Zombie Army 4: Dead War – Ίσως το εθιστικότερο co-op zombie shooter εκεί έξω...

Το να σκοτώνεις ορδές από ζόμπι, χωρίς να χρειάζεται να καταναλώνεις ιδιαίτερα φαιά ουσία, είναι μια άκρως διασκεδαστική διαδικασία που από το 2008 παιχνίδια όπως το Left 4 Dead ή το extra zombie mode του Call of Duty: World at War σύστησαν ευρέως στο κοινό. Μάλιστα, το είδος έγινε τόσο δημοφιλές που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να υφίσταται και να έχει τεράστια αποδοχή.

Σίγουρα κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι υπάρχουν πολύ καλύτερα παιχνίδια εκεί έξω να ασχοληθεί, όμως τα συγκεκριμένο είδος στοχεύει στην απλή και καθαρή διασκέδαση, η οποία απογειώνεται χάρη στο τετραπλό co-op. Η αλήθεια είναι πως αν δεν έχει ασχοληθεί ποτέ κάποιος με το συγκεκριμένο είδος, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο εθιστικό και διασκεδαστικό μπορεί να γίνει. Είναι σαν τη γνωστή διαφήμιση με τα πατατάκια, ξέρεις ουσιαστικά ότι είναι απλά junk food, αλλά αν ξεκινήσεις, δεν μπορείς με τίποτα να φας μόνο ένα.

Το Zombie Army έρχεται από το Βρετανικό στούντιο Rebellion, γνωστό για την third person tactical shooter σειρά Sniper Elite. Αρχικά ξεκίνησε ως extra mode του εν λόγω τίτλου, όμως γρήγορα απέκτησε τέτοια δημοτικότητα που ώθησε το στούντιο να το απομονώσει, προσφέροντας το 2015 ως ένα ενιαίο campaign την spin-off συλλογή Zombie Army Trilogy. Με το Strange Brigade στη συνέχεια, πήρε αυτή τη συνταγή, διόρθωσε όλα τα κακώς κείμενα και την εξέλιξε, προσθέτοντας εξερεύνηση στη τρελή δράση του horde shooting, μεταβαλλόμενο gameplay και περιβάλλοντα, που ως αποτέλεσμα είχαν ένα ξέφρενο και άκρως διασκεδαστικό shooting που δεν σε άφηνε να βαρεθείς λεπτό. Με το Zombie Army 4 το στούντιο επιχειρεί να εξελίξει ακόμα περισσότερο αυτή τη συνταγή, να ανεξαρτητοποιηθεί από τις ρίζες του και να καθιερωθεί πλήρως ως ένα αυτόνομο συμπαγές co-op shooter. Τα κατάφερε άραγε;

Η ιστορία του παιχνιδιού συνεχίζει στο ίδιο παράλληλο σύμπαν από εκεί που την άφησε στο Trilogy. Ο Χίτλερ, προηγουμένως, προκειμένου να κερδίσει τον πόλεμο ανέστησε μέσω μια μυστικιστικής τελετής όλους τους νεκρούς στρατιώτες του, εξαπολύοντας στρατιές απέθαντων κατά των συμμαχικών δυνάμεων. Ωστόσο, η μάχη στράφηκε κατά του, στέλνοντας τον στρατό του και τον ίδιο στην κόλαση. Κάποιοι, όμως, μέσω μιας νέας μυστικιστικής τελετής τον επαναφέρουν ξανά στον κόσμο των ζωντανών μαζί με τον στρατό του, κι έτσι η μάχη ξεκινά γι ακόμα μια φορά.

Ναι, ξέρω, πιο κλισέ πεθαίνει, αλλά μεταξύ μας δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που θα δώσει σημασία ή θα σταθεί στο σενάριο. Άλλωστε η cult αισθητική των b-movies είναι κάτι επιτηδευμένο, αναμενόμενο κι έχει μια νοσταλγική γοητεία μιας άλλης εποχής που προσωπικά πιστεύω μένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Ουσιαστικά εξυπηρετεί απλά μια αφορμή γι’ να ξεκινήσουμε να πυροβολούμε. Τι καλύτερο συνεπώς από στρατιές απέθαντων ναζί;

Όποιος έχει παίξει τα προηγούμενα ή παρόμοια παιχνίδια, ξέρει πάνω κάτω τι να περιμένει. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να συγκριθεί με τα παλαιότερα επεισόδια της σειράς, γιατί το Zombie Army 4 είναι ένα εντελώς διαφορετικό και πιο καλοφτιαγμένο σε όλους τους τομείς παιχνίδι, με εντονότερο Left 4 Dead άρωμα από κάθε άλλο παρόμοιο παιχνίδι της αγοράς. Ξεχάστε ότι είχατε δει και είχατε παίξει στο Zombie Army Trilogy. Εκείνη η συλλογή, όσο διασκεδαστική κι αν ήταν, σου άφηνε η αλήθεια είναι την αίσθηση πως αφορά κάτι συμπληρωματικό. Τα γραφικά, το animation, το gameplay, το ίδιο το στήσιμό του φώναζε από μακριά πως αφορούσε DLC περιεχόμενο που απλά υπήρχε για να συμπληρώσει το multiplayer κομμάτι του Sniper Elite. Η Rebellion στο 4 έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Πάνω στα θεμέλια της σειράς, πήρε την ήδη εξελιγμένη συνταγή του Strange Brigade και την εξέλιξε ακόμα περισσότερο, προσαρμόζοντάς τη στο ύφος της σειράς, με αποτέλεσμα να το μεταμορφώσει πλήρως, προσφέροντας ένα σύγχρονο και καλογυαλισμένο third person shooter, το οποίο μπορεί να παιχτεί είτε solo, είτε με έως τέσσερα άτομα σε co-op. Σίγουρα είναι αρκετά διασκεδαστικό να παίξει κάποιος μόνος του, ωστόσο στο co-op το παιχνίδι απογειώνεται.

Μη φαντάζεστε βέβαια ότι θα συναντήσετε γρίφους ή ότι θα κληθείτε να φέρετε εις πέρας πληθώρα διαφορετικών αποστολών. Ο πυρήνας του παραμένει ο ίδιος, όπως σε κάθε άλλο τυπικό co-operative τίτλο.  Οι αποστολές δηλαδή στο δεκάωρο περίπου αυτό campaign συνεχίζουν να είναι γραμμικές και αποτελούνται  από αρένες και κύματα εχθρών που πρέπει να εξοντώσετε, να υπερασπιστείτε διάφορα key points στο χάρτη, να εντοπίσετε αντικείμενα που θα ξεκλειδώσουν την επόμενη περιοχή και να καταφέρετε να επιβιώσετε εκμεταλλευόμενοι τις διαθέσιμες παγίδες που υπάρχουν στο περιβάλλον ή να στήσετε οι ίδιοι. Αυτό όμως που έχει βελτιωθεί είναι η παρουσίαση, το στήσιμο και το gameplay. Πλέον, (όπως στο Left 4 Dead) υπάρχει ένα safe room σε κάθε μια από τις τέσσερις πίστες των 9 κεφαλαίων, όπου οι παίκτες μπορούν να ανεφοδιαστούν με πυρομαχικά, αντί να τα μαζεύουν από τους νεκρούς εχθρούς, αλλά και να παραμετροποιήσουν τα όπλα και τον εξοπλισμό τους πριν εξορμήσουν στην επόμενη πίστα. Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα να ποδοπατήσετε και να διαμελίσετε ορισμένους εχθρούς προκειμένου να μαζέψετε πυρομαχικά, ωστόσο δεν είναι απαραίτητο όπως ήταν στη τριλογία. 

Στα παλαιότερα για όσους θυμούνται, τα πυρομαχικά έπρεπε να τα μαζέψουμε από τους πεσμένους εχθρούς πατώντας το ανάλογο κουμπί. Πλέον η συγκεκριμένη ενέργεια δεν απαιτείται, αφού τα πυρομαχικά και οι διαφόρων ειδών παγίδες και χειροβομβίδες συλλέγονται από τα ειδικά κιβώτια που υπάρχουν διάσπαρτα στο χάρτη και από τα safe rooms. Μια τεράστια επίσης αλλαγή που έχει υποστεί το παιχνίδι είναι η παραμετροποίηση. Πλέον ο χαρακτήρας μας ανεβάζει το rank του ανάλογα τους εχθρούς που σκοτώνουμε, δίνοντάς μας την δυνατότητα να παραμετροποιήσουμε τα skills του.

Τα όπλα από την άλλη είναι διαθέσιμα από την αρχή, ώστε να επιλέξουμε όποιο θέλουμε. Η αναβάθμισή τους, όμως, απαιτεί την εύρεση upgrade kits που υπάρχουν κρυμμένα σε κάθε χάρτη. Αυτά δίνουν πρόσβαση στο skill tree των όπλων, όπου εκτός από το κλασικά καλύτερο damage, κράτημα ή στόχευση, προσθέτουν elemental σφαίρες φωτιάς, ηλεκτρισμού κοκ. Επίσης, έχουν προστεθεί perks, τα οποία ξεκλειδώνουν ανεβάζοντας το rank μας, ενώ αναβαθμίζονται εντός του παιχνιδιού, απαιτώντας να ολοκληρώσουμε κάποια tasks, όπως να σκοτώσουμε συγκεκριμένο αριθμό απλών ή special εχθρών ή με κάποιο ειδικό τρόπο. Αυτά μας δίνουν καλύτερη αντοχή στον χαρακτήρα μας, μεγαλύτερη μπάρα υγείας, ανθεκτικότητα στα χτυπήματα, γρηγορότερο revive κοκ.

Μια επίσης διασκεδαστική προσθήκη είναι οι melee επιθέσεις. Η απλή κλωτσιά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα έχει αντικατασταθεί από special επιθέσεις, όπως ηλεκτροφόρα γροθιά, τσεκούρια που επιστρέφουν πίσω σαν μπούμερανγκ καίγοντας τους εχθρούς κατά τη ρίψη τους, σφυριά αλά Thor που επιστρέφουν πίσω μικρές ποσότητες ενέργειας ή απλά μια αλά Jason μανσέτα που διαμελίζει όποιον σταθεί στο διάβα σας. Η παραμετροποίηση ωστόσο δεν σταματά εδώ. Εκτός ότι μπορείτε να στήσετε και να φέρετε στα μέτρα σας την δυσκολία και τα κύματα των εχθρών ανάλογα με το πόσοι παίκτες παίζουν (όπως γινόταν και στα προηγούμενα), το στούντιο πρόσθεσε mods για κάθε αντικείμενο που κουβαλάτε πάνω σας.

Με αυτόν τον τρόπο, όσο ανεβάζετε το ranks σας θα έχετε τη δυνατότητα να αναβαθμίσετε και τα αντικείμενά σας, κάνοντας για παράδειγμα τις χειροβομβίδες σας ακόμα πιο δυνατές ή κάθε φορά που χρησιμοποιείτε ένα med kit να παίρνουν μια μικρή δόση ενέργειας οι συμπαίκτες σας. Το κεφάλαιο παραμετροποίηση στο Zombie Army 4 μπορεί να μην είναι ποσοτικά εντυπωσιακό, όμως είναι ποιοτικό και τόσο όσο χρειάζεται για να σας βάλει απευθείας στη δράση, χωρίς να σας ζαλίζει με περιττές πληροφορίες.

Ποικιλία ωστόσο εντοπίζεται στο level design και στους εχθρούς. Η Rebellion έχει εξασφαλίσει κάθε επίπεδο που θα συναντήσει ο παίκτης να είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Όχι μόνο όσον αφορά τις τοποθεσίες, αλλά και στο στήσιμο ή τα εφόδια που παρέχει η κάθε πίστα για να επιλέξετε, αλλά και τον τρόπο που επιθυμείτε να κινηθείτε εντός της. Το περιβάλλον όπως και οι εχθροί μεταβάλλονται συνεχώς, φέροντας τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις, ώστε να δίνουν την αίσθηση της συνεχούς ανανέωσης. Μπορεί ο πυρήνας του παιχνιδιού να είναι ο ίδιος, όμως η δουλειά που έχει γίνει στην ποικιλία περιβάλλοντος και εχθρών είναι εξαιρετική. Για εμένα αυτό είναι ότι πιο σημαντικό σε αυτού του είδους τα παιχνίδια. Όσο εξαιρετικό gameplay ή σύστημα παραμετροποίησης κι αν έχει ένα παιχνίδι, αν το level design δεν είναι ποικιλόμορφο, οι εχθροί είναι συνεχώς οι ίδιοι ή οι δραστηριότητες είναι επαναλαμβανόμενες, βαριέμαι πολύ εύκολα. Δεν σαν κρύβω ότι στην τριλογία βαρέθηκα αρκετές φορές γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Εδώ, αντιθέτως, μπορεί επίσης να έκανα συνεχώς τον ίδιο κύκλο αρένας-waves, όμως δεν βαρέθηκα λεπτό. Μου άρεσε πάρα πολύ που η κάθε πίστα είχε κάτι διαφορετικό να μου δώσει, όπως επίσης και το γεγονός πως κάθε νέος χάρτης έκρυβε ένα νέο είδος εχθρού που είχε τη δική του προσωπικότητα και ευάλωτα σημεία που έπρεπε να ανακαλύψω, επανασχεδιάζοντας την στρατηγική και το loadout μου. Από τα κανάλια της Βενετίας βρέθηκα σε ένα ζωολογικό κήπο, πέρασα σε βάλτους, σε υπόγειες κατακόμβες κι από κει σε ένα ηφαίστειο που με οδήγησε κατευθείαν στο στόμα της ίδιας της κόλασης, να αντιμετωπίζω εχθρούς με φλογοβόλα, πριόνια, machine guns, νεκρομάντες, καμικάζι αυτοκτονίας, υπερφυσικούς ελεύθερους σκοπευτές ή τύπου berserkers που έπρεπε να κινηθώ stealth για να μη με ακούσουν.

Να είστε σίγουροι πως το στούντιο έχει φροντίσει με κάθε τρόπο να σας προσφέρει άφθονη και ακατάπαυστη δράση που θα σας διασκεδάσει πλήρως και θα σας έχει συνεχώς στην άκρη του καναπέ σας. Όπως είναι αναμενόμενο οι γνωστές x-ray kill-cams που γνωρίσαμε στη σειρά Sniper Elite δίνουν κι εδώ το παρόν τους, όντας το ίδιο απολαυστικές κάθε φορά που βλέπουμε σε slow motion την σφαίρα μας να διαπερνά κρανία και ζωτικά όργανα των εχθρών.

Εκτός από το campaign υπάρχει και το κλασικό Horde Mode που ομολογουμένως είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να σας κρατήσει για αρκετό καιρό απασχολημένους, δοκιμάζοντας τις ικανότητές σας και όλα όσα μάθατε στο κυρίως παιχνίδι. Σε αυτό το σημείο να συμπληρώσω πως το rank τόσο στο campaign, όσο και στο Horde Mode είναι ενιαίο, πράγμα που σημαίνει πως όπου και να παίξετε, μπορείτε να συνεχίσετε με την ίδια πρόοδο. Το Horde Mode αποτελείται από τέσσερις διαφορετικούς από το campaign χάρτες, των οποίων οι περιοχές ξεκλειδώνουν σταδιακά, αλλάζοντας κάθε τόσο την τοποθεσία των πυρομαχικών και των διαθέσιμων όπλων, με σκοπό να σας ξεβολέψει και να σας κάνει να αλλάζετε συνεχώς τη στρατηγική σας.

Τα waves όπως αντιλαμβάνεστε είναι ατελείωτα, όμως δίνεται η επιλογή αν καταφέρετε και φτάσετε μέχρι το δωδέκατο κύμα να δραπετεύσετε. Το διασκεδαστικό της υπόθεσης είναι πως αν πεθάνουν οι συμπαίκτες σας ή δεν προλάβετε να τους σηκώσετε, θα γίνουν ζόμπι και θα στραφούν εναντίων σας, όπως ακριβώς γίνεται και στο campaign αν παίξετε co-op. Δυστυχώς (αν και θα το ήθελα) δεν μπορείτε να ελέγξετε τον απέθαντο χαρακτήρα σας παρά μόνο να παρατηρείτε μέχρι να τον βγάλει κάποιος από τη μιζέρια του.

Η Rebellion, επιπλέον, έχει φροντίσει να εμπλουτίσει το παιχνίδι με εβδομαδιαία events που προσφέρουν XP και νέα αποκλειστικά κοσμητικά αντικείμενα για τα όπλα και τους χαρακτήρες σας. Τα events αυτά αφορούν τόσο το campaign όσο και το horde mode κι έχουν να κάνουν με ειδικές αποστολές, loadouts, perks ή εκτελέσεις απλών και συγκεκριμένων εχθρών. Μην έχετε την εντύπωση ότι θα παίξετε events βεληνεκούς Destiny 2, όμως σίγουρα θα είναι αρκετά ώστε να σας κρατήσουν καιρό μέχρι να δείτε και να «ξεζουμίσετε» τα πάντα. Κάτι που προσωπικά με «χάλασε» ωστόσο είναι τα microtransactions.

Μπορεί να μην είναι απαραίτητα, με την λογική ότι αφορούν στην πλειοψηφία τους κοσμητικά αντικείμενα, όμως αφορούν παράλληλα και κάποια όπλα ή χαρακτήρες που είναι διαθέσιμα μόνο προς αγορά ξεχωριστά ή με το season pass που στο μέλλον θα φέρει νέες πίστες στο horde και στο campaign mode. Ωστόσο, το να ζητά €5 για να σου ξεκλειδώσει ένα όπλο ή ένα χαρακτήρα ή €35 επιπλέον για το season pass, το βρίσκω κομματάκι υπερβολικό.

Ως προς τα γραφικά, μπορεί να μην είναι τα πιο λεπτομερή που έχω δει ποτέ, όμως είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή και σίγουρα σκάλες ανώτερα από τα αντίστοιχα του προκάτοχού του, αποδίδοντας άρτια την ατμόσφαιρα και την b-movie αισθητική που θέλει να πετύχει το στούντιο. Το πολύ καλό επίσης HDR που διαθέτει, το οποίο μάλιστα δεν απαιτεί πολλές παρεμβάσεις από τον παίκτη, προσθέτει εξαιρετικά σε αυτό, όπως επίσης ο ήχος και η μουσική επένδυση που εντείνουν το εν λόγω κλίμα.

Από τεχνικής μεριάς το πόνημα των Βρετανών είναι επίσης άψογο, καθώς δεν συνάντησα κανένα πρόβλημα. Τα πάντα έτρεχαν ομαλά και απροβλημάτιστα, χωρίς bugs ή έστω κάποιο glitch. Το παιχνίδι δίνει επίσης την επιλογή στους κατόχους PS4 Pro να επιλέξουν ανάμεσα σε 60fps ή να δώσουν έμφαση στην ανάλυση. Όπου και να επιλέξετε ωστόσο να παίξετε θα βιώσετε μια υπέροχη, διασκεδαστική και απροβλημάτιστη τεχνικά εμπειρία που θα σας αφήσει θετικότατες εντυπώσεις.