Dynasty Warriors 9 Review

Η σειρά Dynasty Warriors των Omega Force και Koei Temco είναι μία από τις πιο ιστορικές στο μέσο των βιντεοπαιχνιδιών. Ο πρώτος τίτλος κυκλοφόρησε το μακρινό 1997 για το PlayStation και διαφέρει από τους επόμενους ως προς το ότι ήταν ένα παραδοσιακό fighting παιχνίδι, παρόμοιο με τα Battle Arena Toshinden και Soul Edge. Από το sequel και έπειτα η σειρά άλλαξε ύφος ακολουθώντας το δρόμο του τρισδιάστατου hack n’ slash. Τα Dynasty Warriors είναι με διαφορά η πιο επιτυχημένη σειρά της Koei με εκατομμύρια πωλήσεις και παράγοντας παραλλαγές όπως τα Dynasty Warriors: Gundam και το Fist of the North Star.

To σενάριο βασίζεται στο δημοφιλέστερο Κινεζικό ανάγνωσμα «Romance of the Three Kingdoms», ένα έργο 800 χιλιάδων λέξεων, συγκρίσιμο μόνο με τα δικά μας Ομηρικά έπη, το οποίο αποτελεί δραματοποίηση  του ιστορικού κειμένου Records of the Three Kingdoms όπου εξιστορείται το τέλος της δυναστείας των Han και η περίοδος των “Τριών Βασιλείων” που ακολούθησε. Ξεκινώντας, καλούμαστε να επιλέξουμε έναν από τους πολυάριθμους στρατηγούς των φατριών Wei, Shu και Wei. Το παιχνίδι χωρίζεται σε δεκατρία κεφάλαια κατά τη διάρκεια των οποίων γίνονται διαθέσιμοι συνολικά ενενήντα χαρακτήρες ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τέλος.

Ο πυρήνας των Dynasty Warriors ήταν πάντα οι μάχες τους, κάτι που φυσικά δεν αλλάζει και στο παρόν παιχνίδι. Ελέγχοντας το χαρακτήρα σας θα εμπλακείτε σε αμέτρητες συγκρούσεις με κυριολεκτικά εκατοντάδες αντιπάλους τη φορά μέχρι να φτάσετε στον εκάστοτε στρατηγό/ boss όπου νικώντας τον ολοκληρώνετε την αποστολή σας και κάπου εδώ ξαναέρχομαι αντιμέτωπος με το βασικό πρόβλημα, ένα deal breaker ας μου επιτραπεί, που έχω πάντα με τα Dynasty Warriors. Φαινομενικά ο βασικός κορμός του παιχνιδιού όπου  χαρακτήρες μυθολογικών διαστάσεων κατατροπώνουν συνεχώς χιλιάδες εχθρούς είναι εγγυημένη συνταγή για την επιτυχία και τη διασκέδαση που προκύπτει.

Το στενάχωρο είναι πως αυτό πραγματοποιείται μόνο με 6 κινήσεις/επιθέσεις που είναι διαθέσιμες εξαρχής και κάποια επιμέρους  combos που προκύπτουν από αυτές. Υπάρχει βέβαια έκδηλο το action RPG στοιχείο όπου ανεβάζετε  συνεχώς τα στατιστικά των χαρακτήρων, είτε με level up, είτε κάνοντας χρήση διάφορων αντικειμένων, το μόνο που επιτυγχάνεται όμως είναι να δυναμώνει ο χαρακτήρας ώστε να ανταπεξέλθει απέναντι σε απαιτητικότερους αντιπάλους. Μοναδικό στοιχείο για να ανταπεξέλθετε στην επικείμενη πλήξη είναι η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε πολλούς διαφορετικούς τύπους όπλων που επιφέρουν και την διαφορετική απεικόνιση των επιθέσεων. Κάτι που δεν μπορεί να αναπληρώσει όμως την απουσία ενός συστήματος μάχης με ανάπτυξη στα combos και εμπλουτισμού των ειδικών κινήσεων. Επίσης η προσέγγιση της Omega Force ως προς την έλλειψη ανάπτυξης του συστήματος μάχης επεκτείνεται και στην family friendly παρουσίαση  που θεωρώ πως δεν ταιριάζει καθόλου στον τίτλο. Πάρα την γενοκτονία που συντελείται με την ταυτόχρονη σφαγή μυριάδων στρατιωτών, στο παιχνίδι δεν πέφτει ούτε σταγόνα αίμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αντιμετώπισης, μία σκηνή πού ένας χαρακτήρας χάνει το μάτι του από βέλος και πως το παιχνίδι το αντιμετωπίζει σκηνοθετικά.

Αντιθέτως με το βασικό τομέα της μάχης, η μεγάλη αλλαγή που πραγματοποιεί το Dynasty Warriors 9 σε σχέση με τους προκάτοχους του είναι πως ο χάρτης της Κίνας γίνεται διαθέσιμος για πρώτη φορά σε open world μορφή κάτι που είναι μία εύστοχη προσθήκη. Υπάρχουν τριών ειδών αποστολές σε κάθε κεφάλαιο. Η βασική αποστολή που αφορά συνήθως την κατάκτηση ενός σημείου στρατηγικής σημασίας όπως ενός οχυρού η μιας πόλης, οι επιμέρους της βασικής αποστολές που βελτιώνουν τις συνθήκες ολοκλήρωσης αυτής, όπως το να αποδυναμώσετε τα εχθρικά στρατεύματα πριν την κεντρική επίθεση, καθώς και οι παραδοσιακές free roaming αποστολές που σας ανατίθενται από τους διάσπαρτους NPCs και προσφέρουν επιπλέον αντικείμενα και XP.

Υπάρχουν επίσης και διάφοροι έμποροι για να αγοράσετε  ή να κατασκευάσετε όπλα και αντικείμενα. Το κατά πόσο είναι αναγκαίο το επιπρόσθετο XP των  επιπλέων αποστολών και των διαφόρων collectibles εξαρτάται από το πιο από τα πέντε επίπεδα δυσκολίας θα επιλέξετε και φυσικά τη διάθεσή σας να εξερευνήσετε τον κόσμο του παιχνιδιού. Τα απαραίτητα quick travel points υπάρχουν και όταν αυτά δεν είναι αρκετά, ζωτικής σημασίας αποδεικνύεται το άλογό σας στο οποίο φροντίστε να επενδύσετε εφόσον ασχοληθείτε με το παιχνίδι για να γλυτώσετε πολύτιμο χρόνο. Η ίδια η λειτουργία της ιππασίας είναι αρκετά ευχάριστη χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα αλλά βρήκα αρκετά προβληματικό το χρόνο άφιξης του αλόγου όταν καλείται. Όπως και να ‘χει κυκλοφορούν πολύ καλύτερα παιχνίδια που βασίζονται στην σχέση σας με το άλογο αυτόν τον καιρό...

Όσον αφορά το χειρισμό η ανταπόκριση στις εντολές είναι άμεση, παρατηρούνται όμως κάποιες επιλογές ως προς το mapping των εντολών που προκαλούν αμηχανία με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη χρήση του τόξου όπου η οπτική αλλάζει από arcade hack n’ slash σε κλασσικό 3rd person shooter  με το χειρισμό όμως να μην ακολουθεί και την πατροπαράδοτη λειτουργία του “shoot” να βρίσκεται σε ένα  από τα πλήκτρα του δεξιού αντίχειρα (ενώ παράλληλα σημαδεύετε με το δεξιό αντίχειρα) αντί κάποιου shoulder button. Η επιλογή να αλλάξει το mapping υπάρχει αλλά δεν βοηθάει καθώς τα περισσότερα πλήκτρα αφορούν δύο εντολές και έτσι βελτιώνοντας μία δυσχεραίνει η συνοδευτική της.

Στον τεχνικό τομέα τα πράγματα συνεχίζουν να είναι αμφιλεγόμενα. Εισάγονται για πρώτη φορά η εναλλαγή της ώρας και των καιρικών φαινομένων σε πραγματικό χρόνο κάτι που δημιουργεί όμορφα αποτελέσματα στον τομέα των γραφικών σε συνδυασμό με τον αχανή χάρτη της Κίνας που διαθέτει ποικιλία διαφορετικών τοπίων. Ο open world κόσμος όμως απαιτεί προσοχή στη λεπτομέρεια και κάπου εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Το draw distance δε λειτουργεί ομαλά με νέες λεπτομέρειες να ξεπετάγονται συνεχώς και άχαρα κατά την κίνηση. Το coalition detection δεν με έφερε ποτέ προ τετελεσμένου (για αυτό ευθύνεται και ο γάντζος για να σκαρφαλώνετε στα ψηλά) αλλά αποδείχθηκε συνεχόμενα άγαρμπο και χωρίς την απαραίτητη φινέτσα. Ο ρυθμός ανανέωσης τον καρέ ευτυχώς ανταποκρίθηκε απέναντι στις απαιτήσεις δεκάδων χαρακτήρων που κατακλύζουν την οθόνη και στο PS4 Pro παρατήρησα πτώση μόνο όταν συνυπήρχαν και άλλα έντονα εφέ όπως φωτιές. Τα cutscenes   είναι ένα ακόμα μελανό σημείο με τα animations των χαρακτήρων να θυμίζουν εποχές PS2.

Στα του ήχου συναντάμε για μία ακόμα φορά το δίπολο της εναλλαγής τετριμμένων heavy κιθάρων κατά τη διάρκεια των μαχών με μουσικά θέματα εμπνευσμένα από την Κινεζική παράδοση στην περιπλάνηση. Τα τελευταία μου άρεσαν και με έβαλαν αρκετά στο κλίμα της αρχαίας αυτοκρατορικής Κίνας. Τα voice overs παίζουν καθοριστικό ρόλο στην συνολική εμπειρία που θα αποκομίσετε από το παιχνίδι. Από τα Αγγλικά, Κινέζικα και Ιαπωνικά που διατίθενται θα πρότεινα τα Ιαπωνικά λόγο σημείου αναφοράς με άλλα παιχνίδια και anime. Τα Κινέζικα αν και αρχικά συμβάλλουν στην ατμόσφαιρα είναι πραγματικά δύσκολο να τα παρακολουθήσει κανείς, μου πήρε λίγα κεφάλαια να απομνημονεύσω το όνομα του χαρακτήρα και κάποιων συντρόφων μου. Η Αγγλική μετάφραση είναι από τις χειρότερες που έχω συναντήσει.

Έχω πάντα σαν μέτρο σύγκρισης κακής μεταγλώττισης αυτή του πρώτου Resident Evil η οποία φαντάζει οσκαρική μπροστά στου Dynasty Warriors 9. Η πρόχειρη δουλειά που έχει γίνει φαίνεται ακόμα και από το ότι πολύ διάλογοι κόβονται απότομα επειδή είναι γραμμένοι πάνω στους χρόνους των Κινέζικων. Ό,τι και να επιλέξετε, οι μονοδιάστατοι, γεμάτοι έπαρση χαρακτήρες δεν καταφέρνουν να αναδείξουν το πλούσιο με ίντριγκα και δολοπλοκίες αρχικό υλικό.