Η πετρελαιοκηλίδα του Deepwater Horizon ρυπαίνει ακόμα το περιβάλλον

Η καταστροφή της πλατφόρμας άντλησης πετρελαίου Deepwater Horizon ήταν μία από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ανθρώπινη ιστορία, με τις επιπτώσεις της να μην έχουν εκτιμηθεί πλήρως, αφού η πετρελαιοκηλίδα που άφησε συνεχίζει να ρυπαίνει τον Κόλπο του Μεξικό μία δεκαετία αργότερα. Οι προσπάθειες της BP για καθαρισμό δεν ήταν αρκετές και το πετρέλαιο είναι ακόμα ανιχνεύσιμο.

Ο Ήλιος και τα μικρόβια άλλαξαν τις χημικές και φυσικές ιδιότητες του πετρελαίου επηρεάζοντας την τοξικότητά του, ενώ με τον καιρό μετατράπηκε σε ένα αδιάλυτο κολλώδες φιλμ που κάλυψε τις ελώδεις περιοχές του Κόλπου.

Καθώς το πετρέλαιο αντέχει, το υπόλειμμα γίνεται ανθεκτικό σε επιπλέον ταχείες αλλαγές στη σύνθεσή του και αυτό σημαίνει πως αν δεν αφαιρεθεί από προσπάθειες καθαρισμού, τα υπολείμματα μπορούν να παραμείνουν στο περιβάλλον για πολύ καιρό, προκαλώντας μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στις επηρεαζόμενες περιοχές.

Το πετρέλαιο που δεν καθαρίστηκε μετά την καταστροφή, βρήκε το δρόμο του προς τα θαλάσσια ρεύματα μέσω ανέμων και κυμάτων και οι παλίρροιες μετέφεραν αυτά τα χημικά στην ακτή ή σε πιο βαθιά νερά.

Το σημαντικό με τις πετρελαιοκηλίδες είναι πως τα συστατικά του πετρελαίου είναι ένας τύπος υλικών τα οποία μπορούν να διασπαστούν από το φως του Ήλιου και τα θαλάσσια βακτήρια, σε αντίθεση με άλλους ρύπους όπως τα εντομοκτόνα. Οι πετρελαιοκηλίδες απελευθερώνουν πολλά χημικά γρήγορα και η μεγαλύτερη ζημιά από αυτές συμβαίνει συνήθως αμέσως μετά την πετρελαιοκηλίδα.

Ωστόσο η ζημιά δε σταματά εκεί. Το 2020, αδιάλυτα στοιχεία βρέθηκαν στους βάλτους του Κόλπου και όντας τοξικά, επηρέασαν την άγρια ζωή εκεί.

Παραδόξως, γνωρίζουμε πολύ λίγα για το τι συμβαίνει στο αργό πετρέλαιο στο περιβάλλον με την πάροδο πολλών ετών και σίγουρα όχι αρκετά για να μελετήσουμε πώς αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν τα ζώα και τα φυτά.

Η πετρελαιοκηλίδα συνεχίζει να ρυπαίνει τις ακτές αλλά όχι μόνο. Ερευνητές βρήκαν πως επηρεάζει ακόμα και τη θαλάσσια ζωή του πυθμένα, οδηγώντας σε πολύ χαμηλούς αναπαραγωγικούς ρυθμούς σε ψάρια και δελφίνια.

Όσο καλύτερα καταλάβουμε τα χημικά και τις χημικές αντιδράσεις τους, καθώς και τις φυσικές τους ιδιότητες, τόσο καλύτερα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις πετρελαιοκηλίδες και να καταλάβουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από αυτές. Ελπίζουμε αυτό το paper να βοηθήσει στην επέκταση της κατανόησης των τύπων των χημικών που βρίσκονται στο πετρέλαιο και την ικανότητά τους πρόκλησης περιβαλλοντικών καταστροφών.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Marine Science.