Euclidean Review

Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Από κάτω ή από πάνω μας, υπάρχει η ονειροθάλασσα. Η ουσία. Μέσα στην οποία οι θνητοί κολυμπούν τρεις φορές στη ζωή τους. Τα πλάσματα, όμως, της ουσίας θέλουν να βγουν έξω. Ουροβόροι Ίαντες, στους οποίους ανήκει ο κόσμος.

"Η θάλασσα", είπε ο Τζάφ.

"Που είναι;" ρώτησε ο Κισούν.

"Η θάλασσα είναι η ουσία". Έχεις ερωτευτεί ποτέ;"

"Έτσι νομίζω", απάντησε ο Κισούν.

"Τότε έχεις βρεθεί στην ουσία δύο φορές έως τώρα. Μια την πρώτη νύχτα που κοιμήθηκες έξω απ' τη μήτρα. Την δεύτερη, τη νύχτα που κοιμήθηκες δίπλα στο σύντροφό σου."

"Τρεις βουτιές στην θάλασσα της ουσίας. Τρεις βουτιές στην ονειροθάλασσα. Η τρίτη είναι η τελευταία νύχτα της ζωής σου. Μόνο τόσες μπορούμε. Λιγότερες και θα ήμασταν παράφρονες. Περισσότερες και..."

"Και;"

"Και δεν θα ήμασταν άνθρωποι"

Clive Barker - Το Μεγάλο Μυστικό Θέαμα

Θα σας μιλήσω για το παιχνίδι, αλλά πρώτα δώστε μου την ευκαιρία να σας μυήσω στον κόσμο ενός από των αγαπημένων μου συγγραφέων. Αναφέρομαι στον Clive Barker. Τον έχουμε συναντήσει και στο χώρο μας μέσα από το παιχνίδι Clive Barker's Undying, αλλά και από το Jericho. Είναι όμως πολύ μακριά εκείνο το παιχνίδι από το πραγματικό μεγαλείο αυτού του συγγραφέα. Και ενώ ο κόσμος ασχολείται με τις Φωσκολειάδες του Stephen King όπου ακόμα και μια λάμπα γραφείου μπορεί να είναι ο δολοφόνος, ο Barker επαναπροσδιορίζει διαχρονικές σταθερές και πλάθει σύμπαντα. Δεν υπάρχει καλύτερος συγγραφέας (όσο υποκειμενικό και να σας ακούγεται αυτό) στο χώρο του μυστηρίου και του τρόμου. Δε θα μπω σε συγκρίσεις με τον Lovecraft άλλα πιστεύω πως το ταλέντο που έχει να κάνει τις εικόνες του μυαλού του λέξεις και αυτές οι λέξεις να σου δημιουργούν εικόνες, ξεπερνά κατά πολύ τους υπολοίπους του χώρου. Το Μεγάλο Μυστικό Θέαμα και ο Αείπολις είναι δύο βιβλία μιας τριλογίας (η τριλογία της τέχνης). Το τρίτο μέρος γράφεται τη στιγμή που μιλάμε, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσετε να τα διαβάζετε. Τι σχέση έχει τώρα αυτό με το παιχνίδι Euclidean θα ρωτήσετε;

Το παιχνίδι είναι ανοιχτό σε ερμηνείες. Υπάρχει ένας 'αφηγητής' που ιντριγκάρει συνεχώς τη σκέψη σου, όμως δε θα σου δώσει σαφείς απαντήσεις για το που είσαι και τι κάνεις. Με λίγα λόγια, το παιχνίδι θέλει να σου δείξει πως υπάρχουν πράγματα πέρα από τη φαντασία σου, πέρα από το δικό σου μικρόκοσμο, πέρα από τα πέρατα, πέρα από τα πέρα μέρη. Το τι θέση έχουμε εμείς σε αυτό το σύμπαν, είναι στο χέρι σου να το κατανοήσεις. Το πόσο μικροί ή μεγάλοι είμαστε. Το πόσο αδιάφορες είναι οι πράξεις μας για το σύμπαν. Το πόσο λίγη σημασία έχει η καθημερινότητα, η ζωή και ο θάνατός μας σε αυτό το αχανές πράγμα που ονομάζουμε 'κόσμο'. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως δεν υπάρχουμε στο μικρόκοσμο κάποιου άλλου πλάσματος, κάποιων άλλων άυλων ή υλικών οργανισμών.

Οπότε η ουσία της ύπαρξης μας θα έλεγα εγώ, είναι να βρούμε την θέση μας στο σύμπαν. Δε γίνεται συνεχώς να αυτοχαρακτηριζόμαστε βασιλιάδες σε ένα βασίλειο που δεν γνωρίζουμε καλά, καλά. Πρέπει να κάνουμε μια εποικοδομητική αυτοκριτική και να προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε το 'είναι' μας, τη θέση μας στον κόσμο. Και σε αυτόν που βλέπουμε, και σε αυτόν που δεν βλέπουμε. Αισθάνομαι τυχερός που έχω καταφέρει να διαβάσω το Αείπολις και το Μεγάλο Μυστικό Θέαμα του Clive Barker. Μέσα σε αυτά τα δύο βιβλία, ξετυλίγεται κάτι τόσο 'μεγάλο' που δε το χωράει ο νους σου. Είναι τόσο αλληγορικό, τόσο αληθινό, που σε βάζει σε σκέψεις. Προσωπικά είναι δύο βιβλία που με έχουν σημαδέψει. Και παίζοντας αυτό το παιχνίδι, γύρισα πάλι πίσω σε εκείνες τις σελίδες.

Το παιχνίδι σε αφήνει να ανακαλύψεις μόνος σου το σκοπό του. Τα πάντα είναι συμβολικά. Βρίσκεσαι σε μια αιώνια 'πτώση' σε ένα φαινομενικά απύθμενο πηγάδι πλασμάτων που 'παίζουν' με αυτά που μπορείς να αντιληφθείς. Με αυτά που ξέρεις. Από άποψη υπόστασης, χρησιμότητας, ουσίας. Ο σκοπός είναι να βρεις το δρόμο σου. Το πόσο πολύ το θέλεις, είναι αυτό που θα σε κάνει να τον βρεις. Θα σε κάνει να συνεχίσεις.

Είναι ένα δύσκολο παιχνίδι. Δεν μπορείς να το προτείνεις στον καθένα. Μοιάζει περισσότερο με ένα φιλοσοφικό ερώτημα παρά με ένα παιχνίδι που είναι εκεί για να σε διασκεδάσει. Είναι μια 'θέση'. Ένα καλλιτεχνικό πόνημα. Και σε ότι με αφορά, είναι ιδιαίτερο και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Δεν διεκδικεί δάφνες καινοτομίας, ούτε προσπαθεί να χωρέσει σε κάποιο 'είδος' παιχνιδιού. Ψάχνει κι αυτό τον ρόλο του, τη θέση του όπως και ο ίδιος ο άνθρωπος.

Το Euclidean παίζει με τη γραμμή της ανασφάλειας και του τρόμου. Δεν είναι καθαρά τρομακτικό, είναι όμως δημιουργημένο έτσι ώστε να σε κάνει να νιώθεις ανασφαλής. Εσύ χειρίζεσαι τον άνθρωπο (;) που κάνει την κατάβασή του στο απύθμενο τοπίο, όμως οι κινήσεις είναι προγραμματισμένες να γίνονται δύσκολα. Κάθε κίνηση σε αυτόν τον κόσμο επίσης είναι δύσκολη. Κάθε απόφαση. Και το παιχνίδι σου δείχνει καθαρά πως η απόφαση είναι δική σου να κινηθείς προς μια κατεύθυνση. Και το αποτέλεσμα της απόφασης θα είναι πάλι δικό σου.

Ξεφεύγοντας λίγο από τα φιλοσοφικά, ας αναλύσουμε λίγο τα περί gameplay. Κινείς τον χαρακτήρα σου με τα πλήκτρα W, A, S, D και το ποντίκι (κοιτάς προς όλες τις κατευθύνσεις). Ο σκοπός είναι να μην ακουμπήσεις πουθενά κατά την πτώση. Κάθε πλάσμα μπορεί να σε σκοτώσει (;) απλώς με μια επαφή μαζί του. Κάθε πλάσμα επίσης έχει μια προγραμματισμένη πορεία. Έτσι μπορείς να σχεδιάσεις από πριν την πορεία σου και να ελπίζεις για το καλύτερο. Πλησιάζοντας ένα πλάσμα ακούς τους χτύπους της καρδιάς σου να ανεβαίνουν. Αυτό είναι μια ένδειξη για το πόσο κοντά είναι κάτι.  Η μόνη 'δύναμη' που έχεις για να το αποφύγεις είναι να πατήσεις το πλήκτρο E, ώστε να περάσεις σε μια άλλη 'φάση' (διάσταση) για μερικά δευτερόλεπτα. Δυστυχώς δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις όσες φορές θέλεις το πλήκτρο μιας και πρέπει να φορτίσει πριν την επόμενη φορά.

Το παιχνίδι είναι σχετικά μικρό. Αποτελείται από 9 πίστες, όμως η δυσκολία του μπορεί να το κάνει να κρατήσει περισσότερο από όσο μοιάζει να διαρκεί. Προσωπικά μου πήρε μόλις 30 λεπτά να το τελειώσω, όμως υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας που αυξάνουν το replayability. Είναι από αυτά τα παιχνίδια που δεν κάνουν για όλους. Είναι όμως μια εμπειρία που μπορεί να σε προβληματίσει. Αυτό αν το αντιμετωπίσεις φιλοσοφικά και δεν μείνεις στο καθαρά gameplay κομμάτι του. Το θεωρώ ιδανικό για χρήση του Oculus Rift αν και δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να το δοκιμάσω εκεί. Η τιμή του είναι εξαιρετική για αυτό που προσφέρει. Μόλις €3.99 στο Steam.  Προσωπικά θα ήθελα να το δοκιμάσετε αν έχετε την ευκαιρία.