Έχουν περάσει κάμποσα χρόνια οπότε δε μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος. Πρέπει να ήταν κατά τα μέσα Αυγούστου του 1999 όταν έπιασα για πρώτη φορά τη σειρά Pokémon στα χέρια μου. Έτυχε ένας παιδικός φίλος να έχει τη μπλε έκδοση για το Nintendo Game Boy. Καθώς λοιπόν ξόδευα τις ώρες με το τσουβάλι, σε μία συσκευή που παρουσίαζε ένα ψηφιακό ασπρόμαυρο κόσμο και πάντα με γνώμονα το πόσο συνεπαρμένος με την anime σειρά ήμουν, όχι μόνο εγώ, αλλά ολόκληρη η υφήλιος, η σκέψη μου ήταν μία. Πως να δείχνει άραγε το Pokémon σε μία μεγαλύτερη κονσόλα, η οποία είναι ικανή, να δώσει μιας καλύτερης ποιότητας ήχο, γραφικά και πάνω απ’ όλα, χρώμα;
Σαφώς τα χρόνια πέρασαν και είδαμε διάφορες απόπειρες του συγκεκριμένου εγχειρήματος, με βασικές αυτές που κυκλοφόρησαν στο Nintendo GameCube, Pokémon Colosseum και Pokémon XD. Οι οποίες, αν και τα κατάφερναν αρκετά καλά σε θέματα απεικόνισης και αναπαράστασης του κόσμου, είχαν θέμα στο κατά πόσο ένας Pokémon τίτλος, ο οποίος μας βάζει στα παπούτσια ενός έτοιμου εκπαιδευτή, με πολύ συγκεκριμένα πλάσματα στη διάθεση μας, μπορεί να θεωρηθεί κλασικός τίτλος Pokémon.
Για να μη μακρηγορώ, μέχρι και σήμερα, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την εμφάνιση του franchise στον κόσμο των Video Games, η εμπειρία των παιχνιδιών Pokémon, όπου ο απώτερος σκοπός μας είναι να γίνουμε ο καλύτερος εκπαιδευτής και φυσικά να τα "πιάσουμε όλα" παραμένει αποκλειστικό προνόμιο των φορητών συσκευών. Ας μη γελιόμαστε, οι εμπειρίες που έχει προσφέρει η σειρά όλον αυτόν τον καιρό είναι πολλές, και όπως είναι λογικό, είχαν και τα σκαμπανεβάσματα τους. Πόσο μάλλον, μετά την τέταρτη γενιά, όπου για πολλούς, το είδος παρέμεινε σε σταθερά νερά που με τον καιρό οι ιδέες της Game Freak έδειχναν να βαλτώνουν.
Από την άλλη, θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στους σχεδιαστές για τη δουλειά τους σε ότι αφορά τη δημιουργία του κόσμου και την εξέλιξη αυτού μαζί με την εξέλιξη του hardware. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τρισδιάστατη απεικόνιση του να εξερευνάς μέσα από προοπτική πρώτου προσώπου μία σπηλιά γεμάτη άγρια πλάσματα; Ωστόσο ο καιρός πέρασε και με την τελευταία γενιά φάνηκε ότι οι ιδέες επέστρεψαν, κάνοντας τα Ultra-Moon και Sun, δύο από τις καλύτερες και πληρέστερες εμπειρίες Pokémon των τελευταίων ετών. Όχι τόσο σε ότι αφορά την παρουσίαση νέων και πιο ευφάνταστων πλασμάτων, όσο για τις αλλαγές του gameplay, σε ορισμένες ιδέες και δομές που επικρατούσαν στη σειρά για πάνω από 18 χρόνια. Και πάλι όμως σκέψη παραμένει. Πως θα έμοιαζε ο κόσμος των Pokémon σε μία μεγαλύτερη κονσόλα νέας γενιάς; Την απάντηση έρχεται να δώσει το Pokémon: Let's Go, Pikachu! και Let's Go, Eevee! στο Nintendo Switch.
Η σειρά Pokémon: Let's Go είναι μία εξ' ολοκλήρου επανέκδοση της πρώτης γενιάς των Pokémon Blue/Red του 1998 και Pokémon Yellow του 1999 αντίστοιχα. Και όταν λέω επανέκδοση, το εννοώ με όλη τη σημασία που μπορεί να κρύβεται από πίσω. Στην ουσία έχουμε τον κλασικό πλέον χάρτη της περιοχής του Kanto σχεδιασμένο από το μηδέν. Σαφώς και το συγκεκριμένο region δεν είναι κάτι που βλέπουμε για πρώτη φορά στη σειρά, καθώς έχει περάσει από τις φορητές κονσόλες ουκ ολίγες φορές, προσφέροντας εντυπωσιακά οπτικά αποτελέσματά στις περιπτώσεις των εκδόσεων Fire Red, Leaf Green κοκ. Αυτό όμως που ξεχωρίζει στην περίπτωση του Let’s Go είναι φυσικά ο σχεδιασμός, καθώς και η ζωντάνια με την οποία έχουν ντύσει τον κόσμο. Όπως είναι λογικό ελέω νέου hardware, τα Pokémon: Let's Go, Pikachu! και Let's Go, Eevee! είναι οι ποιο όμορφοι τίτλοι της σειράς μέχρι στιγμής.
Σε ότι αφορά το σχεδιασμό του περιβάλλοντος, τους χαρακτήρες, τα πλάσματα και ότι άλλο συνεπάγεται, είναι χάρμα οφθαλμών, ανεξάρτητα αν θα επιλέξετε να ασχοληθείτε σε handheld ή σε docked mode. Από τη γύρη που θα τυλίξει τον χαρακτήρα μας μέσα σε ένα δάσος, μέχρι τα κύματα που σκάνε απαλά πάνω στις ακτές, τα πάντα είναι τόσο αρμονικά σχεδιασμένα που δένουν στο γενικότερο εντυπωσιακό σύνολο ολόκληρου του τίτλου. Αυτό όμως που δεν πρέπει να προσπεράσουμε είναι το γεγονός ότι μιλάμε για τον πρώτο χάρτη της σειράς, με όλα τα αρνητικά που συνεπάγονται. Όσο όμορφος και αν είναι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με τον πιο "επίπεδο" κόσμο από σχεδιαστικής άποψης. Αυτό σημαίνει φυσικά ότι ξεχνάμε οποιοδήποτε καιρικό φαινόμενο ή αντίστοιχα την εναλλαγή μέρας νύκτας κλπ. Όχι ότι θα μπορούσε να αλλάξει κάτι, αν σκεφτούμε βέβαια ότι είναι μια επανέκδοση και όχι μια νέα περιπέτεια φτιαγμένη από την αρχή, αλλά όπως και να έχει, δε μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι πρόκειται για έναν πιο άδειο και μουντό κόσμο, πάντα από άποψη σχεδιασμού και περιεχομένου.
Το κενό αυτό στο περιβάλλον έρχεται και γεμίζει μία σχεδιαστική επιλογή της Game Freak που αν και όχι τόσο νέα σε ότι αφορά το είδος των JRPG δίνει άλλη πνοή στο franchise, κάνοντας το παράλληλα το πιο ζωντανό της σειράς. Αυτή δεν είναι άλλη από την εμφάνιση των εχθρών σε πραγματικό χρόνο. Προφανώς και αντιλαμβάνεστε τη διαφορά μεταξύ των εχθρών ενός τυπικού JRPG και αυτών του κόσμου των Pokémon. Το αποτέλεσμα είναι ένας γεμάτος με πλάσματα χάρτης να τρέχουν προς τυχαίες κατευθύνσεις γύρω από τον χαρακτήρα μας, όταν αυτός βρίσκεται στη βλάστηση. Ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε να παρομοιαστεί μόνο με την αίσθηση που έχει κάποιος θεατής της Anime σειράς. Παράλληλα, έχουμε την επιλογή απελευθέρωσης από την PokéBall σε ένα εκ των έξι Pokémon που έχουμε στην ομάδα, με σκοπό να μας ακολουθεί ή και να το καβαλήσουμε σε ορισμένες περιπτώσεις, κάνοντας το ταξίδι μας πιο "συντροφικό". Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές που θα δούμε το σύντροφό μας να κολλάει πίσω από κάποιο φράχτη, ή την αδυναμία αυτού να ακολουθήσει το άλμα του χαρακτήρα μας, πράγμα που μπορεί να ξενίσει κάποιους, χωρίς όμως να είναι ικανό αυτό το ατόπημα να χαλάσει την όλη εμπειρία.
Εκτός όμως από τα πλάσματα που θα συναντήσουμε στο χάρτη, θα έχουμε πάντα δίπλα μας και τον ομώνυμο χαρακτήρα της έκδοσης που επιλέξαμε, στην περίπτωση μου τον Pikachu. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, μιας και θα είναι μαζί μας ανεξάρτητα αν θα είναι διαθέσιμος στη βασική μας εξάδα. Με τη σειρά του θα είναι ικανός να μάθει ορισμένες ιδικές κινήσεις που θα μας δώσουν πρόσβαση σε σημεία που μέχρι πρότινος ήταν αδύνατο. Αυτές, δεν είναι άλλες από τα γνωστά σε όλους μας Hidden Machines, Cut, Flash κοκ, ελαφρώς ανανεωμένα και με νέα ονομασία. Η συγκεκριμένη επιλογή έκανε την εμφάνιση της και σε παλαιότερα επεισόδια της σειράς και μόνο θετικά μπορώ να τη δω από μέρους μου, καθώς πλέον δεν είμαι αναγκασμένος να επιβάλω σε κάποιο Pokémon την εκμάθηση μιας ιδικής επίθεσης, η οποία πιθανόν να μου χρησιμεύσει μόλις ελάχιστες φορές.
Αν και κάποιες από τις συγκεκριμένες ιδέες τις έχουμε ξαναδεί στη σειρά, δε μπορώ να πω ότι ακόμα και τώρα δε με εντυπωσιάζουν. Ίσως γιατί επί είκοσι χρόνια, ο μόνος τρόπος να βλέπεις τα πλάσματα ήταν κατά τη διάρκεια της μάχης, σε αντίθεση με το Let’s Go που εμφανίζονται στο φυσικό τους περιβάλλον, οδηγώντας μας κάπου εδώ, σε ένα από τα αρνητικά του τίτλου. Η νέα εκδοχή των Pokémon στο Nintendo Switch πάσχει από σοβαρά θέματα σε ότι αφορά τη σταθερότητα των καρέ κατά τη διάρκεια όχι μόνο της περιήγησης μας στο χάρτη, αλλά ακόμα και σε σημεία που θεωρητικά, θα έπρεπε να τρέχει απροβλημάτιστα. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι θα υπάρξουν αρκετές φορές που θα δούμε τα καρέ να πέφτουν κατακόρυφα, σε σημεία που θα εμφανίζονται παραπάνω από τέσσερα με πέντε Pokémon στην οθόνη μας, αλλά ακόμα και όταν σε ορισμένα σημεία, θα πατήσουμε το πλήκτρο για να οδηγηθούμε στο μενού. Μπορεί να το αντιλαμβάνομαι και να το δικαιολογώ έως ένα σημείο, όμως δε μπορώ να καταλάβω το λόγο που ακόμα και τώρα, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία των Pokémon X και Y, πρέπει να περιμένω έως και δύο δευτερόλεπτα για να αποκτήσω πρόσβαση στο βασικό μενού του τίτλου από τη στιγμή που θα δώσω την εντολή, κάτι που είχαμε ξεχάσει με τις εκδόσεις των Ultra-Moon και Ultra-Sun.
Αυτό που έχει αλλάξει όμως ριζικά στη νέα έκδοση, δεν είναι τόσο ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε κάποιο Pokémon όσο ο τρόπος που το αιχμαλωτίζουμε. H Game Freak επέλεξε να ενσωματώσει τη διαδικασία αιχμαλώτισης που έγινε γνωστή το καλοκαίρι του 2016 μέσω του mobile game, Pokémon GO. Με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να διαγράψουμε από το μυαλό μας μία βάση, η οποία χτίστηκε από το franchise όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο από πλευράς βιντεοπαιχνιδιών, αλλά ακόμα και από πλευράς Anime. Με απλά λόγια ξεχνάμε τις μάχες με τα πλάσματα που σκοπό είχαν την αποδυνάμωση τους. Πλέον ανοίγει ο δρόμος για την αιχμαλώτισή τους με τη χρήση διάφορων Berries και φυσικά με το ασύστολο πέταγμα κάποιας PokéBall, οι οποίες εκτός από τα market, μας δίνονται και από εκπαιδευτές που αντιμετωπίζουμε στο δρόμο μας. Το κακό με αυτή την επιλογή είναι ότι χάνουμε το μισό gameplay και την πραγματική χαρά του να αποκτήσεις ένα πλάσμα, καθώς η όλη διαδικασία μοιάζει ορισμένες φορές να βασίζεται καθαρά και μόνο στον παράγοντα...τύχη.
Αυτή η επιλογή όμως δεν επηρεάζει μόνο τον τρόπο αιχμαλώτισης, αλλά και τον χειρισμό του Pokémon Let's Go. Πλέον δε φτάνει μόνο να επιλέξουμε τον τύπο της PokéΒall που θα χρησιμοποιήσουμε, αλλά και να την πετάξουμε κατά μέρος του πλάσματος που θέλουμε να αιχμαλωτίσουμε. Ο τρόπος που θα το κάνουμε ακούσει στο όνομα Motion Controls. Όσο η κονσόλα μας είναι σε Dock Mode, ο μόνος τρόπος για να ασχοληθούμε με τον τίτλο, είναι ενός εκ των δύο Joy Con, ή της PokéBall Plus, του έξτρα περιφερειακού που παίρνει το λόγο του Controller. Αφού λοιπόν κάνουμε το Pokémon να μας συμπαθήσει μέσω των Berries πρέπει να κάνουμε την αντίστοιχη κίνηση, όπως θα κάναμε σε πραγματικό χρόνο, για να πετάξουμε την PokéBall προς την οθόνη. Για την ιστορία, το Pro Controller δεν είναι συμβατό με το Pokémon Let's Go.
Άξιο αναφοράς είναι ότι με το δεύτερο Joy Con, μπορεί κάποιος φίλος να συνδεθεί σε co-op mode με σκοπό την άδικη από μεριάς μας αντιμετώπιση κάποιου αντιπάλου σε μία μάχη δύο εναντίον ενός, ή αντίστοιχα την αιχμαλώτιση κάποιου Pokémon με το πέταγμα δύο PokéBall ταυτόχρονα. Όπως αντιλαμβάνεστε, η συγκεκριμένη επιλογή διευκολύνει κατά πολύ έναν τίτλο, στον οποίο η δυσκολία και η πρόκληση ήταν σε ήδη χαμηλά επίπεδα.
Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι σημεία των καιρών και πως η συγκεκριμένη επιλογή έγινε διαθέσιμη με σκοπό να προσεγγίσει επιπλέον κόσμο στο franchise και όλους όσους γνώρισαν τη σειρά μέσα από το ομώνυμο mobile game. Εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μου λείπει η στρατηγική του να αποδυναμώσω τον Articuno, να τον παραλύσω και να τον βάλω να κοιμηθεί με σκοπό να τον αιχμαλωτίσει η ταπεινή μου Ultra-Ball...
Σε ότι αφορά τις Online επιλογές που μας δίνονται, αυτές δεν είναι άλλες από τις μονομαχίες μεταξύ φίλων ή όχι, καθώς και από τις ανταλλαγές. Σε ότι αφορά τη δεύτερη περίπτωση, όπως αντιλαμβάνεστε, λόγο της φύσεως του παιχνιδιού όντας ο θεωρητικά πρώτος τίτλος της σειράς, τα διαθέσιμα Pokémon που είναι διαθέσιμα προς ανταλλαγή δε ξεπερνούν κατά πολύ τα 150.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.