Το μεγαλύτερο παμφάγο πλάσμα του κόσμου είναι τελικά ψάρι

Οι αρκούδες φαίνεται πως έχασαν τον τίτλο του μεγαλύτερου παμφάγου ζώου στον πλανήτη από ένα…ψάρι. Μία νέα έρευνα αποκαλύπτει πως αυτός ο τίτλος ανήκει στο φαλαινοκαρχαρία, καθώς πέρα από τις τεράστιες ποσότητες κριλ που καταναλώνουν, απολαμβάνουν και άλγη ή άλλους οργανισμούς που φωτοσυνθέτουν. Οι επιστήμονες έως τώρα θεωρούσαν πως η κατανάλωσή τους ήταν αναπόφευκτη με τον τρόπο που κυνηγά ο φαλαινοκαρχαρίας, αλλά πίστευαν πως μόνο τα κριλ πρόσφεραν θρεπτική αξία στο τεράστιο αυτό πλάσμα μήκους 10 μέτρων.

Ερευνώντας όμως τα περιττώματά του, ανακάλυψαν πως ο φαλαινοκαρχαρίας επωφελείται και από τις δύο μορφές τροφής.

Τα περιττώματα έδειξαν πως όντως έτρωγαν κριλ. Αλλά δε μεταβόλιζαν πολύ από αυτά. Αυτό μας αναγκάζει να σκεφτούμε ξανά ό,τι ξέραμε για τους φαλαινοκαρχαρίες και τι πραγματικά κάνουν στον ανοιχτό ωκεανό.

Ο φαλαινοκαρχαρίας είναι πραγματικός καρχαρίας αφού διαθέτει χόνδρους αντί για οστά και φαίνεται πως αντλεί πολλά θρεπτικά συστατικά καταναλώνοντας άλγη. Οι επιστήμονες βρήκαν αρκετά λιπαρά οξέα που προέρχονται από την μικροάλγη Sargassum, τα οποία δείχνουν συμπεριφορά παμφάγου και όχι σαρκοφάγου.

Οι ερευνητές θεωρούν πως στο εξελικτικό παρελθόν τους, μπορεί να έτρωγαν άλγη για να μπορούν να χωνέψουν τα μικρά ζώα που κατανάλωναν, αλλά τώρα μπορούν να χωνέψουν και να χρησιμοποιήσουν την άλγη ως τροφή.

Δυστυχώς, για να βρουν αυτήν την τροφή, οι φαλαινοκαρχαρίες αναγκάζονται να ακολουθήσουν τα ρεύματα της επιφάνειας, τα οποία πλέον περιέχουν και ρυπαντικά στοιχεία όπως πλαστικά, οπότε αναγκάζονται να τρώνε και αυτά. Οι ερευνητές εντόπισαν ποσότητες πλαστικών στα περιττώματα και πιθανολογούν πως τα πλαστικά επηρεάζουν τη δυνατότητα πέψης του υπό εξαφάνιση θηρίου. Ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά 62% τα τελευταία 75 χρόνια.

Στη στεριά τα μεγαλύτερα ζώα ήταν πάντα φυτοφάγα. Στη θάλασσα νομίζαμε πως τα ζώα που γινόντουσαν πραγματικά μεγάλα όπως οι φάλαινες και οι φαλαινοκαρχαρίες, τρέφονταν ένα σκαλί πιο πάνω στην τροφική αλυσίδα με μικρά ψάρια και κριλ. Φαίνεται όμως πως το σύστημα εξέλιξης στη στεριά και στο νερό δεν είναι τόσο διαφορετικό.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Ecology.