Submerged Review

Πόσες φορές γυρνάς σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα, γεμάτη άγχος και κούραση και το μόνο που θες είναι να χαλαρώσεις μπροστά στην αγαπημένη σου οθόνη, παίζοντας "κάτι χαλαρό", κάτι που δε θα σε κουράσει, δεν έχει υψηλές προκλήσεις και το μόνο που σου ζητάει είναι να ταξιδέψεις; Κάτι τέτοιες στιγμές αναζητάμε σε παιχνίδια όπως το Brothers: A Tale of Two Sons, Journey, Ico και άλλους τέτοιους πολύτιμους τίτλους. Μια νέα προσθήκη σε αυτή την κατηγορία είναι το Submerged, ένα exploration adventure από την Uppercut Games, μια αυστραλιανή εταιρία με πρώην developers του BioShock. Η ιστορία του διαδραματίζεται σε μια πλημμυρισμένη πόλη, όπου μόνο μερικά πολύ ψηλά κτήρια ξεπροβάλλουν από την επιφάνεια του νερού, θυμίζοντας έντονα κάποιο post-apocalyptic περιβάλλον, ιδιαίτερα επηρεασμένο από το Enslaved: Odyssey to the West με μια παράξενη όμως ομορφιά και γαλήνη που όμοιά της δεν υπάρχει. Τα κτήρια, όπως και αγάλματα, πύργοι, γέφυρες και άλλα, φαίνονται να έχουν παραδοθεί στη δύναμη της φύσης, με τη γνωστή πράσινη χλωρίδα της θάλασσας να τα έχει αγκαλιάσει και να έχει σχεδόν σβήσει το ανθρώπινο γκρίζο στίγμα που τόσο μανιωδώς εξάπλωνε η ανθρωπότητα.

Ο παίκτης παίρνει το ρόλο της Miku, μιας νεαρής κοπέλας η οποία κατέφθασε μαζί με το μικρό της αδερφό Taku με τη βοήθεια μιας μικρής ταλαιπωρημένης ψαρόβαρκας και εγκαταστάθηκε σε ένα από τα πολλά κτίσματα της περιοχής. Το αγόρι είναι βαριά τραυματισμένο και λιπόθυμο και εμείς καλούμαστε να πάρουμε τον έλεγχο της Miku, σαλπάροντας αμέσως με τη βάρκα μας και να εξερευνήσουμε όλη αυτή τη νέα περιοχή στην οποία βρεθήκαμε αναζητώντας φαγητό, γάζες, φάρμακα και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται για την περίθαλψη του μικρού μας αδερφού.

Το μόνο εργαλείο της Taku πέρα από τη μικρή αυτή βάρκα, είναι το τηλεσκόπιό της, το οποίο μας βοηθάει να ανακαλύψουμε κοιτώντας τριγύρω για αντικείμενα που μπορούμε να συλλέξουμε και αυτόματα σημειώνονται στο χάρτη. Τα αντικείμενα χωρίζονται σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα, με τα πρώτα να είναι οι προμήθειες για τη φροντίδα του Taku όπου προχωρούν την ιστορία μέχρι να συλλέξουμε και τα 10 στο σύνολό τους, μαθαίνοντας παράλληλα πώς βρέθηκαν σε αυτό το σημείο τα δύο αδέρφια, ενώ τα τελευταία είναι προαιρετικά και αποτελούν συλλεκτικό σκοπό, προσφέροντας μερικές πρωτόγονες ζωγραφιές. Οι ζωγραφιές αυτές συμπληρώνουν ένα μεγαλύτερο puzzle και όσο συλλέγονται ξεδιπλώνουν την ιστορία του κόσμου, εξηγώντας με έναν ενδιαφέροντα τρόπο την πορεία της ανθρωπότητας από την εποχή άνθησής της μέχρι το παρόν που τείνει να εξαφανιστεί. Όσο η πλώρη έσκιζε τα κύματα και θαύμαζα την απίθανη ομορφιά της βυθισμένης πόλης, προς έκπληξή μου είδα από δελφίνια μέχρι και φάλαινες να παφλάζουν στα νερά δίπλα μου, με μια ξεγνοιασιά και σιγουριά πως ο κόσμος πλέον τους ανήκει, καθώς και διάφορα ακόμα ζώα, υδρόβια και πτηνά, με τη ζωή της στεριάς φυσικά να εκλείπει.

Οι μηχανισμοί του χειρισμού είναι ίσως ότι πιο απλοϊκό θα μπορούσε να υπάρχει σε έναν τέτοιο τίτλο, εφόσον πέρα από τις κατευθύνσεις πορείας, δεν υπάρχει ούτε jump, ούτε sprint, παρά μόνο ένα κουμπί επιτάχυνσης της εξωλέμβιας μηχανής επάνω στη βάρκα, η οποία και προσφέρει το μόνο αναβαθμίσιμο στοιχείο (μεγαλύτερης διάρκειας sprint) στο παιχνίδι μέσω μερικών αντικειμένων που βρίσκουμε σκόρπια στις εξερευνήσεις μας. Παρ' όλο που ο πρωταρχικός στόχος της Taku είναι να σκαρφαλώνει προς την κορυφή όσων μισοβυθισμένων κτηρίων έχει τη δυνατότητα ώστε να βρει προμήθειες (μόνο από την εξωτερική τους πλευρά), ο χειρισμός παραμένει απλοϊκός και εκεί.

Το μόνο που χρειάζεται για να πηδήξει στην επόμενη προεξοχή είναι απλά μια κατεύθυνση και ο φόβος για κάποιο θάνατο ή game over δεν υπάρχει, διότι είναι έτσι φτιαγμένα τα επίπεδα ώστε να μην πέφτει από πουθενά αν δεν υπάρχει άλλο περβάζι να πιαστεί και δεν υπάρχει και τίποτα που να μπορεί να τη σκοτώσει εφόσον δεν υπάρχουν μάχες και κυνηγητά, γεγονός που συμβάλλει στο πολύ χαλαρό και ξέγνοιαστο gameplay, χωρίς σοβαρά bugs ή glitches. Την κίνηση του χαρακτήρα και τη βαρύτητά του μέσα σε αυτό τον κόσμο, όμως, τη βρήκα λίγο φτωχή και είμαι σίγουρος πως θα μπορούσε να υποστεί αρκετές βελτιώσεις ώστε να δέσει καλύτερα με τα πανέμορφα τοπία που τον περιβάλλουν.

To art direction του Submerged είναι σε πολύ καλή φόρμα, με τοπία που με άφησαν αρκετή ώρα να χαζεύω και να βγάζω συνεχώς screenshots (κάτι που δε συνηθίζω) με τη βοήθεια του ειδικού μηχανισμού post card που έχει ενσωματωθεί, όπου σταματάει τη ροή του παιχνιδιού και μετακινεί την κάμερα ο παίκτης ακριβώς στο σημείο που θέλει. Εδώ θέλω να προσθέσω πως η μητέρα μου, η οποία ουδεμία σχέση έχει με video games, ποτέ δεν τα συμπάθησε και πάντα τα θεωρούσε "παιδικά", πολλές φορές έχει περάσει αδιάφορη μπροστά από την οθόνη μου όσο εγώ μεγάλωνα με αυτά, το Submerged όμως ήταν ο μόνος τίτλος που την έκανε να κοντοσταθεί για μερικά λεπτά και να μου κάνει ερωτήσεις για τον κόσμο του με έντονο ενδιαφέρον για το εικαστικό του.

Με τη δύναμη της Unreal Engine 4, το περιβάλλον δείχνει μαγευτικά όμορφο, όχι σε φωτορεαλιστικά επίπεδα όπως πολλά σύγχρονα παιχνίδια, αλλά δίνουν μια εξωπραγματική όψη με πολύ έντονα και ζωηρά χρώματα, από το νερό και τις φάλαινες που αναπηδούν έως και τα ψηλά κτήρια τυλιγμένα από αμέτρητα φυτά και όλα αυτά να αλλάζουν την πολύ έντονη χρωματική τους παλέτα κατά την αλλαγή ημέρας - νύχτας, βροχής και συννεφιάς, με real time weather effects. Ποιοτικά και υψηλής ανάλυσης textures αποτελούν τα περισσότερα μοντέλα του παιχνιδιού, με ελάχιστες εξαιρέσεις σε κάποιες προχειροδουλειές που ευτυχώς δε χαλάνε το γενικό αποτέλεσμα.

Η ήχοι και η μουσική είναι επίσης πολύ σωστά δομημένα και δουλεμένα, με τις νότες που συνοδεύουν την εμπειρία σε αυτή τη βυθισμένη πόλη να προσδίδουν μια μελαγχολία, υπό τους ήχους ενός πιάνου αλλά σε κάποια σημεία και ολόκληρης ορχηστρικής επένδυσης. Οι υπόλοιποι ήχοι δείχνουν την ικανότητά τους να σε βυθίζουν στον κόσμο του παιχνιδιού όταν η μουσική σταματάει και όσο βρίσκεσαι στην κορυφή ενός πολύ ψηλού κτηρίου ακούς τον άνεμο να σφυρίζει και από πίσω την απόλυτη ησυχία, ωστόσο την ίδια εμπειρία προσφέρουν τα κύματα στα χαμηλότερα υψόμετρα και η θαλάσσια ζωή που φροντίζει να δείχνει πάντα την παρουσία της με τους δικούς της θορύβους.

Το πρόβλημα, όμως, με αυτό το πολύ όμορφο κατά τα άλλα παιχνίδι, είναι πως χτίστηκε πάνω σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά μου άφησε την εντύπωση πως κάτι του λείπει και δεν την αξιοποίησε πλήρως. Η ιστορία αφενός έχει έναν αρκετά ενδιαφέροντα τρόπο να παρουσιάζεται μέσα από μικρές ανακατεμένες ζωγραφιές, χωρίς ίχνος ομιλίας καθ' όλη τη διάρκεια του τίτλου, αλλά πέρα από το γεγονός πως δεν εκπλήσσει σε μεγάλο βαθμό, θα μπορούσε να δώσει κάτι παραπάνω, να εξελιχθεί και στο παρόν, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη διάρκεια και περισσότερο ενδιαφέρον για να το συνεχίσει κάποιος. Προσωπικά μου πήρε περίπου 4 με 5 ώρες για να συλλέξω στο 100% ό,τι collectible υπήρχε και ενώ την πρώτη ώρα παιχνιδιού ήμουν κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό, αργότερα συνέχιζα με ένα μικρό παράπονο ότι θα ήθελα να δω κάτι καινούριο, ίσως ένα άλλο σκηνικό, μια εξέλιξη που θα μου αλλάξει το gameplay, μια αναβάθμιση στις κινήσεις μου, οτιδήποτε!

Ίσως μερικοί το θεωρήσουν μικρό σε διάρκεια, ίσως να έχουν και δίκιο λόγω του χρηματικού ποσού που απαιτεί, όμως είμαι σίγουρος πως λόγω έλλειψης περισσότερων ιδεών ή/και budget, θα γινόταν πραγματικά ένας αγώνας βαρεμάρας για να τερματιστεί. Αν το Submerged είχε περισσότερο budget και είχε μερικούς γρίφους ή έδινε τη δυνατότητα να μπαίνεις μέσα στα κτήρια για παράδειγμα, χωρίς να περιορίζεσαι στο εξωτερικό τους και να εξερευνείς βρίσκοντας πολλά ακόμα αντικείμενα τα οποία μπορούσες πρακτικά να χρησιμοποιήσεις για την επιβίωσή σου, πλέον θα μιλούσαμε για ένα νέο διαμάντι που θα στεκόταν επάξια δίπλα σε άλλα adventures που έχουν κάνει αυτή τη βιομηχανία καλύτερη. Με τα δεδομένα που έχουμε όμως, μιλάμε απλά για λίγες ώρες εξερεύνησης σε έναν πανέμορφο, ξαλαφρωμένο από την ανθρωπότητα κόσμο, χωρίς ιδιαίτερη κορύφωση και μικρό replay value.