Corpse of Discovery Review

Οι indie κυκλοφορίες έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια και αυτό έχει οδηγήσει πολλούς καταξιωμένους developers να ακολουθήσουν το μονοπάτι της ανεξαρτησίας. Σε αυτό ακριβώς το μονοπάτι βρίσκεται από το 2009 η Phosphor Games, η οποία αποτελείται από developers που έχουν χρόνια εμπειρίας στην ανάπτυξη AAA βιντεοπαιχνιδιών και έχουν κυκλοφορήσει βραβευμένους τίτλους όπως το Horn για iOS. Ένας ανεξάρτητος developer είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάρει ρίσκα αν δεν έχει ήδη κάποιο μεγάλο κεφάλαιο στην άκρη ή αν δεν έχει λάβει κάποιου είδους χρηματοδότηση. Παρόλα αυτά, η Phosphor Games αποφάσισε να πειραματιστεί και να βγει έξω από τα νερά της κυκλοφορώντας το Corpse of Discovery, ένα sci-fi walking simulator. Η σελίδα προϊόντος του Corpse of Discovery στο Steam ξεκαθαρίζει από την πρώτη στιγμή στους υποψήφιους αγοραστές του πως δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι το οποίο απευθύνεται σε όλους. Βέβαια, μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού κατάλαβα πως δεν μπορώ να προτείνω το νέο τίτλο της Phosphor Games ούτε σε μία συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων και αυτό ευθύνεται στο γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με μία δημιουργία που χωλαίνει παντού.

Η εισαγωγή του παιχνιδιού με έβαλε σε ένα βαρύ κλίμα σοβαρότητας μέσω ενός live action βίντεο που μιλάει για έναν αστροναύτη με τον οποίο έχει χαθεί η επαφή και πως γίνεται κάθε προσπάθεια από την μονάδα Corpse of Discovery για να καταλάβουν καλύτερα την κατάσταση σχετικά με το τι έχει γίνει. Αυτός ο αστροναύτης ήμουν εγώ και το παιχνίδι με έβαλε απευθείας στην απομονωμένη του και στην αγωνία του επιστρέψει πίσω στον πλανήτη Γη. Μόνο που κάθε αποστολή που ολοκληρώνει, δημιουργεί και νέα ερωτήματα, τόσο ηθικά, όσο και προσωπικά.

Η επιρροή των developers από την ταινία Moon (και κατ' επέκταση από το Space Odyssey) είναι εμφανής από την αρχή της εξέλιξης της ιστορίας και γίνεται ακόμα πιο ισχυρή προς το τέλος όπου μας υπενθυμίζει πως όταν κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ σκοπεύει να το πάρει ακόμα και με ύπουλο τρόπο και χωρίς ίχνος ανθρωπιάς. Συνοδός μου σε όλη αυτή τη περιπέτεια είναι ένα ρομπότ ονόματι AVA που καθ’ όλη τη διάρκεια της αποστολής προσπαθούσε μέσα από διαλόγους να με επηρεάσει ψυχολογικά για να συνεχίσω την αποστολή και να μην την παρατήσω, κάτι που μου δημιουργούσε ένα άβολο και αμήχανο συναίσθημα.

Εδώ πιστεύω πως είναι ένα κομμάτι που δούλεψε για την Phosphor Games αν και στη συνέχεια καταντάει πληκτικό λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος περιεχομένου για εξερεύνηση. Σε όλο το παιχνίδι, αυτό που έκανα ήταν να πηγαίνω από το σημείο Α στο σημείο Β και απλά να πατάω το Interact button για να ακούσω αυτά που θα μου πει το ρομπότ. Ακόμα και η προσθήκη του jetpack ως gameplay στοιχείο στη συνέχεια δεν καταφέρνει να σπάσει αυτή τη μονοτονία από την οποία διέπεται το παιχνίδι. 

Η πολυπλοκότητα των επιλογών μας και οι θυσίες που πρέπει να γίνουν για να προβούμε σε αυτές είναι ένα από τα θέματα που θέτει στο τραπέζι το Corpse of Discovery και ενώ αποτελούν πολύ σοβαρά και ενδιαφέροντα ζητήματα, η φτωχή εκτέλεσή του, τόσο τεχνικά, όσο και παικτικά δεν το αφήνουν να λάμψει ποτέ. Οι μοναδικές προκλήσεις στο gameplay είναι η αποφυγή της έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία, τα διάφορα ηφαίστεια, οι ανεμοστρόβιλοι και σημεία που μπορείς να φτάσεις μόνο με jetpack.

Αν και σε ένα walking simulator δεν θα πρέπει κάποιος να έχει πολλές απαιτήσεις σε ότι αφορά στο τεχνικό τομέα, το Corpse of Discovery όχι μόνο δεν τα καταφέρνει καθόλου καλά οπτικά αλλά το κάκιστο optimization του είναι αυτό που θα αποτρέψει όσους θελήσουν να του δώσουν μία ευκαιρία από το να παίξουν το παιχνίδι. Ακόμα και με έναν i7 4770K και μία GTX 770, ο τίτλος της Phosphor Games έτρεχε στα 15 καρέ ανά δευτερόλεπτο, ενώ το stuttering που προκαλούταν, καθιστούσε το παιχνίδι unplayable στο μεγαλύτερο ποσοστό του. Μάλιστα, θεώρησα πως είχα εγώ το πρόβλημα και είχα ρυθμίσει κάτι λάθος αλλά τα παράπονα των χρηστών στο Steam μου επιβεβαίωσαν αυτό που φοβόμουν. Πέρα από τα τεχνικά προβλήματα, τα οποία δεν δικαιολογούνται δεδομένου της φτωχής ποιότητας των γραφικών, οι έξι πλανήτες του Corps of Discovery χαρακτηρίζονται από πολύ κακής ποιότητας υφές, το draw distance είναι πάρα πολύ χαμηλό και δεν μπορείς να διακρίνεις εύκολα αντικείμενα στο βάθος καθώς είναι πάρα πολύ θολά, ενώ η γεωμετρία των 3D μοντέλων δεν αγγίζει ούτε το μέσο όρο του αριθμού των πολυγώνων ενός καλού τρισδιάστατου μοντέλου.