Fallout 4 Review

Η σειρά Fallout, ειδικά από το τρίτο μέρος της και έπειτα, έχει λάβει μεγάλη αναγνώριση χαρίζοντας ατελείωτες ώρες εξερεύνησης και επιβίωσης μέσα σε έναν άκρως επικίνδυνο κόσμο. Στο σύμπαν των παιχνιδιών, η Vault-Tec Corporation υπό την επίβλεψη της Αμερικανικής κυβέρνησης, έχει κατασκευάσει μεγάλα υπόγεια vaults ως καταφύγια του πληθυσμού για κάποιον ενδεχόμενο πυρηνικό πόλεμο. Παρ' όλο που θα χρειάζονταν πάνω από 400 χιλιάδες καταφύγια για να προστατέψουν όλους τους πολίτες, δόθηκε εντολή να χτιστούν μόνο 122. Έτσι, ο πραγματικός λόγος αυτών των κτισμάτων, ήταν για να διεξαχθούν κοινωνικά πειράματα στους ανθρώπους κατά την απομόνωσή τους από τον εξωτερικό κόσμο. Φτάνουμε λοιπόν στο Fallout 4 και στο Vault 111, όπου μετά την πυρηνική καταστροφή και την άφθονη ραδιενέργεια, ο κόσμος άλλαξε ριζικά και δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Βρισκόμαστε στο έτος 2277 και ξεκινάμε την περιπέτεια στη wasteland με μοναδικό σκοπό την επιβίωση και την αναζήτηση ενός αγαπημένου προσώπου, το οποίο φαίνεται να είναι ό,τι μας έχει απομείνει πλέον μετά τον πόλεμο.

Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα βγαίνοντας από το αποπνικτικό vault στο οποίο βρισκόμουν ήταν ένα αλλαγμένο τοπίο, μια ρημαγμένη περιοχή από το ολοκαύτωμα, τόσο διαφορετική που μετά βίας μπόρεσα να καταλάβω πως ήταν η γειτονιά στην οποία ζούσα πριν το πυρηνικό χτύπημα. Εδώ η Bethesda Softworks σίγουρα έκανε καλή δουλειά στο να αποδώσει την ατμόσφαιρα και τις καταστροφικές συνέπειες από τις απερισκεψίες της ανθρωπότητας, φροντίζοντας να το δείξει από το πρώτο κιόλας λεπτό. Αφενός τα τοπία σε μεγάλη κλίμακα και μακρινές αποστάσεις φαίνονται πανέμορφα, κυρίως λόγω καλού φωτισμού και σωστού σχεδιασμού, αφετέρου στις κοντινές αποστάσεις και ιδιαίτερα στους κλειστούς χώρους, η μηχανή γραφικών (η οποία έχει χρησιμοποιηθεί και στο The Elder Scrolls V: Skyrim) δείχνει σε απογοητευτικό βαθμό την ηλικία της. Ενώ υπάρχει ένας μικρός αριθμός με υψηλής ανάλυσης textures, τα περισσότερα αντικείμενα και πλάσματα θυμίζουν περασμένη γενιά και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στα στάνταρ των σημερινών παιχνιδιών. Δε μπορώ να πω πως είναι κάτι που μου χάλασε τη συνολική εμπειρία κατά τις εξορμήσεις μου στην Commonwealth, καθώς προσωπικά θεωρώ τα γραφικά ένα ωραίο "περιτύλιγμα" και όχι την ουσία, παρ' όλα αυτά θα κατανοήσω οποιονδήποτε ενοχληθεί σε αυτόν τον τομέα. Το voice acting από την άλλη είναι άψογα δουλεμένο και φαίνεται πως αφιέρωσαν περισσότερο χρόνο, ενώ τα ηχητικά εφέ όπως και η μουσική συνοδεύουν άρτια οτιδήποτε διαδραματίζεται στην οθόνη.

Το Fallout 4, πέρα από τα γραφικά έχει και άλλα μελανά σημεία στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω, διαπρέπει όμως σε πολλούς άλλους τομείς και καταφέρνει ως ένα βαθμό να τα υπερκαλύψει. Ένα ολοκαίνουριο χαρακτηριστικό στη σειρά φέρνει το σύστημα του Crafting και των Settlements. Τα Settlements είναι μικρές αποικίες τις οποίες διοικούμε και αναλαμβάνουμε να καλύψουμε όλες τις ανάγκες σε νερό, τρόφιμα, στέγη και άμυνα ενάντια σε εισβολείς, ενώ εκεί υπάρχουν και οι εγκαταστάσεις για την μετατροπή των όπλων και των πανοπλιών. Αυτό δίνει ένα κίνητρο στον παίκτη να συλλέξει όσα περισσότερα αντικείμενα μπορεί να κουβαλήσει καθώς εξερευνά τη wasteland γιατί πλέον ο όρος "junk" αποκτάει σημασία στο παιχνίδι. Κανένα αντικείμενο δεν είναι αχρείαστο εφόσον οτιδήποτε και να φέρουμε πίσω στη βάση μας μπορεί να σπάσει σε δομικά υλικά ώστε να φτιάξουμε αντικείμενα μέσα από μια τεράστια ποικιλία. Υπάρχει δυνατότητα να εφοδιάσουμε τα settlements με έπιπλα όπως κρεβάτια και καναπέδες, ρεύμα με φώτα, κεραίες και αμυντικό εξοπλισμό, καρποφόρα φυτά για ανεφοδιασμό φαγητού, αντλίες νερού και πολλά άλλα.

Ως μηχανισμός με παίδεψε λίγο στην αρχή να τον συνηθίσω, κυρίως στο μενού, ενώ ακόμα και αρκετές ώρες μετά ανακάλυπτα λειτουργίες και πτυχές που δεν ήξερα και είμαι σίγουρος πως πολλοί θα παραβλέψουν άθελά τους. Ο σκοπός του όλου εγχειρήματος είναι μια παράπλευρη δραστηριότητα, γιατί αφενός έχει μεγάλη ποικιλία και μπορεί να ψυχαγωγήσει για πολλές ώρες, αφετέρου δε βρήκα κάποια σημαντική σύνδεση με την κεντρική ιστορία, παρά μόνο την απαραίτητη κατασκευή μερικών αντικειμένων για την ολοκλήρωση κάποιων αποστολών. Επομένως, αν κάποιος δε θέλει να ασχοληθεί με τα settlements πέρα από την παραμετροποίηση του εξοπλισμού του, μπορεί κάλλιστα να τα παραβλέψει πράττοντας μόνο τα βασικά και να ασχοληθεί με τη χαοτική wasteland και τις άπειρες αποστολές της.

Η κεντρική ιστορία είναι άκρως απολαυστική, γεμάτη ανατροπές και προβληματισμούς, ενώ κλήθηκα πολλές φορές με τις αποφάσεις μου να επηρεάσω την εξέλιξη των γεγονότων, κυρίως έχοντας υψηλό Charisma στα στατιστικά μου που δίνει μερικούς παραπάνω πόντους στην πειθώ του χαρακτήρα. Οι διάλογοι είναι ικανοποιητικοί αν και σε μερικά σημεία είναι λίγο αδύναμοι και πιστεύω πως θα μπορούσαν να έχουν λίγο περισσότερο βάθος με μεγαλύτερη ποικιλία απαντήσεων. Όποιος έχει παίξει Fallout στο παρελθόν όμως, θα ξέρει ήδη πως το “ζουμί” σε αυτά τα παιχνίδια δεν είναι η κεντρική ιστορία, αλλά οι αμέτρητες δευτερεύουσες αποστολές. Παρ' όλο που είμαι άνθρωπος που δε συμπαθεί τα τεράστια παιχνίδια με τα ανούσια “παραπεταμένα” quests δεξιά και αριστερά, το Fallout το λατρεύω γιατί ξέρει να μοιράζει τον κόσμο του σε ίσα κομμάτια.

Κάθε αποστολή έχει λόγο ύπαρξης, μου έδωσε αφορμή να τη φέρω εις πέρας, είτε για να καθαρίσω μια περιοχή από επιδρομείς, είτε για να σώσω ένα σημαντικό πρόσωπο ή ακόμα και για να καταφέρω να μπω σε μια παράταξη παίρνοντάς τους με το μέρος μου, όποια και αν είναι η αιτία, η ανταμοιβή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Ο κόσμος της Commonwealth με απορρόφησε τόσο πολύ, που σε κάθε πέντε βήματα μου τραβούσε την προσοχή μια μικρή ιστορία τόσο στρατηγικά τοποθετημένη που δε μπορούσα να την αγνοήσω, με αποτέλεσμα να αφήνω άλλες αποστολές, ίσως και σημαντικότερες, να περιμένουν. Μεγάλα μεταλλαγμένα τέρατα όπως deathclaws, super mutants, ghouls ή και άνθρωποι raiders, κάθε λογής εχθρική οντότητα με καλούσαν να τα εξολοθρεύσω για να συνεχίσω την πορεία μου, γεγονός που δεν είναι πάντα εφικτό. Αναλόγως το level των αντιπάλων, μερικές μάχες ήταν σχεδόν αδύνατο να νικηθούν, οπότε ήταν μια καλή ιδέα να προσπεράσω και να επιστρέψω αργότερα δριμύτερος με καλύτερο εξοπλισμό, τα ανάλογα skills και σίγουρα περισσότερες σφαίρες που είναι αρκετά δυσεύρετες.

Η ποικιλία των όπλων είναι πολύ μεγάλη, με αμέτρητες επιλογές παραμετροποίησης και συνεπώς δίνουν στον κάθε παίκτη την ευκαιρία να επιλέξει το δικό του τρόπο προσέγγισης μιας περιοχής, κάτι αντιστρόφως ανάλογο με τις πανοπλίες που με άφησαν αδιάφορο ποιοτικά και ποσοτικά, εξαιρόντας φυσικά τις παντοδύναμες Power Armors. Το gunplay είναι στιβαρό και εν μέρη ικανοποιητικό, αν και στην έκδοση του Xbox One έχω ένα παράπονο σε σχέση με το υπερβολικό recoil μερικών όπλων, ειδικά σε κοντινούς στόχους που δεν έβρισκε καμία σφαίρα. Ευτυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις έρχεται να σώσει την κατάσταση το V.A.T.S., το οποίο μας βάζει σε slow motion -σε αντίθεση με τα παλαιότερα παιχνίδια που πάγωναν το χρόνο- και μας επιτρέπει να επιλέξουμε σε ποια σημεία του αντιπάλου θέλουμε να χτυπήσουμε, με αποτέλεσμα να μπορούμε να αφοπλίσουμε ή να ακρωτηριάσουμε το στόχο μας.

Σε αυτήν τη μεγάλη περιπέτεια έχουμε και τους companions, φιλικές A.I. που μας συντροφεύουν σε κάθε αποστολή, τους βρίσκουμε σταδιακά όσο εξερευνούμε το χάρτη και έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε 13 από αυτούς, ενώ ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και προσωπικότητα. Κάνοντας πράξεις που εγκρίνει ο υποψήφιος companion που έχουμε μαζί, κερδίζουμε σταδιακά την εμπιστοσύνη του και σταδιακά μας εκμυστηρεύεται όλο και περισσότερα θέματα από τη ζωή του, φέρνουμε εις πέρας προσωπικές του αποστολές και φυσικά δε θα μπορούσε με μερικούς εξ αυτών να λείπει και το ρομάντζο. Το μόνο μειονέκτημα με τους companions είναι πως η A.I. τους στις μάχες και στο pathfinding μπορώ να το χαρακτηρίσω στην καλύτερη περίπτωση μέτριο, καθώς κάνουν πολλές γκάφες και αφήνουν τον πρωταγωνιστή αρκετές φορές μόνο του στο πεδίο της μάχης.

Στον αντίποδα, η αντίπαλη A.I. είναι υποδειγματική, καθώς οι εχθροί ξέρουν να καλύπτονται, να πετυχαίνουν το στόχο τους και να συνεργάζονται μεταξύ τους. Έχουν τις δικές τους βαθμίδες σε δυσκολία, καθώς υπάρχουν και οι παντοδύναμοι elites, λεγόμενοι “legendary” όπου είναι πραγματικός εφιάλτης στην εξουδετέρωσή τους, δίνοντας όμως την ανάλογη ανταμοιβή, με έκανε ξαφνικά να μετατρέπομαι σε φονική μηχανή για να πάρω αυτό το πολυπόθητο loot. Στην πορεία του χαρακτήρα, λοιπόν, έχουμε τα levels που μας δίνουν ένα πόντο για να ξοδέψουμε, είτε στα βασικά στατιστικά S.P.E.C.I.A.L. (Strength, Perception, Endurance, Charisma, Intelligence, Agility και Luck), είτε στα περιβόητα Perks. Τα Perks ξεκλειδώνουν συγκεκριμένα abilities με κάθε πόντο που θα βάλουμε, αλλά αυτό μας επιτρέπεται μόνο αν έχουμε και το απαιτούμενα υψηλό στατιστικό S.P.E.C.I.A.L.

Δηλαδή, ένα Perk που μας επιτρέπει να χακάρουμε τα terminals του παιχνιδιού, πρέπει να πάρει έστω έναν πόντο για να ξεκλειδωθεί, αλλά πρέπει παράλληλα να έχουμε και τέσσερις πόντους στο Intelligence. Ο χάρτης των perks είναι πολύ κατατοπιστικός και δε θα σας παιδέψει, τα levels όμως ανεβαίνουν δύσκολα, οπότε θέλει προσοχή και στρατηγική στις επιλογές που γίνονται, διότι δε γίνονται reset. Υπάρχει, όμως, ένα στοιχείο που με ενοχλούσε καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και δε μπόρεσα να παραβλέψω. Όπως έχουμε δει σε παλαιότερα παιχνίδια της εταιρείας, αλλά και όπως ήταν δυστυχώς αναμενόμενο, το Fallout 4 είναι ένα φεστιβάλ από bugs και glitches. Εχθροί να κολλάνε μέσα στα γραφικά, textures να εξαφανίζονται από εκρήξεις, NPCs να πατάνε ο ένας πάνω στον άλλο, συνομιλητές να γυρνάνε πλάτη πάνω στη συζήτηση με αποτέλεσμα να κόβονται οι διάλογοι στη μέση και άλλα τέτοια σκηνικά ήταν κάτι που πραγματικά χαλάνε την εμπειρία σε μεγάλο βαθμό.

Επιπροσθέτως, στην έκδοση του Xbox One την οποία και δοκίμασα, υπάρχουν πολύ συχνές πτώσεις των καρέ (υπό φυσιολογικές συνθήκες τρέχει στα 30 fps και 1080p) αλλά και μεγάλοι χρόνοι loading, κυρίως στο πρώτο φόρτωμα αλλά και στις εναλλαγές εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Σε αρχικό loading, μέτρησα χρόνο άνω των 70 δευτερολέπτων. Πιστεύω πως τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Skyrim, δεν έπρεπε να βρούμε ξανά τα ίδια λάθη, βασισμένα στην ίδια μηχανή γραφικών, βλέποντας εν έτη 2015 τέτοιους χρόνους φόρτωσης και ένα optimisation που δε μπορεί να σηκώσει σταθερά 30 fps σε κονσόλα.

Η συνολική εικόνα παρά ταύτα, αποτελεί ένα μεγάλης κλίμακας παιχνίδι, αντάξιο του hype που είχε δημιουργήσει, με πολλές ώρες ενασχόλησης που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον σε μία μείξη RPG και Action στοιχείων. Μια wasteland πιο επικίνδυνη από ποτέ, πλημμυρισμένη από ραδιενέργεια, μεταλλαγμένα τέρατα και άπληστους ανθρώπους που δε σε αφήνουν να ησυχάσεις ούτε λεπτό. Ο καθένας προσπαθεί με νύχια και δόντια για την επιβίωσή του και αν βρεθείς στο δρόμο τους θα μπεις στο στόχαστρό τους, έτσι το Fallout 4 φροντίζει συνεχώς να σου θυμίζει ότι ο φιλόξενος κόσμος που ήξερες δεν υπάρχει πια.