Call of Cthulhu (Switch) Review - Ένας κοσμικός, φορητός τρόμος 

Ένας χρόνος ακριβώς έχει περάσει από τη στιγμή που έγινε διαθέσιμο το Call of Cthulhu στις κονσόλες αυτής της γενιάς, PlayStation 4 και Xbox One, καθώς και στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών υπολογιστών.  Σήμερα, έχουμε στα χέρια μας τη φορητή έκδοση αυτού, μιας και η Γαλλική Cyanide, γνωστή από τα  Space Hulk και Styx μεταξύ άλλων, κυκλοφορεί τον τίτλο της στην υβριδική κονσόλα της Nintendo. Για όσους δεν έχουν κάποια επαφή με τον Howard Phillips Lovecraft, πρόκειται για τον Αμερικανό συγγραφέα, ο οποίος έγινε γνωστός από τα διηγήματα του που αφορούσαν τον κοσμικό τρόμο.  Γεννημένος το 1890, ο H.P. Lovecraft μας παρουσίασε τους "Παλαιούς", πανάρχαιες κοσμικές οντότητες, οι οποίες κατοικούν σε παράλληλες διαστάσεις που μόνο οι εκλεκτοί μπορούν να προσεγγίσουν, αφυπνίζοντάς τους και φέρνοντας στον κόσμο το απόλυτο χάος.

Μετά το θάνατό του σε ηλικία 46 ετών, η λατρεία πίσω από τους Παλαιούς μεταδόθηκε σε κάθε μέσο, είτε αυτό λέγεται λογοτεχνία, μουσική, κινηματογράφος και θέατρο, είτε  ζωγραφική και video games. Οι επιρροές όσο περνάνε τα χρόνια όλο και πληθαίνουν, προσφέροντάς μας ορισμένα «μικρά» αριστουργήματα σε ότι αφορά το δικό μας μέσο και χόμπι, με πιο πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα αυτό του Bloodborne (το οποίο δεν το χαρακτηρίζεις και μικρό). Στην περίπτωσή μας, ο λόγος γίνεται για το Call of Cthulhu.

Στο παρόν κείμενο θα μιλήσουμε σχετικά με τον τίτλο της Cyanide σε ότι αφορά την ιστορία του, το gameplay και περισσότερο για την οπτική του απεικόνιση και απόδοση στο Nintendo Switch, καθώς μπορείτε να βρείτε ένα πληρέστατο κείμενο, γραμμένο από τον δικό μας Λεωνίδα Στραβάκο, πατώντας εδώ.

Βρισκόμαστε στο 1924 αναλαμβάνοντας το ρόλο του Edward Pierce, ενός πρώην βετεράνου του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και νυν αποτυχημένου αλκοολικού detective. Κινδυνεύοντας να χάσει την άδειά του λόγω της απραξίας του, έρχεται αντιμέτωπος με την τελευταία του ευκαιρία να ανακάμψει, ύστερα από την επίσκεψη του επιχειρηματία της τοπικής κοινωνίας του νησιού Darkwater, Stephen Webster. Ως Edward καλούμαστε να εξιχνιάσουμε το μυστήριο που καλύπτει την εξαφάνιση της κόρης του Stephen, η οποία σύμφωνα με την αστυνομία του νησιού βρέθηκε καμένη με την οικογένειά της στα συντρίμμια του σπιτιού της. Η ιστορία ξεκινά να περιπλέκεται όταν μέρες μετά το θάνατο της γυναίκας, ο πατέρας της λαμβάνει ένα πίνακα ζωγραφικής ο οποίος έχει σταλεί από την ίδια.

To Call of Cthulhu στη βάση του αποτελεί έναν καθαρόαιμο adventure τίτλο, όπου βασικός σκοπός μας είναι η εξερεύνηση του χώρου, η εξέταση αντικειμένων και η επικοινωνία μας με τη μυστηριώδη, κλειστή κοινωνία του νησιού. Αντικείμενα τα οποία βρίσκουμε διάσπαρτα τριγύρω μας ή μία ενδελεχής εξερεύνηση του χώρου, είναι ικανή να μας δώσει επιπλέον επιλογές, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν κατά πολύ τον τρόπο προσέγγισης του εκάστοτε Quest. Οι επιλογές μας επηρεάζουν πολλές φορές την εικόνα που χτίζουν οι κατά τα άλλα επιφυλακτικοί κάτοικοι απέναντί μας, καθορίζοντας για παράδειγμα τον τρόπο που θα μας αντιμετωπίζουν οι λαθρέμποροι στην παμπ του νησιού Stranded Whale. Κατά τη διάρκεια των διαλόγων εμφανίζονται επιπλέον επιλογές, οι οποίες επισημαίνονται από το ίδιο το παιχνίδι, πως η συγκεκριμένη ερώτηση θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην ιστορία του τίτλου, στην εξέλιξη κι εν τέλει στο ξετύλιγμα της υπόθεσης.

Καθώς ανακαλύπτουμε αργά και σταθερά τι κρύβει μέσα του το κουβάρι, είτε από το σύστημα των καλοφτιαγμένων διαλόγων είτε από την εύρεση καίριων αντικειμένων στο χώρο, λαμβάνουμε πόντους εμπειρίας, οι οποίοι μπορούν να ξοδευτούν στις αντίστοιχες κατηγορίες που θα άρμοζαν σε έναν adventure τίτλο. Για την ιστορία, οι ικανότητες που μπορούμε να επενδύσουμε τους πόντους μας είναι εφτά, με μόνο έναν από αυτούς να αφορά το Strength και την υγεία του χαρακτήρα και όλα τα υπόλοιπα να έχουν να κάνουν με τα της εξερεύνησης και της προσέγγισης, με πέντε επίπεδα εμπειρίας για την κάθε μία. 

Ωστόσο, το αντίκτυπο που λαμβάνει ο Edward κατά τη διάρκεια της δικής του αναβάθμισης, καθορίζει όχι μόνο το στυλ του παιχνιδιού στη μετέπειτα φάση του τίτλου, όσο και την ψυχική υγεία του χαρακτήρα μας, φτάνοντας σε σημείο να βλέπουμε ή να ακούμε πράγματα, τα οποία δε θα γίνονταν αντιληπτά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Ο παραπάνω μηχανισμός εξερεύνησης λειτουργεί εντυπωσιακά καλά, με τις επιλογές προσέγγισης να ποικίλουν ανάλογα με την περίσταση και μοναδικό ίσως μελανό σημείο το ότι η κάθε κύρια απόφαση που παίρνουμε είναι καθοριστική για την εξέλιξη της υπόθεσης, με τον ίδιο τον τίτλο να μας ενημερώνει για την επίπτωση της επιλογής μας, χωρίς αυτή να είναι αναστρέψιμη. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξανά δει, μα όταν γίνεται σωστά πρέπει να αναφερθεί, καθώς είναι κάτι που λείπει από τα σύγχρονα blockbuster της εποχής, με τρανταχτές εξαιρέσεις φυσικά -Witcher 3 κανείς;-

Και περνάμε στον πραγματικό λόγο ύπαρξης αυτού του κειμένου που αυτός φυσικά είναι η απόδοση του τίτλου στο Nintendo Switch, μιας και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά δεν έχουμε κάποια διαφοροποίηση σε σχέση με τις υπόλοιπες πλατφόρμες. Δυστυχώς, από τα πρώτα λεπτά, το Call of Cthulhu διαχωρίζει τους παίκτες σε αυτούς που θα επιλέξουν να ασχοληθούν φορητά με τον τίτλο και σε αυτούς που θα διαλέξουν την οθόνη της τηλεόρασής τους, με την πρώτη μερίδα να είναι αυτή που πληρώνει το τίμημα. Η απεικόνιση του τίτλου στην οθόνη της συσκευής ξεχωρίσει από την εξαιρετικά υψηλή "θολούρα" και τα χαμηλής ανάλυσης textures.

Το πρόβλημα μάλιστα στην περίπτωση μου ήταν τόσο μεγάλο που για αρκετά λεπτά ένιωθα ο ίδιος ζαλάδα. Είναι σα να προσπαθείς για ώρα να προσαρμόσεις τα μάτια σου σε χαμηλό φωτισμό ή αντίστοιχα, όταν παλεύεις να εστιάσεις μακριά ή κοντά στην περίπτωση μυωπίας και ούτω καθεξής. Το θέμα ήταν τόσο μεγάλο που με δυσκολία το gameplay κομμάτι μου, σε ότι αφορά το handheld mode, ξεπέρασε τα τριάντα λεπτά. Όσο αρνητικός και αν ακούγομαι, πραγματικά ελπίζω να το πετύχετε να «τρέχει» σε κάποια κονσόλα, ώστε να αντιληφθείτε πόσο έντονο είναι το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Στην αντίπερα όχθη, σε ότι αφορά το Docked Mode, τα παραπάνω προβλήματα σχεδόν εξαλείφονται και σε καμία περίπτωση δεν γίνονται τόσο έντονα, ώστε να δημιουργήσουν το παραμικρό πρόβλημα στην ενασχόληση σας με τον τίτλο. Μάλιστα, οι διαφορές μεταξύ τους, είναι τόσο μεγάλες, που υπήρξαν στιγμές, όπου ενάλλασσα τον τρόπο του παιχνιδιού, για να δω εάν όντως υπήρξαν τα θέματα που είχα αντιμετωπίσει στην φορητή του εκδοχή ή αν ήταν στο μυαλό μου και για κάποιο λόγο τα μεγαλοποιούσα. 

Ο τίτλος έτρεχε εξαιρετικά κατά τη διάρκεια των εννέα ορών που ασχολήθηκα μαζί του, με τη γραφική απεικόνιση να φλερτάρει έντονα στην ποιότητα με αυτή των «μεγάλων» κονσολών. Η ατμόσφαιρα του τίτλου και η σαπίλα κυριαρχούν, με το μυστήριο να πλανάται, από τους ίδιους τους κατοίκους του μικρού παραθαλάσσιου χωριού, μέχρι τα μακρινά βουνά και τα σπήλαια αυτών να αποτυπώνονται σε κάθε pixel της τηλεόρασής σας, πληρώνοντας πάντα το τίμημα, ότι όλα τα παραπάνω, γίνονται δυσβάσταχτα στην περίπτωση που θέλετε να απολαύσετε τον τίτλο ξαπλωμένοι στον καναπέ ή στο κρεβάτι σας, στην οθόνη του Switch σας.