Το Ni No Kuni: Wrath of the White Witch κυκλοφόρησε έξι χρόνια πριν, το 2013, σε μία εποχή που τα JRPG δήλωναν βροντερά την απουσία τους στην προηγούμενη γενιά κονσολών. Σε μια περίοδο, λοιπόν, που τα δυτικά παιχνίδια ρόλων είχαν την τιμητική τους και το αμφιλεγόμενο Final Fantasy XIII έχει διχάσει κοινό και κριτικούς, η Ιαπωνική Level-5 κυκλοφορεί στο PlayStation 3 ένα παραμύθι για μεγάλους που φάνταζε σαν μία σανίδα μέσα σε έναν ωκεανό τίτλων για παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν.
Μη με παρεξηγείτε. Έχω πει πολλές φορές ότι ο λόγος που ασχολούμαι με βιντεοπαιχνίδια, δεν είναι απλά για να περάσω ξέγνοιαστα το χρόνο μου, μα για να μου θυμίζουν και να μου επαναφέρουν τα συναισθήματα που μόνο ένα μικρό παιδί μπορεί στο έπακρο να βιώσει. Ξεγνοιασιά, αγάπη και μπόλικη δόση μαγείας.
Καθώς λοιπόν τα video games της προηγούμενης πενταετίας πολεμούσαν μεταξύ τους σε μία μάχη εντυπωσιασμού και πυροτεχνημάτων, η Level-5 αποφάσισε να παίξει μόνη της "μπάλα" και να δώσει στο κοινό αυτό που έλειπε επιδεικτικά. Αν και η φράση "μόνη της" φαντάζει λιγάκι εριστική σε αυτό που ακολούθησε. Στην πραγματικότητα ο τίτλος είναι αποτέλεσμα μιας συνεργασίας με το πασίγνωστο Ιαπωνικό εργαστήριο κινουμένων σχεδίων, Studio Ghibli.
Τα My Neighbor Totoro, Princess Mononoke και Spirited Away είναι μόνο λίγα από τα αριστουργήματα του συγκεκριμένου στούντιο και ο λόγος που τα αναφέρω είναι καθαρά για να ξεκινήσουμε να αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της συνεργασίας της ίδιας, με την εταιρία που έφερε τίτλους, όπως τα Dark Cloud, Professor Layton, Dragon Quest και Yo-Kai Watch μεταξύ άλλων.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο Oliver, ο οποίος μέσα στα πρώτα λεπτά του τίτλου έρχεται αντιμέτωπος με τον τραγικό χαμό της μητέρας του, Allie, σε έναν κόσμο όπου το άτομο της, ήταν το μοναδικό στήριγμα για τον μικρό μας ήρωα. Ωστόσο, η μοναξιά του δε θα κρατήσει για πολύ, καθώς τα δάκρυα της λύπης του ξυπνούν το λούτρινο πλάσμα που με τα ίδια της τα χέρια είχε δημιουργήσει, τον Drippy, ο οποίος μας παρουσιάζεται σαν τον υπέρτατο άρχοντα των ξωτικών, από ένα παράλληλο σύμπαν.
Ένα σύμπαν όπου κατοικούν οι ίδιοι άνθρωποι, μα κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το ταξίδι μας προς την ενηλικίωση θα ξεκινήσει μόλις ο Drippy μας γνωστοποιήσει ότι η αδελφή ψυχή της Allie κρατείτε στον κόσμο του από μία δαιμονική παρουσία και πως η ψυχική της κατάσταση επηρέασε τη σωματική κατάσταση της πραγματικής μητέρας του χαρακτήρα, φτάνοντας τη δεύτερη στο θάνατο.
Η ιστορία του τίτλου αποτελεί ένα κινηματογραφικό παραμύθι για μικρά, μα και για μεγάλα παιδιά. Ένα παραμύθι το οποίο αν και προβλέψιμο στα σημεία, αποτέλεσε το έναυσμα για το χαρακτήρα μας να αφήσει πίσω την παιδική του αφέλεια και ανεμελιά και να τον μετατρέψει, ψυχικά και διανοητικά, στον άνδρα που εν τέλει θα φέρει την ειρήνη στον κόσμο του Ding Dong Well.
Το σύστημα μάχης του Ni No Kuni, προσπάθησε να φέρει στοιχεία από την Turn Based λογική και να τα συνδυάσει με τις πινελιές των τότε -φαντεζί- JRPGs. Στοιχεία τα οποία ήθελαν από τη μία να μην κουράζουν τους παίκτες από την αναμονή του πρώτου και από την άλλη κατέληγαν να συγκρίνονται με Hack 'n' Slash, πλην ελαχίστων εξαιρετικών περιπτώσεων, όπως για παράδειγμα τη σειρά Tales of.
Ουσιαστικά, ο χρόνος σταματάει μόνο κατά τη διάρκεια επιλογής των Familiars, καθώς και από την εναλλαγή μεταξύ των χαρακτήρων, αφήνοντας τη διαδικασία της επιλογής και εκτέλεση της επίθεσης να κυλάει με ένα πιο γρήγορο ρυθμό, χωρίς αυτό να το καθιστά κουραστικό. Οι επιθέσεις του βασικού μας χαρακτήρα εκτελούνται μέσα από το βιβλίο και το ραβδί του, όντας ένας εκκολαπτόμενος μάγος και μιας και ακόμα οι μαγικές του ικανότητες βρίσκονται στο στάδιο της εξέλιξης, θα χρειαστούμε κάθε πιθανή βοήθεια.
Κάπου εδώ έρχεται το σύστημα των Familiars, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί ένα διαφορετικού τύπου video game μέσα στο υπάρχον παιχνίδι. Και αυτό ακριβώς είναι! Με απλά λόγια, τα Familiars είναι πλάσματα τα οποία συναντούμε στον κόσμο του παιχνιδιού, αρχικά σαν εχθρούς, τα οποία μετά τη μάχη μπορούμε να τα συλλέξουμε με σκοπό τη χρήση τους σε μελλοντικές αναμετρήσεις. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Με εμφανέστατες, λοιπόν, τις επιρροές από τη σειρά Pokemon, μπορούμε να έχουμε κατά τη διάρκεια της μάχης έως και τρία πλάσματα για το χαρακτήρα μας, τα οποία θα μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε και να ανεβάσουμε τα στατιστικά τους, μέσα από τις μάχες και τη χρήση ορισμένων αντικειμένων με σκοπό την….. εξέλιξή τους. Θα αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι ό συγκεκριμένος μηχανισμός και η ενασχόληση μας με τα Familiars καταλήγει ακόμα και σήμερα -έξι χρόνια μετά- να είναι απίστευτα εθιστικός.
Οι βασικές διαφορές που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν τον τίτλο ως Remaster, έρχονται κατά κύριο λόγο στα της απεικόνισης και στον τρόπο με τον οποίο ο τίτλος "τρέχει" στις κονσόλες αυτής της γενιάς. Σε ότι αφορά την απλή έκδοση του PlayStation 4, όπου και βασίστηκε το παρόν κείμενο, η ανάλυση της εικόνας αγγίζει το 1080p, με ρυθμό ανανέωσης των καρέ στα 60fps. Για όσους τυχερούς απολαύσουν τον τίτλο στην Pro εκδοχή του, τότε οι επιλογές χωρίζονται σε ανάλυση 4Κ με την ανανέωση των καρέ να βρίσκετε στα 30fps ή αντίστοιχά σε 1440p με 60fps. Πέραν αυτού, αξιοσημείωτη είναι η ποιότητα της εικόνας σε ότι αφορά τα μοντέλα των χαρακτήρων και περισσότερο αυτό των περιβαλλόντων, καθώς εξαλείφετε εντελώς η 'θολούρα' που χαρακτήριζε την έκδοση του PlayStation 3, χαρίζοντας στην τρέχουσα γενιά την πιο κρυστάλλινη εκδοχή μίας ήδη υπέροχης παλέτας.
Σε υψηλότατα επίπεδα κυμαίνεται και η μουσική υπόκρουση του τίτλου, η οποία αναπτύχθηκε από τον Joe Hisaishi, μέλος του Studio Ghibli. Για την ιστορία, ο Hisaishi στο παρελθόν εργάστηκε για λογαριασμό του στούντιο σε ταινίες όπως το Princess Mononoke. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα κομμάτια που θα συνοδεύσουν την περιπέτεια σας εκτελούνται από την φιλαρμονική του Τόκιο και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν έργο κάποιου υπολογιστικού προγράμματος.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.