Metroid Prime: Federation Force Review

Metroid Prime: Federation Force Review

01 Σεπτεμβρίου 2016 09:57
“Αγαπημένη μου Nintendo…”

Αγαπητή Nintendo,

Με λένε Μπάμπη και είμαι 35 χρονών. Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω χρόνια πολλά για την συμπλήρωση 30 χρόνων από την πρώτη κυκλοφορία του τίτλου Metroid. Το θυμάμαι σαν τώρα. Ήταν 6 Αυγούστου του 1986. Στην Αθήνα είχε τετράωρη στάση εργασίας μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ο Βόλος μόλις που είχε ψηφιστεί ως πόλη της συνεργασίας και της φιλίας των Βαλκανίων λαών. Και σε μερικές ημέρες, ο ταχύτερος άνθρωπος στον κόσμο, ο Γιουσέιν Μπόλτ,  επρόκειτο να γεννηθεί. Σίγουρα εσύ το θυμάσαι καλύτερα το σενάριο, άλλα το Metroid ήταν ένα παιχνίδι όπου η πρωταγωνίστρια Samus Aran έπρεπε να μεταβεί στον πλανήτη Zebes ώστε να φέρει πίσω εκείνα τα παρασιτικά metroids που είχαν κλαπεί από διαστημικούς πειρατές που ήθελαν να τους μετατρέψουν σε βιολογικά όπλα. Από τότε αγαπημένη μου Nintendo,  έχουν περάσει τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Η λέξη ‘βιολογικό’ όλα αυτά τα χρόνια έφυγε από τα όρια του ‘όπλου’ και έχει πια μπει στην καθημερινότητά μας ως ‘βιολογικό προϊόν’. Τα βιολογικά προϊόντα έχουν άμεση σχέση με το Metroid, γιατί τα τελευταία χρόνια πιστέψαμε πως το franchise έβλεπε τα βιολογικά ραδίκια και τα ραπανάκια ανάποδα. Το πιστέψαμε, μέχρι που ήρθες να φωτίσεις τις αμυδρές ελπίδες μας. Θυμάμαι ακόμη πως ένιωσα όταν είδα πως θα κυκλοφορήσει νέο Meroid και μάλιστα Prime. Τουλάχιστον μέχρι να δω το trailer.

Υπήρξες η αγαπημένη μου εταιρία για χρόνια. Πώς να ξεχάσω το “Σύνδεσμο” (Link) από το Zelda; Όταν τα υπόλοιπα παιδιά στο σχολείο ασχολούνταν με αθλητικά και το να ασχολείσαι με βιντεοπαιχνίδια θεωρούταν χαζό, ο Link με έσωζε κάθε φορά. Όχι με τον τρόπο που νομίζεις, όχι, όχι. Αλλά να, κάθε πρωί που τα παιδιά με ρωτούσαν που βρισκόμουν το περασμένο απόγευμα, ή με τι ασχολούμουν, τους έλεγα: Με το «σύνδεσμο». Κουνούσαν το κεφάλι τους προσπαθώντας να καταλάβουν πως είχα καταφέρει να μπω στον σύνδεσμο της ποδοσφαιρικής ομάδας, ενώ εγώ αναφερόμουν σε έναν άλλο σύνδεσμο, τον Link με το πράσινο κολάν. Τα περισσότερα παιχνίδια σου τα ευχαριστήθηκα. Όμως αν μπορούσα να διαλέξω ένα για την ‘εντύπωση’ που έκανε όταν κυκλοφόρησε, αυτό θα ήταν το Metroid. Για πρώτη φορά μπορούσες να πας οπουδήποτε, προς όποια κατεύθυνση ήθελες. Ήταν ένα μοναχικό, τρομακτικό και άκρως εθιστικό ταξίδι. Όταν μετά από χρόνια έφερες αυτό το παιχνίδι στην προοπτική πρώτου προσώπου, όλοι γέλασαν αρχικά. Μέχρι που το έπιασαν στα χέρια τους και κατάλαβαν τι είχες δημιουργήσει. Και φτάσαμε στο σήμερα, 30 ολόκληρα χρόνια μετά, να έχουμε ένα ακόμη Metroid παιχνίδι στη συλλογή μας, αυτή τη φορά για το 3DS.

Δεν ξέρω πώς να στο πω, οπότε θα στο πω απλά, για να καταλαβαινόμαστε. Το παιχνίδι σου αυτό δεν είναι Metroid. Και το χειρότερο είναι πως το ξέρεις. Και το αμέσως χειρότερο είναι πως το εκμεταλλεύεσαι. Κοίτα Nintendo, ζούμε στην εποχή του ιντερνέτ. Πως ακριβώς πίστεψες πως θα την βγάλεις καθαρή με κάτι τέτοιο; Τι ακριβώς είχες στο μυαλό σου; Για τον λόγο αυτό, έκατσα λίγο να ψάξω τι μπορεί να φταίει. Για να είμαι ειλικρινής δεν βρήκα άκρη, όμως είδα πολλά ξένα για τον τόπο σου ονόματα στα Credits του τίτλου. Και στην αρχή πίστεψα πως επειδή είχες παραδώσει τα δημιουργικά κλειδιά σε ‘ξένους’, πως έφταιγε αυτό. Μέχρι που θυμήθηκα το ‘Other M και συνειδητοποίησα πως και το ‘εγχώριο’ αίμα καμιά φορά κάνει λάθη τραγικά.

Εργάζομαι σε ένα site, και η δουλειά μου είναι να κάνω reviews. Να ενημερώνω τον κόσμο για το αν πρέπει να αγοράσει ένα παιχνίδι, καθώς και να του μεταφέρω την εμπειρία μου. Και συγνώμη που θα στο πω έτσι ωμά, άλλα μου τα έκανες μαντάρα. Κάθομαι τόση ώρα και μιλώ γενικολογώντας γιατί προσπαθώ να αποφύγω να μπω στο κυρίως θέμα. Ποιο είναι το κυρίως θέμα; Ότι δεν με σεβάστηκες. Ούτε εμένα, ούτε κανέναν φίλο της σειράς. Αποδεικνύεις για ακόμη μια φορά (ναι, ακόμη μία και μη μου κουνάς το κεφάλι) πως θα κάνεις αυτό που θες εσύ, χωρίς να υπολογίζεις τίποτα. Το πλήρες ξέσπασμά μου ξέρεις τι το κρατάει; Το γεγονός πως σε λίγο καιρό βγάζεις μια νέα κονσόλα, και ίσως δούμε εκεί την πραγματική επιστροφή αυτού του franchise. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε, όμως ένα μικρό καρφάκι στο φέρετρο της το έβαλες μετά την κυκλοφορία του Metroid Prime: Federation Force.

Αγαπημένη μου Nintendo, teddy όπως σε έλεγα παλιά και όχι «Ninty» όπως συνήθιζαν να σε αναφέρουν οι φίλοι μου, λύσε μου μια απορία χρόνων. Μήπως μεγάλωσα για εσένα; Μήπως πια δεν με θέλεις; Ή μήπως τα δικά μου γούστα έχουν αλλάξει τόσο πολύ με τα χρόνια; Αυτή η σχέση για να συνεχίσει, θα πρέπει να είναι αμφίδρομη, όχι μονόδρομη. Όχι εγώ να αγοράζω μόνο, ενώ εσύ δεν ακούς τις προτάσεις μου. Δεν λειτουργεί έτσι το σύστημα αυτό. Δεν μας βγάζει πουθενά. Σου χρωστάμε πολλά. Ανέστησες έναν πεθαμένο κλάδο. Χάραξες μια φωτεινή πορεία στο χώρο, καινοτόμησες πιο πολλές φορές από όσες μπορώ να φανταστώ, όμως όλα αυτά έγιναν σε μια εποχή χωρίς internet. Για κάποιο μοναδικό δικό σου λόγο, αυτό μοιάζει να το αγνοείς. Φτάνεις στη σύγχρονη εποχή προσφέροντας μου μια κονσόλα με μικρόφωνο και κάμερα ενσωματωμένα, τα οποία δεν μπορώ να χειριστώ. Βγάζεις παιχνίδια συνεργασίας χωρίς παρουσία voice chat. Το ψηφιακό σου μαγαζί είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Με βάζεις να μαζεύω πόντους και ύστερα μου το κλείνεις. Μπορείς να μου πεις πως γίνεται να δοκιμάζεις τόσα νέα πράγματα άλλα να μοιάζεις στάσιμη εδώ και χρόνια; Μη με παρεξηγείς, από αγάπη στο λέω. Πρέπει να συνέλθεις.

Έπαιξα το νέο σου παιχνίδι. Το Federation Force (αρνούμαι να το αποκαλώ Metroid). Θέλεις να μάθεις τη γνώμη μου; Δεν μπορούσα να πιστέψω τι έπαιζα και τι συνέβαινε. Και αυτό γιατί υπήρχε το ‘Metroid’ στον τίτλο. Πίστεψε με θα ήταν μια εντελώς διαφορετική εμπειρία χωρίς εκείνη τη λέξη που κουβαλά συναισθήματα 30 χρόνων στον τίτλο. Ξεκίνησα να παίζω διαπιστώνοντας πως για να χειριστείς τον παίκτη σου (παρόλο που τα controls είναι εξαιρετικά), τα χέρια μου ήταν πολύ μεγάλα για κάτι τέτοιο. Και εκεί το κατάλαβα. Δεν έφτιαξες αυτό το παιχνίδι για εμένα. Για εμένα που είμαι 30 χρόνια φίλος της σειράς. Άλλα για τη νεότερη γενιά. Για μικρότερης ηλικίας παίκτες. Και αυτό με πονάει. Το παιχνίδι ζητάει συνεχόμενη χρήση του αναλογικού παρέα με τα πίσω πλήκτρα και το γυροσκόπιο. Αυτή η περίεργη στάση έκανε την παλάμη μου να πάθει κράμπα. Παρόλα αυτά, συνέχισα να παίζω αγνοώντας τον εσωτερικό και εξωτερικό μου πόνο. Ο εσωτερικός είχε να κάνει με αυτό που έβλεπα. Ένα μέτριο, generic shootem up πρώτου προσώπου.

Το παιχνίδι δεν έχει χαρακτήρα. Δεν έχει ξεχωριστούς ρόλους και σημαντικά πράγματα να θυμάσαι. Είναι αυτό που είναι. Είσαι ένα ανθρωπάκι μέσα σε μια Mech στολή, που αποφασίζεις αν θα πας μόνος σου ή παρέα με άλλους 3 φίλους να σκοτώσετε μερικά generic τέρατα και διαστημικούς πειρατές. Έχεις φτιάξει πολλά παιχνίδια Nintendo μου και μια ομοιότητα που είχαν σχεδόν όλα είναι οι αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες. Πως κατάφερες να πέσεις στην παγίδα ενός τέτοιου shooter; Ποιος σου φούσκωσε τα μυαλά πως αυτό είναι το ‘Next Big Thing’; Μου θυμίζεις κάποιους μεγάλους που προσπαθούν να προσεγγίσουν τις μικρές ηλικίες λέγοντας λέξεις όπως ‘Τζάμι’, ‘φάση’ και άλλα πολλά. Όχι, απλά μην το κάνεις.

Το Federation Force έχει 20+ αποστολές. Αυτές οι αποστολές από ότι είδα είναι αρκετά μικρές. Οι πίστες δεν έχουν τίποτα το ενδιαφέρον. Σε μερικές από αυτές κυριαρχεί το puzzle στοιχείο, όπου πρέπει να αποφύγεις κάποια πυρά ή να οδηγήσεις κάποιες μπάλες από τη μία άκρη στην άλλη, όμως παρόλο που τις έχεις δημιουργήσει για να σπάει η μονοτονία, δεν καταφέρνουν και πολλά. Και ήθελα να σου μιλήσω και για κάτι άλλο. Για την περίεργη διαβάθμιση της δυσκολίας του. Μου δίνεις το δικαίωμα να ξεκινήσω με έναν παίκτη μόνο, άλλα ξεχνάς να ρυθμίσεις τη δυσκολία ώστε να είναι αντίστοιχη. Γιατί το κάνεις αυτό; Πιστεύεις πως όλοι οι φίλοι μου έχουν 3DS; Ή ότι θα αυξήσεις τις πωλήσεις του έτσι; Πωλήσεις που είναι ούτως ή άλλως μεγάλες. Το παιχνίδι δεν είναι δίκαιο. Είναι τραγικά δύσκολο σε κάποια σημεία, και γίνεται τραγικά εύκολο όταν βρίσκονται μέσα 4 παίκτες. Δεν είναι ‘balanced’ όπως λένε. Και αυτό είναι περίεργο για εσένα που δεν με έχεις συνηθίσει σε τέτοια.

Αν κατάλαβα καλά, έως 4 παίκτες λοιπόν μπορούν να βρεθούν μαζί, μοιράζοντας πυρομαχικά πριν την έναρξη της πίστας, ώστε να ξεπαστρέψουν τους ‘κακούς’ (θα σου πω μετά γιατί βάζω σε εισαγωγικά το κακούς). Υπάρχουν κάποια ‘Mods’ και κάποια ‘Power ups’ που μπορούμε να πάρουμε. Τα μεν ανεβάζουν λίγο τα στατιστικά μας, ενώ τα δε αναπληρώνουν ενέργεια, ρουκέτες ή πυρομαχικά. Και αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα ούτε κάποια ιδιαιτερότητα. Είμαστε μια ομάδα από Mech Warriors όπου πυροβολούμε αδιακρίτως μέχρι ό,τι κινείται να μην κινείται πια. Και εδώ θέλω να σου πω το εξής Nintendo μου. Θέλω να κάνω ένα μεγάλο spoiler, γιατί έχει αντίκτυπο στο review μου. [ΑΡΧΗ SPOILER] Στο τέλος γιατί με βάζεις να σκοτώνω την Samus Aran; Γιατί μου το κάνεις αυτό; Να την εγκαταλείπω έτσι κάτω από συντρίμμια; Τι σαδιστικές τάσεις είναι αυτές που έχεις; Λυπάμαι, δεν μπορώ να αφήσω κάτι τέτοιο να περάσει ασχολίαστο. Αν κάποιος με ρωτήσει για το παιχνίδι, για το τι θυμάμαι από αυτό το παιχνίδι, θα του απαντήσω : -Είναι το παιχνίδι όπου σκοτώνεις την Samus Aran. Την πρωταγωνίστρια είδωλο. Αυτή που είναι στο εξώφυλλο. Αυτή που είναι υπεύθυνη για το ‘Metroid’ στον τίτλο. Λυπάμαι, δεν μπορώ να μην το πω. Δεν γίνεται. [ΤΕΛΟΣ SPOILER] Ελπίζω να με καταλαβαίνεις. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποια ένταση που κλιμακώνεται ή κάποιο ιδιαίτερο σενάριο. Απλώς…συμβαίνει στο τέλος. Γιατί; Αν το κάνεις για να δημιουργήσεις κάποιο Hype για ένα sequel πίστεψε με, δε δουλεύει. Δεν εξυπηρετεί. Δεν είναι σωστό. Άλλα θα μου πεις, πότε με άκουσες τελευταία φορά για να με ακούσεις και τώρα;

Ο Φίλος μου ο Γιώργος φοβάται για την υγεία σας. Γιατί είναι σίγουρος πως έχετε κάποια κρυφή φάρμα με μανιτάρια Πεγιότ και τα τρώτε στα meeting σας. Είναι παραισθησιογόνα μανιτάρια. Λίγο, λίγο καταστρέφουν το μυαλό. Την αντίληψη των πραγμάτων. Σίγουρα μπορεί να δούλεψαν τα πρώτα εκείνα χρόνια όπου Ιταλοί υδραυλικοί (!) έπρεπε να σώσουν πριγκίπισσες (!) από μεταλλαγμένους αλιγάτορες, και για να το καταφέρει έπρεπε να σκοτώσει χελώνες ντυμένος ως ρακούν κλέβοντας παράλληλα όλα τα λεφτά τους, όμως δεν φαίνεται να δουλεύει πια. Για αυτό ήθελα να σου πω να προσέχεις τον εαυτό σου. Να μην τον κακομεταχειρίζεσαι και να αποφεύγεις τις καταχρήσεις.

Στο Federation Force είναι ηλίου φαεινότερο πως προσπάθησες να «πιάσεις» τον παλμό του σύγχρονου πιτσιρικά. Πρόσθεσες μάλιστα και ένα μικρό παιχνιδάκι τύπου Rocket League, που ονόμασες ‘Blast Ball. Και είναι ουσιαστικά ο μόνος λόγος να μείνεις λίγο παραπάνω στο παιχνίδι. Τα γραφικά του συνολικά πάσχουν σε κάποιο τομέα που δεν έχω συναντήσει ξανά. Ενώ φαίνονται κάπως περιποιημένα στην αρχή, αργότερα παρατηρώ κάποιες ανομοιομορφίες κυρίως στην προοπτική τους. Είναι κάπως ασύμμετρα και στο μεγαλύτερο μέρος τους δείχνουν καρτουνίστικα. Όχι πως είναι κακό, όμως αυτό το ύφος σε ένα παιχνίδι που φέρει αυτόν τον τίτλο δεν ταιριάζει. Ο χειρισμός του παιχνιδιού όπως σου είπα και πριν με δυσκόλεψε. Παρόλο που έχεις την ευκαιρία να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο διαφορετικά στυλ, εγώ που έχω την πιο παλιά έκδοση του 3DS δεν μπορώ. Μου λείπει ο ένας αναλογικός μοχλός για να χειρίζομαι την κάμερα. Έτσι πρέπει να χρησιμοποιώ το γυροσκόπιο, που ενώ λειτουργεί όπως είπα μια χαρά, δυσκολεύει την όλη εμπειρία. Κατά τα άλλα δεν παρατήρησα κάποιο πλεονέκτημα ή μειονέκτημα στο χειρισμό. Υπάρχει τυπικά και εξυπηρετεί τις βασικές λειτουργίες.

Αυτό που ήθελα να σου πω πως μου έκανε θετική εντύπωση είναι ο ήχος. Μου άρεσε πολύ ο ηχητικός τομέας. Και η μουσική και τα διάσπαρτα voice overs, αν και όπως πάντα απουσιάζουν στους μεγάλους διαλόγους. Αυτό Nintendo μου γιατί το κάνεις τόσα χρόνια; Γιατί όλοι οι χαρακτήρες στα παιχνίδια σου πρέπει να είναι χωρίς voice overs; Και γιατί το παρακάνεις για παράδειγμα στο StarFox; Θέλω να κλείσω αυτή την επιστολή, πάλι με τα χρόνια μου πολλά για την επέτειο δημιουργίας του Metroid. Από ότι φαίνεται έχεις επιλέξει να απαντήσεις στο διψασμένο σου κοινό αντιδραστικά. Αν όχι, αν κάνω λάθος σου ζητώ συγνώμη, άλλα μοιάζει να έχεις αποφασίσει να πάρεις το δικό σου μονοπάτι από τότε που χάλασε η συμφωνία με την Sony. Δείχνεις ελαφρώς πεισμωμένη με ένα δικό σου ‘σχέδιο’ που δεν ξέρω αν με καλύπτει πια. Σου εύχομαι τα καλύτερα και να συνεχίσεις να δημιουργείς. Να ξέρεις πως όλοι οι πιστοί οπαδοί σου, θα είμαστε εδώ και θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις, όχι απαραίτητα χειροκροτώντας τες όμως.

Μετά τιμής,

Ένας παλιός φίλος

Συνοψίζοντας : Το  Metroid Prime: Federation Force δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα generic shooter πρώτου προσώπου με μερικές αποστολές που καταλήγουν σε ένα και μόνο σκοπό: το θάνατο του franchise. Αν δεν υπήρχε το ‘Metroid’ στον τίτλο θα δεχόταν διαφορετική κριτική, όμως ως μέρος μιας επικής σειράς χαρακτηρίζεται πλέον το χειρότερο κομμάτι της. Τα γραφικά είναι σχεδόν παιδικά, η ιστορία δεν υπάρχει και το παιχνίδι ωθεί την συνεργασία 4 παικτών. Τώρα που θα βρείτε 3 ακόμη παίκτες με 3DS είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως υπάρχει η δυνατότητα να παίξετε online εκτός από τοπικά, κάτι που κάνει τα πράγματα ευκολότερα σε αυτόν τον τομέα. Βέβαια χωρίς την παρουσία voice chat προτείνεται ο πρώτος τρόπος. Το παιχνίδι έρχεται συμπεριλαμβάνοντας ένα mini game στα πρότυπα του Rocket League χωρίς να είναι όμως τόσο διασκεδαστικό. Παραπάνω από το μισό δεν έχει έμπνευση στις πίστες, και η δυσκολία αυξάνεται κατακόρυφα όταν κάποιος παίζει μόνος του. Ανελέητο shooting χωρίς νόημα και ένα μεγάλο καρφί στο φέρετρο του ονόματος Metroid. Τώρα μένει ένα θαύμα ώστε να δούμε ένα σωστό Metroid Prime στην επόμενη κονσόλα της εταιρίας. Πάντως σαν ένα generic shooter για το 3DS δεν είναι και τόσο κακό. Σαν ένα κομμάτι της Metroid κοινότητας είναι ότι χειρότερο υπάρχει.
Box Art
Tested on : Nintendo 3DS
Developer : Next Level Games
Publisher : Nintendo
Distributor : Nintendo
Available for : Nintendo 3DS
Release date : 2016-09-02