Far Cry 4 - Review

Από το Far Cry 3 και έπειτα η δημοφιλής σειρά της Ubisoft έχει αγαπηθεί από πολύ περισσότερο κοινό σε σχέση με τα πρώτα της βήματα, μιας και η αλλαγή στο ύφος της τη βοήθησε να γίνει πιο προσεγγίσιμη σε νέους gamers. Από το εντελώς survival τόνο των δύο πρώτων παιχνιδιών προχωρήσαμε σε μια λιγάκι πιο ανάλαφρη, σε σημεία «εφηβική» περιπέτεια στο τρίτο και από εκεί στο ακόμη πιο ανάλαφρο αλλά κυνικό και με μια αίσθηση σοβαρού καθήκοντος, Far Cry 4. Αυτή η κατιούσα στην κλίμακα της σοβαρότητας -θα μπορούσε να πει κανείς- δεν είναι εις βάρος της σειράς, αλλά όπως έχει πλέον στραφεί λειτουργεί καθαρά προς όφελός της. Ο κύριος λόγος για να παίξει κανείς το Far Cry 4 ξεκινά από την μαγευτική τοποθεσία του που ονομάζεται Kyrat. Μια ορεινή περιοχή που τοποθετείται σε μια φανταστική έκδοση των Ιμαλαίων, η οποία με την αστείρευτη ζωντάνια και τα ειδυλλιακά τοπία της, θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρείται ο συμπρωταγωνιστής του παιχνιδιού. Παρά την αναγκαία μετακόμιση που υπέστη η σειρά υπήρχε παντού μια αίσθηση ότι «κάπου εσένα σε έχω ξαναδεί» και αυτό γιατί όλο το υπόλοιπο σύνολο μοιάζει επικίνδυνα με αυτό του Far Cry 3.

Περιστασιακά με χτυπούσαν κάποια déjà vu από το προηγούμενο παιχνίδι και δεν είναι τυχαίο αφού το τέταρτο κεφάλαιο κρατάει το ίδιο μοτίβο του προκατόχου του: μια αχανής τοποθεσία (Rook Islands/ Kyrat), ένας «ψυχάκιας» κακός (Vaas/ Pagan Min), ένας πρωταγωνιστής με αδιάφορα κίνητρα, σκηνικά παραισθήσεων, mini bosses, ακόμη και τα radio towers (εδώ λέγονται bell towers). Προσωπικά, ένιωσα πως όλα είχαν απλά καλυφθεί από έναν διαφορετικό μανδύα, ωστόσο κρατούσαν την ίδια γνωστή ραχοκοκαλιά. Από τις κύριες και τις δευτερεύουσες αποστολές, από τα μενού, από τη δομή του σεναρίου και την πλοκή, μέχρι και τις απλές λεπτομέρειες. Έχω, επίσης, την εντύπωση πως αν κάποιος έχει ασχοληθεί με το Far Cry 3 και πιστεύει πως έχει επενδύσει αρκετά, δε υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για να ασχοληθεί με το διάδοχό του. Όμως, το ότι έχει τόσες ομοιότητες δε σημαίνει πως δεν έχει καθόλου διαφορές. Ο αρχικακός μας, ο Pagan Min, για παράδειγμα δεν είναι ένας «Vaas 2.0» παρόλο που άφησε τέτοια εντύπωση εξ’ αρχής.

Έχει μια πιο φινετσάτη εμφάνιση και βασιλικές απαιτήσεις από τους γύρω του, είναι πολύ πιο πανούργος από τον Vaas και ενοχλητικά νάρκισσος, ενώ αποπνέει μια εκφοβιστική αύρα παρά αυτή ενός κατά συρροή δολοφόνου. Είναι ένας πιο μετρημένος «ψυχάκιας» που αναρριχήθηκε στην κορυφή της εξουσίας πατώντας επί πτωμάτων και αυτό είναι κάτι που φαίνεται από τις απόψεις του. Προσωπικά, εξεπλάγην όταν αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για μια εξέλιξη των villains των Far Cry, παρά για ένα κακέκτυπο του Vaas, τα οποία κατάλοιπα του ως χαρακτήρα είναι έκδηλα στους στρατηγούς του Pagan Min, που είναι και τα τέσσερα mini bosses του παιχνιδιού. Ο Min προσθέτει ένα χρώμα κυνισμού στο γενικότερο σοβαρό σκηνικό. Μη ξεχνάτε πως έχουμε να κάνουμε με ένα κρατίδιο υπό δικτατορικό καθεστώς, και αν και μοιάζει ως ένας αδίστακτος ηγέτης απλά χρησιμοποιεί τη δύναμη αυτή για να ικανοποιήσει τα αρρωστημένα συμφέροντά του. Γενικότερα, ήταν ένας απολαυστικός κακός όπου σε αυτό συνέβαλε και η ερμηνεία του συνηθισμένα εξαιρετικού Troy Baker (The Last of Us, Batman: Arkham Origins, BioShock: Infinite κ.α).

Απολαυστικός, όμως, όσες φορές εμφανίστηκε, καθώς όταν απουσίαζε από την οθόνη, φρόντιζε να κάνει αισθητή την παρουσία του από τον ασύρματο με διάφορα πειράγματα προς τον πρωταγωνιστή μας, τον Ajay Ghale. Τόσες γραμμές μετά και δεν τον ανέφερα γιατί αποτελεί περίτρανο δείγμα της επαναλαμβανόμενης ανάλαφρης αισθητικής του Far Cry 4, που όσο σοβαρό κι αν είναι το υπόβαθρο, ο λόγος που ο Ajay βρέθηκε στο Kyrat και οι λόγοι που τον οδηγούν να φέρει όλη αυτή την καταστροφή είναι γιατί θέλει εκεί να ρίξει τις στάχτες της μητέρας του. Το λιγότερο παιδαριώδες το γεγονός ότι γυναίκες, παιδιά και χωριά λεηλατούνται και σκοτώνονται στο όνομα του βασιλιά Min, o Ajay να είναι απόγονος του αποθανόντα αρχηγού του Golden Path και να επιμένει πώς «I’m just here to bury my mothers ashes».

Στην πορεία του campaign, επίσης, συναντάμε την Amita και το Sabal, δύο αρχηγοί του Golden Path που είναι το επαναστατικό κίνημα ενάντια στην τυραννική κυβέρνηση του Min, οι οποίοι ανοίγουν διαφορετικούς δρόμους στην ανάθεση των αποστολών και την πλοκή του Far Cry 4. Το σενάριο, ομολογουμένως, κάνει ένα πολύ μουδιασμένο ξεκίνημα το οποίο διαρκεί περίπου δέκα ώρες, ωστόσο στην πορεία τα πράγματα «ζεσταίνονται» τόσο ώστε να θεωρηθούν έστω και για τυπικούς λόγους ενδιαφέροντα. Το δίδυμο Amita & Sabal είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα και ουσιώδης προσθήκη του Far Cry 4, που προσφέρει εντελώς αντίθετες οπτικές γωνίες όσον αφορά την απελευθέρωση και το μέλλον του τόπου. Κάθε ηγέτης έχει τη δική του ιδεολογία για το πως θα πρέπει να πορευτεί το Golden Path και ανάλογα με αυτό κινούνται και οι αποστολές, δηλαδή η Amita προσφέρει αποστολές συλλογής πληροφοριών και αναγνώρισης –άρα χαρίζει μια πιο stealth προσέγγιση- ενώ ο Sabal έχει πιο καταστροφικές και πολεμοχαρείς διαθέσεις, με τις αποστολές του να κινούνται σε αισθητά πιο action μονοπάτια. Επιλέγοντας για παράδειγμα μια αποστολή του Sabal έναντι της Amita, δίνετε την αρχηγεία του Golden Path στον πρώτο και αργότερα βλέπετε της επιπτώσεις στις σχέσεις σας μεταξύ των δύο, κάτι που εν τέλει οδηγεί και σε διαφορετικό τέλος.

Το «ζουμί», όμως, σε ένα Far Cry, κρύβεται στο περιεχόμενο και το τέταρτο κεφάλαιο της σειράς σε αυτόν τον τομέα δίνει ρέστα. Κοιτώντας απλά τον ασφυκτικά γεμάτο από εικονίδια χάρτη μπορείτε να αντιληφθείτε πόσες πολλές δευτερεύουσες αποστολές, μικρά fetch-quests και διάφορα activities μπορεί να ασχοληθεί ο παίκτης εξερευνώντας το Kyrat, του οποίου η έκταση είναι ίδιου μεγέθους με το νησί του Far Cry 3, όμως, η γεωμορφολογία του το κάνει να μοιάζει περισσότερο αχανές. Πράγματι, τα όσα δευτερεύουσας σημασίας εκτυλίσσονται στο Far Cry 4 είναι τόσα πολλά που δείχνει το μεράκι της Ubisoft όσον αφορά το κομμάτι του πλούσιου περιεχομένου και το καλύτερο από όλα είναι ότι καμία δραστηριότητα δεν πάει χαμένη, αφού υπάρχει έστω και ένα υποτυπώδες υπόβαθρο το οποίο δένει με τη κεντρική ιστορία.

Αφού αναφέρθηκα πιο πάνω στην έκταση του Kyrat, πρέπει να πω πως η εξερεύνηση της βουνίσιας περιοχής του έχει δεχθεί κάποιες τροποποιήσεις, ελέω της μορφολογίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το κομμάτι της οδήγησης, το οποίο ήταν ένας δύστροπος μηχανισμός ανέκαθεν για τη σειρά. Εδώ το autodrive αναλαμβάνει να λύσει τα χέρια του παίκτη και να τον μεταφέρει από το ένα σημείο του χάρτη στο άλλο, υπό τη μορφή αυτόματου πιλότου. Δεν πρόκειται για “fast travel”, αλλά ουσιαστικά τον γλιτώνει από τον κάκιστο μηχανισμό οδήγησης που ιδιαίτερα στα δύσβατα βουνά βγαίνει «νοκ άουτ». Συνεχίζοντας στα της εξερεύνησης η Ubisoft μελέτησε τέλεια τις βουνοκορφές και την έκταση του χάρτη και πρόσθεσε το buzzer, ένα μίνι ελικόπτερο, το οποίο με άφησε να χαρώ και να θαυμάσω όλες τις κρυφές τοποθεσίες και τα πανέμορφα τοπία του. Ήταν μια εξαιρετική σχεδιαστική επιλογή από τους δημιουργούς αφού αποτέλεσε το όχημα «πασπαρτού» για την περιήγησή μου στο Kyrat. Χωρίς αμφιβολία, τα νέα οικιακά συστήματα έδωσαν περισσότερα εργαλεία στην Ubisoft για να κάνει ζωντανότερη τη καθημερινότητα του Kyrat και το πέτυχε.

Έβλεπα αγρότες, κυνηγούς και πλανόδιους πωλητές, συνάντησα συχνά εχθρούς σε κατοχικές περιοχές και γενικότερα αντιλήφθηκα πως ο πληθυσμός δεν περιορίζεται στα ορεινά χωριουδάκια αλλά εκτείνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του χάρτη. Επίσης, η πανίδα του Far Cry 4 είναι πυκνότερη από ποτέ και αποτελεί το εντονότερο και συνάμα πιο εκνευριστικό «survival» στοιχείο του τίτλου. Αφενός η τεράστια ποικιλία ζώων και η συνεχής έννοια από την πλευρά του παίκτη εντείνει το στοιχείο της επιβίωσης, αφετέρου έχω την εντύπωση πως το παραέκαναν, μιας και δε με άφηναν ούτε λεπτό να χαρώ τις βόλτες μου στα πανέμορφα τοπία, ενώ οι μάχες μαζί τους τις περισσότερες φορές θαρρώ πως ήταν πάντα υπέρ τους και όχι το αντίστροφο.

Όσον αφορά το gameplay, αυτοί που έχουν εμπειρία με τα προηγούμενα Far Cry και δη με το τρίτο παιχνίδι της σειράς, θα νιώσουν εξαιρετικά οικεία με τους μηχανισμούς. Η μόνη διαφορά που εντόπισα είναι το γεγονός ότι ο ρυθμός του συνόλου έχει επιταχύνει ελαφρώς και γενικότερα έχει δοθεί μία πιο «arcade» πινελιά, όχι όμως σε έντονο βαθμό. Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με ένα στιβαρό σύστημα και εδώ και χρόνια δοκιμασμένο σύστημα shooting που υποβοηθάτε πολύ από το πλούσιο οπλοστάσιο που έχει στη διάθεσή του ο παίκτης, καθώς και από το ενδιαφέρον και πάντα ευπρόσδεκτο skill tree, το οποίο χαρίζει μερικές RPG λεπτομέρειες στο gameplay. Ένα από τα selling-points του Far Cry 4 είναι το drop-in/ drop-out συνεργατικό παιχνίδι, το οποίο δοκίμασα και έμεινα απολύτως ευχαριστημένος με το πόσο απροβλημάτιστα και χωρίς ίχνος lag λειτουργεί.

Αυτό που με απογοήτευσε, όμως, είναι πως το co-op περιορίζεται στις δευτερεύουσες δραστηριότητες του τίτλου και δε δίνεται η δυνατότητα να παίξετε το campaign παρέα με ένα φίλο σας, κάτι που αν είχε δοθεί ο έξτρα χρόνος ανάπτυξης σίγουρα θα υπήρχε. Πάραυτα, το co-op ενδείκνυται για να ολοκληρώσετε με παρέα τα side quests χωρίς να σας κουράσουν σε περίπτωση που τα θεωρείτε ασήμαντα. Στο σημείο που έμεινα έκπληκτος μιας και έρχεται σε αντίθεση με το πρόσφατο αμαρτωλό παρελθόν της Ubisoft είναι ο τεχνικός τομέας. Σε μια πρόταση θα σας πω πως το Far Cry 4 είναι ένα αρτιότατο, από τεχνικής άποψης, παιχνίδι, με ομαλό και κυρίως σταθερό framerate -τουλάχιστον στην Xbox One έκδοση που δοκίμασα- ενώ τα ενοχλητικά bugs που συνάντησα στο Assassin’s Creed: Unity, έλαμπαν δια της απουσίας τους.

Τα γραφικά του, επίσης, έκοβαν την ανάσα σε πολλά σημεία, αποτυπώνοντας με αληθοφάνεια τα χιονισμένα βουνά του Kyrat και της πλούσιες σε βλάστηση κοιλάδες και σε συνδυασμό με την όμορφη χρωματική παλέτα που επέλεξαν οι σχεδιαστές της Ubisoft, αποτελούν χάρμα οφθαλμών. Δε θα σας κρύψω πως το τελικό αποτέλεσμα έμοιαζε φωτορεαλιστικό σε σημεία, όπως για παράδειγμα κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, ενώ βρισκόμουν ψηλά σε ένα βουνό και έχοντας το Kyrat κυριολεκτικά «στο πιάτο».  Τέλος, στο κομμάτι της μουσικής τα πράγματα είναι εξίσου ποιοτικά αφού το soundtrack αποτελείται από ταιριαστά -στο θιβετιανού τύπου κλίμα του Kyrat- κομμάτια αποτελούμενα από τύμπανα πολέμου, υπόκωφα φωνητικά και μεθυστικά πνευστά.