One Piece Odyssey Review - Οι πειρατές που αγαπήσαμε στην…turn-based εκδοχή τους

One Piece Odyssey Review - Οι πειρατές που αγαπήσαμε στην…turn-based εκδοχή τους

25 Φεβρουαρίου 2023 00:41
Μια ματιά στο νέο παιχνίδι του λατρεμένου anime

Νομίζω δεν υπάρχει ουδέ μία αμφιβολία πως ένα από τα μεγαλύτερα και πιο τρανταχτά ονόματα της anime βιομηχανίας και ειδικότερα της Shōnen πλευράς είναι το One Piece. Η πειρατική περιπέτεια του Luffy και του πληρώματός του που οργώνουν τις θάλασσες για να ανακτήσουν όχι μόνο θησαυρούς, αλλά και τον τίτλο του 'Βασιλιά των Πειρατών' έχει προσελκύσει μικρούς και μεγάλους, προσηλώνοντάς τους εβδομαδιαίως στις τηλεοράσεις τους για τη συνέχεια του πονήματος του Eiichiro Oda. Η εμπορική επιτυχία που έχει γνωρίσει το anime/manga είναι τόσο γιγαντιαία που έχει ως αποτέλεσμα ακόμη και η μερίδα των ανθρώπων που δεν ασχολείται με την εν λόγω βιομηχανία, ανεξαρτήτως προτιμήσεως, να γνωρίζει τι είναι το One Piece. Το όνομά του πλέον στέκεται δίπλα σε άλλους τιτάνες, όπως το Dragon Ball και τα Pokémon. Αναμενόμενα, μετά από αυτή τη «χρυσή» επιτυχία, η θαλάσσια περιπέτεια του Luffy δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή της και στη gaming πλευρά με πολλά διαφορετικά παιχνίδια τα τελευταία χρόνια (βλ. One Piece: Burning Blood, One Piece: World Seeker και πολλά ακόμη).

Το λιθαράκι της στην gaming υπόσταση του One Piece έρχεται να βάλει τώρα η ομάδα ανάπτυξης ILCA, με τη νεότερη κυκλοφορία της που ακούει στο όνομα One Piece Odyssey. Πρόκειται για ένα turn-based RPG παιχνίδι που θέλει να «βουτήξει» τον παίκτη σε μία ίδια, αλλά παράλληλα διαφορετική πειρατική περιπέτεια, μένοντας πάντα πιστή στο αρχικό υλικό του Eiichiro Oda. Κατ' εμέ, ένα από τα «αγκάθια» των anime μεταφορών στον gaming χώρο είναι κατά πόσο μπορεί το υλικό όχι μόνο να μείνει πιστό στο όραμα του δημιουργού, αλλά ταυτόχρονα κατά πόσο μπορεί να προσελκύσει ένα νέο παίκτη να «ερωτευτεί» το σύμπαν της εκάστοτε μεταφοράς, έτσι ώστε να τον πείσει να παρακολουθήσει/διαβάσει και το anime/manga.

One Piece Odyssey λοιπόν. Η ιστορία ξεκινά με το πλήρωμα να παλεύει να καταπολεμήσει μία «μαγική» φουρτούνα χωρίς να τα καταφέρνει, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται σε ένα μυστηριώδες νησί εν ονόματι Waford. Πάνω στο νησί αυτό βρίσκονται δύο κάτοικοι. Ένα νεαρό κορίτσι, η Lim, μαζί με τον Adio. Η κοπέλα, με το που αντικρίζει τους πειρατές, μιας και είναι άκρως επιφυλακτική, χρησιμοποιεί τις μοναδικές της ικανότητες για να αφαιρέσει τις δυνάμεις τους, με αποτέλεσμα οι αγαπημένοι μας μαχητές να είναι πιο αδύναμοι από ποτέ. Καθώς συστήνονται και επίσημα, η Lim κατανοεί πως ούτε ο Luffy, αλλά επίσης και κανένα μέλος από το πλήρωμά του δεν φέρει κάποιο πονηρό απώτερο σκοπό.

Έτσι, αυτή αλλά και ο Adio αποφασίζουν να βοηθήσουν τους χαρακτήρες μας να ανακτήσουν και πάλι τις δυνάμεις τους. Πώς; Ο κόσμος του One Piece Odyssey χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Το πρώτο λαμβάνει χώρα στο Warford και το δεύτερο στο Memoria που μπορούμε να τον αποκαλέσουμε και τον “κόσμο των ονείρων”. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Μέσω αυτού του κόσμου, οι πειρατές μας κάνουν μία ιστορική αναδρομή στο παρελθόν, όπου ζουν και πάλι εικονικές στιγμές του anime/manga, μέσω των οποίων μετά από πολύ αίμα και ιδρώτα κατάφεραν να γαλουχήσουν τους εαυτούς τους, αλλά παράλληλα να «ξεκλειδώσουν» τις όποιες δυνάμεις κατέχουν. Εν ολίγοις, μιλάμε για μία -αν θέλετε- δικαιολογία, για να ξαναζήσουμε ταχύρρυθμα σημαντικά σκηνικά, «χτυπώντας αλύπητα» τη νοσταλγία του κάθε φαν για την εν λόγω σειρά.

Ενώ κατανοώ πλήρως την προσπάθεια και το όραμα της ομάδας ανάπτυξης να επιλέξει αυτό τον τρόπο προσέγγισης για να διηγηθεί την ιστορία του One Piece Odyssey, παράλληλα θεωρώ πως η υλοποίηση έγινε βιαστικά και δεν αναπτύχθηκε με σωστό βηματισμό. Τα σκηνικά είναι βιαστικά «ραμμένα στις υφές» του κόσμου του παιχνιδιού, με μικρά cinematics που αναμενόμενα θα εκτιμηθούν αποκλειστικά από τους ήδη fans του franchise και όχι από ένα νέο παίκτη. Αυτό παράλληλα έχει φυσικά αντίκτυπο και στο συναισθηματικό δέσιμο του παίκτη με τους χαρακτήρες που όπως καταλαβαίνετε αν αυτό δεν υπήρχε εξαρχής, δυστυχώς, στην προκειμένη περίπτωση, θαύματα δεν γίνονται.

Η δομή του κόσμου περιλαμβάνει αρκετά open-world στοιχεία, μαζί με πιο linear μονοπάτια για να καθοδηγούν την ιστορία στο ταξίδι 30-40 ωρών. Πέρα από την κύρια αφήγηση και εφόσον μιλάμε για RPG παιχνίδι, υπάρχουν και οι ανάλογες προαιρετικές αποστολές, κοινώς, τα side quests. Πέρα από μερικές εξαιρέσεις με όμορφα φτιαγμένα κωμικά σκετσάκια, που πραγματικά με έκαναν να χαρώ και να χαμογελάσω, τα υπόλοιπα είναι δυστυχώς μονότονα “fetch quests”. Για το χαμόγελο όμως αυτό ευθύνεται η σωστή δουλειά που έγινε στη μεταφορά των χαρακτήρων από το anime στο One Piece Odyssey. Το πλήρωμα είναι «ζωντανό» και η προσωπικότητα του εκάστοτε πειρατή έχει μεταφερθεί εξαιρετικά. Από τον Ζορο που έχει μηδαμινή αίσθηση προσανατολισμού, μέχρι και στο ασταμάτητο φλερτάρισμα του Sanji σε οποιοδήποτε θηλυκό βρεθεί στο μονοπάτι του.

Ας πιάσουμε τώρα ένα από τα φλέγοντα θέματα του One Piece Odyssey που έκανε πολλούς να κοιτάξουν από την αντίθετη πλευρά. Ο λόγος γίνεται για το gameplay και την απόφαση της ομάδας ανάπτυξης να επιλέξει ένα πιο -επιτρέψτε μου- “old school”, παραδοσιακό, turn-based σύστημα μάχης. Μην σηκώνετε φρύδι, μείνετε μαζί μου. Το gameplay του One Piece Odyssey είναι αρκετά διασκεδαστικό. Μιλάμε για ένα σύστημα μάχης που οι βασικές αρχές που ενσωματώνονται στον πυρήνα του είναι το «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» ή στην προκειμένη περίπτωση «power, speed, technique».  Αυτό που κάνει την επιλογή αυτή διασκεδαστική, αν μπορούσε να περιγραφεί με μία μόνο λέξη, θα ήταν η απλότητά του. Εξάλλου, όπως λένε και οι Αμερικάνοι “sometimes less is more”.

Εκ πρώτης όψεως το σύστημα μάχης μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά συνάμα δίνει τις απαραίτητες επιλογές στον παίκτη για να αντιμετωπίσει την μάχη όπως αυτός επιθυμεί. Ομολογώ πως μπορεί να μην διαθέτει το απύθμενο βάθος σε σύγκριση με τιτάνες του JRPG genre -ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε-, αλλά το όλο concept θεωρώ ότι έχει δουλευτεί ολόσωστα και εφόσον σε κάθε αναμέτρηση ο παίκτης μπορεί να χειριστεί όλους τους πειρατές ξεχωριστά υπάρχει και η απαραίτητη -αν θέλετε- ποικιλία. Αυτό όμως που «βαραίνει» περισσότερο το σύστημα μάχης και κάνει παράλληλα το παιχνίδι σε πολλές του στιγμές κουραστικό είναι το επίπεδο δυσκολίας, το οποίο θα αναλύσω περισσότερο παρακάτω.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να δοθεί στις ξεχωριστές super moves του κάθε χαρακτήρα και ο τρόπος που παίρνουν «σάρκα και οστά» στην οθόνη. Όλοι οι αγαπημένοι μας πειρατές φέρουν στο arsenal τους πέρα από τα όπλα της επιλογής τους και τις εικονικές κινήσεις που όλοι αγαπήσαμε. Κάθε φορά που ο παίκτης επιλέγει την ανάλογη “super move” ακολουθεί ένα μίνι κινηματογραφικό βίντεο ελάχιστων δευτερολέπτων, όπου ο χαρακτήρας εκτελεί την επιλεχθείσα κίνηση. Αν λάτρεψα ένα χαρακτηριστικό από το gameplay σύστημα αυτό είναι σίγουρα ο τρόπος εκτέλεσης των super moves, ενώ επιπλέον μπόνους είναι το γεγονός πως μπορούν να αναβαθμιστούν όσο προχωράμε μέσα στο παιχνίδι.

Πέραν των ενεργών κινήσεων, ένα ακόμα RPG στοιχείο που έρχεται να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο το One Piece Odyssey είναι και οι ανάλογες παθητικές κινήσεις του Luffy και του πληρώματός του. Κάθε χαρακτήρας ενσωματώνει μοναδικά χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από τους άλλους. Αυτά τα χαρακτηριστικά είτε βοηθούν στην εξερεύνηση είτε στο να κάνουν ευκολότερη την ζωή του παίκτη μέσα στο παιχνίδι. Για παράδειγμα, ο Luffy μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να συλλέξει αντικείμενα που βρίσκονται μακριά. Ο Sanji μπορεί αντίστοιχα να αξιοποιήσει τις μαγειρικές του ικανότητες για να ετοιμάσει γεύματα, τα οποία πέρα από την αναπλήρωση της ενέργειας λειτουργούν και ως buffs στις μάχες ανεβάζοντας ποσοστιαία το ATK (attack) και το DEF (Defence).

Ένα, όμως, από τα «αγκάθια» του One Piece Odyssey, όπως προανέφερα, είναι η δυσκολία, αλλά όχι όπως μπορεί να την φαντάζεστε. Όχι, το παιχνίδι δεν είναι εφιαλτικά δύσκολο και ούτε πρόκειται να πιάσετε χαρτί και μολύβι για να δημιουργήσετε μία έξυπνη turn-based στρατηγική για να ανταπεξέλθετε ενάντια σε έναν εφιαλτικά δύσκολο εχθρό. Και αυτό…είναι το πρόβλημα. Προσωπικά, θεωρώ απαραίτητο σε ένα turn-based παιχνίδι έναν μέσο ή και παραπάνω βαθμό δυσκολίας, έτσι ώστε να κάνει τον παίκτη να σκεφτεί, να δοκιμάσει και να πειραματιστεί και πάνω στην μάχη, αλλά και στο πως θα χρησιμοποιήσει τους χαρακτήρες του. Δυστυχώς, εδώ αυτό δεν συμβαίνει και ένας από τους λόγους είναι πως το πλήρωμα ανεβάζει levels ραγδαία όσο προχωράς μέσα στο παιχνίδι, σε βαθμό που γίνεται “overpowered” αρκετά νωρίς. Οι μόνες φορές που έχασα ήταν σε μερικά boss fights, που απλά και χωρίς λόγο το παιχνίδι αποφάσιζε να αυξήσει τον πήχη της δυσκολίας για να δικαιολογήσει και τις δυνάμεις του εχθρού.

Αδύναμη βρήκα επίσης και την πλευρά της εξερεύνησης. Ναι μεν υπάρχει η δυνατότητα να «βολτάρετε» στα ψηφιακά σοκάκια του One Piece Odyssey, αλλά μετά από λίγο βρήκα τον εαυτό μου απλά να θέλει να προχωρήσει για να δει το επόμενο arc της ιστορίας. Όσον αφορά τους εχθρούς που στέκονται στο μονοπάτι σας, το πόνημα της Bandai Namco λειτουργεί παραδοσιακά. Πλησιάζεις έναν εχθρό και ξεκινάει μία μάχη μετά από ένα αστραπιαία γρήγορο loading screen. Αυτό εμένα προσωπικά με κούρασε μιας και τείνει να ανεβάζει ακόμη περισσότερο τον πήχη της επαναληψιμότητας και ελέω αυτού, βρήκα τον εαυτό μου πολλές φορές απλά να προσπερνά ορδές εχθρών για να φτάσω στην κύρια αποστολή. Και μιας και το πλήρωμά μας ανεβάζει levels ραγδαία γρήγορα, πιστέψτε με δεν πρόκειται να χάσετε κάτι ουσιαστικό.

Στα του τεχνικού τομέα τώρα έχουμε να κάνουμε με άρτια υλοποίηση. Όπως έχει γίνει πλέον παράδοση, στις κονσόλες τγς τωρινής γενιάς το παιχνίδι έρχεται με τα δύο ανάλογα modes (Quality και Performance). Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με 4K ανάλυση και 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο, ενώ αντίστοιχα στο δεύτερο mode η ανάλυση πέφτει στα 1080p, αλλά με την εμπειρία να είναι πιο ομαλή, ανεβαίνοντας στα 60FPS. Και στις δύο επιλογές το One Piece Odyssey «τρέχει» άριστα. Εγώ προσωπικά, μιας και προτιμώ την ομαλότητα, επέλεξα το δεύτερο και δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα, ενώ να σημειώσω πως καθ' όλη την διάρκεια ενασχόλησής μου με το παιχνίδι δεν συνάντησα κάποιο σοβαρό bug στην PlayStation 5 έκδοσή του.  

Φυσικά, από την μάρκετινγκ καμπάνια της Bandai Namco δεν απουσίαζε η αναφορά πως στην ανάπτυξη του One Piece Odyssey συμμετείχε ο θρυλικός Eiichiro Oda, ή αλλιώς, ο «πατέρας» του δημοφιλούς Shōnen. Αυτό βέβαια έχει άμεσο αντίκτυπο στον ολικό σχεδιασμό του παιχνιδιού, στο θαυμάσιο σχεδιασμό των χαρακτήρων, όσο και στα αντίστοιχα ιδιόμορφα τέρατα που εμπλουτίζουν τον ψηφιακό του κόσμο. Την ακουστική επένδυση του τίτλου έχει αναλάβει ένα ακόμη διάσημο όνομα, ο Motoi Sakuraba, γνωστός για δουλειές του σε θρυλικές σειρές όπως τα Dark Souls και Tales.

Συνοψίζοντας : Η turn-based εμπειρία της ILCA έρχεται να προσφέρει μία διαφορετική πινελιά, αλλά η πειρατική περιπέτεια του Luffy σίγουρα δεν είναι για όλους, έχοντας μάλιστα και μερικά μικρά «αγκάθια». Παρόλο που κάποιος μπορεί εύκολα να διακρίνει το πάθος και το όραμα της ομάδας, λίγο-πολύ η επαναληψιμότητα του παιχνιδιού με τις αποστολές, η ανύπαρκτη δυσκολία πέρα από τα βασικά bosses, σε συνδυασμό με το υπερβολική επίκληση στη νοσταλγία, έχει ως αποτέλεσμα μία μέτρια εμπειρία που πολλές φορές τείνει να κουράζει και απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που λατρεύουν ήδη την δημοφιλής Shōnen σειρά. Από την άλλη, το αποτέλεσμα έρχεται να κάνει πιο «θερμό», η πιστή μεταφορά του Luffy και του πληρώματός με την αυθεντική πινελιά του Eiichiro Oda. Εν ολίγοις, όσοι τρέφετε κάποια αδυναμία προς το One Piece σίγουρα θα βρείτε κάτι που θα σας ψυχαγωγήσει για 30-40 ώρες, ενώ όσοι από εσάς σας τρομάζουν από την turn-based προσέγγιση, το σύστημα μάχης είναι τόσο στιβαρό που δεν θα πρέπει να σας αποτρέψει από το να επενδύσετε πάνω στον τίτλο. Οι υπόλοιποι μπορείτε να ξεκινήσετε το anime/manga και αποφασίζετε στην πορεία...
Box Art
Tested on : PS5
Developer : ILCA
Publisher : Bandai Namco Entertainment
Available for : PS4, PS5, Xbox Series X|S, PC
Release date : 12-01-2023