Diablo 3: Eternal Collection Review

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναρωτηθεί, πόσο βολικό θα ήταν η ενασχόληση μας με έναν ισομετρικό τίτλο, σε μια φορητή κονσόλα. Δε γνωρίζω το πώς, αλλά για έναν αδιευκρίνιστο λόγο, έχω μια διαφορετική άποψη σε ότι αφορά, το πόσο εύχρηστη θα μπορούσε να είναι για το είδος, η υλοποίηση αυτής της φαινομενικά απλής ιδέας. Φυσικά τα πιστεύω μου, έρχονται σαν σφήνα, κόντρα σε όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα, καθώς στα δικά μου μάτια, αυτού του τύπου τίτλοι αλλάζουν, κάνοντας τους να φαίνονται κομμένοι και ραμμένοι για πιο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, "on the go καταστάσεις" με μοναδικό περιορισμό φυσικά, το χειρισμό.

Μην προτρέχετε όμως! Φυσικά και δεν είμαι από τα άτομα που θα προτιμήσουν μία φορητή συσκευή, έναντι του πληκτρολογίου, με σκοπό την αντικατάσταση αυτού. Ανεξάρτητα από το μέγεθος της οθόνης, είτε έχουμε να κάνουμε με  το Nintendo Switch είτε για κάποιο smartphone... 

Σε αυτό το κείμενο θα δούμε λοιπόν πως, και εάν, το Diablo 3: Eternal Collection, μπορεί να σταθεί σήμερα, το 2018 σε μία φορητή εκδοχή, και αν φυσικά, είναι ικανή αυτή να ανοίξει το δρόμο για αυτές τις συσκευές. Εξάλλου ας μη γελιόμαστε, μετά τη BlizzCon 2018 φαίνεται πιο έντονα ότι βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο για ακόμα μία φορά. Καθώς ποιος θα περίμενε πριν από έξι χρόνια, όταν το Diablo 3 ανακοινώθηκε για τις κονσόλες προηγούμενης γενιάς, ότι αυτό, όχι μόνο θα μπορούσε να σταθεί στο ύψος των τότε περιστάσεων, αλλά θα κατάφερνε να κάνει και παίκτες ανά τον κόσμο να ασχοληθούν με έναν "top-down" οπτικής τίτλο. Πόσο μάλλον όταν αυτός, μέχρι πρότινος βασίλευε αποκλειστικά και μόνο,  στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Για αυτούς που δεν έχουν ασχοληθεί με τη σειρά στο παρελθόν, το Diablo είναι ένα dungeon crawler RPG με προοπτική top-down. Ο χαρακτήρας, μάς τοποθετείται μέσα σε έναν γοτθικό κόσμο, ως ένας άλλος κυνηγός δαιμόνων με σκοπό την αντιμετώπιση και εξάλειψη, κάθε είδους νεκρο-ζώντανου πλάσματος και μη.  Στο σύνολο πλέων, και αφού κυκλοφόρησαν οι δύο επεκτάσεις του αρχικού Diablo 3, έχουμε διαθέσιμες, επτά κατηγορίες χαρακτήρων για να επιλέξουμε, κατηγοριοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το στιλ μάχης που αρμόζει στα γούστα του καθενός.

Για παράδειγμα, όποιος αρέσκεται σε επιθέσεις από απόστασή ο “Demon Hunter” είναι η κατάλληλη επιλογή, ενώ αντίστοιχα ο Crusader για επιθέσεις από κοντινή απόσταση κ.ο.κ. Κάπου εδώ θα πρέπει αν επισημάνω το πόσο εθιστικός μπορεί να γίνει ο τίτλος, καθώς είναι ένας μεγάλος παράδεισος για τους Loot Hunters. Πίσω από κάθε απολαυστική εξόντωση οποιουδήποτε εχθρού, και πίσω από οποιοδήποτε σάπιου δέντρου, κρύπτης η σεντουκιού, κρύβονται κατά εκατοντάδες, τα αντικείμενα που απαρτίζουν κάθε ένα από τα κεφάλαια του Diablo 3.

Αντικείμενα κάθε είδους, που σας εγγυώνται ότι όσο απολαυστικό είναι το gameplay, άλλο τόσο είναι και η ενασχόληση μας, με το ξεψάχνισμα του Long Bow που μόλις λάβαμε από την εξόντωση του Ghost King, μόνο και μόνο για να μας εμφανιστεί πέντε λεπτά αργότερα ένα αντίστοιχα σπάνιο Crossbow πίσω από ένα μισογκρεμισμένο σπίτι.

Στα του τεχνικού τομέα, αν και στην αρχή ήμουν προβληματισμένος, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι ο τίτλος τρέχει απροβλημάτιστα στη φορητή κονσόλα της Nintendo με ορισμένες όμως παραχωρήσεις, ελέω όχι μόνο του hardware, όσο και των τεχνικών χαρακτηριστικών της οθόνης. Τι θέλω να πω με αυτό. Από τη μία, όταν θα ενασχολoύμαστε με το Diablo 3 σε Docked Mode, η απεικόνιση, όσο όμορφή και να είναι, δίνει την εντύπωση ότι τα χρώματα που προβάλλονται στην οθόνη μας είναι… ξεπλυμένα, πιθανόν διότι ο τίτλος κλειδώνει στα 900p ανάλυσης. Από την άλλη, σε handheld mode, τα χρώματα μπορεί να δείχνουν πιο ζωντανά όντας οθόνη με ανάλυση 720p, αλλά υπάρχουν ορισμένες λεπτομέρειες που είναι ικανές να σας χαλάσουν, έστω και ελάχιστα, την εμπειρία αν δεν είστε προετοιμασμένοι να τις παραλείψετε.

Μία από αυτές και κατά την άποψη μου η βασικότερη, έχει να κάνει με το μέγεθος της γραμματοσειράς που έχει επιλέξει η ομάδα ανάπτυξης να απεικονίζονται οι διάλογοι καθώς και η λεπτομέρειες κάθε αντικειμένου μέσα στον τίτλο.  Μπορεί αρχικά σε κάποιους να φαντάζει αστείο, αλλά κάντε το εικόνα. Σε μία σχετικά όχι και τόσο μεγάλη οθόνη, να χρειάζεται να διαβάζεις μισή σελίδα Lore, η τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα μιας Legendary Armor που μόλις έγινε διαθέσιμη. Θα έλεγα ότι δεν είναι καθόλου εύκολο.

 Από εκεί και έπειτα όμως, η συνολική μας εμπειρία δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις «μεγάλες» κονσόλες, μιας και δε θα είναι λίγες οι φορές που θα βρεθούμε χαμένοι, μέσα σε πλήθος δαιμόνων, με περιβάλλοντα υψηλής λεπτομέρειας, λουσμένοι από μία πανδαισία χρωματικών εφέ και τον τίτλο να τρέχει απροβλημάτιστα στα 60 καρέ. Όλα αυτά, ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα επιλέξουμε να ασχοληθούμε, φορητά η όχι.