Xenoblade Chronicles: Definitive Edition Review - Η καλύτερη έκδοσή του είναι εδώ;

Xenoblade Chronicles: Definitive Edition Review - Η καλύτερη έκδοσή του είναι εδώ;

27 Μαΐου 2020 17:26
Για να δούμε πως τα πήγε η Monolith Soft στο Switch

Στα μάτια μου, αυτό που κάνει τη διαφορά και δίνει μία παρά πάνω δόση αξίας στην καθημερινότητα μας, είναι τα μικρά πράγματα. Μια μικρή κίνηση από κάποιον φαινομενικά άγνωστο, είναι ικανή να αλλάξει την εικόνα που έχεις για το άτομο του. Μια μικρή πρέζα αλάτι, δίνει σίγουρα παραπάνω γεύση στο φαγητό σου και ένα δροσερό αεράκι στη μέση του καλοκαιριού, κάνει το βοριά να φαντάζει όαση κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Θα μου πεις τώρα εσύ και με το δίκιο σου, «και πού αποσκοπεί όλος αυτός ο πρόλογος;»

Όλα αυτά τα παραδείγματα που έδωσα λοιπόν, γεμάτα από γλυκανάλατα αποφθέγματα περί «αξίας», έχουν να κάνουν καθαρά με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή στη βιομηχανία, αρχίζουν και κουμπώνουν μικρά, μα με μεγάλη ουσία, τα κομμάτια ενός πολύ ενδιαφέροντος παζλ.  Το θέμα αυτού, δεν είναι άλλο, παρά το τρίτο μέρος της σειράς Xenoblade Chronicles, είτε η ανακοίνωση κάποιου άλλου μεγάλου τίτλου δια στόματος Monolith. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ανάπτυξη του εξαιρετικού δευτέρου μέρους, εργάστηκαν μόνο σαράντα άτομα από τα εκατό της ομάδας, καθότι τα υπόλοιπα εξήντα, μετακόμισαν προσωρινά στην ανάπτυξη του The Legend Of Zelda: Breath Of The Wild.

Μετά την κυκλοφορία αλλά και την επιτυχία του τίτλου, στην Ιαπωνική ομάδα παραγωγής, προσδέθηκαν ακόμα 150 Developers, φτάνοντας τους 248! -φωτιά και καπνός μαζί- με ορισμένους από αυτούς, να εργάζονται στην επανακυκλοφορία του πρώτου Xenoblade Chronicles, που είχε δώσει το παρόν, στο Nintendo Wii δέκα χρόνια πριν. Το μεγαλύτερο κομμάτι του παζλ λοιπόν, ήρθε και κούμπωσε, στο Nintendo Direct του Σεπτεμβρίου πίσω στο 2019, όταν έγινε γνωστό ότι η περιπέτεια του Shulk και της παρέας του θα κάνει την εμφάνιση του στο Nintendo Switch, με τη μορφή του Remake. Στο περίπου...

To Xenoblade Chronicles όντας ένα καθαρόαιμο JRPG, διαθέτει μία ιστορία η οποία εξελίσσεται κατά τη διάρκεια 60 και πλέον ωρών -στην περίπτωση που ασχοληθούμε μόνο με το Main Story- γεμάτη με ανατροπές μεταξύ γεγονότων και χαρακτήρων, σε ένα κόσμο ο οποίος ξεχειλίζει από μυστήριο, προκαλώντας ενίοτε δέος με τις περιοχές που θα ξετυλίγεται η περιπέτεια μας. Καιρό πριν, υπήρχε μόνο απέραντος ωκεανός. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι τιτάνες Bionis και Mechonis και ένας πόλεμος θηρίων ξεκίνησε. Η μάχη μεταξύ των δύο, κράτησε για εκατοντάδες χρόνια και το μόνο που υπάρχει για να μας τη θυμίζει, είναι τα δύο όρθια πτώματα αυτών.

Στο μεταξύ, ζωή αναπτύχθηκε πάνω τους, και όπως προδίδει και η ονομασία, στον Bionis κυριαρχεί η  χλωρίδα και πανίδα, με ζωντανούς οργανισμούς να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Άνθρωποι, ζώα, φυτά και κάθε λογής πλάσμα, δημιουργήματα της φύσης, αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν σε διάφορα σημεία πάνω στο νεκρό τιτάνα. Ωστόσο μία αντίστοιχη μορφή ζωής αναπτύσσονταν στον Mechonis. Μηχανικά πλάσματα που τρέφονται με τους κατοίκους του Bionis εμφανίστηκαν από το πουθενά, αλλάζοντας πλέον τις ισορροπίες, καθώς ένας νέος πόλεμος μαίνεται, μεταξύ μηχανών και ανθρώπων. Ένας πόλεμος, οποίος εξελίσσεται πάνω στα κουφάρια του παρελθόντος.

Η αναζήτηση προς την απελευθέρωση του λαού μας, από τα Mechons ξεκινά, με τον πρωταγωνιστή μας Shulk, να είναι ο μόνος ικανός -απ’ ότι φαίνεται- να χειριστεί το μοναδικό όπλο απέναντι στους εχθρούς του. Το Monado αποτελεί ένα μόνο από τα μυστήρια του κόσμου του Xenoblade Chronicles που θα συναντήσουμε. Ένα κόσμο γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές. Θα βρεθούμε να περιπλανιόμαστε στη μέση απέραντων πεδιάδων, ανάμεσα σε φαράγγια, γκρεμούς, σπηλιές, ξερά τοπία, δυστοπικές κατοικίες και εργοστάσια. Η ποικιλία μεταξύ των περιοχών, μεγάλη, γεμάτη φαντασία όντας η εξέλιξή της, τοποθετημένη στα πτώματα δύο θεών. Αυτό που κάνει εντύπωση επίσης, είναι το πώς μας αντιλαμβάνεται η πανίδα του κάθε τιτάνα σαν οντότητα στο χώρο της.

Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια που βρισκόμαστε στις καταπράσινες πεδιάδες του Bionis, θα υπάρχει η αίσθηση, ότι διατρέχουμε ελάχιστο κίνδυνο από τα υπόλοιπα πλάσματα που το κατοικούν. Θα κινούμαστε από το ένα σημείο στο άλλο, πολλές φορές χωρίς λόγο να εμπλακούμε σε κάποια μάχη, με τους ζώντες οργανισμούς του ίδιου με μας, φυσικού συστήματος. Σε έναν απόλυτα ζωντανό κόσμο, προσωπικά προτίμησα να μετακινούμαι μεταξύ των Quests μόνο υπό τον ήχο του αέρα, το κελάηδισμα των πουλιών και τη συντροφιά των υπόλοιπων πλασμάτων της περιοχής. Από την άλλη, υποθέτω ότι δε χρειάζεται να αναφέρω πως αλλάζει το Traversal μας κατά τη διάρκεια που η περιπέτεια μεταφέρεται στον Mechonis.

Σε ότι αφορά τα Quest, όπως είναι σύνηθες, χωρίζονται σε Main και Secondary. Η αλήθεια είναι ότι αν και η κεντρική ιστορία του παιχνιδιού κρατάει ένα υψηλό επίπεδο μυστηρίου κατά την εξέλιξη της, δε θα έλεγα ότι συμβαίνει το ίδιο και με τα επιμέρους κομμάτια αυτής. Μία πολύ μεγάλη μερίδα εξ αυτών, αφορά τυπικά fetch quest, επιπέδου, κατευθύνσου στο σημείο "Α" με σκοπό την εξόντωση του «τάδε» πλάσματος, την απόκτηση συγκεκριμένου αντικειμένου, είτε τη διάσωση κάποιου χαρακτήρα στην περιοχή. To καλό εδώ είναι, ένας μηχανισμός, ο οποίος αναπτύχθηκε με σκοπό, την αυτόματη ολοκλήρωση όποιου Quest αναλαμβάνουμε όταν αυτό έρθει εις πέρας, χωρίς να είναι αναγκαία η επιστροφή μας, στον εκάστοτε NPC ο οποίος μας ανέθεσε τη δουλειά. Είναι κάτι που πλέον μπορεί να θεωρείται δεδομένο για τα παιχνίδια του είδους, πράγμα όμως που δεν ήταν, πριν μία δεκαετία.

Η μάχη στο Xenoblade Chronicles είναι με τη σειρά της, ένα κομμάτι του παιχνιδιού, το οποίο όπως και ο κόσμος του, έτσι και αυτή, ξεχωρίζει για τους δικούς της λόγους. Για αυτούς που δεν έχουν ασχοληθεί με τη σειρά, θα έλεγα ότι είναι μία πιο επιθετική εκδοχή από αυτή των Final Fantasy XIII και μετά, με ορισμένες διαφοροποιήσεις. Αρχικά ο χαρακτήρας που θα επιλέξουμε ως Leader της ομάδας μας, θα είναι και ο μοναδικός που θα μπορούμε να χειριστούμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, η εναλλαγή μεταξύ χαρακτήρων, δεν είναι δυνατή εντός της μάχης, όπως για παράδειγμα κάποιοι θα θυμούνται από το Xenoblade Chronicles 2, χωρίς όμως αυτό, να μειώνει το βάθος αυτής.

Από τη στιγμή που εμπλακούμε, οι χαρακτήρες μας, ξεκινούν να επιτίθενται αυτοβούλως. Ο leader μας, με απλά αδύναμα auto attacks και οι υπόλοιποι χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο, ανάλογα πάντα με τις δικές μας εντολές, είτε αυτές είναι να μας ακολουθήσουν, να έχουν ένα κοινό στόχο είτε να επιλέξουν τους εχθρούς κατά βούληση. Εκτός αυτού, ο κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του ειδικές κινήσεις, οι οποίες αποκτούνται και εξελίσσονται, είτε με τα experience points είτε με τα επίπεδα που ανεβαίνουμε, μετά το πέρας της μάχης.

Οι αποφάσεις μας κατά τη διάρκεια θα πρέπει να είναι σύντομες και ανάλογα με τις περιστάσεις, να επιλέγουμε σοφά την κάθε τεχνική απέναντι σε διαφορετικού τύπου αντιπάλους. Για παράδειγμα, τα Mechons -οι μηχανικού είδους- είναι ευάλωτοι μόνο απέναντι στο Monado, αρχικά τουλάχιστον. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει να εκτελέσουμε μία ειδική κίνηση με το χαρακτήρα μας, η οποία θα είναι ικανή να προκαλέσει stuck στον εχθρό μας, με σκοπό την επόμενη στιγμή, ένα μέλος από την ομάδα μας, να χρησιμοποιήσει μια άμεσα συνδεδεμένη επίθεση, που θα ακινητοποιήσει το Mechon, κάνοντας το ευάλωτο στον τυπικό εξοπλισμό.

Η μάχη του τίτλου είναι γεμάτη με αυτές τις «μικρές» τακτικές, μεγάλης ουσίας. Κατά την εξέλιξη των χαρακτήρων και με βάση ορισμένων συγκυριών και σημείων ενδιαφέροντος, αποκτούν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ο ένας για το άτομο του άλλου, κάνοντας τη συνεργασία τους να ανεβαίνει επίπεδο, με καλύτερα αποτελέσματα στη διάρκεια της μάχης, την εκτέλεση Combos και λοιπά. Δεν είναι λίγες οι φορές, που θα επιτεθούμε στον εχθρό με σκοπό την απόκτηση του πλεονεκτήματος. Στη συνέχεια θα εκτελούμε ένα Triple Combo με τον Shulk να κάνει την αρχή, εκτελώντας ένα παντοδύναμο Back Slash, τον Reyn να αιφνιδιάζει όλους τους εχθρούς με το War Swing και από πίσω τη Sharla, να εκτελεί ειδικές Support κινήσεις, ενεργοποιώντας η όχι, Buffs καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη αυτής. Το σύστημα μάχης του Xenoblade Chronicles είναι απολαυστικότατο! Πόσο μάλλον όταν ξεκινά ο Shulk να βλέπει το μέλλον, και προσπαθούμε να αλλάξουμε το ρου, της ιστορίας..!

Στα ίδια επίπεδα θα έλεγα ότι κυμαίνεται και ο ήχος του παιχνιδιού, ο οποίος εναλλάσσεται όπως είναι φυσικό, ανάλογα με τις περιστάσεις, τις τοποθεσίες, την ένταση της μάχης και ούτω καθεξής. Από ήρεμες μελωδίες, οι οποίες θα μας συντροφεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, μέχρι απόκοσμα ακούσματα για τις περιοχές του Mechonis, θα είναι κάθε στιγμή δίπλα μας, συντροφιά στο μακρύ ταξίδι προς την εξιλέωση των χαρακτήρων μας.

Και φτάνουμε στο περιεχόμενο και τις αλλαγές, όπου καθιστούν το Xenoblade Chronicles Definitive Edition ένα Remake, ή καλύτερα, ένα Remaster κατά την άποψη μου. Αρχικά και σε ότι έχουμε να κάνουμε με το περιεχόμενο της νέας έκδοσης, από την πρώτη στιγμή και χωρίς να είναι αναγκαία η ολοκλήρωση του τίτλου, θα έχουμε πρόσβαση σε ένα ολοκαίνουριο περιεχόμενο περίπου 15 ωρών. Το Future Connected, αποτελεί έναν εναλλακτικό επίλογο θα έλεγε κάποιος, μεταξύ του Shulk και της Melia, το οποίο λαμβάνει χώρα, ένα χρόνο μετα το τέλος της κεντρικής ιστορίας. Οι τοποθεσίες που θα εξερευνήσουμε, τοποθετούνται στους ώμους του Bionis και τα γεγονότα εξελίσσονται κατά την επίσκεψη των χαρακτήρων μας στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα Alcamoth. Όπως είναι λογικό, λόγο της χρονικής στιγμής που εξελίσσονται τα γεγονότα του εξτρά περιεχομένου, αντιλαμβάνεστε με τι θα πρέπει να ασχοληθούμε πρώτα.

Ωστόσο, φτάνοντας στα του τεχνικού τομέα, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι όλα ρόδινα, κατά το ήμισυ τουλάχιστον. Αρχικά, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές, στον τρόπο που η Nintendo και τα επιμέρους Studio, αντιλαμβάνονται την ιπποδύναμη του Nintendo Switch και μέσα από συγκεκριμένες τεχνικές -βλέπε Cell Shaded- καταφέρνουν να δημιουργήσουν, γιγαντιαίους, πανέμορφους κόσμους, γεμάτους λεπτομέρειες με ελάχιστα προβλήματα, όπως για παράδειγμα, frame drops και λοιπά. Το πρόβλημα, λοιπόν, με το πρώτο μέρος, έχει να κάνει με το ότι δέκα χρόνια πριν, όταν ο τίτλος αναπτύχθηκε στο Nintendo Wii, η Monolith Soft, είχε επιλέξει να ακολουθήσει μία τεχνική, προδίδοντας στα περιβάλλοντα και τους χαρακτήρες, περισσότερη αληθοφάνεια. Αυτό πρακτικά σημαίνει, όπως είναι και λογικό άλλωστε, ότι το Xenoblade Chronicles κατανάλωνε περισσότερους πόρους.

Στην Definitive Edition λοιπόν, έχει εξαλειφθεί όποια θολούρα κυριαρχούσε στην αρχική έκδοση και με συνδυασμό ένα μικρό «ρετούς»  στα περιβάλλοντα, έχουμε ένα ευχάριστό οπτικό αποτέλεσμα. Από την άλλη, σε ότι αφορά τους χαρακτήρες, από την πρώτη στιγμή, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι σχεδιασμένοι από την αρχή, με τη Cell Shaded τεχνική, προσδίδοντας ένα πιο “καρτούν στιλ”, σε ότι αφορά τον Shulk και την παρέα του, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι σε ένα περιβάλλον, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να δείχνει λιγάκι πιο ρεαλιστικό, ας μου επιτραπεί η έκφραση. Υποθέτω ότι η αλλαγή στο σχεδιασμό του περιβάλλοντος δεν έγινε, καθαρά λόγου όγκου. Η παραπάνω διαφορά, θα γίνει άμεσα αντιληπτή στο μάτι, σε όσους είχαν ασχοληθεί με το Xenoblade Chronicles 2, στου οποίου τα χρώματά ήταν κατά πολύ πιο έντονα σε ότι αφορά τον κόσμο του.  

Μην παρεξηγηθώ. Η απεικόνιση της Definitive Edition είναι εξαιρετική και ο λόγος που αναφέρθηκαν οι διαφορές, μεταξύ των μηχανών γραφικών, έχει να κάνει καθαρά και μόνο, με τον τρόπο που σκοπεύετε να ασχοληθείτε μαζί του. Στα του Dock Mode, η απεικόνιση είναι μεγαλειώδης, χωρίς ίχνος προβλημάτων με τη μεγάλη διαφορά, όμως να φαίνεται στη φορητή του εκδοχή. Αν και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα σχετικά με τη σταθερότητα, θεωρώ ότι το μεγαλύτερο αγκάθι έχει να κάνει με αυτό της ανάλυσης στην οθόνη της συσκευής.

Δυστυχώς, η απόδοση της μηχανής γραφικών είναι κακή, κάνοντας τη διαφορά σε περιβάλλοντα, χαρακτήρες και κάθε λογής αντικείμενο να φαντάζει σαν τη μέρα με τη νύχτα σε σχέση με το «σταθερό» τρόπο παιχνιδιού. Το παραπάνω πρόβλημα λοιπόν, φαντάζομαι ότι προκύπτει από το γεγονός ότι το παιχνίδι δεν είναι δομημένο εξ αρχής πάνω στην Cell Shaded τεχνική, που αναφέρθηκα πιο πάνω. Για την ιστορία, το Xenoblade Chronicles 2, το οποίο αναπτύχθηκε από το μηδέν, βασιζόμενο, στην προαναφερθέν μηχανή γραφικών, η απόδοση του, είναι κατά πολύ ανώτερη, σε ότι αφορά το Handheld Mode.

Συνοψίζοντας : Η Definitive Edition του Xenoblade Chronicles αποτελεί μια εξαιρετική περίπτωση για να μπούμε τον κόσμο του Bionis και του Mechonis, ακόμη μία φορά. Το νέο Content, προσθέτει περίπου 15 επιπλέον ώρες, εξαιρετικού περιεχομένου, στολισμένο από, όμορφες τοποθεσίες και υψηλού επιπέδου ηχητικές μελωδίες. Σε συνδυασμό με ένα αρκετά ενδιαφέρον σενάριο και ένα άκρως εθιστικό σύστημα μάχης, αποτελεί ίσως το κατάλληλο πρόγευμα πριν το τρίτο(; ) μέρος της σειράς. Ωστόσο για ακόμα μία φορά, θα πρέπει να αναφερθώ στον οπτικό τομέα, ο οποίος κατά την άποψή μου, στερεί από το XC τον τίτλο του Remake, όπου και «πλασαρίστηκε». Είναι όμορφο παιχνίδι, κατά τη διάρκεια που παίζουμε στην τηλεόραση μας; Ναι, είναι εξαιρετικό για τα δεδομένα του. Αν όμως, επιλέγετε να ασχοληθείτε αποκλειστικά σε Handheld Mode, τότε θα πρέπει να αναρωτηθείτε τι παίκτης είστε. Αυτός που κοιτάζει την εμφάνιση ενός παιχνιδιού, η την ψυχή του;
Box Art
Tested on : Nintendo Switch
Developer : Monolith Soft
Publisher : Nintendo
Distributor : CD Media S.A.
Available for : Nintendo Switch
Release date : 29-05-2020