Μέσα στον κυκεώνα δισεκατομμυρίων δολαρίων, ανελέητων απολύσεων, μεγάλων οικονομικών δυσκολιών και ανούσιων σχολιασμών από το σύνολο των χαρτογιακάδων του μέσου, υπάρχει η indie σκηνή των βιντεοπαιχνιδιών να σηκώσει στις πλάτες της την εξέλιξη. Την εξέλιξη που τόσο πολύ ανάγκη έχει το gaming, το οποίο τα τελευταία χρόνια ταλανίζεται από στασιμότητα και με στόχο το «ρεαλισμό», το μόνο που βλέπουμε είναι φωτορεαλιστικά παιχνίδια μέσα στη…φορμόλη. Όσοι έχουν πάρει πρέφα τα δρώμενα της indie βιομηχανίας, είμαι σίγουρος πως έχουν ανακαλύψει ένα νέο, φωτεινό κόσμο, πνιγμένο από ιδέες, βουτηγμένο σε μεράκι και απογυμνωμένο από επιταγές και από «πρέπει» μπαρμπάδων που ουδεμία σχέση έχουν με το άθλημα, απλά ξέρουν καλά πώς να διαβάζουν οικονομικά γραφήματα.
Που να φανταζόμουν, ότι σε μία χρονιά με «τέρατα» κυκλοφοριών τίτλων με δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια budget, το πιο εθιστικό, το πιο ιδιαίτερο και το πιο «ζωντανό» παιχνίδι της χρονιάς, θα ερχόταν από χέρια ενός(!) τύπου, του οποίου το όραμα είδε ένας “YouTuber” και τον βοήθησε να το διανέμει ψηφιακά. Ο λόγος για το Animal Well του Billy Basso που ήρθε στα ράφια των ψηφιακών καταστημάτων μέσα από την Bigmode, μία μικροσκοπική εκδοτική εταιρία του δημοφιλούς content creator ονόματι “videogamedunkey”. Το Animal Well έκανε πάταγο στο Steam, έσπασε τα ρεκόρ, τόσο σε βαθμολογίες, όσο και σε επίπεδο πωλήσεων (πάντα με βάση τις αναλογίες) και κατά την άποψή μου θέτει από τώρα την υποψηφιότητα για παιχνίδι της χρονιάς.
Στο Animal Well ο παίκτης παίρνει το ρόλο ενός αδιευκρίνιστης ταυτότητας πλάσματος που μοιάζει με μπάλα. Το παιχνίδι απλά ξεκινάει με τη γέννηση αυτής της οντότητας μέσα από ένα κουκούλι και από εκεί και πέρα…δεν έχω κάτι άλλο να σας περιγράψω για το «σενάριο», την πλοκή και το lore. Δεν υπάρχει ίχνος HUD, δε δίνεται καμία απολύτως οδηγία για το τι πρέπει να κάνεις, δε χαρίζεται καμία οδηγία. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα είσαι ολομόναχος και πρέπει απλά να ανακαλύψεις ο ίδιος πως λειτουργούν τα πάντα. Πρέπει να αφουγκραστείς το περιβάλλον, να δοκιμάσεις τα δεδομένα, να πειραματιστείς και να ανακαλύψεις τον κόσμο γύρω σου. Στο Animal Well σού ζητείται να «ξυπνήσεις» και να ξύσεις λίγο τον εγκέφαλό σου, να ταρακουνήσεις το ένστικτο της επιβίωσης και να λάβεις δράση. Δε σε θέλει υπνωτισμένο και προ πάντων, ούτε σε λυπάται, ούτε το ενδιαφέρει αν θα τα καταφέρεις. Μην το ξεχνάς: είσαι μόνος! Ή τουλάχιστον, αυτό πιστεύεις στην αρχή…
Ο κόσμος στον οποίο έχεις γεννηθεί, μοιάζει με δάσος και όντας ένα τέτοιο μέρος, ο χώρος είναι γεμάτος από πλάσματα όλων των ειδών. Εδώ ζουν πουλιά, τρωκτικά, αιλουροειδή, ψάρια, ερπετά, έντομα και κάθε είδους ζώο που μπορεί κάποιος να συναντήσει σε ένα δάσος. Το απίστευτο είναι ότι δε ξέρεις ποιος είναι ο ρόλος τους εδώ και αν είναι φιλικά ή εχθρικά προς εσένα, οπότε θα πρέπει -και αυτό- να το ανακαλύψεις μόνος σου. Μάλιστα, πολλές φορές θα μπεις σε δίλημμα για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να πειράξεις ένα ζώο. Άλλες φορές είναι εχθρικά, άλλες φορές δε σου δίνουν καν σημασία, ενώ πολλές φορές θα σε βοηθήσουν για να πας παρακάτω ή θα σε σώσουν από του…λύκου το στόμα! Τα ζώα είναι απρόβλεπτα εξάλλου και εδώ είμαστε οι φιλοξενούμενοι…
Αυτό που προσωπικά με έκανε να λατρέψω το Animal Well είναι η ατμόσφαιρά του. Το παιχνίδι έχει κάτι απόκοσμο, κάτι αφιλόξενο που ενώ όλα φαίνεται να έχουν μία απόλυτη αρμονία, νιώθεις πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Το όλο στήσιμο ντύνεται από μία παράξενη ψυχεδέλεια που όμως έχει υπόσταση και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο βγάζει νόημα. Παίζοντας, αφενός νιώθεις μία γαλήνη, αφετέρου καταλαμβάνεσαι από μία υπόκωφη εγρήγορση που δεν έχεις ιδέα που πρέπει να την αποδώσεις, αλλά είναι εκεί, ενοχλητική και έντονη. Πραγματικά, ένιωθα πολύ παράξενα και τις 12 ώρες που αφιέρωσα στο παιχνίδι του Basso και έχω την εντύπωση πως αυτός ήταν και πρωταρχικός σκοπός του δημιουργού.
Πρόκειται για ένα 2D platformer, με Metroidvania δομή που όμως εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη έναντι της gaming λογικής, περισσότερο από οποιοδήποτε «άκρως ρεαλιστικό blockbuster». Την ώρα που έχουμε να κάνουμε με μία μίξη 8-bit και 16-bit αισθητικής, η τήρηση του ρεαλισμού, λειτουργεί σαν ευαγγέλιο για τους μηχανισμούς. Όλα υπακούν στους νόμους του Νεύτωνα, το φως γεμίζει σωστά και όσο πρέπει τους χώρους, το νερό έχει υπόσταση και τα ζώα αντιδρούν όπως και στην πραγματική ζωή.
Οι μηχανισμοί είναι απλοί: έχουμε ένα άλμα και ένα action κουμπί, που ανάλογα με το επιλεγμένο tool γίνεται και η αντίστοιχη ενέργεια. Τα εργαλεία είναι πρακτικά αυτά που δημιουργούν το backtracking σκηνικό στο Animal Well (βλ. Metroid) και σου δίνουν πρόσβαση σε άλλοτε απροσπέλαστα δωμάτια. Δε μιλάμε για όπλα, αλλά για εργαλεία και μάλιστα με μπόλικη δόση φαντασίας. Για παράδειγμα, σε κάποια φάση αποκτάς ένα…γιογιό το οποίο ακολουθεί ευλαβικά την επιστήμη και χαρίζει υπέροχες συγκινήσεις. Για να μη σας το χαλάσω, δε θα αναφερθώ σε περισσότερα εργαλεία, μιας και η ανακάλυψη και η χρήση τους είναι μέρος της μαγείας του τίτλου.
Η πραγματική μαγεία, ωστόσο, κρύβεται στους γρίφους του Animal Well. Έχω πολύ καιρό να δω σε παιχνίδι κάτι τόσο ευφάνταστο και τόσο άριστα δοσμένο σύστημα γρίφων. Από την αρχική σύλληψη, μέχρι την εκτέλεση, οι σπαζοκεφαλιές είναι ονειρικές και η λύση τους τις περισσότερες φορές είναι αφοπλιστικά απλή, μιας και -είπαμε- βασίζει περισσότερα στην κοινή λογική και όχι στην gaming νοοτροπία. Βέβαια, το σωστό timing, η σωστή αλληλουχία πατημάτων και το απαραίτητο skill, είναι προφανώς ζητούμενα.
Η ανταμοιβή όταν ρίχνεις φως στη λύση ενός γρίφου είναι λυτρωτική. Επιπροσθέτως, και εδώ είναι που το παιχνίδι κρύβει ασύλληπτες αρετές, είναι στα μυστικά του. Κάθε Metroidvania που σέβεται τον εαυτό του έχει καλά κρυμμένα μυστικά, αλλά νομίζω πως το Animal Well το συγκεκριμένο θέμα το…τερμάτισε. Μάλιστα, υπάρχουν ειδικά threads σε Reddit και διάφορα forums όπου παίκτες συσπειρώνονται για να βρουν λύση σε γρίφους που μπορεί να φανερώσουν μυστικά. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δίνει μία άλλη διάσταση στο end game περιεχόμενο.
Τεχνικά, όπως προανέφερα, το Animal Well είναι χτισμένο πάνω σε μία δισδιάστατη 8/16-bit λογική, που όμως φέρει εθιστική απεικόνιση κάποιων στοιχείων, όπως το νερό, το φως, τη χρήση των physics κ.α. Η μηχανή γραφικών είναι φτιαγμένη από τα ίδια τα χέρια του Billy Basso και εκτός από καλόγουστη, τη βρήκα άρτια και απροβλημάτιστη. Η χρωματική παλέτα είναι αριστοτεχνικά δοσμένη σε περιβάλλοντα και χαρακτήρες, ενώ το art direction βοηθάει τρομερά στην όλη αίσθηση. Ο ήχος είναι επιτηδευμένα άτσαλος και μπορεί σε σημεία να σε τρελάνει. Γενικότερα, βρήκα πανέξυπνη την ιδέα να χρησιμοποιηθούν ηχητικά εφέ που προκαλούν δυσφορία, μιας και εντύνουν πολύ πιο αποτελεσματικά τη δράση. Τα ίδια έχω να επισημάνω και για τη μουσική, που με τη σειρά της, κάνει εξαιρετική δουλειά στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.