Το gaming ως θεραπευτικό εργαλείο στην ιατρική

Όλο και περισσότερα κέντρα αποκατάστασης σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν το gaming ως θεραπεία για να βοηθήσουν τους ασθενείς τους να επανέλθουν από σοβαρές ασθένειες ή τραυματισμούς. Μία νέα εκπομπή του BBC, αναδεικνύει περιπτώσεις ανθρώπων τους οποίους το gaming τους βοήθησε να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Μία νοσοκόμα από το Ηνωμένο Βασίλειο έχασε το πόδι της σε ηλικία 24 ετών, μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα τον Αύγουστο του 2021. Κατά τη διάρκεια περιπάτου με τον μόλις πέντε μηνών γιο της, ένα αυτοκίνητο τη χτύπησε και ενώ κατάφερε να σπρώξει το γιο της μακριά, η ίδια δέχτηκε το χτύπημα και οι γιατροί έπρεπε να ακρωτηριάσουν το δεξί της πόδι, ενώ και το αριστερό της δέχτηκε σοβαρό πλήγμα.

Οι πρώτες εβδομάδες στο νοσοκομείο είναι μία θολούρα. Δε θυμάμαι να ξυπνάω, δε θυμάμαι ποιος μου είπε πως ακρωτηριάστηκε το πόδι μου. Στο μυαλό μου νόμιζα πως θα μάθαινα να περπατάω ξανά. Θα πάρω ένα προσθετικό πόδι και αυτό είναι. Δεν είχα καταλάβει πόσο δύσκολο θα είναι. Όταν ήρθα στο Steps, δε φαντάστηκα πως η αποκατάσταση θα είναι τα games.

Εν μέσω υδροθεραπείας και φυσιοθεραπείας, η Ruby έχει και συνεδρίες MindPod, κατά το οποίο ελέγχει ένα δελφίνι σε gaming περιβάλλον για να το βοηθήσει να ανακτήσει τη δύναμή, την ισορροπία και το συντονισμό του. Ο απαλός φωτισμός και η ήρεμη φύση του MindPod τη βοηθά να κινήσει το σώμα της ασυνείδητα.

Το MindPod με βοηθά με την ισορροπία, το συντονισμό και τη σταθερότητα του κορμού. Μοιάζει με αυτά που θα έκανα σε μια κουζίνα, να τεντώνομαι να φτάσω πράγματα ή να σκύβω στα ντουλάπια.

Το εμβυθιστικό παιχνίδι αναπτύχθηκε ως θεραπεία από τον Dr. Omar Ahmad και τον Dr. John Krakauer του John Hopkins University. Χρησιμοποιεί αισθητήρες κίνησης και κάμερες για να ανιχνεύει τις κινήσεις των ασθενών καθώς καθοδηγούν το δελφίνι στην οθόνη.

Όλη η κίνηση στο παιχνίδι παράγεται σε πραγματικό χρόνο. Ο ασθενής γίνεται ουσιαστικά το δελφίνι, ελέγχοντας τις κινήσεις μέσα στον εικονικό χώρο του ζώου. Πρόκειται για μία καινοτόμα προσέγγιση ως “ψηφιακή θεραπεία” και ο γιατρός μπορεί πρακτικά να χορηγήσει ένα software ως “χάπι”. Δημιουργεί μία διαδικασία μάθησης και εξερεύνησης με ένα τρόπο που ένα παιδί μαθαίνει να κινεί τα χέρια του ως βρέφος.

Παρόμοιες προσεγγίσεις γίνονται και στο Strathclyde University, όπου games χρησιμοποιούνται σε ανθρώπους που έχουν υποστεί εγκεφαλικό. Φοιτητές βιοϊατρικής μηχανικής δημιουργούν προσωποποιημένα προγράμματα με χρήση υπολογιστή για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των ασθενών.

Ο τελικός σκοπός είναι να δημιουργήσουμε τεχνολογίες που δεν είναι μόνο για τους ανθρώπους που έχουν την άνεση να τις πληρώσουν, αλλά να μπορούν να τις έχουν όπου τους βολεύει, στα κέντρα αποκατάστασης ή ακόμα και στα σπίτια τους.