The Council - Full Season Review

The Council - Full Season Review

20 Δεκεμβρίου 2018 10:33
Γιατί και πως ζουν ανάμεσά μας

Ένα απ’ τα γνωστότερα μειονεκτήματα των σύγχρονων adventure games που ακολουθούν τη συνταγή της Telltale, είναι πως τα παιχνίδια αυτά δεν έχουν το gameplay ως βασικό τους στοιχείο. Αυτός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που αρκετούς παίκτες τους αποτρέπει να ασχοληθούν. Η Big Bad Wolf,  ένα νεοεμφανιζόμενο στούντιο στο χώρο, φαίνεται πως έλαβε σοβαρά υπόψη του αυτή τη παράμετρο και σε συνεργασία με την εκδότρια Focus Home Interactive κάνει την πρώτη της απόπειρα παρουσιάζοντάς μας υπό τη μορφή 5 επεισοδίων το The Council. Ένα κλασικό adventure παιχνίδι, με RPG στοιχεία που ναι μεν στοχεύει στην αφήγηση, αλλά εμπλουτίζει ταυτόχρονα την εμπειρία με αρκετή εξερεύνηση και γρίφους, φέροντας αναμνήσεις από εποχές που τα adventures μεσουρανούσαν, φροντίζοντας παράλληλα να δώσει τη δική της σύγχρονη πινελιά της μοντέρνας «μετα-Telltale» εποχής. Η ψευδαίσθηση της επιλογής, ένα ακόμα μεγάλο για πολλούς μειονέκτημα, φαίνεται να ελαχιστοποιείται, καθώς οι παράμετροι, οι επιλογές, τα παρακλάδια και τα πολλαπλά φινάλε δένουν αρκετά καλά όχι μόνο με την ίδια την ιστορία, αλλά εξίσου καλά τόσο μέσω των διαλόγων αλλά και του gameplay. Οι επιλογές μας αποκτούν βαρύτητα, αφού πλέον δείχνουν ότι επηρεάζουν ουσιαστικά την εξέλιξη. Τόσο της ιστορία όσο και των χαρακτήρων.  Άραγε η Big Bad Wolf κατάφερε να φέρει νέα πνοή στο είδος;

Το The Council αρχικά τοποθετείται στο Παρίσι του 1792. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Louis de Richet, ο οποίος είναι μέλος ενός μυστικιστικού οργανισμού με το όνομα The Golden Order (αρχηγός του οποίο είναι η μητέρα του Sarah) με υψηλόβαθμα παγκόσμια στελέχη σε όλες τις μεγάλες εξουσιαστικές αρχές (εκκλησία, στρατός, κυβερνήσεις). Η ιστορία ξεκινά με τον Louis και τη Sarah δεμένους να ανακρίνονται, προκειμένου να αποκαλύψουν στον απαγωγέα τους το μέρος που η Sarah έχει κρύψει το απαγορευμένο βιβλίο Al Azif. Μια πρώιμη έκδοση του Necronomicon, που αν πέσει στα λάθος χέρια θα αλλάξει τον κόσμο όπως το ξέραμε για πάντα. Μετά τον πρόλογο όμως η Sarah εξαφανίζεται και ο Louis ως ο αμέσως επόμενος εκπρόσωπος της Golden Order, καλείται στο απομονωμένο νησί στα παράλια της Αγγλίας προσκεκλημένος του αινιγματικού μεγιστάνα Lord Mortimer. Εκεί συστήνεται το συμβούλιο με επιφανείς προσωπικότητες από όλο τον κόσμο όπως ο George Washington, ο Napoleon Bonaparte, ο αντιπρόσωπος του Πάπα, η δούκισσα της Αγγλίας, ο αρχηγός της Γαλλικής επανάστασης και διάφοροι άλλοι αριστοκράτες και όργανα του στρατού, προκειμένου να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του κόσμου. Ο Louis θα πρέπει πρωτίστως να εξιχνιάσει το μυστήριο της εξαφάνισης της μητέρας του μέσα από τα στοιχεία που του έχει αφήσει η Sarah, αλλά και να αποκωδικοποιήσει τους καλεσμένους ανακαλύπτοντας τις κρυμμένες τους ατζέντες, χτίζοντας παράλληλα στη πορεία ισχυρές συμμαχίες αλλά και έχθρες.

Το The Council μπλέκει αληθινά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα μαζί με το μυστικιστικό, τη θρησκεία και τη μυθολογία με έναν αρκετά περίτεχνο τρόπο που προκαλεί το απαραίτητο ενδιαφέρων ώστε να κάνει τον παίκτη να επενδύσει το χρόνο του και να μάθει τι θα συμβεί παρακάτω. Το μυστήριο πλανάται έντονα στον αέρα. Κάθε δωμάτιο του τεράστιου μεγάρου έχει καλά κρυμμένα μυστικά που μπορεί να κρύβονται μέσα σε έναν πίνακα, σε ένα άγαλμα, σε ένα βιβλίο ή περγαμηνή, ακόμα και σε κρυφά επιπλέον δωμάτια και υπόγειες κατακόμβες, περιμένοντας υπομονετικά να ανακαλυφθούν. Όλοι οι χαρακτήρες από τους προσκεκλημένους, τους οικοδεσπότες ακόμα και οι υπηρέτες, πίσω από τη μάσκα του αριστοκράτη, του δημοκράτη, του θεοσεβούμενου ή του αξιοσέβαστου κοινωνικού τίτλου, φαίνεται ότι κάτι κρύβουν. Το τι ο Louis θα ανακαλύψει (ή δε θα ανακαλύψει) για τους ίδιους ή την ιστορία που τρέχει, εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιλογές που κάνουμε μέσα στο παιχνίδι. Ο Louis στη διάθεσή του έχει αρκετά skills να αναπτύξει, κάτι που το επιτυγχάνει μέσω του διαλόγου, της εξερεύνησης και τα γρίφων που θα φέρει εις πέρας. Σε αντίθεση με τα παιχνίδια τα Telltale που η έκβαση της ιστορίας εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιλογές στους διαλόγους, η Big Bad Wolf επέλεξε ένα διαφορετικό δρόμο με τα attributes και efforts, τα οποία κάνουν το The Council ακόμα πιο ενδιαφέρων.

Αρχικά επιλέγουμε μια εκ των τριών διαθέσιμων ιδιοτήτων. Είτε του ντεντέκτιβ, είτε του μυστικιστή, είτε του διπλωμάτη. Η κάθε μια έχει το δικό της skill tree. Σε αντίθεση όμως με άλλα παιχνίδια που «κλειδώνουν» αφού κάνουμε την αρχική επιλογή της κλάσης, στο The Council μας δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξουμε οποιοδήποτε skill tree επιθυμούμε και από τις άλλες κλάσεις με μεγαλύτερο ωστόσο κόστος στους πόντους που απαιτούνται. Πόντους τους οποίους μαζεύουμε στο τέλος του κάθε chapter ανάλογα με τις επιλογές, τα παρακλάδια που ξεκλειδώνουμε ή τους γρίφους που λύνουμε μέσα στο παιχνίδι. Πόντους για την αναβάθμιση μαζεύουμε επίσης μέσω των talents και των traits. Αυτά ουσιαστικά είναι μια έξτρα βοήθεια, αφού τα κερδίζουμε με τη μορφή διάφορων επιτεύξεων (talents), όπως το να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένες φορές κάποιο skill ή απλά με την εξέλιξη της ιστορίας (traits), όταν θα ανακαλύψουμε συγκεκριμένα πράγματα ή θα λύσουμε με συγκεκριμένο τρόπο γρίφους. Η μόνη διαφορά στα traits είναι ότι εκτός του ότι δε μπορούμε από πριν να γνωρίζουμε τι ακριβώς χρειάζονται, μπορεί να έχουν μόνιμο και αρνητικό αποτέλεσμα. Μπορεί για παράδειγμα να αποτύχουμε στο ξεκλείδωμα μια κλειδαριάς και μετά σε όλο το παιχνίδι που θα ξαναχρειαστεί να ξεκλειδώσουμε κάτι θα απαιτούνται περισσότερα effort points.

Ο κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του άμυνες και αδυναμίες, οι οποίες δεν είναι γνωστές απ’ την αρχή. Ο παίκτης πρέπει να προσεγγίσει ξεχωριστά τον κάθε χαρακτήρα και μέσω του διαλόγου ή των εγγράφων που υπάρχουν διάσπαρτα να τις ανακαλύψει. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να τις ανακαλύψεις μέσω ενός mini game αντιπαράθεσης σαν αυτό που συναντήσαμε στο Life is Strange: Before the Storm, αλλά και με κάποιες ευκαιρίες που παρουσιάζονται και απαιτούν να πατήσουμε γρήγορα (αν έχουμε ξεκλειδωμένο το απαραίτητο skill) κάποιο κουμπί αποκρυπτογραφώντας ένα βλέμμα, μορφασμό, ή αντικείμενο που κρατά. Όταν μιλάμε με κάποιον ανοίγει ένα κυκλικό μενού στο οποίο υπάρχουν απλές ερωτήσεις αλλά και «στρατηγικές» ερωτήσεις που αντιπροσωπεύουν κάποιο skill (ψυχολογίας, χειραγώγησης, αντιπερισπασμού κ.α.) και απαιτούν effort points, τα οποία τα κερδίζουμε είτε με την πρόοδο του παιχνιδιού, είτε με τη λύση των γρίφων, είτε μέσω consumables που βρίσκουμε διάσπαρτα στο παιχνίδι. Το πόσα points θα καταναλώσει μια στρατηγική ερώτηση εξαρτάται από το πόσο έχουμε αναβαθμίσει τα συγκεκριμένα skills, τα οποία φυσικά δεν είναι απεριόριστα. Έτσι η χρήση τους θα πρέπει να γίνεται με σύνεση και όχι επιπόλαια, γιατί όταν πραγματικά θα τα έχουμε ανάγκη, θα τα βρούμε σκούρα. Άλλωστε ο στόχος μας μπορεί να επιτευχθεί και με τις απλές ερωτήσεις (ανάλογα τη κατάσταση) που δεν απαιτούν πόντους.

 

Το παιχνίδι δεν είναι σκληρό, βοηθά αρκετά τον παίκτη που είναι προσεκτικός και μεθοδικός. Του προσφέρει consumables που παραδείγματος χάρη για κάποια λεπτά αποκαλύπτουν τις αδυναμίες του συνομιλητή του ή θεραπεύουν τις αρνητικές μεταβολές που μπορεί να έχουν κάποιες πράξεις ή λόγια στον χαρακτήρα μας. Αν δηλαδή προσεγγίσουμε κάποιον που είναι άτρωτος σε κάποια ιδιότητά μας, αυτό θα μας εξασθενίσει και θα χρειαστεί διπλάσια effort points. Θα πρέπει κάθε φορά να επιλέγουμε προσεκτικά τα λόγια μας γιατί δεν υπάρχει αυτό που λέμε trial & error. Αν επί παραδείγματι κάποιος έχει ανοσία στην ψυχολογία και τον προσεγγίσουμε με αυτόν τον τρόπο, τότε αυτός αντιλαμβάνεται τον σκοπό μας και γίνεται καχύποπτος όχι μόνο εκείνη τη στιγμή, αλλά και σε μελλοντικές προσεγγίσεις. Ωστόσο το παιχνίδι συγχωρεί αυτού του είδους τα «λάθη», αφήνοντάς μας αργότερα να αλλάξουμε τη στάση του απέναντί μας, αν τον προσεγγίσουμε μελλοντικά όπως χρειάζεται. Απλά θα πρέπει αν θέλουμε να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη του, να κάνουμε τα σωστά βήματα, είτε μέσω διαλόγου είτε μέσω πράξεων.

Το «παιχνίδι» των λέξεων είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο χαρτί που έχει να επιδείξει το The Council και βάζει τον παίκτη βαθιά στην ατμόσφαιρα της ίντριγκας που προσπαθεί να χτίσει. Επίσης οι γρίφοι είναι μια πολύ ευπρόσδεκτη προθήκη που είχαμε ομολογουμένως χρόνια να δούμε σε παιχνίδι. Απαιτούν μεγάλη παρατηρητικότητα και βάζουν το μυαλό του παίκτη να δουλέψει και να γίνει εφευρετικός, καθώς η λύση δε συμβαδίζει με το σύνηθες φαινόμενο του «δοκιμάζω ότι έχω πάνω μου μέχρι να πετύχει» που συναντούμε σε παρόμοιου τύπου παιχνίδια. Εδώ τα λάθη όχι μόνο κοστίζουν αλλά δεν υπάρχει και γυρισμός! Για παράδειγμα, κάποια στιγμή βρίσκουμε μια επιστολή με ένα κρυφό αόρατο μήνυμα. Παράλληλα ψάχνοντας τον χώρο βρίσκουμε και κάποια αντικείμενα, τα οποία υποτίθεται ότι θα μας βοηθήσουν στη λύση. Αν όμως δεν επιλέξουμε τα σωστά, το μήνυμα στην επιστολή μπορεί να καταστραφεί και να μη μάθουμε τι λέει, με αποτέλεσμα να μη πάρουμε τις πληροφορίες για το επόμενο βήμα μας, κλειδώνοντας έτσι μια και καλή το συγκεκριμένο μονοπάτι. Μου έτυχε λόγο επιπολαιότητας να τελειώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο μέσα σε λίγα λεπτά, κλειδώνοντας όλα τα διαθέσιμα μονοπάτια. Το καλό είναι ότι στο τέλος του κάθε κεφαλαίου το παιχνίδι μας δείχνει σε τι αποτύχαμε, τι καταφέραμε και τι εναλλακτικά μονοπάτια θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει, ούτως ώστε αν θελήσουμε να επαναλάβουμε το κεφάλαιο με διαφορετικές επιλογές ή να τις εφαρμόσουμε σε μελλοντικό playthrough να τα έχουμε υπόψη μας.

 

Αυτό επίσης που μου άρεσε είναι πως η αποτυχία δε συνεπάγεται αυτόματα με καταστροφή και οθόνη game over. Ακόμα και αν δε λύσουμε σωστά κάποιον γρίφο, το παιχνίδι δεν τελειώνει εκεί. Τα γεγονότα απλά παίρνουν άλλη τροπή και η ιστορία συνεχίζει σε διαφορετικά μονοπάτια. Στο The Council το να δράσεις σε μια κατάσταση ή να μείνεις αμέτοχος είναι εφικτό και το κάθε τι που θα επιλέξεις ή δεν θα επιλέξεις έχει συνέπειες τόσο άμεσες όσο και μακροπρόθεσμες. Η ιστορία του παιχνιδιού παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρων τόσο ως προς την ίδια εξέλιξη και τις αναπάντεχες ανατροπές που μας κρατούν καθηλωμένους μέχρι τέλους, αλλά ταυτόχρονα και για την οπτική που οι δημιουργοί θέλουν να δούμε τα ιστορικά γεγονότα που τρέχουν. Υπάρχουν αρκετές αναφορές στον Χριστιανισμό, τη μυθολογία και την τέχνη, όμως αποδίδονται υπό μια πιο μυστικιστική και απόκρυφη ματιά που σαγηνεύει. Ειδικά δε μετά τη μεγάλη ανατροπή κάπου στο τρίτο επεισόδιο αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως τίποτα και καμία αναφορά δεν είναι τυχαία. Ότι είδατε, ότι διαβάσατε, ότι ακούσατε μέσα και έξω από τα γεγονότα του παιχνιδιού, τα πάντα μεταξύ τους συνδέονται σε ένα εκπληκτικό πακέτο συνομωσίας, ψεμάτων, αλήθειας και ίντριγκας.

Ωστόσο από εκείνη την ώρα και μετά μέχρι το φινάλε, το στούντιο μοιάζει σα να πατάει ξαφνικά «γκάζι» στα γεγονότα, προσπαθώντας λόγω έλλειψης χρόνου να κλείσει όπως όπως την ιστορία. Επικεντρώνεται σε ένα και μόνο στοιχείο, κάνοντας όλη την υπόλοιπη φιλότιμη κατά τ’ άλλα προσπάθεια αλλά και επένδυση του παίκτη να πέφτει στο κενό. Δεν αφήνει κανένα χρονικό περιθώριο εξοικείωσης ούτε με τη νέα κατάσταση, ούτε με τα γεγονότα που ακολουθούν. Το The Council μοιάζει σαν ένα τρενάκι του λούνα παρκ που υπόσχεται μια συναρπαστική βόλτα και στην αρχή πράγματι είναι. Στα δυο όμως τελευταία επεισόδια τρέχει με τόση ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μια υποχρεωτική και μονότονη πορεία, η οποία δυστυχώς δεν αφήνει μόνο τεράστια ερωτήματα αναπάντητα αλλά κάνει και τις προηγούμενες προσπάθειές μας να φαντάζουν μάταιες. Κάτι που ευτυχώς δεν ισχύει και με τις επιλογές που έχουμε κάνει σε όλη αυτή την περίπου 15ωρη ιστορία αφού εν τέλει έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στο φινάλε.

Τα γραφικά σε καμιά περίπτωση δεν εντυπωσιάζουν. Υπάρχουν κάποιες όμορφες στιγμές στον φωτισμό και στον σχεδιασμό των μοντέλων σε κοντινές λείψεις, όμως η ανισορροπία στη γενική ποιότητα των textures που άλλοτε είναι λεπτομερή και άλλοτε πολύ χαμηλής ποιότητας, χαλάνε λίγο την ατμόσφαιρα χωρίς βέβαια να την καταστρέφουν. Άλλωστε  η στιλιστική «καρτουνίστικη» προσέγγιση, προσθέτει αρκετά στο γενικά θετικό αποτέλεσμα, το οποίο δεν είναι ικανό να επηρεάσει ούτε το ξύλινο animation, ούτε το κατά τόπους αστείο lip sync που θυμίζει άλλες εποχές. Ο ήχος και οι ερμηνείες επίσης κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα χωρίς ωστόσο να ξεχωρίζουν ή να προσθέτουν σημαντικά στη όλη εμπειρία.

Συνοψίζοντας : Το The Council αποτελεί την πρώτη δουλειά του νέου στο χώρο στούντιο Big Bad Wolf. Πρόκειται για μια φιλότιμη προσπάθεια που φέρνει αρκετές φρέσκιες ιδέες στο διαδραστικό storytelling. Αναμιγνύει το παλιό αγαπημένο κλασικό adventure με RPG στοιχεία, σε μια συνταγή που την εμπλουτίζει με αρκετή εξερεύνηση και γρίφους. Με αυτόν τον τρόπο επαναφέρει ευχάριστες αναμνήσεις μιας άλλης εποχής, φροντίζοντας παράλληλα να δώσει τη δική του σύγχρονη πινελιά της μοντέρνας «μετα-Telltale» εποχής. Μπορεί με κάποιες ατυχείς επιλογές από τη μέση και μετά να μας το χαλάει κάπως και εν τέλει να μη δίνει τη νέα αυτή πνοή στο είδος, όμως το The Council αξίζει τη προσοχή και το χρόνο σας.
Box Art
Tested on : Xbox One
Developer : Big Bad Wolf
Publisher : Focus Home Interactive
Available for : PS4, Xbox One, PC
Release date : 2018-12-04