Driveclub - Review

Ξεμπερδεύοντας με το franchise του Motorstorm την περασμένη γενιά, η Evolution Studios έμεινε ένας ορεξάτος εργάτης δίχως δουλειά. Η Sony της ανέθεσε την εξής αποστολή: να φέρει εις πέρας ένα racing τίτλο για το launch του PS4 που θα αγκαλιάζει τις social αρετές που διέπουν τη νέα γενιά και κατ’ επέκταση το μηχάνημα των Ιαπώνων. Η αποστολή άκουγε στο όνομα «Driveclub» του οποίου η ανάπτυξη πέρασε από σαράντα κύματα και άλλαξε ρότα ουκ ολίγες φορές μέχρι να φτάσει στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Αρχικά προοριζόταν ως ένα free-to-play racing παιχνίδι για τους συνδρομητές του PS Plus ώστε να δελεάσει τους χρήστες της αναβαθμισμένης υπηρεσίας, μιας και το multiplayer θα ήταν επί πληρωμή στο PS4. Όσο περνούσε ο καιρός υπήρχε μια σύγχυση σχετικά με το αν το Driveclub θα είναι εντελώς free-to-play για τους συνδρομητές του PS Plus ή θα είναι υπό τη μορφή «pay-to-play». Αυτό αργότερα λύθηκε μιας και ανακοινώθηκε πως το Driveclub διατίθεται σε δύο εκδόσεις: μια κανονική επί πληρωμή έκδοση που περιέχει όλα τα modes, τις πίστες και τα αυτοκίνητα, και μια PS Plus Edition που θα τις αφαιρεθούν αρκετά από προαναφερθέντα. Ουσιαστικά αυτή η έκδοση λειτουργεί ως ένα μεγάλης διάρκειας demo και εδώ είναι που βρίσκεται το παράπονό μου. Κατά τα άλλα όσον αφορά το περιεχόμενο του Driveclub στο σύνολό του αδιαμφισβήτητα ικανοποιεί, όσο φτωχός κι αν δείχνει ο αριθμός των 60 οχημάτων και 11 πιστών που υπάρχουν προς το παρόν διαθέσιμα.  

Να αρχίσω, όμως, να ξεκαθαρίζω κάποια πράγματα σχετικά με το Driveclub, ξεκινώντας από το gameplay. Εδώ η ζυγαριά γέρνει αισθητά προς το arcade, ωστόσο δεν σημαίνει πως ο παίκτης δε θα αφήσει το…δάχτυλό του από το γκάζι. Επιπροσθέτως, δε με απασχόλησε με ειδικές ρυθμίσεις στο χειριστήριο, όπως για παράδειγμα αν θέλω τα  φρένα με ή χωρίς ABS. Η μοναδική ρύθμιση που είχα στη διάθεσή μου είναι το αυτόματο ή χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Αυτό έχει φροντιστεί ώστε να μένει στην κρίση του παίκτη. Το μόνο πράγμα για το οποίο δεν μπορώ να του δώσω τον χαρακτηρισμό της πλήρους arcade οδήγησης είναι αίσθηση των φρένων που διαφέρει από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο και είναι κάτι που δούλεψε η Evolution πολύ καλά. Αναλόγως το όχημα, λοιπόν, η σκανδάλη του DualShock 4 αποκτά  διαφορετική ευαισθησία, άλλοτε «σκληρότερη» και άλλοτε πιο «μαλακή», ενώ το απότομο πάτημα παρατεταμένα θα «σπινιάρει» το αυτοκίνητο.

Όσον αφορά στα physics, θα έλεγα πως ο τίτλος τα πηγαίνει μια χαρά και πάντα σεβόμενος την arcade φιλοσοφία του, τα οχήματα συμπεριφέρονται ικανοποιητικά, τόσο στο κράτημα, όσο και στις συγκρούσεις. Αυτό που με απογοήτευσε λιγάκι είναι η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων που αρκετά συχνά υποκύπτει σε λάθη που θα κοστίζουν αρκετούς πόντους. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο cockpit view του Driveclub που λειτουργεί ως η «by default» κάμερα και έχει δουλευτεί αρκετά, πράγμα που φαίνεται από τις λεπτομέρειες του κάθε αυτοκινήτου, τις επιφάνειες του ταμπλό και τις ενδείξεις στο καντράν. Επίσης, με το δεξί αναλογικό μοχλό μπορούσα να γυρίσω το κεφάλι του οδηγού ώστε να πάρω μια «κλεφτή ματιά» για το αν κάποιος με…πλαγιοκοπεί.

Σε αυτό το σημείο είναι που τεχνικός τομέας αρχίζει και ξεπροβάλλει τις αρετές του δειλά-δειλά. Το παρμπρίζ για παράδειγμα μπορεί να αποκτήσει γρατζουνιές και ραγίσματα κάτι που δημιουργεί πρόβλημα στην ορατότητα του παίκτη. Πιο συγκεκριμένα, τα damage model είναι λεπτομερή, παρουσιάζουν όσο πιο πιστά γίνεται τις «κακουχίες» που μπορεί να υποστεί το μέταλλο τις συγκρούσεις και όλα αυτά προβάλλονται με την κατάλληλη πιστότητα. Το κορυφαίο σημείο στον οπτικό τομέα του Driveclub είναι το σοκαριστικό –χωρίς καμία υπερβολή- HDR effect, το οποίο μπορεί πράγματι να τυφλώσει, άρα και να δυσκολέψει, τον παίκτη. Υπάρχουν σημεία στις πίστες που απογειώνουν αυτήν την αίσθηση. Για παράδειγμα σε απότομες βουνοπλαγιές με ιδιαίτερα κοφτές στροφές ή βγαίνοντας από ένα σκοτεινό τούνελ, το εφέ είναι πραγματικά εκπληκτικό. Όσο θα αγωνίζεστε και θα ανακαλύπτετε τα τριγύρω περιβάλλοντα, τόσο θα συμπαθήσει το μάτι σας τα γραφικά του Driveclub, τα οποία πρέπει να ευγνωμονούν τους φοβερούς real-time φωτισμούς του, μιας και παίζουν καθοριστικό ρόλο στο φωτορεαλισμό που διέπει τη μηχανή γραφικών.

Κάτι που επίσης κλέβει την παράσταση είναι ο κύκλος ημέρας/ νύχτας που άλλαζε όσο αγωνιζόμουν σε μια πίστα στο Driveclub, με αποτέλεσμα λίγα λεπτά μετά να αντιμετωπίζω τη δυσκολία της νυχτερινής οδήγησης. Σε γενικές γραμμές ο τίτλος προσφέρει έναν πολύ όμορφο τεχνικό τομέα με κλειδωμένο το framerate στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Δεν είναι ικανός να σοκάρει τα μάτια των παικτών, ωστόσο μπορεί σε σημεία να εντυπωσιάσει. Οι πίστες, οι οποίες είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τοποθεσίες ανά την υφήλιο, αποτελούν τέτοιο παράδειγμα. Η αλήθεια είναι ότι τα τοπία με εντυπωσίαζαν ανάλογα με το θέμα τους. Για παράδειγμα οι τοποθεσίες με τα χιονισμένα βουνά είναι σαφώς πιο όμορφες –τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- από τις αντίστοιχες με μπόλικη βλάστηση ή χώμα. Υπάρχουν, όμως, και πίστες που συνάντησα μία ελαφριά διαδραστικότητα, όπως πέταλα λουλουδιών να ίπτανται λόγω του αέρα που δημιουργείται από τα οχήματα λούζοντας το παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Τέλος, πρέπει να αναφερθώ πως σε σημεία το aliasing είναι έντονο, όχι όμως ενοχλητικό.

Ο ήχος στο Driveclub κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τα γραφικά. Δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό όμως έχει δοθεί ιδιαίτερη φροντίδα. Εκτός από τα γρυλίσματα των μηχανών που ιδιαίτερα στα Hyper και Sport οχήματα ανέβαζαν την αδρεναλίνη στα ύψη, άκουγα τα λάστιχα  να σκούζουν όσο πατούσα το φρένο με ιδιαίτερη λεπτομέρεια και ένιωθα τα χαλίκια να χτυπούν στο σασί του αμαξιού μου. Στα της μουσικής το Driveclub έχει ένα απίστευτα ταιριαστό soundtrack με dance/electronic/ techno επιλογές από πασίγνωστους εμπορικούς καλλιτέχνες, ενώ περιέχει και κομμάτια φτιαγμένα ειδικά για το παιχνίδι από το electro-dance group «Hybrid».

Συνεχίζοντας να οδηγώ μόνος μου στο Driveclub κατάλαβα πόσο κούφια είναι η Solo εμπειρία του. Δεν είναι κακό racing παιχνίδι, απεναντίας είναι πολύ συμπαθητικό και με τίμια διάρκεια που εκτείνεται σε 250 περίπου events. Μόνο που ο τίτλος είναι ξεκάθαρα δομημένος για μια ξεχωριστή, “social” και άκρως ανταγωνιστική multiplayer εμπειρία. Πραγματικά το παιχνίδι μεταμορφώθηκε εντελώς όταν το PS4 συνδέθηκε στο PSN και δημιούργησα το δικό μου club ονόματι «Unboxholics». Ξαφνικά απέκτησα ένα διαφορετικό menu με το δικό του “news feed” που ήταν γεμάτο ειδοποιήσεις και με ενημέρωνε για τα τρέχοντα challenges, events, καθώς και για την πρόοδο του club και των φίλων μου. Η Evolution πρέπει να αισθάνεται υπερήφανη για τη δόμηση αυτού του υπερ-ανταγωνιστικού περιβάλλοντος στο Driveclub, που όμοιό του δεν έχει υπάρξει σε racing παιχνίδι. Συγκεκριμένα, το ανταγωνιστικό στοιχείο του τίτλου θα μπορούσε να χωριστεί σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο αφορά στον ανταγωνισμός μεταξύ των ατόμων της friendlist, το δεύτερο επίπεδο αφορά στον ανταγωνισμό μεταξύ των μελών του club και το τρίτο επίπεδο αφορά στον ανταγωνισμό μεταξύ των ίδιων των clubs.

Και όταν λέω «ανταγωνισμό», εννοώ αυτόν στον υπερθετικό βαθμό του. Μπορώ να στήσω τα δικά μου challenges στις πίστες, με βάση πάντα το χρόνο μου και να προκαλέσω άτομα από τη friendlist, το club μου ή να ανταγωνιστώ μόνος μου ολόκληρα clubs. Ως μεμονομένη οντότητα ανεβαίνω level με τα όσα challenges ολoκληρώνω και που έχουν τεθεί από το event και τους φίλους/ ανταγωνιστές μου. Έπειτα τα XP χωρίζονται στα δικά μου και αυτά που πηγαίνουν στην ανύψωση της «Φήμης» του club. H ομαδικότητα, όμως, είναι το παν στο Driveclub μιας και η φιλοσοφία του –εκτός του εξωφρενικού ανταγωνισμού- στηρίζεται στην πρόοδο και τη φήμη που αποκτά το εκάστοτε club. Τα μέλη της ομάδας καθορίζουν και την πρόοδό της, την άνοδο στα leaderboards όσο αυτά αγωνίζονται, μπορούν να καταρρίπτουν διάφορα ρεκόρ, να δέχονται προκλήσεις και εν τέλει να ανεβάζουν το λεγόμενο “Fame” του club για το οποίο γίνεται η όλη φασαρία.

Για να πάρετε μια ιδέα του πόσο ανταγωνιστικό είναι το Driveclub και πόσο μπορεί να «πριζώνει» τον παίκτη σας, δίνω το εξής παράδειγμα: αν βρίσκομαι σε challenge –Solo ή club δεν έχει σημασία- και κάποιος φίλος μου το αποδεχτεί και με ξεπεράσει το χρόνο μου, αυτομάτως ειδοποιούμαι, όσο οδηγώ, για το κατόρθωμά του. Έτσι το νέο ρεκόρ τίθεται με βάση το χρόνο του και το κλίμα γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό. Ειλικρινά, ενώ δεν τρέφω ανταγωνιστικά αισθήματα γενικότερα στα βιντεοπαιχνίδια, με το Driveclub ένιωσα να απορροφούμαι και να βυθίζομαι όλο και περισσότερο στον ανταγωνιστικό κόσμο που έφτιαξε η Evolution.

Το multiplayer mode βασίζεται στα όσα ανέφερα για τα της δομής, με τη διαφορά ότι εδώ κάθε event είναι και από ένα lobby. Το πρόβλημα που εντόπισα αφορά τα penalties, όταν κάποιος παραβιάζει γωνίες ή συγκρούεται επίτηδες με αντίπαλα αυτοκίνητα, τα οποία πολλές φορές είναι ιδιαίτερα αυστηρά. Ωστόσο, η αυστηρότητα αυτή είναι και που κάνει το παιχνίδι ίσο προς όλους και προωθεί την ευγενή άμιλλα. Τέλος, ο netcode του τίτλου σε γενικές γραμμές είναι καλός και παρόλο που συνάντησα αρκετά disconnects, τα οποία ευελπιστώ πως θα μειωθούν όταν το παιχνίδι γίνει διαθέσιμο σε όλους, αποτελεί ένα από τα θετικά του σημεία.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρω πως η εξέλιξη του Driveclub δε σταματά εδώ και αναμένεται να συνεχιστεί με ένα σημαντικό update που θα προσθέσει τα καιρικά εφέ που εμφανέστατα λείπουν αυτήν τη στιγμή, ενώ ο εμπλουτισμός του περιεχομένου θα γίνεται με δωρεάν ή με επί πληρωμή DLCs.