Lego Jurassic World - Review

Είναι φορές που πιάνεις ένα παιχνίδι στα χέρια σου και αρχίζεις να τρέμεις. Όχι από δέος ή από φόβο άλλα από αγανάκτηση. Κι αυτό γιατί έχεις μόλις επιστρέψει από την πρεμιέρα της ταινίας στην οποία βασίζεται. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Jurassic World είναι η χειρότερη ταινία που έχω δει στη ζωή μου. Προσπάθησα αρκετά να χαμηλώσω τις προσδοκίες  μου πριν μπω στην αίθουσα για να τη δω. Γνωρίζω καλά την Αμερικανική βιομηχανία. Όμως με έχει μπερδέψει. Για αυτό ευθύνεται η κυκλοφορία του Mad Μax Fury Road. Μια ταινία που φάνηκε να επαναφέρει την 'αίγλη' των action movies. Ένα αριστούργημα που έμοιαζε να συνάδει με τις κριτικές ανά τον κόσμο. Έτσι φαινόταν πως θα επέστρεφε και το Jurassic Franchise. Δυνατά. Το μόνο δυνατό όμως ήταν η κραυγή απόγνωσης καθώς έβγαινες από την αίθουσα. Μιλάμε για μια ταινία που δεν την προτείνω ούτε στον εχθρό μου. Η αποθέωση της Αμερικανιάς. Το απόσταγμα της χαζομάρας. Η καταστροφή ενός franchise. Και με την λέξη 'καταστροφή' εννοώ το πέρασμά της σε μια νέα 'οδό', σε μια νέα εύπεπτη τροφή για την Αμερικάνική νεολαία.

Είναι τόσο αόριστη η πλοκή της, τόσο αραιή που επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του σκηνοθέτη πως γράφτηκε μέσα σε μια εβδομάδα. Φυσικά και γράφτηκε σε μια εβδομάδα. Ένας δεκαπεντάχρονος θα μπορούσε να έχει γράψει αυτό το σενάριο. Ή να το είχε απλά ονειρευτεί όσο κοιμόταν μέσα στην τάξη. Είναι τόσο λάθος το σύνολο της, το σενάριο, οι χαρακτήρες, τα εφέ, όλα. Έχει μερικά από τα χειρότερα στοιχεία συγκεντρωμένα πάνω της. Δεν θα την έβλεπα ξανά για κανένα λόγο. Είναι τόσο προβλέψιμη, τόσο δειλή, τόσο πρόχειρα φτιαγμένη που καταντάει ντροπή. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως ένιωσα όταν κρατούσα στα χέρια μου το παιχνίδι βασισμένο σε αυτήν. Κάτι μέσα μου έκλαιγε. Δεν ήθελα να ξαναζήσω την εμπειρία. Δεν ήθελα να θυμηθώ την τραγικότητα αυτής της Αμερικανικής σαβούρας.

Το μοναδικό πράγμα που 'έσωζε' κάπως τα πράγματα σε ότι αφορά αυτό το παιχνίδι ήταν το 'LEGO' στον τίτλο του. Διαβάζοντας και μόνο αυτή τη λέξη γνώριζα πως πρόκειται για κάτι ανάλαφρο με μπόλικες δόσεις σάτιρας και χιούμορ. Και ίσως κατάφερνα να δω τον τίτλο σαν σύνολο με άλλο μάτι. Ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που δεν παίρνει τον εαυτό του σοβαρά. Μην περιμένετε να δείτε περίπλοκους μηχανισμούς, δύσκολους γρίφους ή πράγματα που θα σας μείνουν χαραγμένα στη μνήμη για πάντα. Μιλάμε για έναν τίτλο με μοναδικό σκοπό να σας διασκεδάσει.  Οι πίστες είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Για να προχωρήσετε παρακάτω θα πρέπει να συνδυάσετε τους χαρακτήρες της οθόνης ή τα αντικείμενα που προκύπτουν ώστε να βρείτε την 'έξοδο'.  Στην αρχή τα πράγματα είναι αρκετά εύκολα.

Διαλύετε ότι μπορεί να διαλυθεί σε χιλιάδες κομμάτια μαζεύοντας αντικείμενα, δημιουργώντας άλλα και ανακαλύπτοντας collectibles. Μια αρκετά αγχολυτική και διασκεδαστική εμπειρία. Για την πρώτη ώρα! Αυτό που στην αρχή θα σας χαρίσει ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο, πολύ σύντομα θα γίνει ένα εκνευριστικό επαναλαμβανόμενο πράγμα στα όρια της ψυχολογικής διαταραχής. Και δυστυχώς ολόκληρο το gameplay του Lego Jurassic World είναι βασισμένο σε αυτό. Πρέπει να κάνεις τα πάντα κομμάτια, να βρεις τα ζητούμενα αντικείμενα, να φτιάξεις νέα αντικείμενα και πάλι από την αρχή.

Ξεκινώντας το παιχνίδι έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη αφορά το Jurassic Park και η άλλη το Jurassic World. Αυτό το βρήκα το λιγότερο ενδιαφέρον. Μπορείς, λοιπόν, να ακολουθήσεις την ιστορία από το πρώτο μέρος της σειράς, και μάλιστα με τις πραγματικές φωνές από την ταινία. Σχεδόν ολόκληρη η πρώτη ταινία έχει μεταφερθεί αυτούσια -εκτός από μερικές μικρές παραλλαγές που εξυπηρετούν το gameplay-, με όλες τις κρίσιμες ατάκες να έχουν γίνει ripped από το πραγματικό φιλμ. Αυτό είναι κάτι που προσδίδει κύρος. Μπόλικες δόσεις χιούμορ κάνουν αυτή την πρώτη ενασχόληση με το παιχνίδι αρκετά ενδιαφέρουσα και 'φιλική'. Όλες οι σκηνές 'τρόμου' έχουν αντικατασταθεί από πραγματικά αστεία περιστατικά που δίνουν μια όμορφη χροιά στο παιχνίδι.

Οι πίστες είναι αρκετά εύκολες, και οι χαρακτήρες ικανοποιητικά δοσμένοι. Η μεγαλύτερη έκπληξη έρχεται όταν τελειώσει κανείς το Jurassic Park. Τότε γίνεται διαθέσιμο το επόμενο κεφάλαιο με τίτλο 'Lost World'. Κάπου εκεί σκέφτεσαι ότι πραγματικά έχει γίνει καλή δουλειά με την παράθεση όλων των επεισοδίων της σειράς σε ένα και μόνο τίτλο. Μπόλικο περιεχόμενο, λοιπόν, για εξερεύνηση και collectibles για όσους ενδιαφέρονται και δεν κουράζονται. Μέχρι εδώ το παιχνίδι τα πηγαίνει αρκετά καλά. Μπορεί να μην είναι το platform αριστούργημα που όλοι περιμένουμε, άλλα δεν παύει να είναι διασκεδαστικό, αν και σε στιγμές ελαφρώς εκνευριστικό, κυρίως για το χειρισμό της κάμερας ή των ενεργειών που πρέπει να κάνουμε. Μιας και δεν υπάρχει κάπου το 'mission briefing' απλώς μένουμε να ψάχνουμε τα πάντα μέχρι να βρούμε τη λύση. Το παιχνίδι, όμως, έδειχνε ξεκάθαρα πως ο εκνευρισμός πρόκειται να χειροτερέψει...

Ξεκινώντας το κεφάλαιο 'Jurassic World' πάνω στο οποίο είναι βασισμένος και ο τίτλος του, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τον έλεγχο κάποιων Velociraptors. Όσο ενδιαφέρον κι αν ακούγεται αυτό, σύντομα καταντά εκνευριστικό εξαιτίας των gameplay μηχανισμών τους. Παρόλα αυτά, γέλασα με τη ψυχή μου αντικρίζοντας δεινοσαύρους να φτιάχνουν κατασκευές με Lego. Αυτό είναι ένα περίεργο θέαμα που πρέπει να δείτε. Το χιούμορ υπάρχει κι εδώ διάσπαρτο στις πίστες, δίνοντάς τους μια ανάλαφρη πινελιά. Αργότερα μπορούμε να εξερευνήσουμε κατά μία έννοια το πάρκο, μπαίνοντας μέσα σε κάποια από τα ανοιχτά κτήρια. Εδώ θα βρούμε και τον μηχανισμό για να δημιουργήσουμε το δικό μας χαρακτήρα. Ένα Lego ανθρωπάκι με τα χαρακτηριστικά που επιθυμούμε, μέσα από μια διαθέσιμη γκάμα.

Όλες οι πίστες στο παιχνίδι έχουν δοθεί με χαρακτηριστική πιστότητα στα αυθεντικά σκηνικά των ταινιών. Γνώριμες τοποθεσίες για όσους έχουν δει τις ταινίες. Το χιούμορ είναι μπόλικο και διανθίζει όμορφα το παιχνίδι, άλλα ας είμαστε ρεαλιστές. Αυτό το παιχνίδι δεν είναι για ενήλικες. Αν είσαι μέχρι δεκαπέντε χρονών ίσως και να το ευχαριστηθείς γιατί προσφέρει πάρα πολλές ώρες εξερεύνησης (ακόμα και μετά από έξι ώρες βρισκόμουν μόνο στο 12%) και ενασχόλησης με τα αγαπημένα μας Lego. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως το παιχνίδι είναι σαφώς πιο εύστοχο από την ταινία. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως και τα δύο είναι κωμωδίες για διαφορετικούς λόγους το καθένα, το Lego Jurassic World έχει στοιχεία που θα έπρεπε να έχουν συμπεριληφθεί στην ταινία. Για παράδειγμα το χρώμα του νέου γενετικά μεταλλαγμένου δεινοσαύρου είναι λευκό, κάτι που αναφέρεται στην ταινία, άλλα εκεί μας δείχνουν ακριβώς το αντίθετο χρώμα(!). Δεν είναι κάτι που περνάει απαρατήρητο. Είναι το βασικό χρώμα του βασικού πρωταγωνιστή.

Πως γίνεται να κάνεις τέτοια χαζομάρα σε ένα έργο του ενός δισεκατομμυρίου στο box office; Το τραγικότερο κομμάτι του παιχνιδιού αφορά το σύστημα αποθήκευσης και φόρτωσης. Υπάρχει ένα κεντρικό save το οποίο φορτώνει την πρόοδό σας άλλα μιλάμε για ένα παιχνίδι με επεισόδια, οπότε αν το σώσετε στη μέση ενός επεισοδίου, βγείτε και ξεκινήσετε ένα άλλο, το save θα επικαλύψει την προηγούμενη θέση σας. Βρέθηκα να έχω φτάσει στη μέση του Jurassic World, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να γυρίσω στο μενού επιλογής επεισοδίου. Οπότε είπα να ξεκινήσω και το Lost World μιας και το προηγούμενο είχε αρχίσει να γίνεται βαρετό.

Το αποτέλεσμα; Το νέο save επικάλυψε το προηγούμενο αφήνοντάς με, με μερικά εγκεφαλικά. Το να πρέπει να αρχίσεις από την αρχή ένα κεφάλαιο δεν είναι τόσο διασκεδαστικό όσο ακούγεται, αφενός γιατί μιλάμε για ένα παιχνίδι στο οποίο πρέπει να καταστρέφεις τα πάντα και αφετέρου γιατί τα Cutscenes δεν μπορείς να τα κάνεις skip. Ακόμα κι έτσι, λιγότερο απογοητευτικό από την ταινία. Ακόμη κι αν έβαζε το PS4 μου σε κατάσταση αυτόματης ανάφλεξης θα ήταν λιγότερο απογοητευτικό από την ταινία...