DOOM (Switch) Review

Το Switch, απ’ ότι φαίνεται, ήρθε για να διαψεύσει τις αμφιβολίες όλων μας. Η τραγική κατάσταση του Wii U, το οποίο είχε χάσει από νωρίς το στοίχημα των third-party τίτλων, φαίνεται πως στη νέα υβριδική κονσόλα της Nintendo, αρχίζει και μένει στο παρελθόν. Εκτός από τα -αναμενόμενα- αρκετά και καλά first-party αποκλειστικά παιχνίδια, εκτός από μία όμορφη καταιγίδα indie κυκλοφοριών, το Switch αρχίζει και αποκτά και μεγάλα παιχνίδια, που στα PC, Xbox One και PS4, θεωρούνται δεδομένα. Η Bethesda είναι μια εταιρία που επενδύει στην κονσόλα, αφού μαζί με το Skyrim, πρόσφατα ανακοίνωσε πως οι κάτοχοι του φορητού συστήματος θα έχουν πρόσβαση στα Wolfenstein 2 και Doom. Αφενός οι εκδόσεις των προαναφερθέντων τίτλων έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση στο Switch, αφετέρου, όλα δείχνουν πως μιλάμε για «κανονικές» εκδόσεις και όχι κάτι πετσοκομμένο ή ελλιπές.

Πρώτο το χορό των τίτλων της Bethesda, ανοίγει το Doom, το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2016 και αποτέλεσε τη δυναμική επιστροφή του θρυλικού franchise. Προσωπικά, παρά το γεγονός ότι προτιμώ τα Doom έτσι όπως τα είδα στο Doom 3 του 2004, θεωρώ τον περσινό τίτλο ένα από τα καλύτερα FPS των τελευταίων χρόνων, καθώς και ένα αξιοπρεπέστατο tribute στη λατρεμένη σειρά του Romero, του Carmack και της παρέα τους, εκεί στην id Software. Αν έχετε ασχοληθεί με το Doom του 2016, δε νομίζω να έχετε λόγο να συνεχίσετε την ανάγνωση, μιας και μιλάμε για το ίδιο ακριβώς παιχνίδι. Με γνώμονα αυτό, λοιπόν, θα σας παραπέμψω στην παρουσίαση του Γιώργου Οικονόμου, ο οποίος καταθέτει την ολοκληρωμένη άποψή του για το παιχνίδι και η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, άρα και δεν έχει νόημα να αναλύσω τα του παιχνιδιού στο παρόν κείμενο.

Εγώ θα σας «μιλήσω» για το πως το «γλυκούλη» Switch, καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες ενός τέρατος, όσον αφορά τον οπτικό τομέα. Αδιαμφισβήτητα, το Doom ήταν και είναι ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια που είδαμε τελευταία. Απίθανα γραφικά, «τρελές» τεχνολογίες και κώδικα που μόνο η id Software θα μπορούσε να γράψει. Όταν, λοιπόν, ανακοινώθηκε πως το Doom θα έρθει στο Switch, κάποιοι γέλασαν, ενώ άλλοι θεώρησαν δεδομένο πως η έκδοση θα έρθει με μεγάλες εκπτώσεις στο περιεχόμενο, όπως είχε συμβεί στο Doom 3 του πρώτου Xbox. Η πρώτη μεγάλη έκπληξη είναι πως το Doom έρχεται στο Switch υπερπλήρες. Δεν «μίκρυναν» τα επίπεδα, δεν μειώθηκαν οι αντίπαλοι, δεν έγινε καμία απολύτως παρέμβαση στο περιεχόμενο, ενώ υπάρχει, τόσο το Arcade Mode, όσο και το Online Multiplayer. Είναι ακριβώς το ίδιο παιχνίδι με αυτό που έπαιξα εγώ στο PC, πριν από 1.5 περίπου χρόνο. Οπότε όσοι δεν έχετε ασχοληθεί με το αρχικό παιχνίδι, σας διαβεβαιώνω πως θα ζήσετε την ίδια εμπειρία. Ίδια εμπειρία παικτικά, γιατί οπτικά, αναμενόμενα, έγιναν πολλοί και γενναίοι συμβιβασμοί.

Το βαρύ φορτίο της μεταφοράς του Doom στο αδύναμο και φορητό Switch, ανέλαβε η Panic Button, ένα στούντιο που ειδικεύεται στη διεκπεραίωση ports. Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω πως οι συμβιβασμοί και οι εκπτώσεις που θα διαβάσετε παρακάτω, δεν αναιρούν το γεγονός πως το Doom του Switch είναι το ομορφότερο shooter που έχουμε δει σε φορητή συσκευή. Ξεκινώντας από την ανάλυση, το Doom στο σύστημα της Nintendo χρησιμοποιεί την τεχνική της «adaptive resolution». Σύμφωνα με αυτήν την τεχνολογία, η ανάλυση της εικόνας, προσαρμόζεται σε πραγματικό χρόνο, ανάλογα με τη ζήτηση πόρων της μηχανής γραφικών από το διαθέσιμο hardware. Όταν δηλαδή στο παιχνίδι «συμβαίνουν πολλά» και το μηχάνημα ζορίζεται, με σκοπό να κρατήσει όσο το δυνατό υψηλότερο το ρυθμό ανανέωσης των καρέ (framerate), χαμηλώνει η ανάλυση και επανέρχεται σε λιγότερο έντονες σκηνές.

Το ιδανικό και αυτό που έχει αναφερθεί από την εταιρία, είναι πως το Doom στο Switch θα πρέπει να «τρέχει» σε 720p, όταν η κονσόλα κάθεται στο dock. Η πραγματικότητα όμως λέει πως το παιχνίδι, είτε το Switch είναι docked, είτε είναι σε handheld mode, «τρέχει» σε ανάλυση κοντά στα 600p. Όταν δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα σοβαρό στην οθόνη, ενδεχομένως το 720p να παίρνει σάρκα και οστά, αλλά επειδή στο Doom αυτές οι στιγμές είναι σχεδόν ανύπαρκτες, να περιμένετε συχνές πτώσεις στην ανάλυση, που κάποιες φορές θα είναι και αισθητές στο μάτι. Ευτυχώς, το εξαιρετικό motion blur της μηχανής γραφικών ζώσει την παρτίδα και προσφέρει μια πιο «απαλή» απεικόνιση.

Σε τόσο χαμηλές αναλύσεις, το anti-aliasing είναι απαραίτητο, αλλά είναι και deal breaker, όταν το hardware δεν είναι τόσο ικανό. Στην περίπτωση του Doom ένα επαρκές anti-aliasing στο Switch είναι όνειρο απατηλό, οπότε οι προγραμματιστές έχουν προσαρμώσει ένα πέπλο θολούρας σε ολόκληρο το παιχνίδι. Αυτή η θολούρα είναι «άσχημη» στην τηλεόραση (δηλαδή στην docked λειτουργία), αλλά στην οθόνη του φορητού, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Περίμενα, όμως, τουλάχιστον το HUD να είναι λιγάκι πιο καθαρό και με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο μπορούν μερικές λευκές γραμμές και λίγα νούμερα, να επιβαρύνουν τόσο πολύ το hardware.

Προηγουμένως ανέφερα πως δεν υπάρχουν περικοπές στο περιεχόμενο, ωστόσο έχουν γίνει αφαιρέσεις μερικών εφέ, κυρίως σε φωτισμούς. Μην αγχώνεστε όμως, δεν μιλάμε για φωτισμούς που καθορίζουν την ατμόσφαιρα και συμμετέχουν ενεργά στην απεικόνιση, αλλά μερικά δευτερεύοντα εφέ στο background που μόνο οι πολύ παρατηρητικοί θα προσέξουν. Το απίθανο με το Doom, τουλάχιστον στις εκδόσεις των κονσολών, ήταν το 60fps στάνταρ που έθεσε τότε η id Software. Και σε ένα fast paced παιχνίδι όπως αυτό, τα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο είναι βούτυρο στο ψωμί. Δυστυχώς και αναμενόμενα, το Switch δε μπορεί να κρατήσει σταθερό το ρυθμό ανανέωσης, ούτε στο 30, αφού συχνά πυκνά, το παιχνίδι «τρέχει» ακόμη και κοντά στα 20fps. Οι στιγμές του έντονου framedrop, δεν είναι πάρα πολλές, αλλά δεν είναι και λίγες ώστε να περάσουν απαρατήρητες.

Επίσης, και μιλώντας προσωπικά, δυσκολεύτηκα πολύ να συνηθίσω το χειρισμό με τα μικρά πλήκτρα και τους κοντούς αναλογικούς των joycons και αυτό γιατί η φύση του τίτλου είναι τέτοια που σε αναγκάζει συνεχώς να είσαι «εν κινήσει» και υπερδραστήριος στα πατήματα. Ειλικρινά, δε ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να ανταπεξέλθω στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας, με τα joycons. Συνηθίζεται, αλλά ποτέ δε δαμάζεται, τουλάχιστον για τα δικά μου χοντροκομμένα χέρια.