Game of Thrones - Ep. 2 & 3 - Review

Το πρώτο επεισόδιο του Game of Thrones της Telltale Games απέδειξε περίτρανα ότι αυτό το στούντιο μετατρέπει σε χρυσό ό,τι κι αν αγγίξει. Είτε αυτό είναι τα ζόμπι του The Walking Dead, είτε τα Επτά Βασίλεια του George R.R Martin στον κόσμο του Game of Thrones. Βρισκόμαστε πλέον στη μέση της σεζόν του Game of Thrones, δηλαδή στο τρίτο από τα έξι συνολικά επεισόδια, οπότε είναι μια καλή στιγμή να δούμε που βρίσκεται η σειρά της Telltale. Έχοντας αφήσει πίσω το σοκ του “Iron from Ice” το οποίο ήταν σε όλη του διάρκεια λες και ο Martin έκοβε και έραβε γελώντας χαιρέκακα, το δεύτερο επεισόδιο με τίτλο The Lost Lords επεκτείνει την πλοκή των Forresters, που μετρούν τις πληγές τους και δίνει ψήγματα ελπίδας για το μέλλον. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του Lost Lords ήταν πως είδα πολλά νέα πρόσωπα να έρχονται στο προσκήνιο. Πρώτο και σημαντικότερο ο Asher Forrester, που τον βρήκαμε στο Yunkai ως έναν κυνηγό επικηρυγμένων παρέα με τη Beksha, μια επίσης κυνηγό επικηρυγμένων που έγινε φίλη του. Ο εξορισμένος γιος των Forresters φαίνεται πως είναι η μοναδική ελπίδα του Οίκου να ανακάμψει από το μαινόμενο κλοιό των Whitehills γι' αυτό και επιστρατεύεται ο θείος του, με σκοπό να τον φέρει πίσω στο Westeros και να φέρει την ισορροπία στον ταλαιπωρημένο Οίκο του. Ένα μοτίβο φαίνεται να ακολουθεί στον τομέα των χαρακτήρων η Telltale, που το περιγράφω ως μια μικρογραφία των Starks, σε μια προσπάθεια διαφοροποίησης από το show του HBO. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Asher για παράδειγμα θυμίζει τον Rob Stark, έχει την ομορφιά, την εμπειρία στη μάχη, το σθένος και τα κότσια για να υπερασπιστεί το Ironrath. Αν και για αυτό έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.

Δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό είναι η αναγέννηση ενός χαρακτήρα-κλειδί από το πρώτο επεισόδιο που πιστεύαμε ότι δεν θα ξαναδούμε και αναφέρομαι στον Rodrick Forrester. Σαν από μηχανής θεός επιστρέφει στο προσκήνιο, μόνο που οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν να έχει την κατάλληλη επιστροφή. Το δεύτερο επεισόδιο αναλώθηκε στο πως τα πηγαίνουν και ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις των μελών της οικογένειας των Forrester εκτός του Ironrath. Βλέπουμε τον Tuttle να συνηθίζει την κορακίσια μαύρη ενδυμασία του Night’s Watch αλλά βρίσκει δυσκολίες από τη στιγμή που πατάει το πόδι του στο The Wall. Ο χαρακτήρας του Gared δοκιμάζεται συνεχώς τόσο στις καταστάσεις που συναντά όσο και από τα Κοράκια αδέρφια του, που δεν τον βλέπουν με καλό μάτι λόγω της υψηλής καταγωγής του. Αυτός όμως κάνει τα πάντα για να δείξει ότι δεν είναι ένα βασιλικό σχολιαρόπαιδο αλλά ένας μελλοντικός Ranger του Night’s Watch.

Νοτιότερα, η Mira ως η Telltale έκδοση της Sansa Stark, προσπαθεί να συνάψει μια συμφωνία με τον Βασιλικό θρόνο που θα εξασφαλίσει την ασφάλεια του οίκου της. Η εξέλιξη της είναι εντυπωσιακή αφού η σχέση της με την Margaery Tyrell αρχίζει να κλονίζεται και να παίζει η ίδια της το παιχνίδι. Η άκακη Mira λοιπόν μετατρέπεται σε μια διπλωμάτισσά υπέρ του οίκου της –όσο τουλάχιστον της επιτρέπει ο ρόλος της ως handmaiden. Και τώρα που μπαίνει η ίδια της στο παιχνίδι βλέπει την βρωμιά στα παρασκήνια, ενώ βρίσκει απέναντι της τον πρώτο της εχθρό.

Το κλείσιμο του The Lost Lords  αν και σε πιο ήπιους τόνους, βγάζει τον θρήνο και την οργή από τα γεγονότα του Iron From Ice και στήνει τα πιόνια του παιχνιδιού, έτοιμα έτσι ώστε να συγκρουστούν στο επόμενο. Να πω σε αυτό το σημείο ότι οι αποφάσεις εδώ δεν ήταν τόσο σημαντικές όπως το «ζωή ή θάνατος» του πρώτου επεισοδίου. Έμοιαζαν λίγο πιο προβλέψιμες και ακολουθούσαν μια πεπατημένη γραμμή. Ίσως γιατί δεν έκανε κάτι πέρα από το να συστήσει νέους χαρακτήρες και να αποκαλύψει τη ψυχοσύνθεση και τις προθέσεις των ήδη υπαρχόντων. Είχε, όμως, τη δική του γλύκα και ένταση που κορυφώθηκε στον επίλογο, καθώς οι πληγές αρχίζουν να επουλώνουν και να βλέπουμε τη γέννηση διεξόδων.

Έτσι προχωράμε στο The Sword in the Darkness. Το τρίτο επεισόδιο του Game of Thrones ξεκαθάρισε κατά μεσής της σεζόν τις προθέσεις της Telltale για το που θέλει να πάει με το σύμπαν του Martin. Η απάντηση είναι ότι τραβάει μια κόκκινη γραμμή, όπου διαχωρίζει τη θέση της από το show του HBO πλέον και γίνεται ξεκάθαρο ότι αισθητικά και δομικά ακολουθεί την δική της γραμμή. Κόβει τον ομφάλιο λώρο με τα μοτίβα του HBO, εδραιώνει τα δικά του (βλ. μικρογραφία των Lannisters) και πλέον το μέλλον είναι απρόβλεπτο για τον οίκο των Forresters. Τώρα καταλαβαίνω γιατί η Telltale δεν επέλεξε να έχουμε το ρόλο ενός γνωστού από τη σειρά οίκο όπως πχ οι Stark ή οι Lannisters, πολύ απλά γιατί θα γινόταν προβλέψιμη η κατάληξή του, ιδιαίτερα στην περίπτωση των πρώτων. Τι καλύτερο οπότε από το να πάρει ένα κομμάτι ανέγγιχτου πηλού και να φτιάξει μια δική της ιστορία, κομμένη στα δικά της μέτρα; Πόσο μάλλον όταν διαδραματίζεται παράλληλα με τα γεγονότα της τηλεοπτικής σειράς.

Αν το προηγούμενο επεισόδιο έστηνε τα πιόνια στη σκακιέρα, το τρίτο μας πετυχαίνει στο σημείο που γίνονται οι πρώτες κρίσιμες κινήσεις. Υπήρξαν δύο-τρία σημεία όπου οι αποφάσεις μου θα έχουν προφανώς μεγάλο αντίκτυπο στο μέλλον και ουσιαστικά από άποψη επιλογών ήταν πολύ πιο απολαυστικό. Το ηθικό μου βρέθηκε να παλεύει με τη λογική και τα συναισθήματά μου έντονα όσο και στο πρώτο επεισόδιο. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν είχε τον παράγοντα του σοκ, βρήκα το The Sword in the Darkness ως μια απόλυτη ισορροπία στη φόρμουλα που ονομάζουμε Game of Thrones. Ίσες δόσεις δολοπλοκίας, μίσους, χαράς, ελπίδας, εκδίκησης, πάθους και ηθικών συγκρούσεων. Είχα επίσης την ευκαιρία να μάθω λίγα πράγματα παραπάνω για χαρακτήρες όπως ο Asher, ο Gared και η Mira.

Ενισχύεται το μοτίβο που σας ανέφερα παραπάνω ως η μικρογραφία των Starks. Για παράδειγμα ο Tuttle μού έδωσε την εντύπωση ότι είναι ένας άλλος Bran Stark με λίγα στοιχεία Jon Snow. Γενικά, ο παραλληλισμός είναι ευδιάκριτος αλλά για καλό της Telltale οι διαφορές είναι εξίσου ευδιάκριτες για να ξεχωρίσει ως κάτι φρέσκο. Δανείζεται αφηγηματικά στοιχεία και ιδέες από το χτίσιμο των χαρακτήρων της σειράς και τις πλάθει ακόμη μια φορά με μαεστρικό τρόπο, κάνοντας τες σχεδόν μοναδικές.

Ο οίκος των Forrester πλέον νιώθει την ανάσα των Whitehills στο σβέρκο του και τα νύχια τους να γραπώνουν το Ironrath ακόμη πιο σφιχτά. Όμως οι κινήσεις που γίνονται εκτός Ironrath, τουλάχιστον οι αποφάσεις που πήρα, δίνουν ελπίδες στην επιβίωση του Οίκου του Ironwood. Βέβαια, οι λογαριασμοί παραμένουν ανοικτοί και το επεισόδιο κλείνει με μια συνάντηση έκπληξη για τον Asher που θα παίξει καίριο ρόλο στο πολυαναμενόμενο πλέον τέταρτο επεισόδιο.