσθήκες καθιστούν το Streets of Rage 4 πραγματικά 'απαραίτητο'.
Box Art
Tested on : Xbox One
Developer : DotEmu, Lizardcube, Guard Crush Games
Publisher : Dotemu
Available for : PS4, Xbox One, PC, Switch
Release date : 08-05-2020