Xenoblade Chronicles 2 Review

Τι είναι αυτό που κάνει ένα gaming παραμύθι πετυχημένο; Η ιστορία του; Ο τρόπος αφήγησης του; Οι χαρακτήρες και οι περιπέτειες που τους περιμένουν, Ή όλα αυτά μαζί; Ένα σωστό παραμύθι έχει την ικανότητα να "κοιμίζει" το υποσυνείδητο του παίκτη και να το ταξιδεύει σε μέρη φαντασίας, αφήνοντάς τον να πάρει όποιο ρόλο επιθυμεί και να διαβεί ψηφιακά "σοκάκια". Για να πετύχει αυτή η "συνταγή", πρέπει η κάθε ομάδα ανάπτυξης να χρησιμοποιήσει πληθώρα τονωτικών ενέσεων ρομαντισμού και δημιουργικότητας για να καταφέρει να δημιουργήσει ένα αξέχαστο παραμύθι που θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό και στην καρδιά κάθε παίκτη.

Και εδώ έρχεται το Xenoblade Chronicles 2, το τρίτο παιχνίδι της σειράς της Monolith Soft που αποτελεί και sequel του πρώτου παιχνιδιού (Xenoblade Chronicles), αλλά εκτός από πληθώρα αλλαγών στο σύστημά του, μας συστήνει σε ένα ολοκαίνουριο κόσμο με ένα φρέσκο cast χαρακτήρων. Τα γεγονότα του παιχνιδιού λαμβάνουν στην Alrest, ένα κόσμο πλημμυρισμένο από σύννεφα και Τιτάνες, τους οποίους ο ανθρώπινος πληθυσμός χρησιμοποιεί και ως ηπείρους για να κατοικεί. Οι Τιτάνες, είναι και αυτοί ζωντανοί οργανισμοί όπως κάθε άλλη μορφή ζωής που κατοικοεδρεύει σε αυτό τον κόσμο και δυστυχώς, έχουν και αυτοί μία γραμμή τερματισμού. Όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερα από αυτά τα μυθικά πλάσματα φτάνουν σε αυτή την "γραμμή", με αποτέλεσμα να βυθίζονται στη συννεφιασμένη άβυσσο και τους ανθρώπους που κατοικούν σε αυτά να χάνουν τα σπίτια, τα υλικά αγαθά τους αλλά το κυριότερο, τα όνειρα και το μέλλον τους.

Το ταξίδι του παιχνιδιού ξεκινάει με τον Rex, ένα νεαρό αγόρι που για να τα βγάλει πέρα στη ζωή επέλεξε το μονοπάτι του Salvager και καθημερινά αναζητά χαμένους θησαυρούς και πολύτιμα αντικείμενα. Ο νεαρός Rex έχει ως όνειρο, ή καλύτερα στόχο, να ταξιδέψει προς το Elysium, ένας μύθος που υποτιθέμενα κρύβει και τον απόλυτο παράδεισο για την ανθρωπότητα. Ένα ιδανικό μέρος όπου όλοι θα ζουν ειρηνικά, χωρίς να περιμένουν την λήξη του ρολογιού ενός Τιτάνα. Ένα κόσμο χωρίς βία και εφιαλτικούς πολέμους που "στοιχειώνουν" τις ζωές των εφήβων καθημερινά. Έναν...παράδεισο. Μετά από μία σειρά απρόβλεπτων γεγονότων, γνωρίζει την Pyra, ένα Blade το οποίο μοιράζεται το όνειρο του Rex και μαζί ξεκινούν να κάνουν νέες γνωριμίες και ετοιμάζονται να αναχωρήσουν προς το Elysium.

Η ιστορία του Xenoblade Chronicles 2 είναι ένα πραγματικό παραμύθι. Ο ρυθμός της μπορεί κάποιες φορές να είναι αργός και διάφορα κλισέ σημεία να μην λείπουν, αλλά οι χαρακτήρες του και το παρελθόν τους, τα ειδυλλιακά τοπία που συναντά ο παίκτης στον πλούσιο κόσμο της Alrest και η ζωντάνια που κρύβει, κλείνουν γλυκά το μάτι στον παίκτη και τον κάνει να τα "ερωτευτεί". Έναν κόσμο που γεμίζουν περίλαμπρες πόλεις, με την κάθε μία να κρύβει τη δική της κουλτούρα, τα δικά της έθιμα και τους δικούς της ξεχωριστούς ανθρώπους. Όλα τα παραπάνω "παντρεύτηκαν" και προσφέρουν αυτό που έγραψα και νωρίτερα: ένα όμορφο παραμύθι. Ένα παραμύθι με που θα οδηγήσει τον "ακροατή" από διάφορες στιγμές που θα τον κάνουν να γελάσει, να θυμώσει και γιατί όχι, να δακρύσει. Η ιστορία κρύβει πολλές εκπλήξεις και θα χαραχθεί στην μνήμη σας προσφέροντας υπέροχες αναμνήσεις.

Την εμπειρία αυτή απογειώνει και από μόνο του το Nintendo Switch. Σαφέστατα, ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά που μπορεί να εκμεταλλευτεί πλέον ο παίκτης είναι να απολαύσει τον πανέμορφο κόσμο του Xenoblade Chronicles 2 φορητά, αλλά και docked. Η εταιρία εκτός από το αναμφισβήτητο ταλέντο της να δημιουργεί ολοζώντανους και σαγηνευτικούς κόσμους, αυτή την τη φορά έβαλε τα δυνατά της και παρέδωσε ένα αποτέλεσμα οπτασία που μπορεί να απολαύσει κάποιος όχι μόνο φορητά, αλλά και στο σαλόνι του σπιτιού του. Ας μην γελιόμαστε. Αυτό, από μόνο του είναι ένα τεράστιο επίτευγμα που αξίζει συγχαρητήρια, τόσο στην εταιρία με την υβριδική της κονσόλα, όσο και στην Monolith για τη δουλειά της.

Ένα μεγάλο διαφορετικό βήμα που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει και από τα trailers του παιχνιδιού, είναι η ενσωμάτωση ενός διαφορετικού art direction. Ο τίτλος έχει ένα αρκετά πιο anime στυλ, κάτι που φαίνεται κυρίως στους χαρακτήρες. Ο λόγος, σύμφωνα με τον artist, Masatsugu Saito, είναι για να δωθεί περισσότερη έμφαση στην εκφραστικότητα των χαρακτήρων. Κάτι το οποίο κατ' εμέ απουσίαζε από τα προηγούμενα κεφάλαια. Η απόφαση αυτή εκτελέστηκε χειρουργικά και έχει ως αποτέλεσμα οι χαρακτήρες να παρουσιάζουν ομορφότερα τις ιδιοσυγκρασίες που απαρτίζουν την προσωπικότητά τους. Ελέω της anime αισθητικής, αναμενόμενα υπάρχουν και διάφορες ανάλαφρες κωμικές σκηνές με χιούμορ που αποτελεί σήμα κατατεθέν της ιαπωνικής κουλτούρας. Εμένα, ως λάτρης των anime και υπέρ της απόφασης του Saito, ομολογώ πως όχι μόνο δεν με πείραξε, αλλά το λάτρεψα, καθώς δεν αλλοιώνει τον τύπο του παιχνιδιού και μπορούν να το ευχαριστηθούν το ίδιο και οι δύο πλευρές του κοινού, δηλαδή anime fans και μη.

Όπως προανέφερα, το ταξίδι του Rex θα συνοδεύσει η Pyra, ένα σπάνιο Blade που δανείζει τη δύναμή της στο νεαρό πρωταγωνιστή, έτσι ώστε να φέρουν εις πέρας τον κοινό τους στόχο. Το Xenoblade Chronicles 2 διαφοροποιείται σε πολλά σημεία από τους προκατόχους του και στον τρόπο που επιλέγει ο παίκτης τα classes του παιχνιδιού. Εδώ, έχουμε τα Blades, παντοδύναμα όπλα με μορφή ανθρώπων αλλά και πολλών φανταστικών πλασμάτων που δανείζουν τις δυνάμεις στους σε όποιους ανθρώπους επιθυμούν μετά από μία "τελετή". Ως αποτέλεσμα, ο κάτοχος ενός τέτοιου όπλου ονομάζεται «Driver». Τα Blades κατηγοριοποιούνται σε δύο μορφές και όσο περισσότερο τα χρησιμοποιείτε, τόσο θα αυξάνετε και θα ξεκλειδώνετε τις δυνάμεις τους εμβαθύνοντας την σχέση σας ανάμεσα σε εσάς και αυτά.

Τα Blades, λοιπόν, έρχονται σε δύο κατηγορίες. Στα κοινά και στα σπάνια. Στα "Common Blades" όπως τα ονομάζει το παιχνίδι, η εμφάνιση αλλάζει ελάχιστα έως και καθόλου με τη μόνη διαφορά να βρίσκεται στις δυνάμεις του καθενός ξεχωριστά. Αντιθέτως, τα "Rare Blades" είναι αρκετά πιο διαφορετικά και παρουσιάζουν ιδιαίτερα στοιχεία στο χαρακτήρα τους και φέρουν μοναδική προσωπικότητα όπως φυσικά και εμφάνιση. Μερικά από αυτά θα τα αποκτήσετε με την πρόοδό σας στο παιχνίδι, αλλά τα περισσότερα θα χρειαστεί να συγκεντρώσετε κρυστάλλους κατηγοριών Common και Rare. Εδώ, παίζει σημαντικό ρόλο και ο παράγοντας της τύχης. Για παράδειγμα μπορεί να "ξετυλίξετε" 5 σπάνιους κρυστάλλους και η τύχη να μην είναι με το μέρος σας και να λάβετε πέντε κοινά Blades. Αντίθετα, μπορεί να είστε τυχεροί και να σας τύχει σπάνιο Blade και με common crystal. Το όλο σύστημα δεν σας κρύβω πως μου θύμισε αρκετά το Pokémon franchise και θαρρώ πως αυτό δε μπορεί να το δει κάποιος αρνητικά. Η αγωνία από τη συγκέντρωση κρυστάλλων μέχρι και στο άνοιγμα αυτών τη θεωρώ από μόνη της ένα μηχανισμό ανταμοιβής προς τον παίκτη.

Συνεχίζοντας, τα Blades εκτός από τις δυνάμεις τους (πάγος, φωτιά, νερό κτλ) και τα όπλα τους, φέρουν και πληθώρα παθητικών ικανοτήτων που βοηθούν τον παίκτη στο ταξίδι του. Άλλα Blades έχουν ταλέντο στο να μαζεύουν διάφορα ορυκτά, άλλα σπάνια φυτά και ούτω καθεξής. Παράλληλα, όλες τους οι ικανότητες μπορούν να βελτιωθούν το ίδιο εύκολα με τις αναβαθμίσεις των χαρακτήρων. Και εδώ μπαίνουν τα Classes. Στο νέο κεφάλαιο της Monolith, αναλόγως με το Blade που χρησιμοποιεί ο παίκτης, εκείνη την στιγμή αποκτά και το ανάλογο class. Με το μέγιστο αριθμό "σπαθιών" σε κάθε μάχη να είναι τρία ανά χαρακτήρα, μπορείτε για παράδειγμα να χρησιμοποιείτε ένα Blade για Heal, ένα για Damage και ένα για Tank. Ο μέγιστος αριθμός χαρακτήρων του party σας είναι μέχρι τρία άτομα τα οποία μπορείτε να ελέγξετε και να δώσετε οδηγίες ανά πάσα ώρα και στιγμή και έχουν και αυτά τα δικά τους "σπαθιά". Ο παραπάνω μηχανισμός προσφέρει αμέτρητες επιλογές με τρομερό βάθος και στρατηγική που εφόσον χρησιμοποιηθούν σωστά θα κάνουν το ταξίδι σας στο ψηφιακό κόσμο της Alrest ακόμη πιο εύκολο.

Μιας και ανέφερα το party, πρέπει να αναφέρω πως δεν αποτελείται από απλά "ψυχρά" sprites που εκτελούν διαταγές. Κάθε μέλος της ομάδα σας "κρύβει", είτε μία χαρούμενη, είτε μία δακρύβρεχτη ιστορία. Τα άτομα που θα σας συντροφεύσουν προς το Elysium έχουν τη δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα, το δικό τους γούστο, είτε σε θέματα ομορφιάς, είτε σε θέματα φαγητού και διασκέδασης. Αυτά, θα τα ανακαλύψετε σιγά-σιγά, όσο παίζετε με ειδικές συζητήσεις μεταξύ των μελών της ομάδας που το παιχνίδι τις ονομάζει "Heart to Heart". Εκεί, οι παίκτες θα συνομιλούν για λίγα λεπτά μεταξύ τους για διάφορα θέματα και πολλές φορές, αποκαλύπτοντας μέχρι και τις πιο "ντροπιαστικές" πλευρές τους.

Το εικαστικό άγγιγμα στα Blades εκτός από τους σχεδιαστές, Masatsugu Saito και Eiji Takahashi, έχουν δανείσει και άλλα διάσημα καλλιτεχνικά πρόσωπα με τις ιδιαίτερες πινελιές τους. Για παράδειγμα, μέχρι και ο ίδιος ο Tetsuya Nomura, ο δημιουργός του Final Fantasy VII και όχι μόνο, έχει βοηθήσει σε αυτόν τον τομέα σχεδιασμού του παιχνιδιού. Αλλαγές δεν θα μπορούσε να μην δεχθεί και ο τομέας του gameplay. Το UI έχει υποστεί σημαντικές παραμετροποιήσεις, αφήνοντας στην άκρη τις αμέτρητες πληροφορίες, και ενσωματώνοντας ένα πιο απλό, αλλά ταυτόχρονα το ίδιο βαθύ σύστημα μάχης. Τα skills των παικτών έχουν μειωθεί δραματικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να παλέψετε το ίδιο για την νίκη και να μελετήσετε προσεκτικά τις αδυναμίες δυνατών εχθρών.

Στην εξοικείωσή σας με το σύστημα μάχης θα σας βοηθήει το εξαιρετικά φιλικό Tutorial που περιλαμβάνει το παιχνίδι. Σε πολλά σημεία του ταξιδιού σας, θα σας εμφανίζονται μηνύματα σχετικά με το πως να χειριστείτε τους νέους μηχανισμούς του Xenoblade Chronicles 2 στα οποία θα πρέπει να δώσετε απόλυτη προσοχή. Δυστυχώς, η μετάδοση της πληροφορίας γίνεται ταχύτατα με αποτέλεσμα ο παίκτης να μπερδεύεται και να πειραματίζεται μέχρι να αισθάνεται άνετα στις μάχες. Δεν σας κρύβω πως για να καταλάβω τη χρήση αρκετών μηχανισμών πειραματίστηκα αρκετά.

Το ταξίδι μου στον κόσμο του Xenoblade Chronicles 2 κράτησε 80 ώρες με ένα αρκετά λεπτομερές ψάξιμο του περιβάλλοντος και εκτέλεση πολλών side quests. Οι προαιρετικές αποστολές δεν είναι σε καμία περίπτωση επιπέδου The Witcher 3, με πολλές από αυτές να είναι απλά ανούσια fetch quests με μία χρηματική ανταμοιβή. Ανάμεσά τους υπάρχουν και σίγουρα "διαμαντάκια" που στο τέλος προσφέρουν ένα όμορφο χαμόγελο στον παίκτη, αλλά πιστεύω πως και να προσπεράσει κάποιος έναν αριθμό αυτών δεν θα έχει κάποια πιο φτωχή εμπειρία. Όμως, εφόσον μιλάμε για RPG genre, γνωρίζετε πολύ καλά πως θα υπάρξουν φορές που θα αναγκαστείτε να ενδώσετε στο "άμυαλο" grinding εφόσον θέλετε ένα καλύτερο αντικείμενο για το χαρακτήρα σας, ή μέχρι και για την πρόοδο ορισμένων σημείων του παιχνιδιού.

Στα του Customization μην περιμένετε πλήρη παραμετροποίηση των μαχητών σας. Ναι μεν μπορείτε να διαμορφώσετε τα stats τους με αντικείμενα, τις δυνάμεις των όπλων τους, τα blades που θα χρησιμοποιούν, αλλά όχι την ενδυμασία τους. Προσωπικά δεν με ενοχλεί, διότι θεωρώ πως πρέπει να δίνεται περισσότερη σημασία στο "ζουμί" της υπόθεσης και όχι στην εμφάνισή, αλλά σέβομαι πως υπάρχουν παίκτες εκεί έξω που θέλουν να έχουν τον "δικό" τους μοναδικό χαρακτήρα.

Τη δυσκολία του παιχνιδιού τη βρήκα δίκαιη και σωστή, τηρώντας αυτό το hardcore μοντέλο που αρμόζει σε ένα αγνό RPG παιχνίδι. Πολλές φορές μέχρι να βρω την ακριβή τοποθεσία ενός quest περνούσα πάνω από 20 λεπτά στο σημείο που εξερευνούσα χωρίς το παιχνίδι να μου προσφέρει αναλυτικές οδηγίες για τον προορισμό μου. Αυτό, στο δικό μου βίβλιο είναι θετικό διότι παροτρύνει τον παίκτη να ανακαλύψει μόνος του το δρόμο με σεβασμό στην νοημοσύνη του και τις ικανότητές του, αλλά τον ανταμοίβει ακόμη περισσότερο δίνοντας του την ευκαιρία να ανιχνεύσει και νέες περιοχές. Το αρνητικό είναι το κακό Guide που μερικές φορές θα σας μπερδέψει ακόμη περισσότερο, παρά θα σας βοηθήσει.

Τον αχανή κόσμο της Alrest εμπλουτίζουν διάφορες μορφές ζωής. Από επικίνδυνα και επιθετικά τέρατα, μέχρι και όμορφα πλάσματα φαντασίας. Λίγες φορές βρήκα τον εαυτό μου να κουράζεται και να δυσανασχετεί με την πορεία του παιχνιδιού, ενώ αν εξαιρέσουμε μερικές προαιρετικές αποστολές, νομίζω δεν μπορεί να πει κάποιος είναι επαλαμβανόμενο. Συχνά θα βρίσκεστε αντιμέτωποι με νέους εχθρούς, νέα bosses, αλλά το σημαντικότερο, νέες πόλεις και περιοχές. Εφόσον μιλάμε για open-world δομή δεν θα μπορούσε να λείπει και ο "Skip Travel", μηχανισμός. Αυτός, σας επιτρέπει να ταξιδεύετε ακαριαία σε μέρη που έχετε ήδη επισκεφθεί. Σε αυτό πραγματικά που επιβραβεύω όμως την ομάδα ανάπτυξης του παιχνιδιού, είναι στον τρομερό εικαστικό τομέα που χρησιμοποιεί μία "παιχνιδιάρικη" παλέτα χρωμάτων για την δημιουργία κάθε νέας πόλης. Κάθε φορά που ανακάλυπτα ένα νέα προορισμό, με "πλημμύριζε" ένα συναίσθημα μαγείας για αυτό που αντίκριζα. Η σχεδιαστική ομάδα του νέου κεφαλαίου απέδειξε και με το παραπάνω πως είναι εξαιρετικά ικανή να δημιουργεί ένα μαγευτικά παραμυθένιο κόσμο.

Αν με ρωτήσει κάποιος αν θα ήθελα να απολαύσω την εμπειρία σε κάποια άλλη κονσόλα εκτός του Nintendo Switch η απάντηση θα ήταν κραυγαλέα αρνητική. Η κονσόλα της Nintendo δείχνει για ακόμη μία φορά τα "δόντια" της με ένα παιχνίδι όπου οπτικοακουστικά είναι υπέροχο. Στην docked μορφή έχουμε δυναμική ανάλυση 720p με 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο, ενώ πολλές φορές πριν το day one patch στις πυκνές περιοχές συνάντησα και πολλά frame drops. Φορητά, η ανάλυση πέφτει αισθητά και τα χρώματα γίνονται ακόμη πιο ψυχρά. Αν για κάποιον το συγκεκριμένο θέμα ανάλυσης αποτελέσει το σημείο αποφυγής για να "βουτήξει" στον ψηφιακό κόσμο του Xenoblade Chronicles 2, πραγματικά, λυπάμαι. Έχουμε να κάνουμε με ένα πανέμορφο και ζωντανό κόσμο, με ένα απέραντο draw distance και νέα εφέ στη μηχανή γραφικών της ομάδα που καταφέρνουν και παραδίδουν ένα αποτέλεσμα τρομερά ανώτερο από το Xenoblade Chronicles X. Επίσης, έχουμε ταχύτατα loading times, ενώ η ελευθερία που παρέχεται στο χειρισμό της κάμερας βοηθάει ακόμη περισσότερο την όλη εμπειρία.

Θαυμάσιο, έως και αριστουργηματικό βρήκα και τον τομέα της μουσικής. Μία υψηλή μουσική παραγωγή που περιλαμβάνει κομμάτια που θα συνεπάρουν τον παίκτη και συνοδεύουν υπέροχα όλες τις cinematic σκηνές και μη του παιχνιδιού. Τέλος, σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, αυτή τη φορά οι λάτρεις του Ιαπωνικού Dub μπορούν να χαρούν, καθώς από την ημέρα κυκλοφορίας του παιχνιδιού, δόθηκε στη δημοσιότητα και ένα δωρεάν DLC όπου προσθέτει τις ιαπωνικές φωνές που η κοινότητας εκτός της Ιαπωνίας τόσο πολύ ζητούσε. Το voice acting και στις δύο πλευρές βρήκα καλό, αλλά ομολογώ πως το πάνω χέρι το έχει και πάλι η ιαπωνική έκδοση, ειδικά σε έντονες σκηνές μάχης. Το μόνο αρνητικό είναι πως τα κράτη και τα ονόματα χαρακτήρων έχουν διαφορετικές ονομασίες, επομένως, όσοι αποφασίσετε να απολαύσετε τον τίτλο με Ιαπωνικές φωνές, θα παρατηρήσετε στους υπότιτλους πολλά ονόματα να γράφονται λάθος.