Game of Thrones: Iron from Ice - Review

Είναι γεγονός πως όλοι εμείς οι fans του Game of Thrones, είτε μιλάμε για την υπερ-επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά, είτε για τα βιβλία του George R.R Martin, είχαμε πολλές φαντασιώσεις που περιλάμβαναν ένα σωστό και άξιο του ονόματος βιντεοπαιχνίδι. Από το πουθενά η, αποδεδειγμένα πλέον, ταλαντούχα Telltale Games άδραξε την ευκαιρία να αποκτήσει τα δικαιώματα και να φτιάξει τη δική της σειρά παιχνιδιών βασισμένη στο σύμπαν του Martin. Και έτσι γεννήθηκε το Game of Thrones – A Telltale Game Series, η φαντασίωση που μετουσιώνεται σε απτή, playable, μορφή και ήδη έχοντας παίξει την πρεμιέρα της πρώτης σεζόν μπορώ να σας μεταφέρω με ασφάλεια πως κρίνοντας τουλάχιστον από αυτό το δείγμα, τικάρει όλες τις απαιτήσεις που θα είχε κάποιος ως «παιχνίδι» και ως δείγμα της «πένας» της Telltale. Μένει σε βάθος χρόνου να αποδειχθεί το ίδιο και ως μια ολόκληρη σειρά. Γιατί μην ξεχνάμε πως η Telltale τα δίνει όλα στο κομμάτι του συναισθήματος, της αφήγησης και της πλοκής. Το αν τα πετυχαίνει στο έπακρο θα το μάθετε στις ακόλουθες γραμμές.

Ας ξεκινήσουμε όμως από τα βασικά. Η Telltale δε θέλησε να ακολουθήσει κατά γράμμα το story arc της σειράς, αν και βασίζει όλα τα υπόλοιπα σε αυτή. To GoT της Telltale σκοπεύει να μας παρουσιάσει το σύμπαν των εφτά Βασιλείων μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία, ίσως την πιο φτωχική όλων. Μια οπτική γωνία τόσο μοναδική για το lore του της σειράς που μόνο οι αναγνώστες του βιβλίου είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν. Δε μπλέκεται ούτε με τους Starks, ούτε με τους Lannisters –τουλάχιστον άμεσα- ούτε με κανέναν άλλο Οίκο που παρέλασε από την show του HBO. Αντίθετα, οι σεναριογράφοι επέλεξαν να ασχοληθούν με έναν μικρό και φαινομενικά ασήμαντο οίκο του Βορρά.  Έτσι, το Iron from Ice, όπως ονομάζεται το 1^ο επεισόδιο της σεζόν, μάς τοποθετεί στην περιοχή του Ironwrath των House Forresters, ένας οίκος που προέρχεται Βόρεια του Westeros και είναι σύμμαχοι ή καλύτερα λαβαροφόροι (bannermen) των Stark. Η ιστορία του αρχίζει να ξετυλίγεται ακριβώς πάνω στα θλιβερά γεγονότα του Red Wedding (Το περίφημο 9^ο επεισόδιο της 3^ης σεζόν), όπου οι Forresters όντας παρόντες στο γάμο, βιώνουν την οργή της προδοσίας του Walder Frey. Από το σημείο αυτό και μετά το Iron from Ice ξεκίνησε να μου συστήνει τους χαρακτήρες του Οίκου των Forresters, τόσο αυτούς που θα είχα τον έλεγχο αργότερα, όσο και αυτούς που θα λειτουργήσουν καταλυτικά στην εξέλιξη της ιστορίας.

Οι τρεις χαρακτήρες των οποίων τη μοίρα θα αποφασίσετε οι ίδιοι σας είναι οι Gared Tuttle, Mira και Ethan Forrester. Καθένας τους έχει το δικό του ρόλο στον οίκο, αν και πρακτικά ο Gared δεν αποτελεί μέλος εξ’ αίματος αλλά είναι ακόλουθος του βασιλιά Gregor Forrester. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να δω από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες το πώς αντιλαμβάνονται οι χαρακτήρες τη σοβαρότητα των ρόλων του μέσα στον Οίκο και πώς βιώνει ο καθένας τους τις επιπτώσεις του Ματωμένου Γάμου, μια ζωτικής σημασίας στιγμή για το σύμπαν.  Το πως οι σεναριογράφοι έχουν στήσει τους χαρακτήρες ως κανονικά πιόνια, έτοιμα να γνωρίσουν το θάνατο ανά πάσα στιγμή, για να ξετυλίξουν ακόμη πιο πλατιά το κουβάρι του Οίκου των Forresters, είναι πράγματι δείγμα της μαεστρίας της Telltale.

Ομολογώ πως μια τόσο πλούσια εισαγωγή δεν την περίμενα και όχι μόνο γιατί ήταν πλήρως επεξηγηματική όσον αφορά τα πρόσωπα που περνούν από την οθόνη, αλλά γενικότερα για την κατάσταση που επικρατεί στα βασίλεια εκείνη τη σκοτεινή περίοδο. Με έβαλε ακριβώς μέσα στο εμπόλεμο κλίμα του Westeros, απλώς πετώντας μου χρησιμότατες πληροφορίες μέσα από τους διαλόγους. Σε αυτό βοήθησε και το codex, που αποτέλεσε μια ενδιαφέρουσα προσθήκη αν λάβετε υπόψιν το βάθος και το πλήθος των χαρακτήρων του GoT. Εντάξει, σαφώς και δεν προορίζεται για τον πλέον αδαή του GoT, όμως κάποιος που έχει έστω παρακολουθήσει τη σειρά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μπει στο πετσί των Forresters και την πολιτική βαρύτητα που έχουν στο Westeros.

Εκείνο, όμως, που με έκανε να καταπιώ σαν σφηνάκι το πρώτο επεισόδιο του Game of Thrones, το οποίο κράτησε λίγο πάνω από δύο ώρες, ήταν ο καταιγιστικός ρυθμός του. Kudos στους σεναριογράφους σε αυτό το κομμάτι, καθώς όχι μόνο κατάφεραν να συστήσουν έναν ολόκληρο και πρωτάκουστο –τουλάχιστον για εμένα που βλέπω μόνο τη σειρά- οίκο, όχι μόνο να νοιαστώ για τη ζωή τους σαν να ήταν αδέρφια ή φίλοι μου, αλλά να περάσουν το νόημα του Game of Thrones μέσα σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Αυτό που με εξέπληξε ζώντας το Iron from Ice -δε γράφω παίζοντας γιατί έχω τους λόγους μου- είναι πως η πεμπτουσία των παιχνιδιών της Telltale, η έμφαση στην πλοκή, τους χαρακτήρες και το συναίσθημα, παρά στο gameplay, εδώ πραγματοποιεί την λαμπρότερή της εμφάνιση.

Θεωρώ πως οι άνθρωποι της Telltale χτυπήσαν διάνα με το Game of Thrones, αφού έβγαλαν τον καλύτερό τους εαυτό γιατί πολύ απλά το ίδιο το αντικείμενο είναι σαν να φτιάχτηκε όχι για κάποιο παθητικό μέσο, όπως το βιβλίο ή μια σειρά, αλλά για μια διαδραστική εμπειρία που μπορεί να μεταφερθεί στο 100% της μόνο μέσα από ένα βιντεοπαιχνίδι. Για να καταλήξω και να σας δώσω να καταλάβετε καλύτερα φανταστείτε πως το Iron from Ice αποτελεί έναν τέλειο «πιλότο» μιας πολλά υποσχόμενης σειράς.

Κάτι για το οποίο ίσως κάποιοι να αισθανθείτε λίγο αποξενωμένοι είναι πως το gameplay του Game of Thrones είναι πιο on-rails και κινηματογραφικό από κάθε άλλο τίτλο της Telltale. Τουλάχιστον σε σχέση με το Walking Dead, ένιωσα πως συμμετείχα λιγότερο στις πράξεις του χαρακτήρα μου από παλιότερα. Δε χωρά αμφιβολία πως η εστίαση έγινε στη βαρύτητα που κουβαλούν οι αποφάσεις, δηλαδή στο “Win or Die” του πράγματος για το οποίο τόσο πολύ φημίζεται η γραφή του Martin. Δικαιωματικά, το GoT της Telltale μπορεί να περηφανεύεται ήδη από την πρεμιέρα, πως κατέχει τoν παράγοντα της έκπληξης και των plot twists της τηλεοπτικής σειράς. Επομένως, δεν έχουμε να κάνουμε με έναν καθαρά adventure τίτλο όπου θα υπάρχει εξερεύνηση ενός χώρου και ανακάλυψη αντικειμένων, αυτά υπάρχουν απλά για να εξυπηρετούν το adventure του πράγματος. Η θυσία αυτή αν μου επιτρέπετε την έκφραση έγινε προς τέρψη της καθηλωτικής αφήγησης της σειράς. Άρα τα QTEs είναι πιο συχνά από ποτέ και πλέον από τον παίκτη στο 90% του gameplay απαιτείται να πιέζει μόνο τα face buttons του χειριστηρίου για την λήψη των επιλογών και τίποτα άλλο. Πριν, όμως, πατήσω κάποιο πλήκτρο για να πάρω την απόφασή μου, αισθάνθηκα το βάρος της να με λιώνει αργά και βασανιστικά. Το αίσθημα ευθύνης που πέρασε σε μένα το παιχνίδι ήταν πέρα για πέρα ότι πιο ανθρώπινο έβγαλε το GoT από μέσα μου.  

Δεύτερο χαρακτηριστικό της Telltale αποτελεί το σήμα κατατεθέν, πλέον, εικαστικό που ντύνει μοναδικά όλους τους τίτλους με τους οποίους έχει ασχοληθεί. Στο Game of Thrones, η παράδοση των cell shaded γραφικών συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο που τα μάτια μου ερωτεύτηκαν στο The Walking Dead. Μόνο που εδώ, για να υπάρξει και μια διαφοροποίηση, τα γραφικά υπέστησαν μια ελαφριά αλλαγή. Αν και οι υφές είναι τύπου cell shaded, με 3D μοντέλα χαρακτήρων και δισδιάστατο background, έχουν δεχθεί μια παράξενη αλλαγή που φέρνει σε ζωντανό κινούμενο πίνακα ζωγραφικής. Για παράδειγμα οι γωνίες των μοντέλων αντί να έχουν καλυφθεί με μαύρες έντονες γραμμές ( βλ. Walking Dead/ Wolf Among Us) έχουν αλλοιωθεί σαν κάποιος να τις σκίασε με τέμπερες. Το αποτέλεσμα είναι ξεχωριστό και δίνει το δικό του παραμυθένιο τόνο στο οπτικό σύνολο και ιδιαίτερα στα περιβάλλοντα που μοιάζουν σαν να ξεπετάχτηκαν από καμβά.

Και μιας και αναφέρομαι στο οπτικό σύνολο πρέπει να σας πω πόσο πολύ –για ακόμη μια φορά- δείχνει ότι κατέχει η Telltale το κομμάτι του «περνάω συναισθήματα στον παίκτη μέσα από λιγοστά και φτωχά facial animations». Επειδή, όμως, τέτοια ποσότητα συναισθημάτων, χωρίς τη βοήθεια του voice acting, δε γίνεται να περαστεί να αναφέρω την εξαιρετική δουλειά του cast της σειράς να επαναλάβει τους ρόλους του για το παιχνίδι. Προς έκπληξη μου οι Lena Headey (Cersei Lannister) και Natalie Dormer (Margaery Tyrell) τα πήγαν πάρα πολύ καλά όντας πρωτάρες στο άθλημα αυτό και ξεχώρισαν μαζί με τον Ramsey Bolton, ενώ ο Peter Dinklage (Tyrion Lannister), αν και σαφώς βελτιωμένος από την ψυχρή εμφάνισή του ως Ghost στο Destiny, φαίνεται ότι παλεύει ακόμη να βρει τα πατήματά του στο voice acting.