Ακόμα δύο καρδιές γουρουνιών μεταμοσχεύθηκαν σε ανθρώπους

Δύο γενετικά τροποποιημένες καρδιές χοίρων μεταμοσχεύθηκαν επιτυχώς σε δύο εγκεφαλικά νεκρούς ανθρώπους. Οι καρδιές τους κρατήθηκαν σε λειτουργία μέσω αναπνευστήρων έτσι ώστε να μπορέσουν να δεχθούν τα μοσχεύματα. Η μία επέμβαση έλαβε χώρα στα μέσα Ιουνίου και η άλλη στις 6 Ιουλίου.

Είναι ένα από τα πιο απίθανα πράγματα, να βλέπεις μία καρδιά γουρουνιού να χτυπάει σε ένα ανθρώπινο στήθος. Θα υπάρξει μία απαραίτητη διαδικασία εκμάθησης, αλλαγής τακτικών κλπ., αλλά κάποια μέρα τα όργανα των χοίρων θα γίνουν μία ανανεώσιμη, βιώσιμη πηγή οργάνων και κανείς δε θα χρειάζεται να πεθάνει περιμένοντας στην ουρά. – Dr. Robert Montgomery, Διευθυντής του Langone Transplant Institute

Οι δύο καρδιές μπόρεσαν να λειτουργήσουν για τουλάχιστον 72 ώρες μέσα στα ανθρώπινα σώματα, αφού είχαν λάβει 10 γενετικές τροποποιήσεις. Τέσσερις από αυτές απέτρεπαν την απόρριψη του μοσχεύματος και την ανώμαλη ανάπτυξη, ενώ έξι σχεδιάστηκαν για να κάνουν τα τμήματα των ανθρώπων και των χοίρων πιο συμβατά.

Είναι πραγματικά το επόμενο σύνορο στις μεταμοσχεύσεις. Είναι ένα σύγχρονο θαύμα μόνο που το σκεφτόμαστε. Πριν γίνουν ρουτίνα αυτού του είδους οι επεμβάσεις, πρέπει να καταλάβουμε πώς να τροποποιούμε τα όργανα των χοίρων για να είναι πιο συμβατά με το ανθρώπινο σώμα και να μην απορρίπτονται. Πρέπει επίσης να σιγουρευτούμε πως δε θα μεταδοθούν κρυφές μολύνσεις που μπορεί να είχε ο χοίρος και θα μεταδίδονταν στον άνθρωπο.

Να θυμίσουμε πως η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς γουρουνιού σε ζωντανό άνθρωπο έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο του Maryland τον Ιανουάριο. Ο 57χρονος ασθενής ανέλαβε το ρίσκο.

Είτε θα πεθάνω είτε θα κάνω τη μεταμόσχευση. Ξέρω πως είναι μικρές οι πιθανότητες αλλά είναι η τελευταία μου επιλογή. – David Bennett

Η νέα καρδιά του Bennett τον πρόδωσε δύο μήνες αργότερα με τους λόγους να παραμένουν άγνωστοι. Στις μετέπειτα εξετάσεις βρέθηκε DNA ενός ιού των χοίρων, αλλά δεν υπήρχαν αποδείξεις ενεργής μόλυνσης.

Δεν ξέρουμε πραγματικά γιατί σταμάτησε να λειτουργεί η καρδιά και γιατί πέθανε. Για αυτό είναι σημαντικό να συνεχίσουμε την έρευνα σε νεκρούς δότες, πριν προχωρήσουμε με περισσότερες ξενομεταμοσχεύσεις σε ζωντανούς.