Μετεωρίτης από τον Άρη αλλάζει την κατανόησή μας για το σχηματισμό των πλανητών

Σύμφωνα με τη σημερινή κατανόησή μας για το σχηματισμό των πλανητών, η δημιουργία τους προέρχεται από τα νεφελώματα σκόνης και αερίων γύρω από ένα νέο άστρο. Τα υλικά αρχίζουν να ενώνονται σχηματίζοντας νέους πλανήτες και τα στοιχεία δείχνουν πως το δικό μας Ηλιακό σύστημα σχηματίστηκε πριν 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια. Το πώς και πότε όμως συγκεκριμένα χημικά στοιχεία ενσωματώνονται στους πλανήτες είναι δύσκολο να εντοπιστεί.

Μία νέα μελέτη που αφορά τα αέρια έρχεται να προκαλέσει την τωρινή μας κατανόηση για το σχηματισμό των πλανητών. Η σημερινή θεωρία λέει πως τα αέρια παγιδεύονται στον παγκόσμιο ωκεανό μάγματος κατά τη δημιουργία του πλανήτη και απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα όταν ο μανδύας κρυώσει. Αργότερα, μέσω μετεωριτών και συγκεκριμένα της υποκατηγορίας χονδριτών, καταφθάνουν περισσότερα αέρια. Έτσι, το εσωτερικό του πλανήτη πρέπει να αντιπροσωπεύει τη σύνθεση του αστρικού νεφελώματος, ενώ η ατμόσφαιρά του πρέπει να αντιπροσωπεύει κυρίως τη συμβολή των μετεωριτών. Μπορούμε να διακρίνουμε τις διαφορές μεταξύ των δύο πηγών αερίων κοιτάζοντας τις αναλογίες ισοτόπων ευγενών αερίων, κυρίως του κρυπτού.

Ο μετεωρίτης Chassingy που προήλθε από τον Άρη και βρέθηκε στη Γη το 1815, έχει διαφορετική σύνθεση ευγενών αερίων από την ατμόσφαιρα του Άρη, υποδεικνύοντας πως προήλθε από το μανδύα του πλανήτη και η λογική λέει πως πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικό του εσωτερικού του, δηλαδή του αστρικού νεφελώματος.

Προς έκπληξη των επιστημόνων όμως, η αναλογία ισοτόπων κρυπτού στο μετεωρίτη ταιριάζει με αυτήν που αντιστοιχεί σε μετεωρίτες, όχι στο αστρικό νεφέλωμα. Αυτό σημαίνει πως οι μετεωρίτες έφεραν αέρια στον υπό σχηματισμό πλανήτη πολύ νωρίτερα από αυτό που πιστεύαμε, όσο υπήρχε ακόμα το αστρικό νεφέλωμα.

Λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας, τα ισότοπα κρυπτού είναι δύσκολο να μετρηθούν. Η σύνθεση του εσωτερικού του Άρη για το κρυπτό είναι σχεδόν καθαρά χονδριτική, αλλά η ατμόσφαιρα είναι αστρική.

Τα αποτελέσματα λοιπόν, δείχνουν πως η ανάπτυξη του Άρη είχε ολοκληρωθεί πριν η ακτινοβολία του Ήλιου διασπάσει το αστρικό νεφέλωμα και πως το κρυπτόν της ατμόσφαιρας διατηρήθηκε με κάποιο τρόπο, ίσως παγιδευμένο στο υπέδαφος ή στους πάγους των πόλων.

Ωστόσο αυτό θα απαιτούσε ο Άρης να κρύωνε αμέσως μετά τη δημιουργία του. Ενώ η μελέτη μας δείχνει χονδριτικά αέρια στο εσωτερικό του Άρη, γεννά μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα για την προέλευση και τη σύνθεση της αρχαίας ατμόσφαιρας του Άρη.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Science.