Pro Evolution Soccer 2016 Review

Γιορτάζοντας την 20η επέτειό της, η σειρά Pro Evolution Soccer επιστρέφει για ακόμη μια χρονιά, έχοντας θέσει τον πήχη πιο ψηλά από κάθε άλλη χρονιά. Την τελευταία δεκαετία η PES Production μοιάζει σαν έναν παλιό, ντεφορμέ, αστέρα του ποδοσφαίρου που παλεύει για να βρει τα πατήματά του και φέτος, επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις. Αυτό δε σημαίνει πως δεν κουβαλάει τα διάφορα κουσούρια του παρελθόντος, αλλά τουλάχιστον θέτει πιο γερές βάσεις από το τελευταίο καλό PES του 2006. Πριν ξεκινήσω να σας γράφω για την ομολογουμένως εντυπωσιακά καλή επιστροφή στις επιτυχίες, θα ξεκαθαρίσω πως θα κρατήσω αυτό το κείμενο όσο το δυνατόν περισσότερο εκτός της αιώνιας κόντρας μεταξύ του FIFA και ιδιαίτερα αναφέρομαι στον τομέα του gameplay, όπου κάθε παιχνίδι έχει τη δικιά του ερμηνεία στον όρο “simulation”. Πάμε λοιπόν στη σέντρα για να δούμε πως τα πάει αναλυτικά σε κάθε επιμέρους κομμάτι του το PES 2016.

Αν ήταν να έδινα μια δεύτερη επικεφαλίδα στο κείμενο αυτή θα ήταν “Η next-gen επιστροφή της PlayStation 2 εποχής”, κυρίως γιατί το φετινό Pro Evolution Soccer μοιάζει σαν κάποιος να το μετέφερε από εκείνη τη χρυσή περίοδο της αδιαμφισβήτητης βασιλείας του, να το έντυσε με έναν εντυπωσιακό οπτικό τομέα με όλα τα καλούδια της τρέχουσας γενιάς και να του πρόσθεσε όλες τις αρετές που επιτάσσει ένας σύγχρονος ποδοσφαιρικός τίτλος. Ας εμβαθύνω, όμως, στο δυνατότερο σημείο του PES 2016 που δεν είναι άλλο από το δουλεμένο όσο ποτέ άλλοτε gameplay του. Η PES Productions έχει φροντίσει να υπάρχει ένα σωστά λειτουργικό collision σύστημα, το οποίο προσδίδει μια στιβαρότητα στο gameplay που έλειπε εδώ και πολλά χρόνια από τη σειρά. Ένιωθα πως οι παίκτες είχαν μια βαριά υπόσταση, πως πατούσαν γερά στο γρασίδι και δεν γλιστρούσαν αλλά ούτε ήταν και αργοκίνητα καράβια.

Αν ήθελα να στρίψουν τα σώματά τους θα σκόνταφταν ενίοτε ή θα χαμήλωναν το τέμπο του τρεξίματός τους και δεν είχαν τα αφύσικα animations του παρελθόντος. Οι αρετές του εξελιγμένου collision system φαίνονται ξεκάθαρα στα μαρκαρίσματα των παικτών, τα “τζαρτζαρίσματα” -ιδιαίτερα τα εναέρια όπου κάνουν τις κεφαλιές απόλαυση- και τέλος τα τάκλιν. Θα κάνω μια παρένθεση εδώ για να πω πως ο τρόπος που μπορεί να μαρκάρει φέτος κάποιος είναι επίσης ο πιο διορθωμένος της σειράς και κατά συνέπεια ο πιο σωστός. Έτσι, δεν υπάρχει πλέον το μαρκάρισμα που αποτύγχανε να κλέψει τη μπάλα μιας και αναπόφευκτα θα γίνει το αυτόματο τάκλιν, ενώ με τη χρήση της αριστερής σκανδάλης το μαρκάρισμα γινόταν πιο στενό και επιθετικό, πράγμα για το οποίο ανακουφίστηκα ως θιασώτης της σειράς.

Στο παραπάνω σημείο καταλύτης είναι ξανά το collision σύστημα. Για ένα ακόμη θέμα που προσωπικά αναγνώριζα στη σειρά τα τελευταία 4-5 χρόνια ήταν η αίσθηση της μπάλας ή καλύτερα να πω της «αερόμπαλας». Προς ευχάριστη έκπληξή μου διαπίστωσα ότι το "φαινόμενο της αερόμπαλας" έχει σχεδόν εκλείψει και λέω «σχεδόν» γιατί υπήρξαν ορισμένες φορές που δυσανασχέτησα και συγκεκριμένα αναφέρομαι στο πως η μπάλα αρκετές φορές είχε μια προκαθορισμένη τροχιά, με τους παίκτες να πλαισιώνονται από έναν αόρατο τοίχο που τους εμπόδιζε να την κλέψουν. Ναι, ένα από τα κακά συμπτώματα της σειράς εμφανίστηκε και φέτος μπροστά μου αλλά σε πολύ πιο ήπια μορφή. Όμως συνολικά και πάλι σε σύγκριση με πέρυσι η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να έχει μια μπάλα που υπακούει στο 99% των νόμων του Νεύτωνα. Εν ολίγοις, θεωρώ πως η απόλυτη ισορροπία, στο κομμάτι της αίσθησης που μου άφησε στα χέρια το Pro Evolution Soccer 2016, επετεύχθη.

Ένας ακόμη παράγοντας που έπαιξε ρόλο στη μεγαλύτερη αληθοφάνεια του gameplay είναι τα εξαιρετικά animations και κατά τη γνώμη μου καλύτερα μέχρι στιγμής για τη σειρά. Υπερεκτάσεις ποδιών, τακουνάκια, προσποιήσεις και περισσότεροι τρόποι τάκλιν είναι μερικά από τα παραδείγματα, με το πιο αξιοσημείωτο να είναι οι μονομαχίες για τις εναέριες μπαλιές, όπου εκεί είδα τους παίκτες να κάνουν σκαμνάκια ή να σκάνε σαν σακιά στο χορτάρι έχοντας χάσει την ισορροπία τους. Στον τομέα της ΑΙ θα ξεκινήσω από το λιγότερο βελτιωμένο, την άμυνα, η οποία δεν έχει την κατάλληλη επίγνωση των όσων συμβαίνουν μέσα στο χλοερό παραλληλόγραμμο και την κατάσταση δε βοηθάει πολλές φορές το φαινόμενο του αόρατου τείχους. Στον αντίποδα, οι επιθετικοί είναι πιο…επιθετικοί από ποτέ, καθώς μου ζητούσαν τη μπάλα όσες φορές έβγαινα για επίθεση και χάρη στα καλύτερα animations σήκωναν χέρι ή έκανα πιο καθαρά νοήματα για να το κάνω και έτσι το timing για εντυπωσιακές κάθετες ή ψηλοκρεμαστές μπαλιές δούλευε ρολόι.

Και οι τερματοφύλακες επίσης παρουσιάζονται πιο… τερματοφύλακες από ποτέ καθώς πλέον δεν έχουν εκείνες τις ατυχείς εξόδους, τα αχρείαστα τινάγματα και τις αφύσικες αποκρούσεις. Είδα αρκετές φορές τους goalkeepers να αγκομαχούν να αποκρούσουν τη μπάλα ύστερα από “φωτοβολίδα”, να κάνουν υπερπροσπάθεια σε φαρμακερές κεφαλιές ή σε σουτ που στόχευαν το παραθυράκι, ενώ το εντυπωσιακότερο όλων είναι πως είχαν επιτυχημένες δεύτερες και τρίτες (!) προσπάθειες. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την εξέλιξη του gameplay στο με διαφορά χιλιομέτρων καλύτερο Pro Evolution Soccer από "παικτικής" άποψης και εξέλιξης των φάσεων.

Στην εξέλιξη του gameplay φυσικά υπήρχε και το βαθύτερο “coachάρισμα” -ας μου επιτραπεί η κοινή έκφραση- με περισσότερες επιλογές ως προς το πως θα ξετυλίγεται η ομάδα σε διάφορες καταστάσεις μέσα στο γήπεδο, που μετουσιώνεται στα χέρια του παίκτη με ένα σύστημα που μοιάζει στα on-the-fly tactics του FIFA, αλλά με την πιο σοφιστικέ προσέγγιση του PES. Φυσικά εκεί που δεν έχει κανένα πρόβλημα επίσης ο τίτλος είναι τα modes με την παρουσία των απαραίτητων Master League και Master League Online και του άκρως βελτιωμένου myClub, του Become A Legend, συν των επίσημων διοργανώσεων που εξασφάλισε η Konami δεν αφήνουν κανέναν παραπονεμένο. Αρκεί να σας πω ότι το μεγαλύτερο μέρος του gameplay χρόνου μου στο PES 2016 το ξόδεψα στο άκρως εθιστικό myClub, που με την ενσωμάτωση των online divisions είναι ένα απολαυστικό συνονθύλευμα των Seasons και του FUT mode του FIFA. Εδώ, όμως, είναι που έρχεται η μεγαλύτερη ένστασή μου για το φετινό PES και αυτή αφορά στο online κομμάτι.

Έχοντας ενσωματώσει πλέον τη δυνατότητα του Live Update στα ρόστερ -μια ακόμη καινοτομία του FIFA που πολύ καλώς για μένα ενστερνίστηκε το PES- κάθε φορά που έβγαινα από τα online menus ήλεγχε για νέα updates και έτσι έπρεπε κάθε φορά, ενώ δεν έβρισκε τίποτα, να το προσπερνάω πατώντας «Α». Δυσφόρησα αρκετές φορές με αυτό το ενοχλητικό prompt από πλευράς PES Productions η οποία δεν προνόησε να προσπερνάει αυτό το παραθυράκι όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχουν άλλα roster updates. Εν έτη 2015 δεν νοείται να παρουσιάζονται προβλήματα στο matchmaking σε ένα…ποδοσφαιράκι, ακόμη περισσότερο όταν ο ανταγωνισμός έχει ξεφύγει στο συγκεκριμένο τομέα.Όσες φορές είχα την όρεξη να παίξω με πραγματικούς αντιπάλους, αυτή εξατμίζονταν, καθώς προσπαθούσα τρεις, τέσσερις και πέντε φορές συνεχόμενα με το δάχτυλο στο “retry” να ξαναβρώ παίκτες.  Η κατάσταση γινόταν απελπιστική ακόμη και όταν έβρισκα αντίπαλο και ο λόγος είναι πως dedicated servers δεν υφίστανται και η peer-to-peer λύση του παιχνιδιού απλά δε δουλεύει, με αποτέλεσμα το lag να μην υποφέρεται και το gameplay να καταποντίζεται. Αυτός είναι ο τομέας που πρέπει η PES Productions να σημειώνει τα bullets από το feedback και ένα-ένα να τα διορθώνει. Πολύ κρίμα, μιας και θεωρώ αυτή την εξέλιξη στο εν λόγω τμήμα ιδιαίτερα ενοχλητική όταν σε όλα τα υπόλοιπα διαπρέπει.

Και σαν να μην έλειπε το κάκιστο multiplayer, σειρά είχαν να επανεμφανιστούν τα κουσούρια της σειράς. Αν δεν έχετε μαντέψει ήδη για πιο πράγμα εννοώ τότε θα σας πω ότι για ακόμη μια φορά, η έλλειψη των licenses από ομάδες που συμμετέχουν στις επίσημες διοργανώσεις της UEFA και έχει καταφέρει να αποκτήσει η Konami (βλ. Champions League, Europa League, Super Cup) είναι το λιγότερο απογοητευτικό, μιας και υπονομεύει τα χρήματα που ρίχνει κάθε χρόνο για αυτές τις οργανώσεις. Συν το γεγονός ότι τα γήπεδα απλά δεν καλύπτουν τις ανάγκες ενός ποδοσφαιρόφιλου όταν πολλά και σημαντικά γήπεδα της Ευρώπης λάμπουν δια της απουσίας τους.

Το χειρότερο όλων, όμως, που αντίκρισα -και μέχρι την ώρα γραφής αυτού του κειμένου δεν έχει διορθωθεί- είναι πως το PES 2016 λανσαρίστηκε χωρίς τις καλοκαιρινές μετεγγραφές, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους λόγους που κάποιοι αγοράζουν κάθε χρόνο αυτούς τους τίτλους. Επί της ουσίας μια πολύ απλή δουλειά για την PES Productions, η οποία θα λυνόταν με ένα day-one patch κάποιων εκατοντάδων megabytes θα έλυνε το πρόβλημα. Εύχομαι απλά από του χρόνου η κατάσταση με τις άδειες να καλυτερεύσει μιας και πλέον ένα σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι του 2015 είναι αδιανόητο να περιλαμβάνει λύσεις τύπου “PES United”.

Την ίδια φροντίδα με το εξαιρετικό gameplay του PES 2016 έχει η συνολική παρουσίαση του παιχνιδιού, η οποία ακολουθεί -και πολύ σωστά πράττει- τα στάνταρ που έθεσε το FIFA. Αρχικά, με καλωσόρισε ένα menu βασισμένο σε tiles του οποίου η πλοήγηση αλλά και η τοποθέτηση των χαρακτηριστικών μοιάζει τρομακτικά στο FIFA. Ποιος είπε ότι είναι κακό αυτό; Εγώ το βρήκα μια ευχάριστη αλλαγή ιδιαίτερα όταν είναι προσαρμόσιμο στα modes που παίζω περισσότερο και εμφανίζονται στη μπροστινή σελίδα. Έπειτα, η τηλεοπτική κάλυψη του φετινού τίτλου θέλει πολύ αλλά δεν καταφέρνει σε καμία περίπτωση να φτάσει αυτή του FIFA, όσο και αν θέλει να δανειστεί τα ίδια παναρίσματα της κάμερας και τις γωνίες λήψεις. Βέβαια, το σκηνικό σώζει ο οπτικός τομέας, ο οποίος χαρίζει μια ζωντάνια και ομορφιά που την οφείλει στην απίθανη Fox Engine.

Η μηχανή γραφικών που ανέπτυξε ο Hideo Kojima με την Kojima Productions προσδίδει μια αυθεντικότητα σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, από τα μοντέλα των χαρακτήρων, τα αληθοφανή και γεμάτα εκφράσεις πρόσωπά τους ανάλογα τις δράσεις τους, μέχρι το ιδιαίτερα βελτιωμένο και δυναμικό σύστημα καιρού που αλλάζει κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και πιστέψτε με πως αλλάζει άρδην το gameplay εκεί που δεν το περιμένεις. Αποκορύφωμα του τεχνικού τομέα είναι η χρήση του φωτορεαλισμού από τη Fox Engine, της οποίας τα παιχνίδια που κάνει με το φως, το HDR, το depth of field και άλλα τέτοια πλούσια εφέ της τρέχουσας γενιάς είναι πράγματι χάρμα οφθαλμών. Δεν μπορώ να παραλείψω όμως την ανισότητα που παρατηρείται στα γραφικά και όσον αφορά την απεικόνιση του κοινού, η οποία αν το πλάνο δεν εστιάζει σε αυτό, αγγίζει τα pixels που βλέπαμε στην εποχή του PS2.

Μεγάλη βελτίωση παρουσιάζει και ο ήχος, με το team των σχολιαστών να έχει ανανεωθεί και στη θέση του Jon Champion να βρίσκουμε το Peter Drury μαζί με τον Jim Beglin. Οι δυο τους στη βρετανική TV αποτελούν το δεύτερο πιο καυτό δίδυμο σχολιαστών αυτή τη στιγμή -μετά τους κατά κοινή ομολογία θρυλικούς Martin Tyler και Alan Smith- και αν μη τι άλλο η συνεισφορά τους στο σύνολο είναι καταλυτική για την ενδυνάμωση, καθώς μεταφέρουν την ένταση του αγώνα, κάνοντας μάλιστα τα απαραίτητα πειράγματα και τις χαλαρές παύσεις για να περιγράψουν για παράδειγμα την πορεία ενός παίκτη. Η μόνη μου ένσταση στο κομμάτι αυτό είναι πως ο Drury υπερκαλύπτει με τη δυναμική και γεμάτη χρώμα φωνή του αυτή του Beglin, ο οποίος σε σημεία ακούγεται χαμηλότερα και αποτελεί πιθανώς απόρροια του γεγονότος ότι δεν ηχογράφησαν δίπλα-δίπλα της ατάκες τους. Άθελα των δυο τους και εξαιτίας του πως χειρίστηκε το θέμα η PES Productions δεν είναι τέλειος ο σχολιασμός, όμως σίγουρα είναι ιδιαίτερα απολαυστικός και μοιάζει «η μέρα με τη νύχτα» σε σχέση με παλιότερες προσπάθειες.

Τόση ώρα βλέπετε να μην έχω αναφέρει το δικό μας δίδυμο των σχολιαστών του Γιώργου Θαναηλάκη και του Χρήστου Σωτηρακόπουλου γιατί πολύ απλά αποδεικνύουν ότι…δεν το έχουν. Όχι επειδή δεν μπορούν να δώσουν χρώμα αλλά, πρώτον, οι ατάκες που ξεστομίζουν είναι τραγελαφικές και δε συνάδουν με το status quo των σχολιαστών και δεύτερον -όπως και στην περίπτωση των Άγγλων- ηχογράφησαν ξεχωριστά τις ατάκες τους και δεν υπάρχει αυτή η άμεση επικοινωνία και κατ’ επέκταση η απαραίτητη χημεία για μια τέλεια μετάδοση. Ιδιαίτερα θετικό βρήκα το γεγονός ενός κανονικού tracklist για το PES 2016, που δεν αποτελείται από generic ορχηστρικά, βαρετά κομμάτια και το οποίο περιλαμβάνει 13 επιτυχίες από τη mainstream pop και house σκηνή αλλά και τη rock με προσωπικό αγαπημένο το Figure it Out των Royal Blood. Οι επιλογές αυτές αποδεικνύουν πως η PES Productions αντιλήφθηκε την επιτυχία του FIFA στον τομέα αυτό και το αντιγράφει με τον κομψότερο τρόπο.